Σε μια μακρινή εποχή που κανείς πια δεν τη θυμάται, το κάθε χρώμα είχε τη δική του πόλη. Τα σπίτια στην κόκκινη πόλη ήταν κόκκινα, στην κίτρινη ήταν κίτρινα, στην άσπρη άσπρα και στην μαύρη, τι άλλο θα ήταν, μαύρα. Με τον καιρό το άσπρο και το μαύρο έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να βρουν και να βάψουν μια πόλη μόνο με τα χρώματά τους, πράγμα που έγινε. Μια πόλη με μαύρα και άσπρα κτήρια, άρχισε να γεννιέται. Όμως η ζήλεια άρχισε να εμφανίζεται ανάμεσά τους, φέρνοντας παρέα της τη γκρίνια και ένα σωρό από προβλήματα. Όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα κάθε κτήριο να βάφεται με τα δύο χρώματα και στο τέλος να γίνεται γκρι.
Γκρι σκούρο, γκρι ανοιχτό, δεν έχει και πολύ σημασία, γιατί όλα τα κτήρια σίγουρα έγιναν μουντά και λυπημένα σε εκείνη την πόλη, πράγμα που δεν άρεσε ούτε στο άσπρο, μα ούτε και στο μαύρο. Όταν ξαφνικά μια βροχή ήρθε στην πόλη και ξέπλυνε τα πάντα, εκείνα εξακολουθούσαν να είναι μουντά, έως ότου τη λύση και τη λάμψη την έδωσε το φωτεινό και πολύχρωμο ουράνιο τόξο.
Τότε οι δυο φίλοι, κατάλαβαν την αναγκαιότητα των χρωμάτων για να γίνει μια πόλη όμορφη, φωτεινή και ευτυχισμένη. Άφησαν κατά μέρους ζήλειες και θυμούς και ενώθηκαν όλα τα χρώματα για να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό και πολύχρωμο. Την πόλη των χρωμάτων, μια πόλη γελαστή και χαρούμενη που με τη συνεργασία και τη θέληση, κατάφεραν να δημιουργήσουν.
Στην προσπάθειά τους λοιπόν να δημιουργήσουν αυτήν την όμορφη πόλη, συνεργάστηκαν και ζωγράφισαν τους τοίχους των κτηρίων με πινελιές ξεχωριστές. Το γαλάζιο έφτιαξε ουρανούς, το πράσινο τα δέντρα και το αποτέλεσμα ήταν φανταστικό. Όμως κάποιο από τα χρώματα, το κίτρινο συγκεκριμένα, γέμισε θυμό και ένιωσε αδικημένο γιατί θεώρησε ότι είχε χρησιμοποιήσει μονάχα λίγη από τη μπογιά του.
Τα υπόλοιπα χρώματα, σεβάστηκαν την άποψη του αν και δεν ήταν σύμφωνα με ότι ισχυριζόταν και του ζήτησαν για να είναι ευτυχισμένο να βάψει όπου και όσο θέλει. Άρχισε λοιπόν να ζωγραφίζει ήλιους, φεγγάρια και πολλά αστέρια, ώσπου στο τέλος, έκρυψε όλα τα υπόλοιπα χρώματα και όλα τα κτήρια είχαν γίνει κίτρινα!
Και πάλι όμως το κίτρινο δεν ήταν ευχαριστημένο. Κατάλαβε το λάθος του, ένιωσε την αδικία έναντι των υπολοίπων, μετάνιωσε και προσπάθησε να επανορθώσει, πράγμα που επέφερε την αρμονία και τη χαρά στην όμορφη πόλη των χρωμάτων.
Πρόκειται για δύο διδακτικά παραμύθια που στόχο τους έχουν να δείξουν στους μικρούς μας φίλους την αξία της συνύπαρξης, του σεβασμού και της φιλίας και φυσικά να κατανοήσουν μέσα από το διάβασμα ενός παραμυθιού, ότι ο θυμός και η ζήλεια δεν ήταν ποτέ σύμμαχος κανενός και το μόνο που καταφέρνουν πάντα, είναι να δημιουργούν προβλήματα.
