Συγγραφέας του διπλού βιβλίου «Ζωο…γραφική φαντασίας στο Βασίλειο του Πόθου» Εκδόσεις «Welldone»

Σε μια εποχή, που η βία από άνθρωπο σε άνθρωπο και από άνθρωπο σε ζώα μας έχει απασχολήσει και μας έχει εξαγριώσει, έρχεται ο Πόθος, να μας δώσει μαθήματα ζεστασιάς και ανθρωπιάς. Είναι ο τετράποδος πρωταγωνιστής της Κατερίνας Παπαποστόλου, που μπήκε στη ζωή της ξαφνικά κι έγινε συγγραφέας για να γράψει για τη ζωή του. Μια ιστορία ευαίσθητη που αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων που αγαπούν τα ζώα. Ο Πόθος που βρέθηκε σε μια σακούλα σκουπιδιών και σήμερα προσφέρει αγάπη μέσα από το πρόγραμμα «Θεραπευτική αγκαλιά» μας βάζει στον υπέροχο κόσμο του, όπου μόνο η αγάπη κυριαρχεί. Ένα βιβλίο με σπουδαία φιλοζωικά και περιβαλλοντολογικά μηνύματα. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Αν παραμείνεις στη σιωπή παρέα με όλα αυτά τα αδικημένα πλάσματα θα ακούσεις τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής σου. Αν δεν αγαπάς τα ζώα, μην τα βασανίζεις, προσπέρασέ τα και θα βρεθεί εκείνος ο ένας και ο μοναδικός που θα τα αγαπήσει αληθινά».

Ξεφυλλίζοντας το νέο σας βιβλίο, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται αμέσως πως κρατά στο χέρι μία διαφορετική έκδοση. Ένα πολυθεματικό και διαδραστικό βιβλίο, στο οποίο ο υπέροχος και πολυτάλαντος Πόθος, μας προσκαλεί να μπούμε στη ζωή του και να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του. Ας το κάνουμε, λοιπόν…
Ο Πόθος, είναι ένας σκύλος που γεννήθηκε και βίωσε από την πρώτη στιγμή της γέννησής του την άσχημη πλευρά του κόσμου, καθώς πετάχτηκε σε σακούλα σκουπιδιών. Μια τακτική συνηθισμένη δυστυχώς στη χώρα μας για πολλά ζώα που γεννιούνται και είναι ανεπιθύμητα. Όμως ήταν τυχερός, διασώθηκε και υιοθετήθηκε από μένα, αφού γνώρισε όμως το τι σημαίνει «ανεύθυνη κηδεμονία», μιας που άλλαξε τέσσερα σπίτια. Γιατί πολλές φορές πολλά πράγματα είναι για να συμβούν! Χαμογελαστός και πάντα ευδιάθετος από μωρό έβλεπε πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων και είχε για όλα πάντα μια έξυπνη και άμεση λύση! Και κάπως έτσι αποφάσισε να γίνει συγγραφέας! Να γράψει για τη ζωή του που όλη μέχρι σήμερα είναι εκείνο το υπέροχο «αγαπώ τον εαυτό μου ως το πιο πολύτιμό μου!». Ο Πόθος βλέπει έναν κόσμο γεμάτο χρώματα και μουσικές, γεμάτο ευτυχισμένα ζώα και ανθρώπους που δεν σταματούν να κυνηγούν τα όνειρά τους. Είναι εκείνη η πλευρά του εαυτού μας που δεν το βάζει κάτω ποτέ και που σε κάθε τέλος βλέπει μια νέα αρχή.


