Συγγραφέας του βιβλίου «Μυστικές ιστορίες» – Εκδόσεις Ψυχογιός

Ιστορία και δημιουργήματα της φαντασίας σ’ ένα μυθιστόρημα διαφορετικό από τα άλλα, στο οποίο πρωταγωνιστούν ιστορικά, και όχι μόνο πρόσωπα, στη ζωή των οποίων κάποια στιγμή μια γάτα έπαιξε σημαντικό ρόλο. Άνθρωποι και γάτες, λοιπόν. Πανέξυπνες και ραδιούργες, τρυφερές, υπέροχες, μοναδικές ΓΑΤΕΣ. Ένα βιβλίο απολαυστικό, που η Ελένη Τσαμαδού έγραψε με πολύ κέφι και αυτό φαίνεται από την πρώτη κιόλας σελίδα του. «Ας είναι καλά η Ματμαζέλ μας. Αυτή ήταν η πηγή έμπνευσής μου, τις δικές της ιστορίες είπα, αν θέλετε το πιστεύετε, αλλά είναι η αλήθεια», λέει στο Vivlio-life και, φυσικά, δεν έχουμε κανένα λόγο να μην το πιστέψουμε. «Η Ματμαζέλ ήταν μια γάτα σοφή και ανεξάρτητη. Όταν σε κοίταζε με τα μεγάλα γαλάζια μάτια της ένιωθες πως σου μιλούσε, της μιλούσες και σε καταλάβαινε και όταν ήθελε σου απαντούσε…»

  • Η Μόνα Λίζα, έξι γάτες, μυστικές ιστορίες, ιστορικά διηγήματα. Είναι οι πληροφορίες που λαμβάνουμε ως αναγνώστες από το –ομολογουμένως- ιδιαίτερο εξώφυλλό σας. Όπως σωστά αντιληφθήκατε, η πρώτη ερώτηση αφορά τις έξι γάτες που πλαισιώνουν την πιο διάσημη προσωπογραφία! Μιλήστε μας, λοιπόν, για το βιβλίο σας.
    Πρόκειται για μια σειρά από διηγήματα τα οποία αναφέρονται σε στιγμιότυπα της ζωής διαφόρων ιστορικών και μη προσώπων όπου κάποια στιγμή μια γάτα έπαιξε σημαντικό ρόλο.
  • Δυο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους ερεθίσματα, όπως γράφετε, στάθηκαν αφορμή γι αυτό το διαφορετικό βιβλίο: ένα μικρό αγαλματάκι της αιγυπτιακής θεάς – γάτας Μπάστ ή Μπαστέτ και η είσοδος στη ζωή σας της Ματμαζέλ. Περιγράψτε μας την Μπαστ και πείτε μας πότε και πού τη γνωρίσατε.
    Στο πάνθεον της αιγυπτιακής μυθολογίας σημαντικό ρόλο είχε η θεά «Μπαστέτ» ή «Μπάστ» ή «Ουμπάστι», εξαρτάται πως διαβάζεται το όνομα στην ιερογλυφική μορφή. Ως θεά η Μπαστέτ είχε τη μορφή γάτας και ήταν πανίσχυρη. Ήταν κόρη του θεού Ρα και το καθήκον της ήταν να πολεμά και να κρατά κάτω από τη γη τον ΄Αποφι, ένα γιγαντιαίο φίδι, την ενσάρκωση του κακού. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν τις γάτες που θεωρούσαν ενσαρκώσεις της Μπαστέτ, τις μουμιοποιούσαν και κατασκεύαζαν αγάλματα με τη μορφή της.
  • Ας έρθουμε τώρα στη Ματμαζέλ. Μάλλον τρέφετε πολύ τρυφερά αισθήματα για την γατούλα σας. Πώς μπήκε στη ζωή σας;
    Η Ματμαζέλ είναι ή μάλλον ήταν η γάτα της κόρης μου. Λέω «ήταν» γιατί δυστυχώς έφυγε για τον παράδεισο των γάτων πρόσφατα. Ήταν μια γάτα σοφή και ανεξάρτητη. Όταν σε κοίταζε με τα μεγάλα γαλάζια μάτια της ένιωθες πως σου μιλούσε, της μιλούσες και σε καταλάβαινε και όταν ήθελε σου απαντούσε..
  • Ήταν κοντά σας όταν γράφατε αυτές τις μικρές ιστορίες; Περιγράψτε μια σκηνή μ’ εκείνη καθώς γράφατε για την Κλεοπάτρα, την ωραία Ελένη, τη χήρα από τη Μάνη και τον συνταξιούχο φύλακα Μουσείου.
    Φυσικά ήταν. Της άρεσε όσο γράφαμε εγώ και η κόρη μου, που είναι και αυτή συγγραφέας παιδικών βιβλίων, να κάθεται στην αγκαλιά μας και να δείχνει ευτυχισμένη. Πιστεύω πως διάβαζε αυτά που γράφαμε και μάλλον τα ενέκρινε. Ιδιαίτερα πρέπει να της άρεσε η ιστορία με την Κλεοπάτρα και τον Οκταβιανό γιατί γουργούριζε με απόλαυση. Προφανώς αντιπαθούσε τον Ρωμαίο…
  • «Οι γάτες και οι ιστορίες τους έχουν μακρά παράδοση στη λογοτεχνία. Άπειροι είναι οι συγγραφείς που έχουν αγαπήσει ή εμπνευστεί από γάτες», γράφετε στις ευχαριστίες σας. Να φανταστούμε πως εκτός από τη Ματμαζέλ υπήρξαν κι άλλες γάτες στη ζωή σας;
    Ναι βέβαια, αλλά ξεχωριστή θέση απέκτησε από την πρώτη στιγμή η Ματμαζέλ.
  • Ιστορία και δημιουργήματα της φαντασίας σ’ ένα βιβλίο που μας κερδίζει εξαρχής. Πόσο απολαύσατε το μπλέξιμο του αληθινού με το φανταστικό;
    Νομίζω είναι φανερό. Έγραψα αυτό το βιβλίο με πολύ κέφι. Ας είναι καλά η Ματμαζέλ μας. Αυτή ήταν η πηγή έμπνευσής μου, τις δικές της ιστορίες είπα, αν θέλετε το πιστεύετε, αλλά είναι η αλήθεια.
  • «Δεν είναι μυστικό πως αγαπώ την Ιστορία και ιδιαίτερα τη μικρή». Ποια θεωρείτε μικρή ιστορία και πόσες από τις «Μυστικές ιστορίες» σας ανήκουν σ΄αυτό το είδος;
    «Μικρή Ιστορία» θεωρώ τα γεγονότα εκείνα που συνήθως παραβλέπουν οι ιστορικοί που προτιμούν την μελέτη των μεγάλων και σημαντικών γεγονότων της Ιστορίας και της επίδρασης τους στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η «Μικρή Ιστορία» όμως μπορεί να είναι εξίσου σημαντική αν το καλοσκεφτεί κανείς. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα μικρών και φαινομενικά ασήμαντων γεγονότων που επηρέασαν το ρου της Ιστορίας. Ο Πλούταρχος ήταν αυτός που πρώτος είδε τη σημασία τους. Γράφοντας για τον Μ.Αλέξανδρο λέει, αν θυμάμαι καλά, «πολλές φορές κάτι μικρό μας μιλάει για τον χαρακτήρα, περισσότερο από την περιγραφή πολύνεκρων μαχών», το ίδιο με άλλα λόγια λέει και ο Τολστόι στο «Πόλεμος και Ειρήνη».
  • Η Χατσεψούτ, ή επί το συντομότερον Χάττι της Κλεοπάτρας, η Τζιντζινάτα του Σλήμαν, η Κοκόνα του κηπουρού, η Λούλου της Λιλής, ακόμη και το μικρό άσχημο γατί της μικρής δούλας στο αρχοντόσπιτο του Κεραμεικού, μας διασκεδάζουν σ’ αυτό το ιδιόμορφο συγγραφικό πάντρεμα. Ποια ήταν, όμως, η γάτα που περισσότερο άγγιξε τη δική σας ψυχή με τα καμώματά της;
    Είναι όλες οι ιστορίες παιδιά μου, έτσι δεν λένε; Πώς να ξεχωρίσω; Με κάποιες γέλαγα όσο τις έγραφα, την Χιόνα της ωραίας Ελένης, ή με την Τάμπι, με άλλες είχα συγκινηθεί, όπως με τη Λούλου και το Γαλλίδιον.. Ας πούμε ότι οι γατούλες της Εθνικής Τράπεζας είναι οι πιο προσωπικές.
  • Έχετε πει, πως όταν γράφετε βρίσκεστε σε άλλο χρόνο και τόπο. Αυτό σημαίνει πως σ’ αυτό το βιβλίο ταξιδέψατε από τη Σμύρνη, στην κοιλάδα του Ευρώτα, και από την Αμφίπολη και την Κωνσταντινούπολη στη Ρώμη και τη Μόσχα. Σε ποιον τόπο από εκείνους που μας μεταφέρετε με τη γραφή σας, μείνατε περισσότερο συναισθηματικά;
    Δύσκολο να σας απαντήσω, βλέπετε δεν διάλεγα εγώ τα «ταξίδια». Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον στην Κωνσταντινούπολη, τρείς ιστορίες έγραψα που διαδραματίζονται εκεί.
  • Και ποιο μεγάλο ιστορικό γεγονός αλλά και γεγονός της μικρής Ιστορίας θεωρείτε το πλέον σημαντικό, που θα μπορούσε να σας εμπνεύσει συγγραφικά;
    Η έμπνευση δεν είναι κάτι που το αποφασίζει ο συγγραφέας. Κάποια στιγμή μπορεί να γεννηθεί μια ιστορία με αφορμή ένα διάβασμα, ένα άκουσμα, μια ανάμνηση κάποτε και ένα όνειρο. Επειδή αγαπώ την Ιστορία, Μεγάλη και Μικρή θα περιμένω να έρθει η έμπνευση να με οδηγήσει, να μου ανοίξει ένα παράθυρο της «Μικρής Ιστορίας».
  • Οι γάτες είναι ανεξάρτητες και ελεύθερα πλάσματα. Είναι αυτός ένας λόγος που προτιμήσατε να πρωταγωνιστήσουν στα διηγήματά σας ενώ θα μπορούσατε να εμπιστευτείτε αυτόν τον «ρόλο» σε σκύλους που γνωρίζουμε πως είναι πιο πιστοί στ’ αφεντικά τους;
    Αγαπώ και τους σκύλους εξ ίσου. Άλλωστε η άλλη κόρη μου έχει σκύλο που τον αγαπώ και αυτόν. Ίσως το επόμενο βιβλίο είναι για ένα σκύλο που τον έλεγαν «Περίτα» και ήταν ο αγαπημένος σκύλος του Μ. Αλεξάνδρου που τον ακολούθησε μάλιστα στην εκστρατεία του.

