Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Σκέψεις της Ιουλίας Ιωάννου για το βιβλίο της Έλσης Τσουκαράκη «Η αυλή των ονείρων» εκδόσεις Ψυχογιός

«Όπου μας βολεύει «θέλημα Θεού», όπου μας εξυπηρετεί το ρίχνουμε στη μοίρα, άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο καθένας δημιουργεί το ριζικό του».

Πόσο εύκολα, ανατρεπτικά, αναπάντεχα, ολοκληρωτικά μπορεί να αλλάξει η ζωή μας από τη μια στιγμή στην άλλη; Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς δεν το αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινότητα που βιώνουμε και μας καταπίνει με τις ατέλειωτες απαιτήσεις της. Αν όμως συμβεί κάτι εντελώς παράλογο, εντελώς έξω από όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαμε ζήσει ή σκεφτεί ως ενδεχόμενο ή ακόμα ακόμα και ελπίσει κάποτε να μας συμβεί;
Το αναπάντεχο κρύβει μέσα του τις περισσότερες φορές ένα κομμάτι από το μακρινό παρελθόν. Ένα παρελθόν που έχουμε καταχωνιάσει στις μυστικές κρυψώνες του μυαλού και δεν το αφήνουμε να ξεμυτίσει από εκεί, μην τυχόν και μας φέρει ξανά στην επιφάνεια συναισθήματα που μας τσάκισαν, που μας λύγισαν, που μας έφεραν αντιμέτωπους με την μεγαλύτερη απώλεια που θεωρήσαμε ότι ζήσαμε.
Η ζωή όμως ξέρει να βγάζει τους κρυμμένους άσσους της την κατάλληλη στιγμή, να διορθώνει ό,τι άφησε μισό ή δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να φανερωθεί.
Έτσι λοιπόν, εκεί που πιστεύουμε ότι έχουμε βάλει την πορεία μας σε μια τάξη, εκεί που υπολογίζουμε το αύριο και τα «θέλω» μας, εμφανίζονται από το πουθενά τα «πρέπει» και μας αλλάζουν όλα τα δεδομένα!
«Η αυλή των ονείρων» είναι ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να είναι μια ιστορία ζωής, με τα τερτίπια και τα μυστικά της, τις ανατροπές που δεν υπολογίζουμε πόσο πολύ μπορούν να αλλάξουν το χαρακτήρα μας, τις συνήθειές μας, την βόλεψή μας και να δώσουμε βαρύτητα σε πράγματα τόσο έξω από το χαρακτήρα μας. Ένα βιβλίο γεμάτο με «συνταγές» σοφίας, βγαλμένες από το πανεπιστήμιο της ζωής!
Ούτε τα πτυχία, ούτε οι τίτλοι σπουδών, ούτε η καριέρα και τα κοινωνικά στρώματα είναι εκείνα που μετράνε όταν φτάσει η στιγμή ο άνθρωπος να δείξει τη δική του «σοφία» που έχει αποκομίσει από την πορεία του. Η ζωή δεν διδάσκεται, η αγάπη δεν μαθαίνεται, το δόσιμο ψυχής δεν χρειάζεται περγαμηνές. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις μέσα σου αποθέματα, να έχεις μάθει να δίνεις, να δίνεσαι, να αγαπάς και να αγαπιέσαι χωρίς όρους και όρια.
Όταν ξέρεις πως το μόνο που έχει σημασία είναι να ζεις την κάθε στιγμή, να παίρνεις τα γεγονότα όπως έρχονται χωρίς να στύβεις το μυαλό σου με τα αναπάντητα «γιατί» να προσμένεις από την κάθε μέρα να εισπράξεις ό,τι καλό σου φέρει, τότε θα έχεις και τη δύναμη να αναμετρηθείς με λάθη του παρελθόντος, με πληγές ανοιχτές, έχοντας πια την βεβαιότητα πως ό,τι γίνεται, έχει και το λόγο που γίνεται, τη στιγμή που γίνεται.
Σοφά μηνύματα ζωής, λέξεις ειπωμένες με τέτοιο τρόπο που κάνουν τον αναγνώστη να σκεφτεί τη δική του πορεία, το πώς εκείνος θα έπραττε σε μια ανάλογη κατάσταση.
Έχει το δικαίωμα μια μάνα να αποκλείσει από τη ζωή της τον πατέρα του παιδιού της; Έχει το δικαίωμα να στερήσει από το παιδί της τη μοναδική αυτή σχέση που αναπτύσσεται όταν κοιτάζονται στα μάτια, όταν αναζητούν ο ένας στον άλλο το καθρέφτισμα του εαυτού του;
Η αγάπη έχει τη δύναμη να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια. Όταν έχεις κατακτήσει την αυτογνωσία, όταν δεν αναλώνεσαι σε «πώς» και «γιατί» αλλά δίνεις στον άλλο αυτό που έχεις περίσσιο μέσα σου, την αποδοχή, την ειλικρίνεια, την ΑΓΑΠΗ, τότε όλα βρίσκουν το δρόμο τους, όλα μπαίνουν σε μια σειρά και έρχεται η στιγμή που έχεις καταφέρει να ζήσεις την ευτυχία. Γιατί «η αγάπη είναι το υλικό όλης μας της ύπαρξης»!
Και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και η αγαπημένη Έλση Τσουκαράκη μέσα από τα λεγόμενα του ήρωά της, «Το σήμερα μόνο να υπολογίζεις! Τη στιγμή ακριβώς που αναπνέεις! Μην κοιτάξεις πίσω, μην τρέχεις προς το άγραφο. Το Εδώ και το Τώρα μόνο μετράνε!»

«Εσύ με τον εαυτό σου πρώτα από όλα θα τα πηγαίνεις καλά κι αυτό θα καθρεφτίζεται στους άλλους και θα τους έλκεις σαν μαγνήτης».

“Εσύ κάνε σχέδια, καλέ μου άνθρωπε, κι ύστερα απελευθέρωσέ τα στον απέραντο ουρανό! Λύτρωσε τον εαυτό σου από αυτά και ζήσε την κάθε μέρα σου, χωρίς την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζεις αυτό που θ’ αποφέρει η επόμενη στιγμή!”

h-aulh-ton-oneiron