Τα παιδιά μαθαίνουν διασκεδάζοντας και με εύστοχο τρόπο την αξία του θυμού, της ζήλειας και των παρελκομένων τους και οι πρωτότυπες δραστηριότητες στο τέλος του βιβλίου, οξύνουν το μυαλό και τη σκέψη τους με τρόπο δημιουργικό. Διαβάζουν, παίζουν, μαθαίνουν πολλές πληροφορίες για τα χρώματα και τη δημιουργία τους και περνούν ποιοτικό και δημιουργικό χρόνο με τους γονείς, συνταγή πολύτιμη για την εξέλιξη του χαρακτήρα τους και της προσωπικότητάς τους.
Η Γιώτα Κολοβού -πατρικό Ζαγκαβιέρου- γεννήθηκε στη Μεγαλόχαρη Άρτας, αλλά μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Η φαντασία, η τέχνη, η ανάγκη έκφρασης και η αγάπη της για τα παιδιά, την ώθησαν σε σπουδές Δημιουργικής Γραφής (Ανώτερο Δίπλωμα Δημιουργικής Γραφής) και σε πιστοποιήσεις στους τομείς: «Βασικές αρχές Γραφής Παραμυθιού», «Παιδική Λογοτεχνία» και «Σύγχρονες Τάσεις και Ρεύματα Γραφής Παραμυθιού». Σ σπούδασε εικαστικά, αγιογραφία, ζωγραφική, χειροτεχνία και πολλά έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Έτσι, συνδύασε τις δύο τέχνες της και άρχισε να συγγράφει παιδικά βιβλία, να διασκευάζει γνωστά παραμύθια και κάποια να τα εικονογραφεί. Έχει συμμετάσχει σε πολλούς ποιητικούς και λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, από τους οποίους έχει διακριθεί. Έλαβε επαίνους από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων και Ε.Π.Ο.Κ και από τον σύλλογο ΛΙΝΟΣ Μουσικής Τέχνης και Λόγου για το ποίημά της «για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα» και το χριστουγεννιάτικο παραδοσιακό παραμύθι «Ο Πριόνης και ο Βασταγαιός έσωσαν το δέντρο της γης», το οποίο εκδόθηκε σε συλλογικό βιβλίο το Δεκέμβριο του 2021. Πολλά έργα της, ζωγραφικής, χειροτεχνίας και ντεκουπάζ, διατέθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Συμμετοχές της σε εκθέσεις αγιογραφίας, ζωγραφικής και χειροτεχνίας: 1996: Έκθεση χειροτεχνίας «ΑΣΤΙΚΟ» ΑΓ. ΣΩΣΤΗ. 2003: Έκθεση Αγιογραφίας στο Πνευματικό Κέντρο Βάρης. 2004: Έκθεση Αγιογραφίας στην αίθουσα Ιωνία του Δήμου Βούλας. 2007: Έκθεση Αγιογραφίας της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής, στην Κάντζα. 2007: Έκθεση Αγιογραφίας στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Βάρης. 2010: Έκθεση Ζωγραφικής στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Βάρης. 2015-2018: Εκθέσεις Ζωγραφικής στο «Γυάλινο κτήριο» στη Βάρκιζα.
Το Πάσχα του 2021 συμμετείχε στο συλλογικό βιβλίο οι «10 μικρές Πασχαλινές ιστορίες» με το παραμύθι της «Το Πάσχα της πασχαλιάς», από τις εκδόσεις Τhe BOOK project. Το Δεκέμβριο του 2021 εκδόθηκαν τα παιδικά βιβλία της «Η Αμυγδαλένια και ο Δράκος Φου-Φου» και «Καλικαντζαρο-φίλοι για πάντα» (εκδόσεις «ΚΟΥΡΟΣ»). Το Φεβρουάριο του 2022 το ποίημά της «ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΑΛΑΣΜΟΣ», συμπεριελήφθηκε στο συλλογικό βιβλίο από την «ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ».
Τον Ιούνιο του 2022 εκδόθηκε το παραμύθι της «Οι διακοπές της νεροσταγόνας» (εκδόσεις «ΚΟΥΡΟΣ»). Παράλληλα ασχολείται με την οικογενειακή επιχείρηση, τα τρία της παιδιά και τα τρία λατρεμένα εγγόνια της που της δίνουν χαρά και έμπνευση.
Τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κομνηνός.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.