Σας ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τι κοινό έχουν η Μόνα Λίζα, η Κλεοπάτρα, ο Κολοκοτρώνης, η Κασσιανή και η Αυγούστα Θεοδώρα; Μια Γαλλίδα Σουλτάνα και η Μπουμπουλίνα; Η Άννα Κομνηνή και ο Μωυσής; Η βασίλισσα Αμαλία και ένα ορφανό φτωχόπαιδο στην Αγγλία; Ο ποιητής Πετράρχης και η Μύρτις; Η ωραία Ελένη και ένας τραπεζίτης, και αυτός με τον Καποδίστρια; Η Ρωξάνη και ένας συνταξιούχος φύλακας Μουσείου; Μια χήρα στη Μάνη και γυναίκες της καθημερινότητας; Τι τους συνδέει;

Διαβάστε το βιβλίο για να μάθετε τις μυστικές τους ιστορίες. Αλήθειες καλά κρυμμένες στα βάθη της Ιστορίας ή δημιουργήματα της φαντασίας.

Ακόμη ένα απολαυστικό βιβλίο με την εξαίρετη πένα της Ελένης Κ. Τσαμαδού, όπου πρωταγωνιστούν άνθρωποι και… γάτες. Πανέξυπνες και ραδιούργες, τρυφερές, υπέροχες, μοναδικές ΓΑΤΕΣ.

Βιογραφικό
Η Ελένη Κ. Τσαμαδού σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και International Legal Studies στο American University, Washington College of Law. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από το 1966 μέχρι το 2000, οπότε αποχώρησε με τον ανώτατο βαθμό ιεραρχίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα Διεθνών Συναλλαγών και Ιδιωτικοποιήσεων. Τα έτη 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα των Υπουργών Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών. Με τη λογοτεχνία ασχολείται από πολύ νέα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.