Η ΣΤΗΛΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ
ΣΗΜΕΡΑ…Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού την ημέρα αυτή του 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στην Πολωνία. Το σχέδιο της απόφασης αυτής, που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες, «καλεί τα κράτη – μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα
Το νέο μοτίβο της καθημερινότητας, τα lockdown, η επιβράδυνση της ζωής, δεν επέφεραν και την αντίστοιχη επιβράδυνση στην πληροφορία. Μάλλον αυτήν την επιτάχυναν. Το διαδίκτυο που ήδη διαδραμάτιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινή ζωή, πλέον αποτελεί καταφύγιο στις μέρες τουεγκλεισμού και του περιορισμού των μετακινήσεων. Ιδιαίτερα τώρα, που οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών διαφημίζουν με καμάρι τη μετάβαση στις ταχύτητες 5G, έστω και αν χρειάζεται συχνά να οδηγείς πιο αργάσε δρόμους από τους
Γράφει ο Βαγγέλης Στάικος Οι όμορφοι άνθρωποι…δεν κρίνονται από τα όμορφα μάτια ή το καλό ντύσιμο, οι όμορφοι άνθρωποι φορούν το χαμόγελο και την αισιοδοξία τους και πορεύονται με αξιοπρέπεια. Δεν κρύβονται πίσω από μεγάλες καριέρες, χρήματα και ανέσεις γιατί οι όμορφοι άνθρωποι ξέρουν πως όλα αυτά είναι εφήμερα. Δίνουν προτεραιότητα στις στιγμές… μια δυνατή αγκαλιά, ένα φιλί, ένα ζεστό καφέ και τη συντροφιά ενός καλού βιβλίου, απολαμβάνοντας το τραγούδι της
Γράφει ο Βαγγέλης Στάικος Όλοι μας γεννιόμαστε ξεχωριστοί και όμορφοι, ο καθένας από μας από ξεχωριστή μήτρα, συναντιόμαστε σε αυτόν τον κόσμο για να σμίξουμε όλοι μαζί, να συνυπάρξουμε, να ερωτευτούμε και να αγαπηθούμε, να σχεδιάσουμε το έργο μας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που απλώνεται σαν καμβάς μπροστά μας από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας. Στην αρχή με χέρια τρεμάμενα από το φόβο, κρατώντας για μας το
Γράφει ο Σπύρος Χ. ΤΑΓΚΑΣ για το βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου “Φλόγα και Άνεμος” εκδόσεις Ψυχογιός «Είσαι φλόγα. Μακριά σου παγώνω και κοντά σου καίγομαι!», φέρεται να γράφει ολότελα ποιητικά σε ένα σημείωμά του προς την μεγάλη Κυβέλη, ο Γεώργιος Παπανδρέου το μακρινό 1928. Και κείνη, πραγματικά, δεν ήξερε αν θα έπρεπε να χαρεί που μακριά της παγώνει ή να λυπηθεί που κοντά της καίγεται. Τέτοιοι και άλλοι πολλοί διάλογοι
Αγαπητή Ιουλία, με τα ΜΕΤΕΩΡΑ ΜΥΣΤΙΚΆ μας ταξιδεύεις στην ιδιαίτερη αυτή περιοχή των Μετεώρων αλλά και μας προβληματίζεις σχετικά με το ταξίδι της ιδιωτικής μας ζωής.Όλα συνοψίζονται στο στίχο που εύστοχα δανείζεσαι από το τραγούδι της Μαρινέλλας:<<τι έκανα για πάρτη μου τι έκανα για μένα>>. Μας προβληματίζεις, επίσης,για το πώς διαμορφώνεται η ηθική μας συνείδηση, το υπερεγώ κατά τον Φρόιντ, μέσα από την κοινωνία, τον πολιτισμό και γενικότερα το περιβάλλον
Μετέωρα Μυστικά ” Ένας τίτλος αίνιγμα. Ένας τόπος μυστήριο, έρωτα και κίνδυνο… Μια οικογένεια σημαδεμένη από την μοίρα, γεύεται πίκρες, πόνο, απώλειες. Ένα χέρι εκεί ψηλά έχει ορίσει τα μελλούμενα και σαν πιόνια οι άνθρωποι υποκύπτουν… Καταλύτης, ένα ρολόι με δείκτες κολλημένους μέχρι την ώρα της κρίσης! Η Αιμιλία καλείται να πάρει αποφάσεις για την ζωή της και να ψάξει βαθιά για την λύτρωση της. Μέσα από τα Μετέωρα Μυστικά,
Μόνο οι στιγμές κρατάνε και αφήνουν τα μετέωρα όνειρα να πάρουν την γεύση της ευτυχίας, της ολοκλήρωσης, της πληρότητας… Για πάντα!Έτσι τελειώνει το εξαιρετικό μυθιστόρημα της Ioulia Ioannou Μετέωρα Μυστικά! Η ιστορία της Αιμιλίας που γεννήθηκε και έζησε στο Καστράκι Καλαμπάκας στη σκιά των βράχων των Μετεώρων. Ξεκίνησε μια ζωή ευτυχισμένη ώσπου ο πρώτος μεγάλος της έρωτας χάθηκε κάτω από το βάρος των μυστικών που είχαν ξεκινήσει το 1941 από
Αλέξανδρος Μάγγελ, αναγνώστης Με μια θερμή εξομολόγηση, η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι αφηγείται μια οικογενειακή ιστορία. Μια μαρτυρία, με φόντο τη Φλωρεντία, τη Ζάκυνθο και την Αθήνα, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα γεμάτα αισθήσεις μέσα απ’ το θρίλερ της καθημερινότητας, σχέσεις, πάθη, λάθη και το υπαρξιακό δράμα των πρωταγωνιστών σε μια εποχή για την Ελλάδα όπου η ένδεια, η πείνα και ο πόλεμος αφάνιζαν. Το βιβλίο «Πίστη και Περηφάνια», του Δημήτρη Βαρβαρήγου, μας
Αν και άργησα να το πιάσω στα χέρια μου, όταν το ξεκίνησα δεν ήθελα να το αφήσω. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι που δε φανταζόμουν πραγματικά ότι θα έκρυβε τόσες ιστορίες, τόσων ανθρώπων σε διαφορετικό χώρο και χρόνο και θα συνέδεε τόσες γενιές και τη μοίρα ξεχωριστών ανθρώπων. Μου άρεσε ότι ενώ ήταν μυθοπλασία, ήταν αυθεντικό, αυθόρμητο, έντονο όπως και η ίδια η ζωή άλλωστε. Οι εικόνες που μου δημιούργησε ήταν
