Έχω γράψει ξανά την άποψη μου για τα ολιγοσέλιδα βιβλία. Πάντα αφιερώνω περισσότερο χρόνο από ότι σε μεγαλύτερα και σχεδόν πάντα προβληματίζομαι πόσα βαθιά νοήματα κρύβουν. Διαβάζοντας την πρώτη φορά το βιβλίο της Νατάσας, συμφώνησα με την παραπάνω άποψή μου. Ένα μικρό σε μέγεθος βιβλίο μα μεγάλο σε εύρος νοημάτων, εισπρακτέων συναισθημάτων, προβληματισμών και εύστοχων παρατηρήσεων.
Η ιστορία του αναφέρεται σε μια γυναίκα που έχοντας δημιουργήσει το ιδανικό σκηνικό για να ταξιδέψει, παρέα με ένα ποτήρι από το αγαπημένο της κρασί, επιβιβάζεται στο όχημα της καρδιάς της που νοερά θα την μεταφέρει στο προορισμό που έχει επιλέξει, αναζητώντας τις αναμνήσεις που καταγράφηκαν ανεξίτηλα μέσα της. Συνταξιδιώτισσές της, είναι τέσσερις φίλες που έζησαν μαζί της δυνατές στιγμές, συγκινήσεις και μοιράστηκαν κομμάτια της ψυχής τους.


Αγάπη. Η ευαίσθητη, επίμονη, συμπαθητική, ήρεμη δύναμη που αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο του κράματος των πέντε γυναικών.
Χαρά, όνομα και πράγμα! Η κοινωνική της παρέας που με τις ρήσεις της προβληματίζει και καυτηριάζει με μια νότα αισιοδοξίας.
Αγνή. Η αυθόρμητη, η παρορμητική, η δίκαιη και θαρραλέα, η αγχωμένη και ανασφαλής που επιθυμεί διακαώς με τις πράξεις της να έχει ήσυχη τη συνείδησή της.
Σοφία. Ο κρίκος της αλυσίδας που εμπνέει ασφάλεια και σιγουριά, λατρεύει το διάβασμα και ξεχωρίζει για την αμέριστη υπομονή της.
Το όνομα της ηρωίδας μας, δε χρειάζεται να το αναφέρω αν κι από τα παραπάνω, νομίζω ότι είναι εύκολο να το εκμαιεύσει ο αναγνώστης. Η ηρωίδα μας λοιπόν που θα ξαναγεννηθεί και θα μετουσιωθεί από κάμπια σε πεταλούδα, μέσα από τον παραπάνω φιλικό κλοιό, είναι εσωστρεφής, άτολμη αλλά και πεισματάρα, υποχωρητική, βαδίζει μονάχα σε σίγουρα μονοπάτια και αγαπά τα όνειρα και τις ελπίδες.


Μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα όπου λαμβάνουν χώρα η αγάπη, η χαρά, η αγνότητα, η σοφία και κάποιο ακόμη πολύτιμο συστατικό που στόχο του έχει να απογειώσει την «συνταγή», οι γυναίκες συνδέονται μεταξύ τους, εξωτερικεύουν ιδέες και συναισθήματα, θέτουν προβληματισμούς και προασπίζουν τα κομμάτια του εαυτού τους που χωλαίνουν, έναντι των υπολοίπων. Σαν μια γροθιά, αφήνουν κατά μέρους τις αναστολές τους και ξαναγεννιούνται, εξαγνίζονται και επαναπροσδιορίζονται, συμπληρώνοντας η μια την άλλη, μέσα από φιλικές συζητήσεις, εξόδους και κοινές στιγμές που έγιναν πολύτιμες αναμνήσεις.

Τι είναι τα συναισθήματα;
Ποιος είναι ο όρκος ευτυχίας;
Με τι τελικά μοιάζει η ζωή μας;
Απολαμβάνουμε τη διαδρομή έως ότου φτάσουμε στον στόχο μας;
Μήπως αξίζει να επικεντρωθούμε στον εαυτό μας παραβλέποντας για λίγο τις ανάγκες των άλλων;
Γιατί αφήνουμε τους άλλους να μας επηρεάζουν αρνητικά;
Γιατί έχουμε πάψει να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας;

Και ενόσω ταξιδεύουν σε απάνεμα νερά, απρόσμενα θα φυσήξει αγέρας αλλάζοντας ρότα και προορισμό…
Οι ευεργετικές Τετάρτες, ένα αργοπορημένο πρωινό, μια απόφαση για αλλαγή εργασιακού πλάνου, μια αποχώρηση, ένα απρόσμενο φιλί στο μάγουλο, μια νέα σχέση, ένα ποίημα ξέχειλο από πόνο και μια νέα αρχή στρωμένη με ροδοπέταλα, αναμοχλεύουν τη ζωή της ηρωίδας μας που κατάφερε να βρει την ευτυχία.

Διάβασα ένα βιβλίο γεμάτο ρήσεις και στοχασμούς για αυτοβελτίωση και αξίες ανεκτίμητες, επικεντρώνοντας την προσοχή στην εξέλιξη της προσωπικότητάς μας, αφήνοντας κατά μέρους τα βαρίδια των ανώφελων τύψεων και αγκαλιάζοντας με στοργή τον εαυτό μας.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Νατάσας Σκούρου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…η ευτυχία δεν μπορεί να μείνει για πολύ, αλλά μπορεί να είναι υπεραρκετή τις στιγμές που μένει…

Θα αδράξω την ευκαιρία, ορμώμενη από την παραπάνω φράση και θα θυμίσω ότι, αν βρεις την ευτυχία, δεν έχεις παρά να τη γευτείς, να την ακολουθήσεις και να χαθείς στη δίνη της χωρίς δεύτερες σκέψεις…

Η Νατάσσα Σκούρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε Προσχολική Αγωγή, Δημιουργίας, Έκφρασης και Δραστηριοτήτων και είναι κάτοχος δύο πιστοποιητικών επιμόρφωσης από το ΕΚΠΑ, life coaching και Certificate in coaching. Έχει ολοκληρώσει δυο σεμινάρια στο Golearn “Αρχές εκπαίδευσης ενηλίκων“ και “Εκπαίδευση ενηλίκων στα ΣΔΕ”.
Παρακολούθησε σεμινάρια θεατρικής αγωγής και παραμυθιού. Πιστεύει πως για να καταφέρουμε να νιώσουμε την ευδαιμονία χρειάζεται πρώτα να μάθουμε τι είναι ευτυχία. Για εκείνη το life coaching είναι στάση ζωής. Πιστεύει πως όλοι μας μπορούμε να γίνουμε ο coach του εαυτούς μας, αρκεί να πιστέψουμε σε εμάς και να δεσμευτούμε σε αυτά που θέλουμε να πετύχουμε. Έχει εκδώσει δύο παιδικά παραμύθια και ένα ενηλίκων “Το όνειρο του Ευτύχη” και “Πλάθω με αγάπη σε έναν κόσμο πλαστελίνης” που βοηθούν τα παιδιά να ακολουθούν τα όνειρά τους και να βιώνουν την αγάπη μέσα από τις στιγμές και “Ο όρκος της Ευτυχίας” που πραγματεύεται την ευτυχία.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΟΜΝΗΝΟΣ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave