Κάποτε οι άνθρωποι είχαν αναπτυγμένη σε υψηλό επίπεδο την έννοια της ομορφιάς. Ένα κριτήριο που επιβεβαιώνει αυτήν την τάση της κοινωνίας παλιότερα, είναι τα πανέμορφα νεοκλασικά σπίτια, διεσπαρμένα σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα. Οι εποχές πέρασαν, άλλαξε η νοοτροπία των ανθρώπων και κακάσχημες πολυκατοικίες  πήραν τη θέση αυτών των Αρχοντικών, που θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους και της ανάγκης.

Σήμερα αυτά τα κτίσματα μεταφέρουν την ιστορική κληρονομιά, τον πολιτισμό και το μεγαλείο αλλοτινών καιρών. Το κράτος, έστω και αργά, για να περισώσει όσα απέμειναν, τα κήρυξε διατηρητέα δίνοντας και κάποια βοηθήματα στους ιδιοκτήτες. για να τα συντηρήσουν. Ταυτόχρονα πολλοί  Οργανισμοί, Τράπεζες, Μουσεία και μεγάλες επιχειρήσεις άρχισαν να αγοράζουν αυτά τα εξαιρετικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και έτσι πολλά διασώθηκαν.

Τελικά όμως αυτή η προσπάθεια δεν ευδοκίμησε. Σήμερα  οι ιδιοκτήτες πάρα πολλών νεοκλασικών κτιρίων, επειδή δεν μπορούν να τα γκρεμίσουν και να τα κάνουν πολυκατοικίες, τα αφήνουν να γκρεμιστούν μόνα τους. Είναι τραγική η εικόνα που μας δίνουν αυτά τα ερειπωμένα νεοκλασικά που μέρα με τη μέρα περιμένουμε να καταρρεύσουν, σαν τον υπερήλικα άνθρωπο.

Είναι βασανιστικό να βλέπουμε καθημερινά την ιστορία της  πόλης μας να πεθαίνει όρθια, γιατί αυτά τα σπίτια είναι ταυτισμένα με τους ανθρώπους που τα έχτισαν και έζησαν σ’ αυτά. Άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα δρώμενα της πόλης μας και όχι μόνο. Δυστυχώς ο πολιτισμός περνάει δύσκολες στιγμές στις μέρες μας…

 

Οι φωτογραφίες προέρχονται από προσωπικό αρχείο αρκετών ετών, κάποια από αυτά τα κτίρια ίσως να μην υπάρχουν καν σήμερα, ενώ κάποια άλλα συνεχίζουν να μας θυμίζουν τη διαφορά και την ποιότητα του τρόπου ζωής που δεν παρασύρθηκε από τον εκσυγχρονισμό! Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επανέλθουμε με νέα στοιχεία για αυτό το τόσο ενδιαφέρον και ωραίο θέμα.

ιουλία ιωάννου