Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
Είναι κατανοητό σε όλους, ότι η ζωή μας αλλάζει όταν αποκτάμε παιδιά. Είναι επίσης κατανοητό σε όλους ότι περισσότερο αλλάζει η ζωή της γυναίκας που πλέον αποκτά έναν ακόμη ρόλο, εκείνο της μητέρας. Αλλάζει άρδην, απότομα και χωρίς προειδοποιήσεις. Όσα κι αν πιστεύεις ότι θα βιώσεις, όσα κι αν νομίζεις ότι θα αντιμετωπίσεις, δεν είναι λίγες οι φορές που η πραγματικότητα απέχει έτη φωτός από τη θεωρία.
Πολλές γυναίκες κλονίζονται, διαταράσσονται ψυχολογικά, νιώθουν να κουβαλούν ένα δυσανάλογο για τα δεδομένα τους φορτίο και πασχίζουν να ανταπεξέλθουν. Κάποιες το πετυχαίνουν, κάποιες όχι εξίσου καλά. Όλες, μα όλες είναι άξιες λόγου, γιατί προσπαθούν παρά τα όσα βιώνουν να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό στα πλάσματα που έφεραν στον κόσμο.
…είναι υπέροχο να μην είσαι νεκρός. Όχι, είναι υπέροχο να είσαι ζωντανός!…
Το σημερινό βιβλίο, αναφέρεται σε μια μητέρα που έχει πρόσφατα γεννήσει. Πρέπει να συμφιλιωθεί με τις αλλαγές στο σώμα της, πρέπει να στέκεται ακοίμητος φρουρός, κυριολεκτικά, στο μωρό της, να το φροντίζει και να το μεγαλώνει με αγάπη, όπως μονάχα μια μάνα ξέρει.
Η μαμά της ιστορίας μας, περιτριγυρίζεται από επιλόχειο κατάθλιψη, είναι ευάλωτη συναισθηματικά, κουρασμένη και άυπνη και επιπλέον, έχει χάσει τον κόσμο των ενηλίκων, ενόσω για πολλές ώρες της ημέρας, η συναναστροφή της είναι μόνο με το μωρό της, το Ναυτάκι της.
Ο σύζυγος εργάζεται πυρετωδώς και η υποτυπώδης βοήθεια προς το μωρό και τη σύζυγό του, ακόμη αναμένεται. Μένει θεατής, απέχει από τη φροντίδα του μωρού, αλλά προσέξτε, επικρίνει με κάθε τρόπο τη συμπεριφορά της μητέρας, πολλές φορές ως ακατάλληλη.
Για αυτήν τη γυναίκα θα γίνει λόγος στο βιβλίο, για τους διαλόγους που έχει με το μωράκι της που υπεραγαπάει, για την καθημερινή τριβή της και για τη δύναμη ψυχής που αντλεί από μέσα της.
…μισή εξομολόγηση είναι χειρότερη από καμία…
Θα διαβάσουμε για έναν καβγά μεταξύ του ζευγαριού που την φέρνει σε απόγνωση, τόσο ώστε να αποφασίσει να εγκαταλείψει το μωρό της και να ακολουθήσει μια άκυρη κατεύθυνση, για την επιστροφή στο σπίτι που ισοδυναμεί με φυλακή, για την Ομάδα Βρεφών & Νηπίων, για ένα κρανίο που χτυπά σε πλακάκια δαπέδου αλλά και για έναν απών πατέρα αλλά και σύντροφο.
Η έλλειψη υπομονής σε συνδυασμό με την υπερβολική κόπωση σωματική και ψυχολογική, η περίπλοκη διαδικασία της αλλαγής ρούχων ενός μωρού, μια μίνι εξαφάνιση στο σούπερ μάρκετ, το εξοντωτικό και χρονοβόρο τάισμα σε ένα παιδί που αρνείται να φάει, μια πληγή στο χέρι από κόψιμο με μαχαίρι, αλλά και οι συχνές προστριβές μέσα στο ζευγάρι, εξουθενώνουν τη μητέρα της ιστορίας μας που λίγο θέλει για να αγγίξει τα όρια που ποτέ δεν πίστευε ότι διέθετε.
Μια κούνια που λίγο έλειψε να προσγειωθεί στο ξένοιαστο προσωπάκι του μπόμπιρά μας, η συνάντηση στην γυναικοκρατούμενη παιδική χαρά με έναν παλιό της φίλο, πατέρα 3 παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών που θα λειτουργήσει ως από μηχανής θεός για τη «Στρατιωτίνα», η διαφωνία σχετικά με την αγορά ενός κρεβατιού και ένα εφιαλτικό για τους ενήλικες πρωινό Σαββάτου στα ΙΚΕΑ, τροφοδοτούν τον αναγνώστη με ποικίλα συναισθήματα, ο οποίος στέκεται με συμπόνια πάνω από τη μητέρα και με απαξίωση για τον πατέρα.
Η συνέχεια κουβαλά στους κόλπους της ένα μπουκάλι με τον Μίκι Μάους που θα αποτελέσει μήλο της έριδος, μια ξεχασμένη δόση αντιβιοτικού, τις διαμαρτυρίες για τη χρήση υπόθετου, τις κοινές θύμισες εκείνης και του παλιού της φίλου από το παρελθόν, αλλά και το βραδινό σκηνικό στη θάλασσα που για μια στιγμή πίστεψα ότι θα αποβεί μοιραίο.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Kilroy Claire, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…η αγάπη είναι το πιο εκκεντρικό απόκτημα που γνωρίζω. Ο κίνδυνος την ενισχύει. Μια αναταραχή πάνω από το κεφάλι μας…
Την αυλαία κλείνει ένα σκυλί προς υιοθέτηση και ένας καταιγισμός σκέψεων που γεννιούνται αβίαστα σε όποιον διαβάσει το βιβλίο. Συμπόνια, αγάπη, σεβασμός για τις μητέρες που πασχίζουν να μεγαλώσουν με κάθε τρόπο το μωρό τους χωρίς οδηγίες χρήσεως και φυσικά, αφύπνιση συνειδήσεων για το δύσκολο έργο που έχουν να επιτελέσουν.
Μανούλες, υπομονή, επιμονή και αγάπη. Μιλήστε, ζητήστε βοήθεια, ενημερώστε για το πως νιώθετε και διεκδικήστε από τα αγαπημένα σας πρόσωπα την κατανόηση, τη στήριξη την ψυχολογική υποστήριξη αλλά και την έμπρακτη αγάπη τους μέσω πράξεων.
Προσπαθήστε να βιώσετε όσα περισσότερα μπορείτε, καταγράψτε κοινές αναμνήσεις με το παιδί σας και βρείτε διέξοδο στα προβλήματά σας ακόμη και με τη βοήθεια ενός ειδικού.
Η μητρότητα είναι ευλογία, είστε τυχερές όταν τη βιώνετε…
Η Claire Kilroy είναι γνωστή Ιρλανδή συγγραφέας τεσσάρων μυθιστορημάτων, συμπεριλαμβανομένων των Tenderwire και The Devil I Know. Τιμήθηκε με το βραβείο Rooney το 2004 και έχει προκριθεί για πολλά άλλα βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Ιρλανδικού Μυθιστορήματος της Χρονιάς και του Βραβείου Kerry Group Prize για μυθοπλασία.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Μακριά από τον κόσμο των ενηλίκων και μπερδεμένη, μια νέα μητέρα περνάει τις μέρες της μαζί με το μωρό της στο σπίτι. Επαναλαμβάνει την ίδια ρουτίνα καθημερινά: ξενυχτάει, ανησυχεί – αισθάνεται εξάντληση, θυμό, μνησικακία. Στο μεταξύ, ο άντρας της ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, με τους ενήλικες. ∆ουλεύει ολοένα και περισσότερο, δεν συμμερίζεται την κατάστασή της, ούτε τη βοηθάει με την ανατροφή του παιδιού. Ο θυμός που φουντώνει μέσα της απαλύνεται, όταν μια μέρα συναντάει στην παιδική χαρά έναν παλιό φίλο που μεγαλώνει τα τρία παιδιά του. Μπορεί άραγε να της δείξει τον τρόπο να μετουσιώσει αυτή την εμπειρία σε κάτι άλλο και να ξαναγυρίσει στον παλιό εαυτό της;
Ανάμεσα στη σύγκρουση της έντονης αγάπης για τη ζωή που έχει φέρει στον κόσμο, με τη σεισμική αλλαγή στην ταυτότητα αλλά και στην ίδια της την ύπαρξη, η ηρωίδα της Κιλρόι αποτυπώνει με γλαφυρό τρόπο τα ταραγμένα συναισθήματα μιας νέας μητέρας. Η ματιά της μάς βάζει βαθιά στο μυαλό της πολύπλοκης, συναρπαστικής ηρωίδας της με περισσή ευαισθησία, αμεσότητα, μαύρο χιούμορ και ρεαλισμό, εκεί όπου κάθε γυναίκα –με ή χωρίς παιδιά– θα δει να αντικατοπτρίζεται ο εαυτός της.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.