Καρμέλα (Carmella) Κατσαμένη: συνέντευξη στη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίο Έρεβος – Εκδόσεις Silk

Ένα “σκοτεινό” τίτλο επέλεξε για το βιωματικό της μυθιστόρημα η Καρμέλα Κατσαμένη: Έρεβος. Είναι η λέξη που συμβολίζει τη σιωπή και το βάθος της νύχτας και τη συναντάμε συχνά στις σελίδες του βιβλίου της, επειδή σ’ αυτό το πολύ βαθύ σκοτάδι καταδικάστηκε να ζει η ηρωίδα της. Γνωρίζει η συγγραφέας πως κάποιες από τις αναγνώστριές της, πιθανόν να αναγνωρίσουν στα ματωμένα χείλη και στις μελανιές του κορμιού της ηρωίδας της, τη δική τους προσπάθεια να επιβιώσουν από μία κακοποίηση. Τι θα τις συμβούλευε μέσα από το Vivlio-life; «Να πολεμήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο να βρουν το φως τους, να πάρουν με νύχια και με δόντια πίσω την χαμένη τους αξιοπρέπεια. Αλλά κυρίως να μην κατηγορήσουν ποτέ τους εαυτούς τους για αυτό που έχουν υποστεί. Ο βιασμός δεν αφορά μόνο το κορμί μιας γυναίκας. Αφορά κυρίως την ψυχή της και το μυαλό της. Το κορμί επουλώνει η ψυχή ποτέ…»

• Αφιερώνετε το βιβλίο σας «Στις γυναίκες που έχασαν τον μισό τους εαυτό… Όπως εγώ…» Δεν τη λες και εύκολη την απόφαση να μιλήσεις για την κακοποίησή σου. Αντίθετα είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση. Όταν ξεκινούσατε να γράφετε την είχατε πάρει ήδη;
  Καλησπέρα.
  Χαίρομαι γιατί ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στις ερωτήσεις, αναγνωρίζω ένα οξυδερκές πνεύμα που ψάχνει σε βάθος τις συγγραφικές πτυχές ενός έργου. Ψάχνει τον συγγραφέα πίσω από τις φράσεις.
  Πήρα την απόφαση να γράψω για ένα θέμα που έχει στιγματίσει πολλές γυναίκες, πολλές από μας θα έλεγα καλύτερα. Θέλησα να το προσεγγίσω με μια τρυφεράδα, από μια διαφορετική οπτική γωνία, να δώσω μια φανταστική επούλωση αφήνοντας μια γλύκα σε πληγωμένες ψυχές. Η κακοποίηση για όσες έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο, είναι ένα μόνιμα ανοιχτό τραύμα, που απλά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό, πείθοντας τον εαυτό μας ότι μπορούμε να ξεχάσουμε. Το βάζεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου και προσπαθείς να κρατήσεις ό,τι από την ζωή σου, σού έχει απομείνει. Γράφοντας λοιπόν για το «Έρεβος», το σκοτεινό σημείο που κρύβουμε αυτή την πληγή, ένιωσα όλο το σκότος που έκρυβα επιμελώς τόσα χρόνια να βγαίνει ξανά στην επιφάνεια και να με πνίγει σε κάθε σελίδα που τελείωνα… Μα δεν μπορούσα να σταματήσω. Για να ολοκληρώσω το βιβλίο είχα την ανάγκη να προσφέρω σε μένα πρώτα, μια ουτοπία, μια φαντασίωση… Ένα φως που βγαίνει από το βαθύ σκοτάδι.
  Έκλαψα πολλές φορές όσο έγραφα. Πόνεσα ακόμα τόσες. Κι όταν μπήκε «το τέλος», πάγωσα. Γιατί δεν ήξερα αν με τις λέξεις μου βοηθούσα, ή έκανα κακό σε σας που θα διαβάζατε το βιβλίο. Πάγωσα γιατί επιτέλους μοιράστηκα ένα βαρύ μυστικό…
• Τώρα, πια, που βγάλατε από μέσα σας το αγκάθι με την έκδοση του μυθιστορήματός σας αλλά και τολμώντας να μιλήσετε γι αυτό στην παρουσίαση του, ο χαμένος μισός σας εαυτός επανήλθε; Λειτούργησε λυτρωτικά η συγγραφή του;
  Η συγγραφή του «Έρεβος», στην αρχή ξεκίνησε βλέποντας μια φωτογραφία της μυθολογίας. Το Έρεβος ήταν ένα τέρας με τεράστια φτερά αλυσοδεμένο στις πύλες του Άδη. Ακουμπούσε τους θνητούς και τους ρουφούσε την ψυχή, ώστε να περάσουν στον κάτω κόσμο. Το μυαλό μου ουσιαστικά, συνδύασε αυτό το τέρας, με το «ον» που ασέλγησε πάνω μου, στα μόλις 13 μου χρόνια. Το σκοτάδι της φωτογραφίας μου θύμισε τα δικά μου σκοτάδια, το κλέψιμο της αξιοπρέπειας μου, της χαμένης μου εφηβείας… Έναν οξύ πόνο που με ακολουθεί από τότε στο διάφραγμα, λες και πρόκειται για λυγμό που δεν εκδηλώνεται ποτέ.
  Δεν λυτρώνεσαι. Δεν μπορείς να λυτρωθείς. Απλά φεύγει λίγο το βάρος και το πένθος που δεν ξέρεις πώς να διώξεις από πάνω σου.
• Έρεβος. Συμβολίζει τη σιωπή και το βάθος της νύχτας. Τη συναντάμε συχνά στις σελίδες σας την λέξη του τίτλου σας. Άλλωστε σ’ αυτό το πολύ βαθύ σκοτάδι καταδικάστηκε να ζει η ηρωίδα σας. Ίσως είστε ο πιο κατάλληλος άνθρωπος να μας το περιγράψετε.
  Η μοναχικότητα που αποζητάς, η έλλειψη εμπιστοσύνης στο αντίθετο φύλλο, και η αποστασιοποίηση για σχέσεις, ήταν για μένα βασικά χαρακτηριστικά. Μπορεί κάποια άλλη στην θέση μου να αντιδρά με διαφορετικό τρόπο. Παραδέχτηκα δημόσια ότι λόγω της κακοποίησης αντιμετώπισα τον χειρότερο εφιάλτη μου. Να μην μπορώ να γίνω μητέρα. Παρ’ όλα αυτά μετά από πολλά χειρουργεία (16) και 13 εξωσωματικές και δύο φορές αγορά σπέρματος κατάφερα να κρατήσω στα χέρια μου τον γιό μου. Δεν παντρεύτηκα ποτέ. Ορκιζόμουν ότι δεν θα χρειαστώ ποτέ έναν άντρα στην ζωή μου. Ειρωνεία της ζωής… Χρειάστηκα για να κάνω το παιδί μου.
  Και μόνο τότε κατάφερα να βάλω στο πίσω μέρος του μυαλού μου τα δικά μου σκοτάδια γιατί ο Αλέξανδρος, ο γιός μου ήθελα να μεγαλώσει με φως.
  Αυτός είναι κι ο λόγος που μέσα στο βιβλίο βρήκα τον τρόπο να δώσω στην ηρωίδα μου την Τάρα (που σημαίνει απόβαρο) ένα σκοπό για να κρατηθεί, να ξεφύγει από το δικό της σκοτάδι. Ένα μωρό. Η αγνότητα στα χέρια της.
• Κάποιες από τις αναγνώστριές σας, πιθανόν να αναγνωρίσουν στα ματωμένα χείλη και στις μελανιές του κορμιού της ηρωίδας σας, τη δική τους προσπάθεια να επιβιώσουν από μία κακοποίηση. Τι θα συμβουλεύατε σ’ αυτές τις γυναίκες ως Τάρα;
  Να πολεμήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο να βρουν το φως τους, να πάρουν με νύχια και με δόντια πίσω την χαμένη τους αξιοπρέπεια. Αλλά κυρίως να μην κατηγορήσουν ποτέ τους εαυτούς τους για αυτό που έχουν υποστεί. Ο βιασμός δεν αφορά μόνο το κορμί μιας γυναίκας. Αφορά κυρίως την ψυχή της και το μυαλό της. Το κορμί επουλώνει η ψυχή ποτέ…
• Η Τάρα μονοπωλούσε τις μέρες και τις νύχτες σας όσο διήρκεσε η συγγραφή αυτού του βιβλίου. Πόσο σας λείπει από τη στιγμή που έφυγε από τα χέρια σας και πέρασε στα δικά μας;
  Μέχρι σήμερα μετράω δέκα εννιά βιβλία. Σε όσα έγραψα την λέξη «τέλος» δεν γύρισα ποτέ πίσω να τα διαβάσω. Σαν να αφήνω ένα κομμάτι μου σε όλα και προχωράω στο επόμενο. Πρόσφατα όμως, άνοιξα πάλι το «Έρεβος». Ο κόμπος κι ο λυγμός στο διάφραγμα εμφανίστηκαν πάλι, γιατί υπάρχουν παράγραφοι μέσα στο βιβλίο, που μου προκάλεσαν συμπόνια. Με τράνταξαν. Θα ήθελα τόσο πολύ να μου πουν οι αναγνώστριες τι συναισθήματα προκάλεσε αυτό το βιβλίο σε κείνες. Αν κατάφερα να μεταδώσω τα όσα νιώθω.
• Κέλαν. «Θηρευτής του ανέφικτου». Έτσι χαρακτηρίζετε τον άντρα που βάλατε στο πλευρό της Τάρα και θέλουμε να πάρουμε μια γεύση από το γιατί, γνωρίζοντας βέβαια πως δεν πρέπει να προδώσουμε την κορύφωση της πλοκής.
  Κέλαν. Το δικό μου τέρας. Η δική μου φαντασίωση ως απάντηση στην επούλωση που θα χρειαζόμουν κάποτε. Ίσως τώρα να είναι αργά. Το ανέφικτο για μένα είναι ακριβώς αυτή η επούλωση. Το να σε αγαπάει κάποιος με τόσο απόλυτο τρόπο, που να σου δώσει πίσω το κομμάτι που σου λείπει. Να σε κάνει να κοιμάσαι χωρίς εφιάλτες, και να μην φοβάσαι να κλείσεις τα μάτια σου τις νύχτες. Να σου δώσει πίσω την γυναικεία σου υπόσταση. Θέλησα λοιπόν να τον υποτάξω στην ηρωίδα, να την κάνω να νιώσει ασφάλεια μαζί του. Κι κείνος υποτάχτηκε, γιατί το θέλησε ο ίδιος προκειμένου να της χαρίσει το φως της. Ο ίδιος που μόνο στο σκοτάδι υπήρχε. Ξέρετε ότι το σκοτάδι είναι αυτόφωτο;
• Πάντως, αν θέλατε να μας κάνετε να ερωτευτούμε αυτόν τον άντρα το πετύχατε. Μαύρο βλέμμα, σμιλεμένα χαρακτηριστικά, ατίθασα μαλλιά, κορμί γεμάτο μυς. Η φαντασία σας, όπως γράφετε, σας οδήγησε στην απόκοσμη αναζήτηση ενός άντρα που θα έσβηνε το παρελθόν… Αποδείχτηκε αντάξιος της αναζήτησής σας ο Κέλαν;
  Ναι! Απόλυτα. Χρειαζόμουν να πλάσω έναν βάρβαρο πολεμιστή ουσιαστικά, με την σωματική διάπλαση και δύναμη ενός υπερανθρώπου, που σου προκαλεί δέος και φόβο, σε συνδυασμό με έναν χαρακτήρα που το σθένος κι η αυτοθυσία κυριαρχούν. Δεν τον φοβίζει να σκύψει το κεφάλι, να προσκυνήσει σαν θεά του, την ηρωίδα προκειμένου να την ολοκληρώσει. Βάζει το κορμί του σαν σκαλοπάτι να αγγίξει το άπιαστο για κείνην…
• Το “Ερεβος” με άδειασε… Μετά από αυτό δεν ξέρω τι μπορώ να γράψω», είπατε στον εκδότη σας παραδίδοντάς του το μυθιστόρημά σας. Αρκετούς μήνες μετά την έκδοσή του είμαι σίγουρη πως όχι μόνο ξέρετε τι μπορείτε αλλά το έχετε γράψει ήδη…
  Είναι αλήθεια. Έτσι είπα στον Χάρη Νικολακάκη, που πραγματικά θέλω να τον ευχαριστήσω για την πάντα φιλική παρουσία του στο πλευρό μου. Όντως με άδειασε αυτό το βιβλίο. Κι όταν λέω με άδειασε εννοώ ότι μπήκα σε μια θλίψη που δεν μπορούσα να βγω. Όπως όταν πενθείς. Καλώς ή κακώς έχω έναν χαρακτήρα δύσκολο (τα βιώματα μας καθορίζουν άλλωστε), και μετά από μερικές μέρες τσαντίστηκα με τον εαυτό μου. Τσαντίστηκα πολύ γιατί δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο απ’ το να βλέπω ταινίες. Μπας και ξεφύγω απ’ όσα είχα γράψει. Να αδειάσω το μυαλό μου, που δεν άδειαζε. Κι η θλίψη εκεί. Ναι… κάπως έτσι ήμουν για τέσσερις πέντε μέρες.
  Κι όπως κοιτούσα κάτι φωτογραφίες στο ΦΒ είδα την φωτογραφία ενός ινδιάνου. Ενός Απάτσι. Ήταν αρκετό. Έκλεισα τον «Έρεβο» πίσω στο μυαλό μου, και άνοιξα καινούρια σελίδα στον υπολογιστή. Έτσι ξεκίνησα να γράφω τον «ΑΛΦΑ». Μυθιστόρημα για τον δικό μου ηλεκτρονικό εκδοτικό οίκο. Και μόλις το τελείωσα, διάβασα πάλι το «Έρεβος» για να δω αν είχε φύγει η επίδρασή του από πάνω μου. Λάθος. Χειρότερα ήταν. Οπότε ξεκίνησα άλλα δύο βιβλία μαζί.
  Το επόμενο Silk, «Τελευταίος Κύκνος», που θα κυκλοφορήσει στις 19/4, και το «Μαύρο Κρασί», για το Carmela’sBooks. Το στοίχημα με τον εαυτό μου ήταν να γράψω κάτι πιο δυνατό από το «Έρεβος». Θέλω να πιστεύω ότι το κέρδισα.
  Αν με ρωτήσεις τι γράφω τώρα;
  Το τρίτο μου βιβλίο εκδόσεις Μίνωας «Σκότωσέ με» αν θυμάμαι ξεπέρασε τα 10.000 αντίτυπα.. Αγαπήθηκε τρομερά τόσο από μένα (θεωρώ ότι είναι το καλύτερο μου βιβλίο), όσο και από τους αναγνώστες. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω το δεύτερο μέρος… Άλλωστε ήδη έχω κάνει ενέργειες, το σενάριο είναι έτοιμο, το έχω ολοκληρώσει και το έχω καταθέσει για σειρά στην μικρή οθόνη.
• Carmela’sbooks. Στονεκδοτικό σας οίκο τα βιβλία εκδίδονται σε ηλεκτρονική μορφή. Πώς βλέπετε τη σχέση του Έλληνα αναγνώστη με αυτού του είδους τις εκδόσεις;
  Είναι μια πλατφόρμα πρωτοποριακή. Στο εξωτερικό όμως πολύ διαδεδομένη. Δουλέψαμε, όλη η ομάδα του Carmela’sBooks, για να πετύχουμε το ζητούμενο. Όλα τα έργα των συγγραφέων παρουσιάζονται σε προσομοίωση βιβλίου που μπορείς να διαβάσεις παντού, από το κινητό, το τάμπλετ, τον υπολογιστή. Οι εποχές αλλάζουν άρδην. Στην Ελλάδα οι εκδοτικοί περνούν τεράστια κρίση. Πολλοί οι τίτλοι κυρίως μετά από το κύμα αυτοεκδόσεων, με αποτέλεσμα οι καλές πένες να μένουν στο περιθώριο. Αυτές οι «πένες» με ενδιαφέρουν.
  Το Carmela’sBooks μέχρι την Άνοιξη θα έχει τροποποιηθεί σε εφαρμογή, και θα επεκταθεί και στο εξωτερικό. Πιστεύω ότι έχουμε να δείξουμε κι εμείς κάτι από τα έργα μας στις άλλες χώρες, κι όχι να διαβάζουμε μόνο ξένους συγγραφείς.
  Είναι καιρός οι Έλληνες να βγούμε παρά έξω. Ξεκίνησε με τον κινηματογράφο ας συνεχίσουμε και στα συγγραφικά μας έργα.
  Πιστεύω ακράδαντα ότι αργά ή γρήγορα και εδώ στην Ελλάδα το e –book θα καταλάβει μεγάλη θέση στην αγορά.
