Στην περιοχή του Αχέροντα εξελίσσεται μια ιστορία που χρωματίζεται ποικιλοτρόπως. Έχει το χρώμα της αγωνίας, το χρώμα του έρωτα, αυτό της αδικίας, το χρώμα του πόνου, το χρώμα της αγάπης και κάπου ανάμεσα στα άλλα, το χρώμα της ελπίδας που άλλοτε επισκιάζεται από όλα τα υπόλοιπα και άλλοτε δειλά – δειλά κάνει την παρουσία του έντονη και δυναμική.
Εκεί κοντά στις πηγές του ποταμού, στα απότομα βράχια του, θα γνωρίσουμε ήρωες που θα μας μείνουν αξέχαστοι. Αγγελικές μορφές, άνθρωποι πράοι, ήρεμοι και δοτικοί, άνθρωποι που η αρρώστια και ο θάνατος τους στιγμάτισαν ανελέητα, άνθρωποι που ξεχειλίζουν μίσος τρεφόμενο από πάθη και άνθρωποι που αναζητούν μιας αχτίδας φως για να συνεχίσουν να ζουν, αδημονώντας για ένα καλύτερο αύριο.
Ο Λουκάς και η Αγαθή στιγματισμένοι από τη μοίρα, μεγαλώνουν ένα όμορφο πλάσμα μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των ανθρώπων, μια νεράιδα τη Ζωή. Η Αννέτα, γυναίκα καλοσυνάτη και τρυφερή, ακουμπά πάνω στα βάσανα της εγγονής της Άννας που έρχεται να την επισκεφτεί από τη Γερμανία. Ο μικρός Δονάτος που ζει μέσα στην θλίψη ενός ψυχρού περιβάλλοντος, γίνεται αρωγός και φίλος μιας πονεμένης ψυχής και τέλος ο γέροντας Νεκτάριος με υπομονή, σύνεση και αγάπη, θα προσφέρει απλόχερα τη βοήθεια και τις συμβουλές του σε όποιον τις έχει ανάγκη.
Αυτά είναι κάποια τα κύρια πρόσωπα της ιστορίας μας, που θα μας ταξιδέψουν, θα μας πονέσουν και θα μας λυτρώσουν μέσα από τις αποφάσεις τους και τις πράξεις τους που στο άνισο παιχνίδι τους με τη μοίρα, άλλοτε θα διεκδικούν, άλλοτε θα κερδίσουν και άλλοτε θα χάνουν μικρές ή μεγάλες μάχες.

…η ζωή μας πρόλαβε γι’ ακόμη μια φορά, αγόρι μου…

Σε ένα ταξίδι με σταθμούς από το πρόσφατο παρελθόν και το παρόν, θα διαβάσουμε για τις ολάνθιστες βιολέτες που στολίζουν την εικόνα της Παναγίας σε ένα μικρό και φιλόξενο εκκλησάκι, το ταξίδι στη Γλυκή ως έσχατη λύση, την προδοσία ενός άνανδρου και δεσμευμένου καθηγητή, θα περπατήσουμε πλάι σε δυο νέους που κάνουν τη βόλτα τους σιμά στον ποταμό Αχέροντα και θα καθρεφτιστούμε στο καθάριο βλέμμα του σοβαρού Δονάτου.
Ένα μοιρολόι που σκορπά φόβο και λιγότερο πόνο, μια γέννηση που φέρνει χαρά και συνάμα θλίψη, μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά σε εργοστάσιο ηλεκτρικών ειδών, ένα προσωπικό καταφύγιο μια ανάσα από την Πάργα, μια πράξη που σκορπίσει θλίψη και ανείπωτο πόνο στην Αννέτα και τέλος η γλυκιά νηπιαγωγός Έλλη που θα εισβάλλει στην ιστορία θα αλλάξει το ρου της και θα αφήσει ανεξίτηλα χαραγμένη τη σφραγίδα της, σε πολλούς από τους ήρωες είναι οι πρώτες καταγραφές που ξετυλίγονται από το κουβάρι της ιστορίας.
Λίγο πριν συσταθεί μια οικογένεια, τα αποτελέσματα κάποιων εξετάσεων θα δημιουργήσουν ένα άγριο θηρίο, θα βάλουν άτσαλα φρένο στα σχέδια του Δονάτου που από τούδε και στο εξής θα πρέπει να στηρίζει τη γυναίκα του, θα υπομείνει την κακία και τη ψυχρότητα της Μάχης που ποτέ δεν κατάφερε να δώσει αγάπη και θα θάψει βαθιά μέσα του συναισθήματα που καλά – καλά δεν πρόλαβαν να δουν το φως του ήλιου.


Ένας βράχος που φιλοξενεί την εικόνα του Αγίου Δονάτου, μια συνάντηση κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου, η συζήτηση με την κυνική και ορθολογίστρια Αμαλία, η προσπάθεια για συμφιλίωση με τον θάνατο, ένας καθρέφτης μπάνιου που σπάει σε πολλά κομμάτια και η γυναίκα που έχοντας χάσει τα λογικά της βρίσκει καταφύγιο στο Νεκρομαντείο, δεν αφήνουν περιθώρια να αποσπάσεις την προσοχή σου από το βιβλίο, ένα βιβλίο που οφείλω να ομολογήσω ότι λάτρεψα από τις πρώτες του σελίδες.
Έχουμε ακόμη να μοιραστούμε πολλά με τους ήρωες του. Πολλά και καταιγιστικά γεγονότα θα μας συγκλονίσουν, θα μας θυμώσουν και θα μας φορτίσουν συναισθηματικά όταν οι αποκαλύψεις έρθουν να επισκιάσουν τα πάντα.
Η Αμαλία που κρύβει άσβεστο πόνο και ανομολόγητο έρωτα στη ψυχή της και που παρόλα ταύτα θα σταθεί βράχος στη φίλη και κουμπάρα της, η ανεξέλεγκτη κούρσα θανάτου χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, ο από μηχανής θεός Οδυσσέας που θα βρεθεί πλάι σε μια γυναίκα που πονάει ψυχολογικά και μια εκ βαθέων συζήτηση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι που δεν έχει πολύ κοινό χρόνο στη διάθεσή του, θα συγκινήσουν τον αναγνώστη, μια ανάσα πριν πέσει η αυλαία της ιστορίας.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Γεωργίας Κραββαρίτη, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…τα δύσκολα είναι εκείνα που μας κάνουν να εκτιμάμε τη ζωή κι όλες τις όμορφες στιγμές που ζούμε…

Όλα όσα διαδραματίζονται στις τελευταίες σελίδες, σε κάνουν να νιώθεις ότι ακροβατείς σε τεντωμένο σχοινί. Κάθε λέξη, κάθε φράση, κάθε πρόταση σε φέρνουν πιο κοντά στην κόψη του ξυραφιού. Με τρεμάμενη ανάσα μαθαίνεις συγκλονιστικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο παρελθόν. Με περίσσεια αγωνία γνωρίζεις ανθρώπους που κρύβονταν πίσω από προσωπεία και κινούσαν τα νήματα στις ζωές αθώων, αλλάζοντας πρόσκαιρα τη μοίρα τους.

Τι προσδοκάς;
Τη νηνεμία των ψυχών τους πάνω από όλα και σε δεύτερο χρόνο τη τιμωρία εκείνων που παραβίασαν τα πάντα στον βωμό των προσωπικών τους πεποιθήσεων. Κλείνοντας, μια τελευταία βόλτα στη φύση και ένα μαργαριταρένιο δάκρυ θα φέρουν φως, γαλήνη και αγαλλίαση και θα αφήσουν επιτέλους ελεύθερους τους ήρωες να πιστέψουν στα όνειρα που τόσο προσδοκούσαν.

Η Γεωργία Κραββαρίτη γεννήθηκε έναν Δεκέμβρη πριν κάποια χρόνια στην Αθήνα.
Από πολύ μικρή ηλικία, η ενασχόληση με τις τέχνες, τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία τη γοήτευαν. Λόγω επιτακτικής ανάγκης, αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές της ως βρεφονηπιαγωγός. Παρ’ όλα αυτά, ο διακαής πόθος για τη συγγραφή και τη μάθηση συνεχίστηκε έντονα με μελέτες πάνω στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την ψυχολογία.
Σήμερα ζει με την οικογένειά της στο Ξυλόκαστρο, είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Ιονίων Νήσων και του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος, ενώ δεν σταματά ποτέ να γράφει.
Άλλα έργα της ιδίας, «Του έρωτα και του Βοριά» και «Αέναο Ταξίδι».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave