Ειρήνη Βαρδάκη: συνέντευξη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου «Ζώνη 5» – Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

«Δεν θα έγραφα ούτε μια λέξη από αυτή την ιστορία αν δεν πίστευα ότι έρχεται… ή ότι ήδη συμβαίνει. Το είδα, το ένιωσα και όφειλα να το γράψω. Μια κραυγή αγωνίας είναι η Ζώνη 5, μια κραυγή μέσα στην οποία ο καθένας θα αναγνωρίσει τη δική του φωνή». Και μόνο η πρόταση αυτή της Ειρήνης Βαρδάκη είναι αρκετή για να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να εξάψει τη φαντασία μας. Πώς είναι, όμως, ο νέος κόσμος που μας βάζει, στον οποίο απαγορεύεται η θλίψη; Ας δούμε τι πρόκειται να συναντήσει εκεί η ηρωίδα της: «θα δει μια κόλαση γεμάτη φως. Θα δει πρόσωπα χαμογελαστά και ξεκούραστα. Θα δει ζωηρά χρώματα και θα ακούσει χαρμόσυνες μουσικές. Το εισιτήριο για τη Ζώνη 5 υπόσχεται όλα τα παραπάνω. Υπάρχει όμως ένας αστερίσκος. Το εισιτήριο αυτό δεν έχει επιστροφή. Καμία κόλαση δεν έχει», λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας και καλό είναι να δέσουμε σφιχτά τη ζώνη ασφαλείας γιατί ένα δυνατό αναγνωστικό ταξίδι ξεκινά.

• Το αναγνωστικό ταξίδι στη «Ζώνη 5», όπου μας καλωσορίζετε, μόλις ξεκινά και αναρωτιέμαι πόσο θα μας βάλει σε σκέψεις και θα μας προβληματίσει. Δώστε μας τον χρόνο και τον τόπο όπου κινούνται, σκέπτονται, φοβούνται τη μνήμη του φόβου οι ήρωές σας.
  Είμαστε στο εδώ και στο τώρα. Οι ψυχικές ασθένειες προβληματίζουν. Η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες ταλανίζουν την κοινωνία μας. Ένα ολοκληρωτικό καθεστώς επεμβαίνει για να σώσει την κατάσταση. Πρώτος κανόνας… «Απαγορεύεται η θλίψη». Έτσι ξεκινούν όλα.
• Δεν σας κρύβω πως διαβάζοντας ότι «είναι ωδή στη φρικαλεότητα και κακοφωνία, στον κάλπικο εκλεπτυσμό της κτηνώδους ανθρώπινης φύσης», όπως το χαρακτήρισε ο Νίκος Πατσαρίκας, σκέφτομαι να δέσω σφιχτά τη ζώνη ασφαλείας μου. Το επιδιώξατε;
  Ήθελα μια ιστορία-φωτιά! Μια θεματολογία σύγχρονη που να τα παρασύρει όλα στο διάβα της. Δεν υπάρχει τίποτα το επιτηδευμένο, αν με ρωτάτε. Ήμουν προετοιμασμένη για τη σφοδρότητα του έργου και τη δυναμική του. Έδεσα κι εγώ σφιχτά τη ζώνη ασφαλείας μου. Όμως, τα μάτια μου τα κράτησα ανοιχτά ως το τέλος. Είδα την πτώση. Τα έζησα όλα.
• «Η ιστορία της γυναίκας που πέρασε στη Ζώνη 5 για να ανταμώσει ξανά το παιδί της». Πόσο θα μας επηρεάσει ως γυναίκες και μητέρες η ιστορία της ηρωίδας σας;
  Στον πυρήνα του έργου θα δούμε την ελευθερία της έκφρασης να βάλλεται με τον πιο βάναυσο τρόπο. Θίγεται πράγματι και η μητρική αγάπη μεταξύ άλλων, όμως το μήνυμα δεν σταματά εκεί. Ξεπερνά το φύλο και τον γονικό ρόλο. Ξεπερνά τον καθένα από εμάς. Είναι πανανθρώπινο. Δυστυχώς στη Ζώνη 5 δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, παρά μόνο κανόνες.
• Προϋπόθεση για να τα καταφέρει «να μη δακρύσει, να μη λυγίσει ό,τι κι αν αντικρίσουν τα μάτια της». Και μόνο αυτές οι τελευταίες λέξεις μαρτυρούν πως θα αντικρίσει πολλά η Λίζα. Δώστε μας μια εικόνα από αυτά που περικλείει μέσα του το «ό,τι».
  Θα δει μια κόλαση γεμάτη φως. Θα δει πρόσωπα χαμογελαστά και ξεκούραστα. Θα δει ζωηρά χρώματα και θα ακούσει χαρμόσυνες μουσικές. Αρκετά δελεαστικά όλα αυτά, δεν συμφωνείτε; Κάπως έτσι είναι ο κόσμος στη Ζώνη 5. Κάπως έτσι είναι ο κόσμος όταν απαγορεύεται η θλίψη. Το εισιτήριο για τη Ζώνη 5 υπόσχεται όλα τα παραπάνω. Υπάρχει όμως ένας αστερίσκος. Το εισιτήριο αυτό δεν έχει επιστροφή. Καμία κόλαση δεν έχει.
• Μητρική αγάπη, φιλία, λογική και συναίσθημα σε μόνιμη μάχη, αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης, σε μια έντονη πλοκή που μας οδηγεί σ’ έναν επίλογο που προκαλεί κρότο στο μυαλό. Γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο πόσο μπήκατε στο πετσί της Λίζας;
  Δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάτε. Ήμουν η ίδια η Λίζα. Από την αρχή μέχρι το τέλος.
• «Εδώ απαγορεύεται η θλίψη». Και όμως κόντρα σ’ αυτό που αναφέρει ο υπότιτλος στο εξώφυλλο, η θλίψη είναι ένα από τα κυρίαρχα συναισθήματα που με κατέκλυσαν, τελικά, στην ανάγνωση. Ήταν η θλίψη, ο φόβος και η ανασφάλεια τα συναισθήματα με τα οποία αποφασίσατε να βάλετε στο συγγραφικό σας παιχνίδι αυτή τη φορά τους αναγνώστες;
  Ήθελα να βγω από την τσιχλόφουσκα. Από το ψεύτικο ροζ και το προβαρισμένο μου χαμόγελο. Ήθελα να ουρλιάξω πως είμαι θλιμμένη, πως πάλεψα σκληρά με την κατάθλιψη και ακόμη δεν τα έχω καταφέρει. Ήθελα να πω δυνατά πως ζω φοβισμένη, τρομοκρατημένη. Πως υπάρχουν φορές που το γέλιο των άλλων με τρελαίνει. Ήθελα να πω πως έχουμε δικαίωμα να είμαστε τρωτοί, ευάλωτοι. Και πως για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου είναι εντάξει να λυπάσαι. Αυτό μόνο… «είναι εντάξει να λυπάσαι».
• Ένταση και αγωνία χτυπούν κόκκινο σ’ αυτό το βιβλίο. Πώς ισορροπήσατε ανάμεσα στην πραγματική ζωή, τη μυθοπλασία σας και τη σκέψη πως όλα αυτά τα ανατριχιαστικά που περιγράφετε ίσως είναι μια πραγματικότητα που τρέχει καταπάνω μας;
  Δεν θα έγραφα ούτε μια λέξη από αυτή την ιστορία αν δεν πίστευα ότι έρχεται… ή ότι ήδη συμβαίνει. Το είδα, το ένιωσα και όφειλα να το γράψω. Μια κραυγή αγωνίας είναι η Ζώνη 5, μια κραυγή μέσα στην οποία ο καθένας θα αναγνωρίσει τη δική του φωνή.
• Ο φόβος για το άγνωστο μέλλον καλλιεργείται έντονα στη Ζώνη 5. Ως συγγραφέας τον καλλιεργείτε ιδανικά, ως εκπρόσωπος του τομέα υγείας πώς θα μας συμβουλεύατε να τον αντιμετωπίσουμε; Αρκεί η γνώση, όταν γύρω μας υπάρχει τόση ανασφάλεια και η ίδια η γνώση είναι τυλιγμένη σ’ ένα πέπλο ασάφειας;
  Εδώ οφείλουν να τοποθετηθούν οι πλέον ειδικοί. Το πρόβλημα υπάρχει και ήδη δίνει τα πρώτα συμπτώματα. Η ψυχική υγεία είναι κεφαλαιώδες κομμάτι. Πρέπει να προλάβουμε τις εξελίξεις.
• Η δυστοπική λογοτεχνία είναι ένα είδος το οποίο έχει το δικό του απαιτητικό αναγνωστικό κοινό. Πόσο καλά εκπροσωπείται από τους Έλληνες συγγραφείς;
  Έχουν γίνει δουλειές, σίγουρα όχι σε πληθώρα. Θεωρώ ότι στο προσεχές μέλλον θα δούμε πολλές περισσότερες. Η δυστοπία είναι ήδη εδώ… και είναι κομμάτι της αλήθειας μας.
• Τα όσα βιώσαμε, ακούσαμε και είδαμε τα χρόνια της πανδημίας, αλλά εσείς τα αντιμετωπίσατε από την πρώτη γραμμή, έπαιξαν κάποιο ρόλο στην απόφασή σας να ασχοληθείτε μ’ ένα δυστοπικό μυθιστόρημα;
  Ίσως. Δεν είμαι σίγουρη. Το κομμάτι της δουλειάς μου προσπαθούσα να το αφήνω έξω από την ιστορία, και νομίζω ότι το κατάφερα. Ήμουν μονάχα η ιστορία μου, τίποτε άλλο.
• Πιστεύετε πως η ανθρωπότητα κινδύνεψε τα τελευταία χρόνια από τη μάστιγα της κατάθλιψης που συνθλίβει τα όνειρα όλων όσοι ζουν στη Ζώνη 5 του μυθιστορήματός σας;
  Κινδυνεύει. Περισσότερο από ποτέ. Οι μέρες του εγκλεισμού, του φόβου και της πόλωσης. Ο πόλεμος, η ύφεση, οι καθημερινές απαιτήσεις. Ακόμα και τα σόσιαλ. Το χάσμα που δημιουργείται ανάμεσα στο κοινωνικό φαίνεσθαι και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τα τόσα λαμπερά χαμόγελα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά και κανένα δεν μοιάζει στ’ αλήθεια με το δικό μας. Το life coaching του κάθε καημένου με τα χαζά τσιτάτα που δεν ακουμπάνε ποτέ και πουθενά. Κάτι πάει λάθος… εντελώς λάθος, δεν νομίζετε;

Ευχαριστώ από καρδιάς για την τόσο ενδιαφέρουσα κουβέντα μας.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
“Καλώς ήρθατε στη ΖΩΝΗ ΠΕΝΤΕ.
ΕΔΩ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ η θλίψη και κάθε της έκφραση.
ΕΔΩ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ το δάκρυ και το μαύρο χρώμα.
ΕΔΩ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ο πόνος και η μνήμη του”.
Η ιστορία της γυναίκας που πέρασε στη ΖΩΝΗ ΠΕΝΤΕ για να ανταμώσει ξανά το παιδί της.
Η μόνη της αποστολή είναι να μη δακρύσει, να μη λυγίσει ό,τι κι αν αντικρίσουν τα μάτια της.
Και ίσως να τα καταφέρει… Αρκεί να πάψει να ψιθυρίζει τα βράδια πως άλλο βασανιστήριο δεν γνώρισε πέρα από κείνο της φωνής του.
Η Ειρήνη Βαρδάκη με το νέο της βιβλίο μάς μεταφέρει σε έναν κόσμο παράλληλο, εκεί όπου όλα θυμίζουν έντονα το σήμερα…

Βιογραφικό
Η Ειρήνη Βαρδάκη, γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τον κλασσικό χορό και τον αθλητισμό. Εργάζεται στο χώρο της υγείας, ενώ παράλληλα ασχολείται με την εγκληματολογία. Στα μυθιστορήματα της το έγκλημα έρχεται σε ένα ιδιάζον γκρο πλαν, με το ψυχολογικό θρίλερ να αποκαλύπτει διαρκώς νέες, διαφορετικές πτυχές του. Ο Μέντορας είναι το πέμπτο της μυθιστόρημα και το πρώτο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Έχουν προηγηθεί τα μυθιστορήματα:
2017 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑ εκδόσεις Bell
2018 ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ εκδόσεις Βell
2019 ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ εκδόσεις Bell
2020 ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ εκδόσεις Bell

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save