• Από την άλλη, εμείς οι Έλληνες, δε διαβάζουμε. Τα νούμερα των ερευνών είναι απογοητευτικά. Εργαστήκατε στη Γαλλία, μια χώρα, που το βιβλίο κατέχει εξέχουσα θέση στη ζωή των πολιτών. Αν θέλαμε να παραδειγματιστούμε από εκείνους, λοιπόν, τι θα έπρεπε να αλλάξουμε;
  Οι Γάλλοι διαβάζουν πολύ Γάλλους. Οι Αμερικάνοι, Αμερικάνους. Εμείς γιατί διαβάζουμε τόσο ξένη λογοτεχνία και όχι τους δικούς μας; Γιατί οι υπόλοιποι λαοί δεν μας διαβάζουν; Αυτό έχω σκοπό να αλλάξω με κάθε κόστος και με κάθε ρίσκο. Είμαι πεισματάρα και σίγουρα δεν μου αρέσουν τα εύκολα.
  Το Carmela’s Books θα βγει στο εξωτερικό σαν παγκόσμια εφαρμογή κι ελπίζω να βρει μια θέση εκεί έξω…

Ευχαριστώ πολύ την Μαρία Τσακίρη για τις υπέροχες ερωτήσεις.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο θηρευτής των ψυχών.
Στο ενδιάμεσο….
«Είσαι η εκλεκτή κι εγώ ζω στο ενδιάμεσο, Τάρα. Ένας ζωντανός νεκρός χωρίς ψυχή».
«Τότε θα σ’ αγαπήσω πιο δυνατά, πιο απόλυτα, ώσπου να μην υπάρχει ενδιάμεσο, να μείνεις κοντά μου, και θ’ αγαπάω και για τους δυο μας».
«Ό,τι και να γίνει, θα σε ξαναβρώ».
«Ό,τι και να γίνει, θα παλέψω μη σε χάσω».
«Αυτή η πάλη είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες, Τάρα».
«Αφού λες ότι είμαι η εκλεκτή σου, αυτή που μπορεί να σου δώσει πίσω την ψυχή σου, Κέλαν, τότε σε πιστεύω, αγάπη μου. Όσο κι αν κομματιάζομαι από τη σκέψη ότι μπορεί να σε χάσω, θα παλέψω!»
«Μόνο μέσα σου υπάρχω, Τάρα».
«Στο αίμα μου κυλάς».
«Ναι. Κυλάω στο αίμα σου, μην το ξεχάσεις ποτέ!»
«Πάψε. Όχι τώρα, όχι ακόμα, δεν είμαι έτοιμη να ακούσω τίποτα μέχρι το ξημέρωμα».
«Κράτα με, Τάρα. Κράτα με κι αγάπησέ με, σαν να έρχεται το τέλος μας!»
«Όχι!» ούρλιαξα σπαρακτικά. Το θήραμα μέσα μου έγινε θηρευτής του σκότους, που κυνηγούσε πια με έναν και μόνο κανόνα. Για την επιβίωση της ψυχής μου. Και η ψυχή μου ήταν ο Κέλαν, γιατί χωρίς αυτόν αρνιόμουν να υπάρξω σε αυτή ή την επόμενη ζωή. Δε θα επέτρεπα να χαθούμε, να πούμε το τελευταίο αντίο…
Με ό,τι μου απέμενε, έπρεπε να τον σώσω….

Βιογραφικό
Η Καρμέλα Κατσαμένη γεννήθηκε στην Αθήνα, από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Έλληνα. Αποφοίτησε από ανώτατη σχολή λογιστικής στη Γαλλία, όπου και εργάστηκε ως το 1992 ως υπεύθυνη ισολογισμών και οικονομικών δεδομένων. Παρακολούθησε σεμινάρια πρακτικής παραψυχολογίας και μεταφυσικών επιστημών σε πολλές χώρες στις οποίες ταξίδεψε. Η έρευνά της επικεντρώθηκε στην τηλεπαθητική και τηλεμαγνητική ικανότητα του ανθρώπου. Από το 2004 μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα βιβλία της Με τα Μάτια της Μοίρας, Κι αν είναι αλήθεια τολμάς να πεθάνεις, Σκότωσέ με, Απόλυτος έλεγχος, Ζωή μου (που μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη ως σειρά στο Mega Κύπρου και στο Star Ελλάδος με την ίδια τη συγγραφέα ως σεναριογράφο και υπεύθυνη πλοκής και ανάπτυξης του έργου), INDIGO μια μικρή Θεός, Το Χάδι του Αγγέλου, Στο λίκνο της εκδίκησης, Φεγγαρόσκονη στο σκοτάδι, Λάβα στον Πάγο. Το Έρεβος είναι το τελευταίο της βιβλίο.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save