Φάκελος “ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΡΑΦΕΙΣ” και σήμερα κοντά μας η κ. Εύα Μαζοκοπάκη σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε και την ευχαριστούμε πολύ γι αυτό.

Την γνωρίσαμε από το βιβλίο της “Η Οργή του Τυφλού Ποταμού” που κυκλοφόρησε πριν από ενάμιση μήνα από τις Εκδόσεις ΠΗΓΗ.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«…τελικά κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται στη ζωή χρεωμένοι με βάρη πριν την ίδια τους τη γέννηση. Και μάλλον η κυρά-Κάλλια ανήκε σε εκείνους που πάντα χρωστούν και ποτέ δεν τους χρωστάνε. Ή καλύτερα, σε εκείνους που μόνο δίνουν και ποτέ δεν ζητούν. Ή πιο σωστά, στους ιδιαίτερους και ξεχωριστούς ανθρώπους που το αρχικό άλφα της Ανθρωπιάς τους είναι πάντα κεφαλαίο…»

Κοινωνικό, αλληγορικό ηθογραφικό και με αστυνομικά στοιχεία έργο. Ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα με το οποίο ο αναγνώστης θα αναγνωρίσει και θα προβληματιστεί με τις ανθρώπινες σχέσεις και τις ηθικές αξίες, με την εσωτερική σύγκρουση, την αποκάλυψη των λαθών, τις ενοχές, τα πάθη, τα μυστικά και τις αλήθειες. Η εσωτερικότητα, τα έντονα συναισθήματα, ο ψυχισμός ο συντηρητισμός και η κοινωνία μιας ελληνικής επαρχίας. Πόνος, αλαζονεία, οργή, διαφορετικότητα, δικαιοσύνη, θυσία, αγάπη, φως. Η μοίρα, η τύχη ή οι επιλογές; Ποιος δημιουργεί ή καθορίζει την πορεία μιας ζωής;
Χωρισμένο σε 41 κεφάλαια που φέρει το κάθε ένα τον δικό του τίτλο και με το πρώτο και πολύ δυνατό κεφάλαιο να φέρει τον ίδιο με τον επίλογο τίτλο “Η αρχή του τέλους”. Έναν επίλογο που συγκλονίζει και συγκινεί που λυτρώνει και ολοκληρώνει απόλυτα το έργο. Σημαντικό και το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα. Πλούσιο έργο. Καλογραμμένο με έντονη πλοκή και γρήγορη ροή. Με ήρωες όχι χάρτινους. Ήρωες με άρτια σκιαγράφηση χαρακτήρων. Mα το πιο σημαντικό στοιχείο του έργου, θεωρούμε πως είναι η γραφή. Η στρωτή, μεστή και λογοτεχνική γραφή. Με περιγραφές που δημιουργούν εικόνες. Εμφανής η σωστή, η άρτια χρήση της γλώσσας μας και φαίνεται να χαρακτηρίζει την συγγραφέα. Και αν και μπορεί η επιστημονική της κατάρτιση να παίζει σημαντικό ρόλο στο προαναφερόμενο, εμείς πιστεύουμε πως κάθε φιλόλογος δεν είναι και συγγραφέας, οπότε είναι άξιο αναφοράς το γεγονός της απόλαυσης της ανάγνωσης.

“…Κι ο πραγματικός ποταμός του χωριού, ο τυφλός ποταμός, είχε βγάλει τα απωθημένα χρόνων. Ήταν τόσο πλημμυρισμένος με βάτα, πέτρες, κλαδιά, χόρτα, σκουπίδια και είχε τόσο απίστευτα θολό νερό, που έμοιαζε με κόλαση έτοιμη να καταβροχθίσει τα πάντα στο πέρασμα της…»

Ύβρις.
Άτη.
Νέμεσις.
Τισις.
Τα 4 στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έργο και θα ανακαλύψει μόνος του ο αναγνώστης, όπως θεωρείται βέβαιο ότι θα έχει ανακαλύψει μια νέα συγγραφέα που θα τον εκπλήξει αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Ας γνωρίσουμε την κ. Μαζοκοπάκη μέσα από την συνέντευξη που μας παραχώρησε και να την ευχαριστούμε , όπως και τις εκδόσεις Πηγή για την βοήθεια τους.


«7+1 ερωτήσεις από τον «Φιλαναγνώστη» Αυγερινού»


1) Σε ποιο βαθμό η λογοτεχνική σας ενασχόληση μετατρέπεται σε ελευθερία στη ζωή σας;
Η λογοτεχνική μου ενασχόληση λειτουργεί με διπλό μηχανισμό. Στο πρώτο μέρος του, αυτός ο μηχανισμός προκαλεί την συναισθηματική και πνευματική μου αιχμαλωσία. Στη διάρκεια της συγγραφής ενός βιβλίου μου, παραμένω δέσμια ενός εκούσιου εγκλωβισμού σε ένα ταξίδι που απαιτεί την Ιθάκη του. Και αυτός ο εγκλωβισμός είναι επίπονος και μοναχικός.
Αναζητά την αλήθεια του και τον τελικό του προορισμό. Κι όταν η εσωτερική αλήθεια της ανάγκης του συγκεκριμένου βιβλίου ολοκληρώνει την πορεία του, τότε κατακτώ σαν άνθρωπος και την “προσωρινή” μου ελευθερία μέχρι… να ξεκινήσω την επιβίβαση στο επόμενο ταξίδι μου. Εν ολίγοις κερδίζω σταδιακά και ανά τακτά διαστήματα την ελευθερία του σήμερα. Γιατί το αύριο καιροφυλακτεί για μια άλλη, διαφορετική, άγνωστη, νέα… ελευθερία.Ο λογοτέχνης, όσο υπάρχει πνευματική κινητικότητα της εσωτερικότητας του, δεν κατακτά την απόλυτη ελευθερία… παρά μόνο σπέρματα αυτής.
2) Πότε καταλάβατε για πρώτη φορά τη ροπή σας προς τη γραφή;
Η συγγραφή υπήρχε ανέκαθεν παρούσα στη ζωή μου… ίσως από τη μέρα της σύλληψης μου. Απλά κάποια διαστήματα του χρόνου μου, ίσως ανενεργή… λόγω πολλαπλών άλλων υποχρεώσεων. Εδώ και δύο χρόνια όμως που ο ποσοτικός μου χρόνος σε ελευθερία εξωτερικών αποδεσμεύσεων, κέρδισε έδαφος, η συγγραφή έγινε φάρος του λιμανιού των σκέψεων και των συναισθημάτων μου. Δεν υπάρχει πλέον μέρα που η επαφή μου μαζί της να μην αποτελεί κυρίαρχη σημαία του κόσμου μου. Ασχολούμαι ανελλιπώς με όλα τα είδη της λογοτεχνικής δημιουργίας. Γράφω ποιήματα- από την ποίηση εξάλλου ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα- διηγήματα, μυθιστορήματα. Γράφω για να οδηγήσω τον ποσοτικό μου πλέον χρόνο, σε ποιοτικό απάγκιο ζωής ή… μπορεί να γράφω για να εξιλεωθώ για τον χρόνο που μου” έκλεψα” κάποτε για να “ταλαιπωρούμαι” με λιγότερο σημαντικές δραστηριότητες ή μάλλον… γράφω για να προλάβω να περιγράψω όσα έζησα, είδα, αγάπησα, μίσησα… ποιος ξέρει! Γράφω πάντως… κι εξιλεώνομαι από την ομίχλη των παράδοξων του κόσμου.
3) Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα την περίοδο που γράφετε;
Δεν υπάρχει πρόγραμμα στη συγγραφική μου δραστηριότητα… εννοώ… πρόγραμμα νου. Το πρόγραμμα είναι καθαρά αποτέλεσμα συναισθητικής έξαρσης. Πιέζει η ψυχή… η πένα γράφει ανεξάντλητα… κουμπώνει η ψυχή, η πένα αδρανεί. Γράφω μόνο όταν είμαι σε έξαρση συναισθημάτων αλλιώς η αλήθεια μου δεν αποκαλύπτεται. Και μπορεί το τρίτο μάτι να μην το αντιλαμβάνεται ίσως… αρκεί που εγώ το βιώνω και το απορρίπτω. Δεν είμαι συγγραφέας “κατά παραγγελία”, είμαι οπαδός της λογοτεχνίας και σέβομαι τις ιδιοτροπίες της. Δεν έχω λοιπόν συγκεκριμένο πρόγραμμα, όταν γράφω. Ακολουθώ πάντα τα κελεύσματα των συναισθημάτων μου.


4) «Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης», έχει γράψει ο Μπόρχες. Είναι πράγματι ο παράδεισος κρυμμένος στις γραμματοσειρές της παγκόσμιας λογοτεχνίας;

Ο παράδεισος σαφώς και θα μοιάζει με βιβλιοθήκη. Αλλά δεν με ενδιαφέρει ο κρυμμένος παράδεισος κάποιων γραμματοσειρών… με ενδιαφέρει ο εμφανής παράδεισος των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Δεν φτάνει η καταγραφή μιας αλήθειας για να γίνουμε σοφότεροι… πρέπει να συνδυάζεται με ενεργή, άμεση ενσυναίσθηση για να αποδώσει καρπούς.

Διαβάζοντας μόνο… κάποιος… κάνει- αναμφίβολα- τη ζωή του, περισσότερο ποιοτική… νιώθοντας όμως… την οδηγεί στον παράδεισο της ανθρώπινης αλήθειας. Και η ανθρώπινη φύση είναι ένωση πνεύματος και ψυχής. Τις γνώσεις ίσως και να τις μαθαίνουμε διαβάζοντας μόνο… τις διακυμάνσεις της αλήθειας, από την άλλη, ζώντας μέσα στα προσωπικά μας συναισθήματα. Ο παράδεισος δεν είναι το φωτεινό κλεισμένο σε λέξεις παρελθόν κάποιων γραμμών σε σοφά βιβλία, είναι η τόλμη να ζει ο καθένας μας τους ψυχοπνευματικούς κραδασμούς της εσωτερικότητας του με άρωμα κι ευγένεια ήθους.


5) Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το μέλλον του ελληνικού βιβλίου τα επόμενα χρόνια;

Το βιβλίο θα αποτελεί εσαεί ανάγκη διαχρονική. Το μέλλον του ίσως φαντάζει λίγο δυσδιάκριτο για τη συνέχεια ή ίσως λιγότερο εμπορικό αλλά οι αληθινές αξίες πάντα βρίσκουν διέξοδο επιβίωσης. Το ελληνικό βιβλίο θα συνεχίσει την πορεία του -είμαι ρομαντική και αισιόδοξη φύση- και αν ίσως κλονιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα θα ανακάμψει εκ νέου.

6) Είναι η φιλαναγνωσία μια εσωτερική επανάσταση και πώς βλέπετε τη σχέση των νεαρότερων γενιών με το βιβλίο;

Η φιλαναγνωσία είναι εσωτερική αναζήτηση. Η επανάσταση είναι, ριζοσπαστική, για μένα, λέξη. Η αγάπη του βιβλίου δεν εγείρει επανάσταση αλλά ανάσταση πνεύματος και ψυχής. Το ρήμα φιλώ… σημαίνει αγαπώ… και η αγάπη δεν επαναστατεί… αλλά ηρεμεί. Κερδίζει κεκτημένα χωρίς αίμα, αθόρυβα με τη δύναμη της ευγένειας και του πολιτισμού. Η φιλαναγνωσία των νεώτερων γενεών ανήκει στα χέρια μας. Εμείς οδηγούμε το πλοίο, τα παιδιά είναι ταξιδιώτες. Αν σταθμεύσουμε σε σωστό προορισμό το νησί της γνώσης, θα γίνει και δικό τους καταφύγιο ζωής… αλλιώς δεν θα το εξερευνήσουν ποτέ γιατί απλά δεν τους το διδάξαμε ως… Ιθάκη αξιών. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής πιστεύω πως οι νεώτερες γενιές αγαπούν περισσότερο κι από μας το βιβλίο… ίσως όχι μόνο το κλασικό, εκείνο με τη μυρωδιά του χαρτιού αλλά και το πιο σύγχρονο σε… e- book και σε άλλες μορφές.

7) Είναι η συγγραφή ένας μοναχικός δρόμος, ένας τρόπος για να δημιουργήσουμε μέσα μας νέες ιδέες και να έρθουμε σε επαφή με τη γνώση μιας ολόκληρης εποχής για να κατανοήσουμε καλύτερα, εν τέλει, και τον εαυτό μας;

Η συγγραφή είναι πράγματι μοναχικός δρόμος. Αυτό συμβαίνει γιατί αλλιώς το συγγραφικό πόνημα δεν θα φέρει προσωπική σφραγίδα. Ο κάθε δημιουργός, αισθάνεται, σκέφτεται, δημιουργεί, γράφει, περιγράφει και καταγράφει γεγονότα, καταστάσεις, πόθους και πάθη ως αποστάγματα προσωπικών εμπειριών και ιδεών (σαφώς εμπλουτισμένα και με επιρροές τρίτων) αλλά στην ουσία αποδίδει ατομικές αναλύσεις και εικόνες. Ολοκληρώνοντας ένα έργο υπογράφει αυτοτελής και… μόνος. η κριτική του δημιουργήματος του, αφορά έναν κι όχι πολλούς… συνεπώς η κάθαρση στη λογοτεχνία είναι υπόθεση μοναχική για τον πρωταγωνιστή της.


8) Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο σας.

Το τελευταίο μου βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα με τίτλο “Η οργή του Τυφλού ποταμού “. Ένα μυθιστόρημα με φόντο την Κρήτη του 1930 έως και 1990. Μια ιστορία γεμάτη ανατροπές και μυστήριο που εκτυλίσσεται σε ένα μικρό πεδινό Κισσαμίτικο χωριό δίπλα στα νερά του Τυφλού ποταμού. Η ύβρη, η άτη, η νέμεση, η τίση πλήττουν την ανθρώπινη ζωή των κατοίκων του κι ακολουθούν τα βήματα μιας αρχαιοελληνικής τραγωδίας που επιζητά την κάθαρση. Μια ιστορία που αφορά την τυφλότητα των ανθρωπίνων ενστίκτων. Τελικά ο ποταμός είναι Τυφλός ή η τυφλότητα ανάγεται στη σφαίρα της ανθρώπινης εσωτερικότητας; Και μπορεί ένα συναίσθημα τόσο δυνατό όσο η αγάπη να τιθασεύσει άραγε την οργή του ποταμού της ανθρώπινης διάβρωσης;

Πηγή: https://filanagnostisavgerinouvirginia.blogspot.com/2020/06/blog-post_10.html

Το βιβλίο στις Εκδόσεις Πηγή
https://iwrite.gr/bookstore/i-orgi-tou-tyflou-potamou/

“Σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης, κοντά στα νερά του Τυφλού ποταμού, ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας κλειστής, συντηρητικής ανθρώπινης κοινωνίας, πλασμένης από ένα συνονθύλευμα αγγέλων και δαιμόνων επί γης. Κρίματα, ενοχές, ψέματα, πάθη, αναμεμειγμένα με πόθους, όνειρα, ελπίδες, αγάπη… Οι ανθρώπινες ύβρεις αμέτρητες, το σκοτάδι των ψυχών απύθμενο. Η νέμεση καραδοκεί και η κάθαρση πλησιάζει.
Ο ποταμός του χωριού είναι Τυφλός ή η τυφλότητα ανήκει στη σφαίρα της ανθρώπινης εσωτερικότητας; Ένας οργισμένος Τυφλός ποταμός μπορεί να ξεπλύνει τα κρίματα και να οδηγήσει στην κάθαρση; Να φέρει την όραση στις απαίδευτες ψυχές και να χαρίσει το φως στις λεηλατημένες ζωές; Θεραπεύεται άραγε η τυφλότητα της ψυχής;”
facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave