«Άγριες θάλασσες»: Με ταξίδεψαν, με γοήτευσαν, με κατέκτησαν.
Πέρασαν σχεδόν 6 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου και τη συνέντευξη του γιου του καπετάν – Μιλτιάδη στο vivlio-life.gr και 5 από τις σκέψεις μιας αναγνώστριας στη στήλη των αναγνωστών που μου είχαν δημιουργήσει τη μεγάλη επιθυμία να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο.
Η χαρά μου απερίγραπτη όταν έλαβα από τα παιδιά μου ως πρωτοχρονιάτικο δώρο ένα ενυπόγραφο αντίτυπο.
Συγκινητικό, αληθινό, ανθρώπινο. «Ρούφηξα» κάθε λέξη, μέχρι την τελευταία σελίδα. Δεν είμαι ειδικός για να κάνω κριτική. Αυτό που θέλω να μοιραστώ τα συναισθήματα που μου δημιούργησε: αγωνία, ένταση, ελπίδα, αγάπη. Μοιράστηκα τις χαρές και τις λύπες της οικογένειας του καπετάνιου, ένιωσα μέλος του πληρώματος της Ευαγγελίστριας, συμμέτοχη στη γραφή της Ιστορίας.
Πριν κλείσω θέλω να πω ευχαριστώ:
•Σε εσάς κυρία Ιουλία Ιωάννου που μέσα από τη σελίδα σας μαθαίνω για νέα βιβλία,
•στους αναγνώστες σας που βρήκαν το θάρρος να μοιραστούν τις σκέψεις τα βιβλία που διάβασαν μαζί μας (έχω διαβάσει από αυτά… «Το κορίτσι από τη Σαμψούντα», «Τα όνειρα μυρίζουν ταμπάκο», «Το μαύρο ρόδο» κ.α.
•στα παιδιά μου που είχαν κρατήσει τα ενθουσιώδη σχόλια μου με όσα είχα διαβάσει για τις «Άγριες θάλασσες» και την επιθυμία μου να το διαβάσω,
•στην συγγραφέα Τέσυ Μπάιλα για το μοναδικό ταξίδι που έκανα μέσα από την ιστορία του Μιλτιάδη Χούμα, για την υπέροχη προσωπική αφιέρωση αλλά και για τις υπερβάσεις που χρειάστηκε να κάνει (λόγω προσωπικών υποχρεώσεων) για να φτάσει αυτό το ενυπόγραφο αντίτυπο στα χέρια μου.
•Ευχαριστώ κι όλους εσάς που διαβάσατε το κείμενό μου ως το τέλος.
Τα καλά βιβλία διαβάζονται όσα χρόνια κι αν περάσουν από την πρώτη τους έκδοση – δεν έχουν ημερομηνία λήξης.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.