Εξαιρετική γραφή, που καθηλώνει τον αναγνώστη, μια αρκετά πρωτότυπη ιστορία πολύ καλογραμμένη. Μεστός ο λόγος της συγγραφέως Ιουλίας Ιωάννου. Ένα βιβλίο, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στη φαντασία, στο μυστήριο, στο άγνωστο και στην περιπέτεια. Γενικά όλο το βιβλίο προκαλεί αγωνία και αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κάτι μου έλεγε, ότι αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, θα με καθηλώσει, θα ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που διαβάζονται με μια ανάσα… Βέβαια, δεν έχω την τύχη της πολυτέλειας αυτής, του να πιάσω δηλαδή ένα βιβλίο στα χέρια μου και να το αφήσω μόνο όταν θα έχω διαβάσει και την τελευταία λέξη.. Ωστόσο, θεωρώ πιο σημαντικό από όλα το να το έχω μέσα στο μυαλό μου όπου κι αν βρίσκομαι και να μετράω τις ώρες που θα το ξαναπιάσω στα χέρια μου… Είναι πραγματικά μια απόλαυση… Αγωνία να με κυριεύει έχοντας στο μυαλό μου, την Νίκη την ηρωίδα του βιβλίου.
Η ιστορία του θυμίζει τους παλιούς μύθους με τις νεράιδες, στις οποίες πίστευαν παλιά, μια ιστορία που βρίσκουμε αξίες και πιστεύω! Από το βιβλίο δε λείπουν φυσικά η συγκίνηση, το πάθος, η φαντασία, ο έρωτας, η εκδίκηση, η ζήλεια, η απογοήτευση και η αγωνία. Πράγματα που δεν αφήνουν κανένα ασυγκίνητο! Το βασικό μήνυμά του «Το καλό θα μας δώσει καλό και το κακό θα μας δώσει κακό. Εμείς θα επιλέξουμε αν τελικά λάμψουμε μέσα από την καλοσύνη, την αγάπη και τη βοήθεια στο συνάνθρωπο, ή αν θα σκορπίσουμε το φόβο γύρω μας και το σκοτάδι μέσα από τις πράξεις μας» Το ίδιο ισχύει και στη σημερινή εποχή, έστω και αν δεν εφαρμόζεται από κάποια ασημένια μάτια, αλλά από τις ανθρώπινες ικανότητες και ευαισθησίες.
Δεν μπορώ να σας πω άλλα για το περιεχόμενο… Μάλλον θα αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Να είσαι καλά Ιουλία μου, τέτοιες προσπάθειες μένουν χαραγμένες, με τον τρόπο γραφής τους στην καρδιά του αναγνώστη. Να είσαι καλά κορίτσι μου… Άξιζε το κάθε, όχι λεπτό, αλλά και το δευτερόλεπτο που του αφιέρωσα…
Πιστέψτε με θα σας γοητεύσει και θα αποζημιωθείτε για την επιλογή σας!

Παραθέτω ένα από τα πολλά λατρεμένα αποσπάσματα του βιβλίου:

Είναι στιγμές
που θέλω τόσο πολύ να εξαφανιστώ, να γίνω σκόνη και
αέρας, να περιπλανηθώ πάνω από τη Γη, πάνω από την
ψευτιά των ανθρώπων, τις υποσχέσεις που δίνουν με τόση
ευκολία και τις δήθεν αγάπες. Πόσο εύκολα αγαπούν και
ξεαγαπούν ορισμένοι άνθρωποι… Πόσο εύκολα ξεχνούν
κρυμμένοι πίσω από την απόσταση και τη σιωπή…
Το εύκολο στη ζωή είναι να παραιτηθείς, να μην πα-
λέψεις για να κατακτήσεις ό,τι αγαπάς, ό,τι περισσότερο
ποθείς. Το δύσκολο είναι να διεκδικήσεις, να κερδίσεις με
την αξία σου αυτό που λαχταρά η ψυχή σου. Η λογική και
το συναίσθημα δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις. Πάντα η μία
αντιπάλευε το άλλο, πάντα τα επιχειρήματά της ήταν σα-
φώς πιο τεκμηριωμένα έναντι του ευαίσθητου αντιπάλου
της. Κι όμως τώρα πια ξέρω πως καμία λογική δεν μπορεί
να με κάνει να νιώσω καλύτερα ή να βιώσω διαφορετικά
την απόρριψη, την παραίτηση, την εγκατάλειψη. Δεν γίνε-
ται ένας άνθρωπος που σου έδειξε από την πρώτη στιγμή
τόση αγάπη και τόσο πάθος να θέλει να σε σκοτώσει τόσο
εύκολα αφήνοντάς σε χωρίς ούτε μία εξήγηση.

 

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave