Η ΣΤΗΛΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ
«Το μονοπάτι του αλατιού» / «Journaux de» Raynor Winn Εκδόσεις Κλειδάριθμος Αληθινή ιστορία Ο Μοθ και η Ρέι μένουν άστεγοι και άφραγκοι όταν ξαφνικά λαμβάνουν την απόφαση για κατάσχεση του σπιτιού τους λόγω χρεών για τα οποία όμως δεν ήταν οι άμεσα υπεύθυνοι. Ο λογαριασμός τους στην τράπεζα κλειδώνει και καλούνται να ζήσουν με σαράντα όμως λιτές τη βδομάδα. Δυο μέρες μετά κατακεραυνώνονται από ένα άλλο ακόμα πιο δυσάρεστο νέο.
Καλοτάξιδο!Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα με δυνατή πλοκή, χαρακτήρες που διανύουν με ταχύτητα και πάθος τη ζωή τους μέσα στον χρόνο, αναφορές και συμβολισμούς που ενδυναμώνουν την μυστηριακή ατμόσφαιρα και διατηρούν αδιάσπαστο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η Ioulia Ioannou καταφέρνει σε συνέχεια των Μετέωρων Μυστικών και των Ασημένιων Ματιών να διατηρεί την συνέπεια και την εξέλιξη στην γραφή της όπου το φανταστικό στοιχείο συνδέεται αδιάρρηκτα με τον ρεαλισμό της καθημερινότητας και οι
(μτφρ) Αντώνης Καλολύρης Εκδόσεις Κλειδάριθμος (σελ) 678 Γαλλία, δεκαετία 1910. Η δεκαετία του Μεγάλου πολέμου. Ο Στίβεν Ρέισφορντ ένας νεαρός από την Αγγλία πηγαίνει στην Αμιένη, μια πόλη στον Γαλλικό βορρά, σταλμένος από τον εργοδότη του και ιδιοκτήτη του εργοστασίου όπου δουλεύει, ώστε να αποκτήσει επιπλέον γνώσεις για τη υφαντουργία. Τον φιλοξενεί ο μεσιέ Αζέρ και η γυναίκα του, η Ιζαμπέλ, την οποία… ερωτεύεται! Το παράνομο πάθος τείνει να τους
“Επιτέλους κατάφερα να διαβάσω κ εγώ τελευταίο πνευματικό παιδί της Ιουλίας Ιωάννου «Πέρα από την αιωνιότητα» το οποίο απόλαυσα από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Η γραφή είναι ολοκληρωμένη, απλή και ταυτόχρονα πολύπλευρη και οι περιγραφές γλαφυρές, τόσο που η εικόνα των όσων περιγράφονται (τοπία, ανθρώπους, συναισθήματα) ζωντάνεψαν λεπτομερώς στα μάτια της φαντασίας μου. Ένιωσα σαν να την βίωσα την ιστορία, σαν να ήμουν εκεί! Εντυπωσιακό επίσης για μένα
ΝΑΙ ΙΟΥΛΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΣΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΟΥ… ΚΑΛΟΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΟΥ… Το Λαύριο, το Μεγάλο λιβάδι στην Σέριφο ,το Παλέρμο… Αντόνιο, θα πρέπει να ξέρεις ότι για κάθε άνθρωπο, από την στιγμή που γεννιέται αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση προς τον θάνατό του… Η ζωή είναι σαν μία κλεψύδρα γεμάτη με άμμο… Ο γιατρός Σαλάφια… Ο Μενέλαος, το νησί Η Δανάη, ο μεγάλος
ΣΗΜΕΡΑ…Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού την ημέρα αυτή του 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στην Πολωνία. Το σχέδιο της απόφασης αυτής, που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες, «καλεί τα κράτη – μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα
Το νέο μοτίβο της καθημερινότητας, τα lockdown, η επιβράδυνση της ζωής, δεν επέφεραν και την αντίστοιχη επιβράδυνση στην πληροφορία. Μάλλον αυτήν την επιτάχυναν. Το διαδίκτυο που ήδη διαδραμάτιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινή ζωή, πλέον αποτελεί καταφύγιο στις μέρες τουεγκλεισμού και του περιορισμού των μετακινήσεων. Ιδιαίτερα τώρα, που οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών διαφημίζουν με καμάρι τη μετάβαση στις ταχύτητες 5G, έστω και αν χρειάζεται συχνά να οδηγείς πιο αργάσε δρόμους από τους
Γράφει ο Βαγγέλης Στάικος Οι όμορφοι άνθρωποι…δεν κρίνονται από τα όμορφα μάτια ή το καλό ντύσιμο, οι όμορφοι άνθρωποι φορούν το χαμόγελο και την αισιοδοξία τους και πορεύονται με αξιοπρέπεια. Δεν κρύβονται πίσω από μεγάλες καριέρες, χρήματα και ανέσεις γιατί οι όμορφοι άνθρωποι ξέρουν πως όλα αυτά είναι εφήμερα. Δίνουν προτεραιότητα στις στιγμές… μια δυνατή αγκαλιά, ένα φιλί, ένα ζεστό καφέ και τη συντροφιά ενός καλού βιβλίου, απολαμβάνοντας το τραγούδι της
Γράφει ο Βαγγέλης Στάικος Όλοι μας γεννιόμαστε ξεχωριστοί και όμορφοι, ο καθένας από μας από ξεχωριστή μήτρα, συναντιόμαστε σε αυτόν τον κόσμο για να σμίξουμε όλοι μαζί, να συνυπάρξουμε, να ερωτευτούμε και να αγαπηθούμε, να σχεδιάσουμε το έργο μας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που απλώνεται σαν καμβάς μπροστά μας από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας. Στην αρχή με χέρια τρεμάμενα από το φόβο, κρατώντας για μας το
Γράφει ο Σπύρος Χ. ΤΑΓΚΑΣ για το βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου “Φλόγα και Άνεμος” εκδόσεις Ψυχογιός «Είσαι φλόγα. Μακριά σου παγώνω και κοντά σου καίγομαι!», φέρεται να γράφει ολότελα ποιητικά σε ένα σημείωμά του προς την μεγάλη Κυβέλη, ο Γεώργιος Παπανδρέου το μακρινό 1928. Και κείνη, πραγματικά, δεν ήξερε αν θα έπρεπε να χαρεί που μακριά της παγώνει ή να λυπηθεί που κοντά της καίγεται. Τέτοιοι και άλλοι πολλοί διάλογοι
