Συγγραφέας του βιβλίου Κοίτα ξημερώνει – Εκδόσεις Γράφημα
Ένα ατύχημα σημαδεύει την ζωή και το κορμί της Ελπίδας, σ’ αυτό το βαθιά κοινωνικό αλλά με αισιόδοξο τίτλο, μυθιστόρημα της Δέσποινας Λάππα – Κόντου. Στην ανάγνωση βλέπουμε την ηρωίδα της που δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένη γι’ αυτό που της συνέβη, να προσαρμόζεται σταδιακά με προσωπική προσπάθεια αλλά και τη στήριξη της οικογένειάς της και της ψυχολόγου της στα νέα δεδομένα της ζωής της. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Το ατύχημα είναι ένα κομβικό και καθοριστικό στοιχείο στην εξέλιξη του μυθιστορήματος. Ξεκινώ ακριβώς από αυτό, αναφέρομαι στα γεγονότα που ακολούθησαν κι έπειτα παίρνω το νήμα από την αρχή. Μιλάω για τις παιδικές αναμνήσεις της Ελπίδας, την οικογένεια, την προσωπική της κατάσταση τη στιγμή του ατυχήματος, ώστε ο αναγνώστης του βιβλίου να γνωρίσει σε γενικές γραμμές την πρωταγωνίστριά του».
- Επιλέξατε έναν αισιόδοξο τίτλο για ένα δύσκολο κοινωνικό θέμα. Είναι οι δυο λέξεις του τίτλου σας το μήνυμά σας προς εμάς τους αναγνώστες;
Τον τίτλο τον επέλεξα μετά από αρκετή σκέψη. Φυσικά και είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω στους αναγνώστες του βιβλίου. Εξάλλου ένας από τους στόχους μου είναι και το να αναδείξω τις αντιθέσεις που υπάρχουν στη ζωή και στην κοινωνία μας, αρχίζοντας από τον τίτλο. - Η νεαρή ηρωίδα σας είναι κοινωνική λειτουργός που ζει στην Αθήνα. Ένα ατύχημα, όμως, θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της. Μιλήστε μας για την Ελπίδα.
Η Ελπίδα είναι ένα άτομο που πολλοί από εμάς θα ήθελαν να την έχουν κόρη, αδερφή, φίλη, σύντροφο, συνάδελφο… Είναι μια νέα κοπέλα που ζει στο σήμερα, έξυπνη, γλυκιά, ικανή να διαχειρίζεται και τα εύκολα και τα δύσκολα που αντιμετωπίζει, με βαθιά ενσυναίσθηση, με μια λέξη είναι χαρισματική. - Ως κοινωνικός λειτουργός η ηρωίδα σας βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με κοινωνικά προβλήματα όπως: βία – ανεργία – προσφυγικό – ναρκωτικά – ρατσισμός – φτώχια – κοινωνική αποξένωση. Ποιο απ΄ όλα αυτά τα κεφάλαια την άγχωνε και την προβλημάτιζε περισσότερο;
Έχω την αίσθηση ότι πιο πολύ την προβληματίζει το θέμα των ναρκωτικών, εξάλλου υπάρχουν δύο κεφάλαια που αναφέρονται σ’ αυτά. Και αυτό συμβαίνει γιατί πράγματι είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, αλλά και γιατί δεν μπορεί η ίδια να το διαχειριστεί ολοκληρωτικά λόγω της θέσης που έχει στην υπηρεσία. Ακούει τους ενδιαφερόμενους, τους ίδιους ή τους συγγενείς τους, μιλάει μαζί τους, τους στηρίζει ψυχολογικά κι έπειτα τους παραπέμπει στους αρμόδιους χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε άλλο γι’ αυτούς. - Το ατύχημα τη σημαδεύει και χωρίζει τη ζωή της στο πριν και στο μετά από αυτό. Να ξεκινήσουμε από το πριν;
Το ατύχημα είναι ένα κομβικό και καθοριστικό στοιχείο στην εξέλιξη του μυθιστορήματος. Ξεκινώ ακριβώς από αυτό, αναφέρομαι στα γεγονότα που ακολούθησαν κι έπειτα παίρνω το νήμα από την αρχή. Μιλάω για τις παιδικές αναμνήσεις της Ελπίδας, την οικογένεια, την προσωπική της κατάσταση τη στιγμή του ατυχήματος, ώστε ο αναγνώστης του βιβλίου να γνωρίσει σε γενικές γραμμές την πρωταγωνίστριά του. - Στο μετά είναι βέβαιο πως τα συναισθήματα γίνονται πιο έντονα, οι ψυχές πιο ευαίσθητες, οι σκέψεις πιο οδυνηρές. Ποιο ρόλο παίζει η οικογένεια σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Ο ρόλος της οικογένειάς της είναι σημαντικός. Μία τετραμελής οικογένεια πολύ δεμένη μεταξύ της. Οι γονείς μορφωμένοι, δάσκαλοι, με σωστές αντιλήψεις για το μεγάλωμα των δύο κοριτσιών τους, γεμάτοι αγάπη και κατανόηση. Η αδερφή της, πιο εύθυμη, πιο ανοιχτή, στέκεται δίπλα της βράχος, όπως λέει και η ίδια.
Ο ρόλος της οικογένειας, όταν κάποιο από τα μέλη της έχει προβλήματα είναι να βρίσκεται δίπλα του με όποιον τρόπο θεωρεί καλλίτερο. Ευτυχώς η ελληνική οικογένεια, ακόμα και στην εποχή μας, κρατάει την ενότητά της με ευεργετικά αποτελέσματα για όλα τα μέλη της, ενώ σε άλλους λαούς και πολιτισμούς αυτός ο θεσμός έχει χαλαρώσει. - Η Ελπίδα πρέπει να ζήσει με την νέα της εμφάνιση και τα σημάδια που της άφησε το ατύχημα. Πόσο προετοιμασμένη είναι γι αυτό;
Η Ελπίδα δεν είναι καθόλου προετοιμασμένη γι’ αυτό που της συνέβη, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει στο νοσοκομείο αντικρίζοντας για πρώτη φορά το πρόσωπό της μετά την επέμβαση που της έκαναν. Σταδιακά όμως με προσωπική της προσπάθεια και τη στήριξη της οικογένειάς της και της ψυχολόγου προσαρμόζεται στην κατάσταση και το ξεπερνάει. - Και ο περίγυρός της; Είμαστε εκπαιδευμένοι ως λαός να μην επηρεαζόμαστε από την εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου;
Ο περίγυρός της την αποδέχεται και την στηρίζει να το ξεπεράσει, όχι όμως όλοι. Ο Γιάννης, ο σύντροφος που είχε τον καιρό που έπαθε το ατύχημα, την εγκαταλείπει φοβούμενος τις επιπτώσεις της αλλαγής στο πρόσωπό της.
Όσο για το αν είμαστε λαός εκπαιδευμένος να μην επηρεαζόμαστε από την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου, νομίζω πως όσο περνάνε τα χρόνια αυτό αλλάζει προς το καλλίτερο. - Διαφορετικότητα. Θα υπάρξει άραγε η μέρα που θα χαίρει αποδοχής από όλους μας;
Σταδιακά η κατάσταση βελτιώνεται. Σχετικά με το αν η διαφορετικότητα θα χαίρει αποδοχής από όλους μας, μου φαίνεται αδύνατον, γιατί πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα βλέπουν τα πράγματα μόνον από τη δική τους σκοπιά και με βάση μόνο τα δικά τους συμφέροντα. - Είστε εκπαιδευτικός και άρα μπορείτε πιο εύκολα να μας μιλήσετε για το αν το σχολείο μπορεί να εκπαιδεύσει και κοινωνικά τα παιδιά μας.
Φυσικά και μπορεί το σχολείο, σε όλες του τις βαθμίδες, να εκπαιδεύσει και κοινωνικά τα παιδιά μας. Υπάρχουν πολλά προγράμματα γι΄ αυτόν τον σκοπό που πραγματοποιούνται παράλληλα με τη διδασκαλία, ενώ πολλοί εκπαιδευτικοί, με δικιά τους πρωτοβουλία, με δράσεις, αλλά και με την προσωπική τους στάση ζωής, συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. - Από την ιστορία της Ελπίδας μπορούμε να πούμε πως ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του μεγάλη δύναμη, ώστε να είναι έτοιμος να την ενεργοποιήσει στα δύσκολα. Τι γίνεται όμως μ’ εκείνους που αρνούνται να το κάνουν και εγκαταλείπουν τον εαυτό τους; Πώς μπορούμε να του φωνάξουμε «Κοίτα ξημερώνει»;
Το “Κοίτα, ξημερώνει” θα μπορούσε να είναι ένα σύνθημα. Δυστυχώς υπάρχουν καταστάσεις ανυπέρβλητες κι αν τύχουν σε ανθρώπους αδύναμους κι απαισιόδοξους είναι σίγουρο πως δε θα το ακούσουν. Εμείς όμως πρέπει να επιμείνουμε. Ίσως αν η φωνή μας είναι δυνατή, να φτάσει ως τα αυτιά τους και να τρυπώσει από μια χαραμάδα κι έτσι ν’ αγγίξει την καρδιά τους. Εδώ αναφέρω κάτι που μου είπαν μέλη μιας λέσχης ανάγνωσης περιοχής που είχε πληγεί από τις φοβερές πλημμύρες λίγους μήνες πριν από τη συνάντησή μας. “Δεν ξέρεις πόσο κουράγιο και δύναμη πήραμε διαβάζοντας το βιβλίο σου”. - Ένας απρόσμενος έρωτας, δίνει νόημα στη ζωή της ηρωίδας σας. Πόσο αυτό το υπέροχο συναίσθημα που κατακλύζει το είναι της μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζει (-ζουμε) την ζωή;
Ο έρωτας είναι ένα καταπληκτικό συναίσθημα που αλλάζει τον άνθρωπο, συνήθως θετικά. Αν μάλιστα είναι και αμοιβαίος, διαρκεί, στηρίζεται στην εκτίμηση και μετατρέπεται σε αγάπη, μπορεί να κάνει τον άνθρωπο καλλίτερο, πιο δημιουργικό, με κατανόηση και εκδήλωση των θετικών πλευρών του ατόμου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Ελπίδα, μια νεαρή κοινωνική λειτουργός, ζει στη σύγχρονη Αθήνα. Το επάγγελμά της απαιτητικό. Σ’ έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις έχει να αντιμετωπίσει κοινωνικά προβλήματα ατόμων ή ομάδων όλων των ηλικιών. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η βία, η ανεργία, η μετανάστευση των Ελλήνων, το προσφυγικό ζήτημα, τα ναρκωτικά, ο ρατσισμός, η φτώχεια, η αποξένωση των ανθρώπων είναι μερικά από αυτά. Με χαρισματική ικανότητα και έμφυτη ενσυναίσθηση προσπαθεί, και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει, να δώσει λύσεις και να βοηθήσει αυτούς που τη χρειάζονται. Όμως ένα ατύχημα τη σημαδεύει και χωρίζει τη ζωή της στο πριν και στο μετά από αυτό. Διπλά της, σταθερά στηρίγματα, η οικογένειά της κι ένας απρόσμενος έρωτας που τη βοηθούν να το ξεπεράσει.
Βιογραφικό
Η Δέσποινα Λάππα- Κόντου γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Tours της Γαλλίας. Ζει στο Βόλο. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός.
Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και του Κέντρου βιβλίου Μαγνησιωτών συγγραφέων.
Άλλα έργα της είναι τα εξής.
Η Νεραντζούλα, ιστορικό μυθιστόρημα. Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη.
Σαν τα λιβάδια του Μαγιού, μυθιστόρημα. Εκδόσεις Εγνατία Οδός.
Η ζωή τους έκανε ταξιδευτές, μυθιστόρημα. Εκδόσεις Παπάς.
Σ΄ όποια γλώσσα κι αν το πεις…, ιστορικό μυθιστόρημα. Εκδόσεις Διόπτρα.
Το παρελθόν που δεν λησμόνησα, μυθιστόρημα. Εκδόσεις Έξη.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.