Συγγραφέας του μυθιστορήματος «Το ταξίδι της Ελπίδας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Το νέο μυθιστόρημα της Μαρίας Τζιρίτα που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, είναι ένα ταξίδι προς το άγνωστο με πλοίο το ΕΛΠΙΣ, το ταξίδι προς την ελπίδα κάθε ανθρώπου που βρίσκεται πάνω σ’ αυτό, γεμάτο όνειρα και προσδοκίες για την άγνωστη ζωή που τους περιμένει στη μακρινή Αυστραλία.
Επίκαιρο όσο ποτέ, καθώς η μετανάστευση ήταν πάντα ένα θέμα που απασχόλησε και απασχολεί πάρα πολλούς συνανθρώπους μας, η μόνη τους επιλογή για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, ξεκινώντας για το μακρινό ταξίδι τους.
Η κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος η Ελπίδα, άφησε πίσω της τα πάντα, ακόμη και το όνομά της προκειμένου να ξεχάσει, να σβήσει από τη μνήμη της τα όσα η απανθρωπιά και η αδιαφορία όσων πίστευε ότι την αγαπούσαν και την προστάτευαν, στάθηκαν οι βασανιστές του σώματος και της ψυχής της.

– Όλο το μυθιστόρημά σας είναι ένα ταξίδι που διαρκεί όσο και η απόσταση που χωρίζει τις δύο ηπείρους, αλλά ικανό να στήσει το σκηνικό πάνω στο οποίο θα αλλάξει ριζικά τις ζωές τόσων ανθρώπων, που θα σμίξει όσους η μοίρα είχε χωρίσει, αλλά και θα ενώσει όσους αναζητούν την πραγματική ευτυχία. Ο χρόνος τελικά είναι κάτι τόσο σχετικό που ακόμη και μέσα σε ελάχιστες μέρες μπορεί να γεννήσει τόσα συναισθήματα στις καρδιές των ανθρώπων όσο ίσως χρόνια ολόκληρα δεν καταφέρνουν άλλοι να ζήσουν;

Πραγματικά ο χρόνος είναι σχετικός και μάλιστα το συζητούν οι ίδιοι οι ήρωες στο βιβλίο μου. Χαρακτηριστικά γράφω σε ένα σημείο: “Πρέπει να καταλάβεις πως ο χρόνος εδώ πέρα κυλάει διαφορετικά απ’  ό,τι στη στεριά. Η μια μέρα ισοδυναμεί με μια εβδομάδα, μη σου πω έναν μήνα! Είναι ένα κλειστό περιβάλλον, χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα, χωρίς επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο. Οι άνθρωποι έρχονται πολύ κοντά γιατί ζουν είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μαζί, περιορισμένοι. Δεν υπάρχουν επιλογές,
να μη σου αρέσει κάτι ή κάποιος και να πεις “φεύγω και δε θα τον ξαναδώ”. Στη διάρκεια ενός ταξιδιού, θα τον δεις και θα τον ξαναδείς, θες δε θες”.

– Η πλήρης και λεπτομερής περιγραφή της ζωής πάνω στο πλοίο συγκλονίζει πραγματικά τον αναγνώστη, καθώς αισθάνεται ότι ταξιδεύει και ο ίδιος ανάμεσα στους εκατοντάδες ανθρώπους που μοιράζονται τα όνειρά τους, ξεδιπλώνουν το παρελθόν τους, εξομολογούνται τα κρυφά τους πάθη… Έχετε κάνει ένα αντίστοιχο ταξίδι; Θα το επιχειρούσατε ποτέ, έτσι για την εμπειρία;

Δεν έχω κάνει ποτέ παρόμοιο ταξίδι, όμως μίλησα με ανθρώπους που το έκαναν την εποχή εκείνη κι έτσι κατάφερα να στήσω ένα όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικό σκηνικό. Αν είχα την ευκαιρία να το κάνω η ίδια, ναι θα το έκανα για την εμπειρία, όμως σίγουρα δεν θα μπορούσα να βιώσω το κλίμα της εποχής εκείνης.

– Άνθρωποι σαν τον ήρωά σας τον Άρη, προκαλούν το θαυμασμό με την δοτικότητα του χαρακτήρα τους, αλλά και το πραγματικό ενδιαφέρον που δείχνει ώστε να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις όσους νιώθει ότι έχουν την ανάγκη του. Έχετε συναντήσει στη ζωή σας τέτοιους ανθρώπους;

Ο Άρης έχει το όνομα και την προσωπικότητα του πατέρα μου. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν κι εκείνος κι όχι ο μοναδικός, ευτυχώς. Υπάρχουν πολλοί αλλά καμιά φορά εμείς δεν έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας για να τους δούμε και να τους εκτιμήσουμε.

– Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη στις πληγωμένες καρδιές… πόσο εύκολο όμως είναι να ξεγελάσει κάποιον που θα αφεθεί σε μια σχέση που δεν έχει μέλλον -κατά τα φαινόμενα- μέσα στον περιορισμένο χρόνο ενός ταξιδιού;

Το αν μια σχέση έχει μέλλον ή όχι εξαρτάται από τη χημεία των ανθρώπων που εμπλέκονται σε αυτήν κι όχι από εξωτερικούς παράγοντες όπως είναι ο τόπος και ο χρόνος. Υπάρχουν ζευγάρια που δένονται κι αγαπιούνται πολύ σύντομα και άλλα που ζουν μαζί μια ζωή κι είναι ουσιαστικά δυο ξένοι.

– Η Ρωξάνη με το κοφτερό μυαλό και τη γνώση πως ξέρει ακριβώς τι ζητάει από τη ζωή της, ξέρει πού βαδίζει και πώς να το διεκδικεί με το δυναμικό της χαρακτήρα, μόνο το σεβασμό θα μπορούσε να δημιουργήσει σε όσους τη γνώρισαν. Έβαλε πάνω από τις δικές της ανάγκες την αγάπη για το παιδί της και γκρέμισε όλα τα εμπόδια προκειμένου να καταφέρει να διεκδικήσει γι’ αυτό μια καλύτερη ζωή. Ήταν η πίστη στον ιερό σκοπό της η δική της κινητήριος δύναμη;

Η Ρωξάνη για μένα στο βιβλίο αντιπροσωπεύει την έννοια της Μάνας με το Μ κεφαλαίο. Είναι η ηρωίδα που θαύμασα και αγάπησα περισσότερο απ’όλες. Σκληρή φαινομενικά αλλά απέραντα ευαίσθητη και δοτική. Η αγάπη της για το παιδί της σαφώς της έδινε δύναμη για να υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο.

– Οι ιστορίες των ηρώων σας θα μπορούσαν να είναι πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα ίδια προβλήματα καλούνται να αντιμετωπίσουν. Τι κοινό βρίσκεται εσείς σε εκείνη την εποχή που περιγράφετε, σχεδόν πενήντα χρόνια πριν, που να τα συνδέει με την σημερινή;

Αυτό που σίγουρα είχαν κοινό οι άνθρωποι που μετανάστευαν τότε με τους συμπατριώτες μας σήμερα που εγκαταλείπουν τη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή, είναι από τη μια ο πόνος του ξεριζωμού κι από την άλλη βέβαια η ελπίδα για το καλύτερο. Αυτά τα δυο δεν θα αλλάξουν ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

– Η κάθαρση έρχεται μόνο όταν νιώσουμε μέσα μας τη δύναμη να συγχωρέσουμε όσους μας έβλαψαν, και η Ελπίδα είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα, καθώς κατάφερε να βρει τις ισορροπίες της και να αφήσει ό,τι την πλήγωσε πίσω της. Αν δεν το έκανε αυτό, θα μπορούσε να νιώσει ποτέ ευτυχισμένη;

Θεωρώ πως όχι. Μόνο όταν συγχωράς προχωράς…

– Τελικά, η ελπίδα είναι εκείνη που οδηγεί τα βήματα των ανθρώπων σε όποια εποχή και αν ζουν… στην τόσο δύσκολη σημερινή εποχή με τις καταστάσεις που βιώνουμε γύρω μας ως χώρα, βλέπετε να υπάρχει ή οι άνθρωποι έχουν πάψει πια να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο;

Αν πάψεις να ελπίζεις, παύεις και να ζεις. Οι δύσκολες καταστάσεις μας αναγκάζουν να στραφούμε περισσότερο στις αξίες, αφού η ύλη μας πρόδωσε. Αυτό φυσικά είναι για καλό. Ο Έλληνας έχει αποδείξει ότι στα δύσκολα μπορεί να ανταπεξέλθει και να βγει όχι μόνο νικητής, αλλά και καλύτερος άνθρωπος. Η ιστορία πάντα κάνει τον κύκλο της. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην είμαστε αισιόδοξοι και να μην ελπίζουμε για το καλύτερο αύριο.

– Το δικό σας μότο στη ζωή ποιο είναι;

Το να ζω την κάθε μου μέρα γεμάτη ευγνωμοσύνη για όσα είμαι κι όχι για όσα έχω.

Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι καλοτάξιδο το νέο σας μυθιστόρημα και κάθε ευτυχία σε όλους τους τομείς της ζωής σας!

Εγώ ευχαριστώ!

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ
Η ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει δική της στήλη στο ηλεκτρονικό περιοδικό Flowmagazine με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία». Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν εννέα μυθιστορήματά της.

to taksidi ths elpidas
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Πειραιάς 1967. Το πλοίο Ελπίς σαλπάρει για Αυστραλία, μεταφέροντας εκατοντάδες διαφορετικούς ανθρώπους με μια κοινή ελπίδα. μια καλύτερη ζωή. Ανάμεσά τους και η Ελπίδα, που ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα, κουβαλώντας μαζί της το φρικτό μυστικό της. Ένας ώριμος επιχειρηματίας, πρώην ναυτικός, ο γοητευτικός γιατρός του πλοίου, μια απελπισμένη γυναίκα που αναζητά το παιδί της στη μακρινή ήπειρο, μια νεαρή κοπέλα που πηγαίνει στην Αυστραλία να παντρευτεί χωρίς τη θέλησή της είναι μερικά από τα πρόσωπα που θα γνωρίσει κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού και που θα σημαδέψουν τη ζωή της για πάντα.

Άραγε θα καταφέρει να φτάσει στο λιμάνι της λύτρωσης και της ευτυχίας ύστερα από τριάντα ολόκληρες μέρες μέσα σ’ αυτό το πλοίο; Διασχίζοντας ωκεανούς, γνωρίζοντας για πρώτη φορά εξωτικά μέρη και άγνωστους πολιτισμούς, θα καταφέρει να απαλλαγεί από όσα την κρατούν δέσμια στο σκοτεινό παρελθόν της;

Θα το ανακαλύψετε σαλπάροντας μαζί με την Ελπίδα στο συναρπαστικό της ταξίδι…

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave