Συλλογή διηγημάτων Το κόκκινο τάπερ- Εκδόσεις Γραφή

Μια ιδιαίτερη συλλογή διηγημάτων «χώρεσε» μέσα στο κόκκινο τάπερ της η Ελένη Καραγιάννη. Όλες οι ιστορίες της ακουμπούν πάνω στο πραγματικό και στο φανταστικό, στο βίωμα και στη μυθοπλασία. Η συντομία των κειμένων της μεταφέρει ισχυρά νοήματα με απλότητα και ακρίβεια και προσφέρει σ’ εμάς του αναγνώστες, χώρο και χρόνο για στοχασμό. Η συγγραφέας πιστεύει πως στη μικρή φόρμα λέγονται μόνο όσα πρέπει να ειπωθούν. Τα περισσότερα, και ενδεχομένως τα πιο σημαντικά, αποσιωπώνται. Όπως λέει στο Vivlio- life «Η μικρή φόρμα δεν συγχωρεί τις αστοχίες. Απεχθάνεται τη φλυαρία και το περιττό. Ο συγγραφέας οφείλει να είναι πολύ προσεχτικός στην επιλογή τόσο του υλικού όσο και των εκφραστικών μέσων».

  • «… αγάπη αληθινή, τρυφερότητα και στοργή, τόση όση μπορεί να χωρέσει σ’ ένα μεγάλο κόκκινο τάπερ». Αυτό γράφετε με χιούμορ στο οπισθόφυλλο για τις αφηγήσεις των ηρώων σας. Να ανοίξουμε το τάπερ να δούμε τι έχετε βάλει μέσα;
    Να το ανοίξετε! Έβαλα μέσα κομμάτια του εαυτού μου μαζί με το παστίτσιο της μαμάς μου. Εσείς, όμως,θα δείτε μόνο τα δικά σας βιώματα και θα γευτείτε την αγάπη και τη φροντίδα του φαγητού της δικής σας μανούλας.
  • Η αλήθεια είναι πως στη σελίδα 76 συναντάμε ένα αθάνατο κόκκινο τάπερ που χώραγε παστίτσιο για τρεις οικογένειες. Αποτελεί μνήμη δική σας το κεφάλαιο ή αποτελεί γλυκιά θύμηση κάποιου από τους ήρωές σας;
    Όλες οι ιστορίες ακουμπούν πάνω στο πραγματικό και στο φανταστικό, στο βίωμα και στη μυθοπλασία. Στο ομώνυμο διήγημα, λοιπόν, θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί η μαμά μου. Όταν η μαμά μου μαγειρεύει παστίτσιο, έχουμε φαγητό σχεδόν για τρεις ολόκληρες μέρες και είναι σαν να βάζει μέσα στην αφράτη μπεσαμέλ, τον τσιγαριστό κιμά και το χοντρό μακαρόνι την αγάπη της για όλους μας. Αυτό είναι μάλλον το μυστικό συστατικό που κάνει το φαγητό της πεντανόστιμο. Έτσι, και η ηρωίδα του διηγήματος βρίσκεται στο νοσοκομείο για μια σοβαρή επέμβαση αλλά πολύ λίγο την απασχολεί η έκβαση του χειρουργείου. Η μοναδική της έγνοια είναι να βρουν οι δικοί της άνθρωποι το παστίτσιο που τους έχει φυλαγμένο στο μεγάλο κόκκινο τάπερ του ψυγείου.
  • Η συλλογή σας αποτελείται από πολλά μικρά διηγήματα που άλλοτε μας διασκεδάζουν και άλλοτε μας συγκινούν και μας προβληματίζουν. Πιστεύετε στη δυναμική των μικρών κειμένων;
    Πιστεύω βαθιά στη δυναμική των μικρών κειμένων. Από τη μια, η συντομία τους επιτρέπει να μεταφέρουν ισχυρά νοήματα με απλότητα και ακρίβεια, κάτι που συχνά δημιουργεί μεγαλύτερη συναισθηματική ένταση και προσφέρει στον αναγνώστη χώρο για στοχασμό. Από την άλλη, στην εποχή μας, όπου οι ρυθμοί ζωής είναι καταιγιστικοί και η προσοχή μας κατακερματισμένη, τα μικρά κείμενα προσαρμόζονται καλύτερα στις ανάγκες του σύγχρονου αναγνώστη. Μπορούν να διαβαστούν γρήγορα, χωρίς όμως να χάνουν τη βαρύτητά τους, και να προσφέρουν αμεσότητα και σύνδεση σε έναν κόσμο που συχνά μοιάζει αποσπασματικός.
  • Είναι όμως κάτι εύκολο στην πράξη η συγγραφή ιστορικών μικρής φόρμας;
    Η συγγραφή ιστοριών μικρής φόρμας είναι σίγουρα μια πρόκληση. Η μικρή φόρμα δεν συγχωρεί τις αστοχίες. Απεχθάνεται τη φλυαρία και το περιττό. Ο συγγραφέας οφείλει να είναι πολύ προσεχτικός στην επιλογή τόσο του υλικού όσο και των εκφραστικών μέσων. Πρέπει να είναι πειθαρχημένος και ικανός στο σβήσιμο και στη χρήση της τελείας για να στήσει με πυκνότητα και οικονομία μέσα σε λίγες σειρές ένα ολόκληρο αφηγηματικό σύμπαν. Στη μικρή φόρμα λέγονται μόνο όσα πρέπει να ειπωθούν. Τα περισσότερα, και ενδεχομένως τα πιο σημαντικά, αποσιωπώνται. Ο συγγραφέας στο τέλος της ιστορίας γενναιόδωρα παραχωρεί τη σκυτάλη στον αναγνώστη, ο οποίος καλείται να δώσει φωνή στις σιωπές και να συμπληρώσει τα κενά σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες και προσλαμβάνουσες.
  • Σκεφτήκατε να επιλέξετε κάποιο από τα διηγήματά σας και με τη βοήθεια της μυθοπλασίας να μπείτε στον κόσμο του μυθιστορήματος;
    «Ο Άγνωστος Κ.Π» είναι μια αφήγηση 300 λέξεων που της χρωστώ μεγαλύτερη έκταση και δυνατότερη φωνή. Πρόκειται για μια ιστορία με θέμα τη διαφορετικότητα στην επαρχία του 50 και οφείλω να σταθώ απέναντί της με την πρέπουσα λεπτότητα και διακριτικότητα. Ήδη έχω πειραματιστεί μαζί της επιχειρώντας τη συγγραφή ενός σύντομου θεατρικού μονόλογου. Η αλήθεια είναι πως δεν διαθέτω την υπομονή που απαιτεί η μεγάλη φόρμα για να γράψω μυθιστόρημα. Για αυτό, πιο πολύ φαντάζομαι τον Άγνωστο Κ.Π ως σπονδυλωτό αφήγημα ημερολογιακής γραφής με φέτες της ζωής του. Θα δούμε… Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω…
  • Πριν την έκδοση των διηγημάτων σας δοκιμαστήκατε στο παραμύθι και επιμεληθήκατε ένα συλλογικό βιβλίο μαθητών. Τώρα που έχετε δοκιμάσει και τα δυο είδη λογοτεχνίας με ποιο σκέφτεστε να συνεχίσετε;
    Αναμφίβολα η συγγραφή διηγημάτων είναι αυτή που με ενδιαφέρει και με απασχολεί. Όμως, ανάμεσα στα διηγήματα ξεγλιστρά κάπου κάπου και κανένα παραμυθάκι για να ανασύρει από μέσα μου το παιδί που δεν λέει να μεγαλώσει. Τα παραμύθια μού χαρίζουν εκείνη την παιδική αθωότητα και αφέλεια που δεν νιώθει από κινδύνους και πιστεύει βαθιά πως όλες οι δυσκολίες, ακόμα και αυτές που φαντάζουν ανυπέρβλητες, ξεπερνιούνται με τη δύναμη του καλού. Το καλοκαίρι στη Χαλκιδική, όταν αντίκρυσα την αγαπημένη μου παραλία βανδαλισμένη από σκουπίδια, γύρισα σπίτι στεναχωρημένη και έγραψα όχι διήγημα αλλά ένα οικολογικό παραμύθι με ήρωες ένα γάτο, ένα γλάρο κι έναν καρχαρία με περιβαλλοντική συνείδηση που ενώνουν τις δυνάμεις τους για να σώσουν την ακτή. Ανοίγω πού και πού το αρχείο, που είναι ξεχασμένο στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή, και γελάω με τις ατάκες του Στέφανου, του καρχαρία.
  • Είστε υπεύθυνη έκδοσης του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού ΓΡΑΦΕΙΝ. Σε ποιο βαθμό επιλέγετε να διαβάζετε ηλεκτρονικά βιβλία μόνη στο σπίτι;
    Ως υπεύθυνη έκδοσης ενός ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού, το διάβασμα ηλεκτρονικών βιβλίων αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Είναι ένας ευέλικτος τρόπος να έρχομαι σε επαφή με κείμενα από ποικίλα λογοτεχνικά είδη και συγγραφείς, ειδικά με την ευκολία που προσφέρει η άμεση πρόσβαση και η αποθήκευση σε ψηφιακή μορφή.
    Παρόλο που τα έντυπα βιβλία έχουν τη δική τους ξεχωριστή γοητεία (το γύρισμα των σελίδων, η μυρουδιά του χαρτιού, η υπογράμμιση αγαπημένων αποσπασμάτων) τα τελευταία χρόνια διαβάζω κυρίως ηλεκτρονικά βιβλία. Μόνη στο σπίτι, βράδυ, με μοναδικό φως αυτό της οθόνης του τάμπλετ, εστιάζω στο περιεχόμενο, απολαμβάνω την ησυχία και τη συγκέντρωση που απαιτεί η λογοτεχνία και διαβάζω πολύ πολύ γρήγορα. Ένα πολυσέλιδο ηλεκτρονικό βιβλίο μπορεί να το τελειώσω μέσα σε λίγες ώρες. Στα έντυπα παραδοσιακά βιβλία απαιτούνται διαφορετικές συνθήκες διαβάσματος, διαφορετική ιεροτελεστία ανάγνωσης.
  • Χιούμορ. Όταν συνδυάζεται με αφηγήσεις, μνήμες και καταθέσεις ψυχής και πάντα σε σωστές δόσεις μας κερδίζει. Θεωρείτε πως οι αναγνώστες έχουμε ανάγκη από κείμενα με χιουμοριστικές πινελιές τις μέρες μας; Το χιούμορ είναι δείγμα συναισθηματικής ευφυίας, με το οποίο ο συγγραφέας κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι στον αναγνώστη για να του δείξει την ελαφρότητα όλων αυτών των δυσβάστακτων που τον βαραίνουν. Σε συνδυασμό με αφηγήσεις ή συναισθηματικές καταθέσεις, όχι μόνο κάνει την αφήγηση πιο προσιτή και ευχάριστη, αλλά δίνει και τη δυνατότητα στον αναγνώστη να δει τα πράγματα με μια ανάσα φρεσκάδας, με μια πιο ανάλαφρη ματιά, χωρίς να υποβαθμίζεται η σοβαρότητα των θεμάτων που θίγονται. Στις μέρες μας, που η καθημερινότητα συχνά συνοδεύεται από άγχος και προκλήσεις, κείμενα με χιουμοριστικές πινελιές προσφέρουν μια μορφή διαφυγής, ανακούφισης, και ίσως και αισιοδοξίας. Προσφέρουν έναν διαφορετικό τρόπο κατανόησης και διαχείρισης της πραγματικότητας.
  • Στο διήγημα με τίτλο Restart θέτετε το εξής ερώτημα: Έχει η ανάγκη για αγάπη και οικειότητα ηλικία; Τι θα απαντούσατε αν σας θέταμε το ίδιο ερώτημα;
    Η ανάγκη για αγάπη και οικειότητα δεν γνωρίζει ηλικία. Είναι μια θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη που συνοδεύει τον άνθρωπο από την αρχή της ζωής του μέχρι το τέλος. Σε κάθε ηλικία, η αγάπη και η οικειότητα εκδηλώνονται με διαφορετικούς τρόπους, αλλά η επιθυμία για σύνδεση, αποδοχή και ουσιαστικές σχέσεις παραμένει αμετάβλητη. Με λίγα λόγια, δεν είναι ποτέ ούτε πολύ νωρίς ούτε πολύ αργά να αναζητήσουμε και να διεκδικήσουμε την αγάπη και την οικειότητα στη ζωή μας, γιατί αλίμονο αν το δικαίωμα στην ευτυχία είχε ηλικιακή ημερομηνία έναρξης και λήξης. Τότε ποιος ο σκοπός της ύπαρξής μας;
  • Και για να κλείσουμε με χιούμορ, έχετε στα ντουλάπια της κουζίνας σας ένα κόκκινο τάπερ;
    Έχω ένα μικρό κόκκινο, κατακόκκινο τάπερ. Δώρο της Μαρίας, φίλης και συναδέρφισσας, την ημέρα της παρουσίασης του βιβλίου στη γενέθλια πόλη μας, τη Βέροια. Το είχε κρύψει μέσα σε μια πανέμορφη ανθοδέσμη με τουλίπες. Όταν το ανακάλυψα, γέλασα και συγκινήθηκα πολύ.

Ειλικρινά, σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την τιμή και τη χαρά της συνομιλίας μας. Τις ερωτήσεις σας τις χάρηκα πάρα πολύ! Να είστε πάντα καλά!

Λίγα λόγια για το βιβλίο
“Τι αγωνιά να γράψει στο χαρτί κουζίνας η θεία Ουρανία; Τι μνήμες ξυπνούν ξεχασμένες στα συρτάρια της γιαγιάς οικογενειακές φωτογραφίες; Θα σταματήσει ο νεκρός πατέρας τις μεταμεσονύχτιες επισκέψεις; Θα παραμείνει αήττητος ο Θάνατος μπροστά στην ετοιμόγεννη γάτα; Κι η στέρφα του χωριού πότε θα γίνει μάνα;”
Μικρά οικογενειακά στιγμιότυπα. Μικρές ιστορίες πλασμένες με αναπόληση, συγκίνηση και χιούμορ ταξιδεύουν στον χρόνο για να γεφυρώσουν το σήμερα με το χτες και να αναμετρηθούν με της ζωής τα πάθη. Αφηγήσεις με ήρωες γήινους, σάρκινους και οικείους που αγόγγυστα ανηφορίζουν τον Γολγοθά της Σταύρωσής τους, αναζητώντας στην κορφή αγάπη αληθινή, τρυφερότητα και στοργή, τόση όση μπορεί να χωρέσει σ’ ένα μεγάλο κόκκινο τάπερ.

Βιογραφικό
Η Ελένη Καραγιάννη γεννήθηκε το 1969 στη Βέροια. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κι είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου ειδίκευσης στις Επιστήμες της Αγωγής. Ζει στη Βέροια και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στις Επιστήμες Αγωγής. Ζει στη γενέθλια πόλη της και εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Συντονίζει εργαστήρια δημιουργικής γραφής για εφήβους και είναι υπεύθυνη έκδοσης του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού ΓΡΑΦΕΙΝ. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο, έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και περιλαμβάνονται σε συλλογικές ανθολογίες. Έχει εκδώσει δυο παραμύθια και έχει επιμεληθεί το συλλογικό βιβλίο των μαθητών της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μολύβι με τον τίτλο «120+2 teenγραφήματα». Το «Κόκκινο τάπερ» είναι η πρώτη της συλλογή διηγημάτων.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave