Συγγραφέας του βιβλίου «Δέκα αλήθειες» – Εκδόσεις «Α.Α.Λιβάνη»
Φωτεινή και Μάρκος. Από τη μια, ένα πλάσμα που μεγαλώνει στα πούπουλα με ψυχή από ατσάλι και από την άλλη, ένας άνδρας με βαθιά πληγωμένη ψυχή. Η ιστορία τους θα μας αγγίξει επειδή «Ήταν γραμμένο τους να είναι μαζί» μέσα από πορείες παράλληλες αλλά και τέμνουσες. Όπως λέει στο Vivlio-life η Κατερίνα Κουτουκάκη Οι «Δέκα αλήθειες» τους, «αφορούν όλους τους ανθρώπους που τους ενδιαφέρει και τους αφορά να αλλάξουν την ζωή τους. Μέσα από τη συνομιλία μου μαζί της, εντυπωσιάστηκα από μια σπουδαία πρόταση: «Ποτέ δεν είναι αργά για λίγη ζωή ακόμα!». Τι θα γινόταν άραγε αν την πιστεύαμε; «Θα ήταν σπουδαία η ζωή μας! Σκεφτείτε το λίγο… Άνθρωποι που δεν σταματούν να ονειρεύονται, να αγωνίζονται, να ελπίζουν, να μάχονται, να δρουν, να επιδρούν, να ελπίζουν. Σκεφτείτε ψυχές και μυαλά αγέραστα! Ένας κόσμος χωρίς κατάθλιψη, παραίτηση και χωρίς κακομοιριά. Όμορφος κόσμος!»
- «Δέκα αλήθειες» είναι ο τίτλος του βιβλίου σας. Είναι συμβολικός ο αριθμός ή κατά την ανάγνωση θα βρεθούμε σε δέκα αλήθειες που θα κατευθύνουν τη σκέψη μας προς αυτό που θέλετε να εισπράξουμε;
Ο τίτλος μπορεί να παραπέμπει σε κάποιον συμβολισμό, που δεν τον αποποιούμαι, όμως δεν ξεκίνησε έτσι. Ο αναγνώστης στο τέταρτο μέρος του βιβλίου έχοντας παρακολουθήσει ως εκείνο το σημείο την πορεία της ηρωίδας, ανακαλύπτει μαζί της μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία μία προς μία τις Δέκα Αλήθειες της ζωής. Τα δέκα σημαντικά σημεία στα οποία χρειάζεται κάποια στιγμή στην ζωή μας να σταθούμε και να τα κοιτάξουμε από μία διαφορετική οπτική. - Ποια είναι η κοινή συνισταμένη τους; Υπάρχει συνδετικός κρίκος που ενώνει τις αλήθειες σας;
Πάντα υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος, ένα νήμα που συνδέει τις εμπειρίες ή τις αλήθειες μας. Υπάρχει μία αλληλουχία σκέψεων και πράξεων. Στο βιβλίο η κοινή συνισταμένη είναι η Αυτογνωσία και ο δρόμος που οδηγεί σε αυτήν. Υπάρχουν τα τρία «Α» της Αυτογνωσίας. Αναγνωρίζω, Αποδέχομαι, Αλλάζω.
Αυτός είναι ο κρίκος και πάνω σε αυτήν την ‘αρχή’ είναι δομημένες οι Δέκα Αλήθειες. - Η ιστορία που μας αφηγείστε, έφθασε σ’ εσάς από την Άννα Κουκουλάκη – Παραδεισοπούλου, όπως γράφετε στο υστερόγραφό σας. Εύκολα αντιλαμβανόμαστε πως αυτή η γυναίκα σας έχει επηρεάσει πολύ. Μιλήστε μας για την Άννα.
Σε εμένα δόθηκαν από την Άννα, στην τελευταία μας συνεδρία – μάθημα και κλείνοντας τις συναντήσεις μας, γιατί νοσούσε σοβαρά, οι «Δέκα Αλήθειες της ζωής», όπως εκείνη τις ονόμασε. Ο μύθος που θα αγκάλιαζε αυτές τις Αλήθειες με τρόπο ώστε να φθάσουν σε περισσότερο κόσμο, φτιάχτηκε από εμένα.
Η Άννα ήταν μία σπάνια και ολοφώτιστη ύπαρξη, που αγκάλιαζε τους ανθρώπους πότε σαν μάνα, πότε σαν φίλη, πότε σαν αδελφή. Ποτέ για να σου υποδείξει, μα πιο πολύ για να σε αφυπνίσει. Δεν χάιδευε τ’ αυτιά σου, μπορούσε να γίνει και αυστηρή, όμως με την στοργή και την φροντίδα που έχει ένας γονιός προς το παιδί του. Την λέγαμε «Δασκάλα της καρδιάς μας» γιατί αυτό που τελικά μάθαινε σε όλους, ήταν ο τρόπος να αγαπάς και να συγχωρείς. Να αγαπάς τον εαυτό σου, αλλά και τον κόσμο γύρω σου. Μέσα στο βιβλίο υπάρχει μία φράση που περιγράφει το ποια ήταν αυτή η γυναίκα και ποιος ήταν ο σκοπός της ζωής της και είναι μία φράση, που μου δόθηκε από τον γιό της, όταν του ζήτησα να περιγράψει με μία πρόταση αυτό που θα ήθελε να ξέρει ο κόσμος για την Άννα. Εκείνος μου έστειλε το εξής: «Η Άννα μάθαινε να αναγνωρίζει τον πόνο των ψυχών που της ζητούσαν θεραπεία, να τους οδηγεί ξανά στον δρόμο για το Φως, να τους δίνει ξανά την χαμένη δύναμη τους για να ολοκληρώσουν το κομμάτι της ενσάρκωσης τους. Σε κοίταζε με το βλέμμα εκείνο που σου έλεγε ‘αξίζεις… μπορείς’ και σου ξυπνούσε τον χαμένο σου εαυτό.» Αυτή ήταν η Άννα. - Ζήτησε από σας να γράψετε αυτό που δε θα προλάβαινε να γράψει εκείνη. Ήσασταν έτοιμη να ικανοποιήσετε την επιθυμία της και με πόσο βάρος αλλά και ευθύνη επιφορτιστήκατε όταν ξεκινήσατε να γράφετε;
Η Άννα είχε στα σχέδια της να γράψει ένα βιβλίο, μέσα στο οποίο θα περιλάμβανε όλη την γνώση και την εμπειρία των χρόνων που ασχολείτο με το κομμάτι της Αυτογνωσίας και της Εναλλακτικής Ψυχοθεραπείας. Όταν γνωριστήκαμε και μέσα στις μεταφυσικές μου ανησυχίες και αναζητήσεις, πολύ συχνά της έθετα το ερώτημα: Γιατί βρεθήκαμε εμείς οι δύο; Την ημέρα που μου υπαγόρευε τις Δέκα Αλήθειες, θυμάμαι πως μέσα σε βαθιά συγκίνηση την ρώτησα πάλι «γιατί εγώ;». Τότε μου απάντησε «γιατί γι’ αυτό βρεθήκαμε εσύ κι εγώ. Με ρωτάς και με ξαναρωτάς. Γι’ αυτό λοιπόν. Για να κάνεις αυτό που δεν θα προλάβω να κάνω εγώ. Με τον δικό σου τρόπο. Όπως εσύ ξέρεις. Γιατί έτσι ήταν να γίνει. Και έτσι είναι.»
Αυτό συνέβη τον Απρίλη του 2015. Το τετραδιάκι που ήταν γραμμένες οι Αλήθειες μπήκε στο συρτάρι μου και βγήκε από εκεί τον Αύγουστο του 2018, γιατί τότε ήμουν έτοιμη να το κάνω. Δεν το ένιωσα ποτέ σαν βάρος. Πιο πολύ σαν υπόσχεση που όφειλα να κρατήσω, γιατί έτσι έχω μάθει από μικρή. Να τηρώ τον λόγο μου όταν τον δίνω. Και είχα δώσει λόγο. Στην πορεία της συγγραφής αυτού του βιβλίου κατάλαβα πως κυρίως είχα δώσει μία υπόσχεση στον εαυτό μου. Η Άννα ήταν ένας εξαιρετικά διορατικός άνθρωπος που είχε την ικανότητα να βλέπει μέσα στον άλλον, αυτό που ίδιος δεν έβλεπε ή που δεν ήταν έτοιμος να δει. Είχε δει την ανάγκη της ψυχής μου, να γράψω για ένα βαθιά κοινωνικό και ανθρώπινο θέμα, όπως η αναπηρία και μου έδωσε απλόχερα το «άλλοθι» για να το κάνω.
Το μεγαλείο του δασκάλου έγκειται πάντα στο πόσο καλά προετοιμάζει τον μαθητή του, για να μπορεί να μεταδίδει την γνώση χωρίς αυτόν. - Φωτεινή και Μάρκος. Θα βαδίσουμε μαζί τους το μονοπάτι της ζωής που τους ένωσε σε κοινή μοίρα. Μιλήστε μας για τους βασικούς πρωταγωνιστές σας.
Η Φωτεινή μου, είναι ένα πλάσμα που μεγαλώνει στα πούπουλα με ψυχή από ατσάλι, όπως αποδεικνύει η πορεία της. Καλομαθημένη, με δυνατή θέληση και μια αθωότητα που ευδοκιμεί ιδιαίτερα στις δεκαετίες της ευδαιμονίας που μεγαλώνει. Έχει πίστη στον εαυτό της και μία δυναμική που την ανακαλύπτει σιγά σιγά. Έχει ισχυρή θέληση και πάθος για την ζωή, χωρίς αίσθηση κινδύνου. Η Φωτεινή δεν αναλύει κάθε της βήμα, δεν μπλέκεται σε φαύλες σκέψεις. Για την Φωτεινή τα πράγματα είναι απλά. Δρα επί των γεγονότων.
Ο Μάρκος πάλι είναι μια βαθιά πληγωμένη ψυχή. Μεγαλώνει και αυτός με το στερεότυπο του άνδρα που πρέπει να μην εκδηλώνει τα συναισθήματα του, δεν πρέπει να φαίνεται αδύναμος. Επιλέγει συχνά την φυγή, ψάχνοντας να ξεφύγει κυρίως από το κομμάτι εκείνο του εαυτό του που δεν αποδέχεται. Ερωτεύεται την Φωτεινή, αρχικά για να επιβεβαιώσει την αξία του στον ίδιο του τον εαυτό, αργότερα για να επιβραβευτεί η ύπαρξη του στην τοπική κοινωνία και εν τέλει γιατί αυτή ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που τον αγάπησε τόσο βαθιά όσο κι εκείνος. Ήταν γραμμένο τους να είναι μαζί. Και αυτοί οι δύο άνθρωποι μέσα από πορείες παράλληλες και τέμνουσες τελικά τα κατάφεραν. Το ήθελαν πολύ και όταν θέλεις κάτι τόσο πολύ…. - «Δεν είχαν καταφέρει στα νιάτα τους να αγαπηθούν όπως τους άξιζε, γιατί δε γνώριζαν πώς να το κάνουν». Μπορεί μια αγάπη που καθυστέρησε να ‘ρθει στη ζωή μας, να είναι δυνατή; Τι μαθαίνουμε από τους ήρωές σας;
Φυσικά και μπορεί! Δεν υπάρχει πιο αισιόδοξη στάση ζωής από αυτήν. Αυτό διδάσκουν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Όσο αναπνέει κάποιος, έχει ζωή! Και όσο ζεις, όλα μπορούν να συμβούν, όλα χωράνε. Αρκεί κι εσύ να αφήνεις χώρο στην αγάπη για να έρθει να σε βρει. Να επιτρέπεις! - «Στο πρόσωπο της Φωτεινής είναι όλες αυτές οι μάνες που γνώρισα στα είκοσι τρία χρόνια που βιώνω τις δυσκολίες της ειδικής αγωγής» γράφετε. Η Φωτεινή σας, μέσα από αυτή την έκδοση θα μιλήσει στις ψυχές πολλών ανθρώπων που βιώνουν τις ίδιες δυσκολίες. Τι θέλετε να τους πείτε μέσα από την ηρωίδα σας;
Να μην παραδώσουν τα όπλα. Αν λυγίσουν, να το επιτρέψουν στον εαυτό τους να συμβεί, μα να σηκωθούν και πάλι και να συνεχίσουν να ζουν. Να αγκαλιάσουν τον θυμό ή την απογοήτευση τους, τον πόνο και την πληγή τους. Να κανακέψουν τους εαυτούς τους. Να φροντίσουν την ίαση της δικής τους πληγής πρώτα και μετά του παιδιού τους. Ή παράλληλα με την φροντίδα του παιδιού τους να μην αμελήσουν την φροντίδα του εαυτού τους. Του σώματος, της ψυχής τους και των σχέσεων τους με τους γύρω τους. Γιατί έχουν κληθεί να φέρουν εις πέρας μία σπουδαία και δύσκολη αποστολή και για να τους έχει δοθεί, είναι για να την αντέξουν. Αν ο ίδιος δεν είσαι επαρκής πως θα αντέξεις να φέρεις σε πέρας αυτό το δύσκολο έργο και την απαιτητική καθημερινότητα.
Όμως θεωρώ πως η Φωτεινή θα μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων που βιώνουν οποιαδήποτε δυσκολία, προσωπική ή οικογενειακή. Οι Δέκα Αλήθειες που η ηρωίδα διδάσκεται από την Άννα, αφορούν όλους τους ανθρώπους που τους ενδιαφέρει και τους αφορά να αλλάξουν την ζωή τους. Τα τρία Α της Αυτογνωσίας αφορούν όλους μας. Αναγνωρίζω, Αποδέχομαι, Αλλάζω. - «Ποτέ δεν είναι αργά για λίγη ζωή ακόμα!». Πόσο σπουδαία πρόταση! Θα ήταν λίγο καλύτερη η ζωή μας, άραγε, αν ο καθένας από εμάς την πίστευε;
Θα ήταν σπουδαία η ζωή μας! Σκεφτείτε το λίγο… Άνθρωποι που δεν σταματούν να ονειρεύονται, να αγωνίζονται, να ελπίζουν, να μάχονται, να δρουν, να επιδρούν, να ελπίζουν. Σκεφτείτε ψυχές και μυαλά αγέραστα! Ένας κόσμος χωρίς κατάθλιψη, παραίτηση και χωρίς κακομοιριά. Όμορφος κόσμος! - «Το πιο υπέροχο και ανακουφιστικό πράγμα στη ζωή είναι να αποδέχεσαι το σενάριο της ζωής που κλήθηκες να ζήσεις και να το ζεις µε τον καλύτερο τρόπο». Είναι η φράση που αγαπάτε και σας εκφράζει όπως αναφέρεται στο βιογραφικό σας. Πόσος χρόνος από τη ζωή σας χρειάστηκε για να κάνετε τη διαπίστωση;
Αρκετός… Από την ηλικία 0 έως τα 48 μου. Όταν συνειδητοποίησα πως έτσι παίζεται το παιχνίδι, απελευθερώθηκα από άγχη και εγωισμούς, ματαιοδοξία και επικριτική διάθεση. Εστίασα στο τι κάνω εγώ και στο τι καλύτερο μπορώ να κάνω εγώ για να βελτιώσω την ζωή μου, την ζωή της οικογένειας μου και την ζωή των ανθρώπων γύρω μου. Το τι κάνει ο άλλος καθόλου δεν με αφορά. Εστιάζω στο καλό και με γνώμονα αυτό διαμορφώνω την πραγματικότητα μου. Και δεν είναι ουτοπικό. Παντού υπάρχει το καλό και το κακό. Εστιάζω στο καλό. Είναι απίστευτα απλό. - Μια ευχάριστη έκπληξη για τον αναγνώστη είναι η συνάντησή του, προς το τέλος του βιβλίου, με τη Μοίρνα που ήταν η ηρωίδα του πρώτου σας μυθιστορήματος. Την συμπεριλάβατε για να δώσετε μια συνέχεια ή σας δένει κάτι παραπάνω με το συγκεκριμένο όμορφο και ιδιαίτερο όνομα;
Με την Μοίρνα με δένουν πολλά. Κατ’ αρχάς το όνομα της που προέκυψε από ένα όνειρο. Ο τρόπος που δίνει η μάνα το όνομα στο κορίτσι της και αποφασίζει να το φωνάζει Μοίρνα, είναι κάτι που κυριολεκτικά ονειρεύτηκα. Κι έπειτα ήταν κι ένα συγγραφικό τέχνασμα. Αφού και οι δύο γυναίκες είχαν γνωρίσει την Άννα, γιατί να μην βρεθούν έστω για λίγο στις σελίδες του ίδιου βιβλίου;
Να ξέρετε πως γράφω κυρίως με το πώς αισθάνομαι τα πράγματα και λιγότερο με το πώς τα σκέφτομαι.
Σας ευχαριστώ θερμά για την συνέντευξη αυτή.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
«Κι αυτή η μοίρα που κινεί τα νήματα, που δένει τις ζωές µας και τις ευθυγραμμίζει µε τη σοφότερη γεωμετρία, να τέμνονται ή να είναι παράλληλες, να σχηματίζουν κύκλους ομόκεντρους ή τρίγωνα ισόπλευρα, έφτιαξε έτσι τα πράγματα ώστε τη στιγμή που η Χαρά οδηγούσε στο κενό η Φωτεινή να χάνεται στα µάτια του Μάρκου… κι εκείνος στα δικά της».
Στη διαδρομή από το αρχοντικό της στο Νησί ως το διαμέρισμα του τρίτου ορόφου στην Καστέλα, η Φωτεινή Αρχοντάκη έζησε τη ζωή που της χαρίστηκε, µε πάθος, πόνο, απόγνωση, παραδοχή, αυτοθυσία και δίχως όρια αγάπη για τη Ζωή.
«Ο Μάρκος και η Φωτεινή δεν είχαν καταφέρει στα νιάτα τους να αγαπηθούν όπως τους άξιζε, γιατί δε γνώριζαν πώς να το κάνουν. Αγάπη μπορείς να δώσεις µόνο όταν την έχεις λάβει. Μόνο όταν έχεις ξεχειλίσει από αυτή, όταν σου περισσεύει. Τότε και µόνο τότε μπορείς να αγαπάς µε αλήθεια και ανιδιοτέλεια από τα βάθη της ύπαρξής σου. Κανείς ποτέ δεν κατάφερε να αγαπήσει από το έλλειμμά του. Κι αυτή ήταν η ένατη αλήθεια της ζωής, που η Φωτεινή εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιούσε και σημείωνε νοερά μέσα της».
«Αγαπώ σημαίνει εκτιμώ και τιμώ εμένα µε τις πράξεις µου. Αυτό γράψε και βάλε µια τελεία και µια παύλα. Και κάνε την προσευχή σου στον Θεό να σε κρατάει γερή και σιδερένια για να μεγαλώνεις το παιδί σου. Άγγελοι επί γης είναι αυτά τα παιδιά, βιόλα µου, που τους ρίχνει ο Θεός ανάμεσά µας για να μάθουμε την άνευ όρων αγάπη».
Βιογραφικό
Η Κατερίνα Κουτουκάκη γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στη Νίκαια. Από μικρή αγάπησε τα ταξίδια και τα βιβλία, έχοντας την πεποίθηση πως η γνώση είναι η προίκα που πάντα κουβαλάμε μαζί µας, ακόμα κι όταν πιστεύουμε πως τα έχουμε χάσει όλα.
Έχοντας παρακολουθήσει για δέκα χρόνια σεμινάρια Αφήγησης Παραμυθιών, Τοποθέτησης Φωνής και Δημόσιου Λόγου, Δημιουργικής Γραφής, Επιμέλειας Κειμένων, Θετικής Ψυχολογίας, Αυτοβελτίωσης και Αυτογνωσίας, στράφηκε στη συγγραφή, εκδίδοντας το πρώτο βιβλίο της το 2017, µε τίτλο Μοίρνα – Το Κόκκινο Γλυκό Κρασί της Μοίρας, από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
Είναι παντρεμένη «από πάντα», όπως συνηθίζει να λέει, και έχει µία κόρη.
«Το πιο υπέροχο και ανακουφιστικό πράγμα στη ζωή είναι να αποδέχεσαι το σενάριο της ζωής που κλήθηκες να ζήσεις και να το ζεις µε τον καλύτερο τρόπο», η φράση που αγαπά και την εκφράζει.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.