Δεν συναντούμε πρώτη φορά τον Πόθο. Έχετε πει πως η γνωριμία σας μαζί του έγινε αφορμή να ξεκινήσετε σπουδές ειδικής αγωγής και ζωοθεραπείας. Μοιραστείτε μαζί μας εκείνη τη στιγμή που διασταυρώθηκαν τα βλέμματά σας…
Ο Πόθος ήρθε στη ζωή μου εντελώς ξαφνικά ως ένα πλάσμα γεμάτο χαρά. Αν και διασώζω ζώα αμέτρητα πλέον χρόνια, είναι αλήθεια πως είχα πάρα πολλά χρόνια να διασώσω ένα τόσο δα κουτάβι. Νιώθοντας εντελώς ανέτοιμη να τον μεγαλώσω και να του προσφέρω όλα όσα ήθελα για να είναι απόλυτα ευτυχισμένος, έψαχνα με αγωνία την καλύτερη οικογένεια. Όμως εκείνος είχε άλλα σχέδια για μας! Και έτσι έγινε το τρίτο παιδί μου! Οι εκπληκτικές του ικανότητες στο πρόγραμμα «Θεραπευτική Αγκαλιά» με οδήγησαν σε μια σειρά σπουδών που δεν σταματώ να συνεχίζω μέχρι σήμερα σε διαφορετικές κάθε φορά θεματικές. Ο Πόθος, μάλιστα, έχει πάρει μέρος σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα με καθημερινή παρουσία μέσα στην τάξη αλλά και συμμετείχε σε δύο παιδικές θεατρικές παραστάσεις έχοντας τον δικό του ρόλο! Είναι η χαρά της ζωής! Εκείνο το υπέροχο «ό,τι και αν γίνει, όλα θα περάσουν και θα ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο!»


Η ιστορία του είναι γεμάτη από φιλοζωικά μηνύματα. Ο ήρωάς σας γίνεται η φωνή όλων των αδέσποτων ζώων. Ας αφήσουμε τη φωνή του Πόθου να γίνει κραυγή και να «ακουστεί» μέσα από το Vivlio-life!
Ο Πόθος όπως και οι άλλοι δύο σκύλοι μου που είναι οι ήρωες των βιβλίων μου μα και όλα τα ζώα που ξεπηδούν από τις σελίδες τους γίνονται η φωνή όλων εκείνων που φωνή δεν έχουν. Όλα αυτά τα παρατημένα πλάσματα που τριγυρνούν στους δρόμους μόνα και φοβισμένα ή βρίσκονται πίσω από ένα αφιλόξενο κλουβί κυνοκομείου κολαστηρίου, μιας που δυστυχώς υπάρχουν πολλά στη χώρα μας, διεκδικούν με αξιοπρέπεια τα αυτονόητα. Λίγο φαγητό, καθαρό νερό, ένα σπίτι να νιώθουν ασφάλεια μα το πιο σημαντικό από όλα αγάπη και ζεστασιά. Αν παραμείνεις στη σιωπή παρέα με όλα αυτά τα αδικημένα πλάσματα θα ακούσεις τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής σου. Αν δεν αγαπάς τα ζώα, μην τα βασανίζεις, προσπέρασέ τα και θα βρεθεί εκείνος ο ένας και ο μοναδικός που θα τα αγαπήσει αληθινά.


«Ένα χρόνο σχεδόν κλεισμένος στο Παλάτι των Ονείρων και χτίζοντας με την οικογένειά του το Νέο Σχολείο Ενσυναίσθησης…», γράφετε. Γιατί είναι κλεισμένος εκεί και ποιες δυνατότητες δίνει στους μαθητές το συγκεκριμένο σχολείο;
Ο Πόθος μαζί με τους γονείς του και τα αδέρφια του πριν έναν χρόνο γύρισαν στο «σπίτι» τους μιας που η αδερφή του, η Διώνη αποφάσισε να διεκδικήσει τον θρόνο, ώστε να χαρίσει σε όλα τα ζώα πίσω τη ζωή τους. Η ευφυΐα του άνοιξε την ανίκητη για αιώνες πόρτα και έτσι κατάφεραν όλοι μαζί να χτίσουν το Νέο Σχολείο. Ένα σχολείο αγάπης και ενσυναίσθησης χτισμένο με τα υλικά της φύσης και βασισμένο στους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης. Ένα σχολείο που κάνει ακόμη και τα σκουπίδια θησαυρούς αλλά και θίγει στις τάξεις του ζητήματα φιλοζωίας, περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, διαφορετικότητας, ανθρωπιάς, αυτοεκτίμησης, αγάπης, σχολικού εκφοβισμού, συνεργασίας, κατανόησης, συγχώρεσης και ευγνωμοσύνης.


Όλες οι πόρτες του παλατιού είναι ορθάνοιχτες, εκτός από μία… Ο Πόθος θα βάλει στόχο να εισβάλει και να ανακαλύψει τι κρύβει. Θέλετε να μας περιγράψετε ένα μέρος της εικόνας που θα αντικρίσει;
Όλες οι πόρτες στο Παλάτι είναι όντως ορθάνοιχτες για εκείνον, εκτός από μία. Εδώ και μήνες του έχει απαγορευτεί η είσοδος στο δωμάτιο της «Ζωο… γραφικής Φαντασίας». Μια νύχτα με πανσέληνο μέσα στο σκοτάδι μια συγγραφέας και μια εικονογράφος ετοιμάζουν πυρετωδώς το νέο τους βιβλίο. Χαρτιά πεταμένα παντού, καβαλέτα και πινέλα γεμάτα χρώματα, χαμηλή μουσική. Η πόρτα ανοίγει και όλοι φεύγουν τρέχοντας με κατεύθυνση το ψηλό σημείο του κάστρου. Και ξεχνούν να κλειδώσουν. Φώτα κλειστά μα κάτι λάμπει στο σκοτάδι πεταμένο στο πάτωμα. Ένα ολόχρυσο κλειδί! Ο Πόθος τρυπώνει και κρύβεται, επιβεβαιώνει πως έφυγαν όλοι, ανοίγει τα φώτα και τότε ένας καινούριος πολύχρωμος και μουσικός κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά στον παράξενο επισκέπτη που αποφασίζει κρυφά να «δανειστεί» τους πολύτιμους θησαυρούς… Για καλό σκοπό…


Βλέποντας γύρω του πίνακες διάσημων ζωγράφων, αγάλματα ζώων, παρτιτούρες με μουσική, πινέλα ζωγραφικής, μαγικά χρωματιστά μολύβια, κουβάδες με χρώματα, προσχέδια εικονογραφήσεων και αμέτρητες σημειώσεις, μια απίθανη ιδέα γεννιέται στο μυαλό του και δεν κρατιέται να την πραγματοποιήσει.
Κρυφό και μεγαλεπήβολο σχέδιό του το βιβλίο που ετοίμαζε η μαμά του με τη Χαμογελιάνα να «γεννήσει» αμέτρητα άλλα γεμάτα λέξεις και χρώματα που στόχο θα έχουν να μάθουν όλοι να αγαπούν και να σέβονται τα ζώα ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Να σέβονται και να φροντίζουν το περιβάλλον που είναι το σπίτι μας. Ο Πόθος αρπάζει τους «θησαυρούς» και φεύγει τρέχοντας για το δωμάτιό του χάνοντας αρκετά χαρτιά και αφήνοντας παντού πατημασιές με χρώματα. Μα έχοντας ήδη αποφασίσει να κάνει τους αναγνώστες του συγγραφείς και εικονογράφους!


Στο προηγούμενο διπλό βιβλίο «Η Μεγάλη Επιστροφή» και «Το Βασίλειο των Ακηδεμόνευτων Ζώων» είχαμε γνωρίσει μια υπέροχη παρέα με ουρά και φυσικά τη Διώνη. Πώς υποδέχτηκαν αυτή την παρέα οι αναγνώστες; Βρήκε αποδέκτες η προσπάθειά σας;
Νιώθω πολύ τυχερή για την αποδοχή που έχουν βρει τα βιβλία μου μέχρι σήμερα και συγκινούμαι ιδιαίτερα, όταν μαθαίνω πως τα επιλέγουν άνθρωποι που δεν έχουν καλή σχέση με τα ζώα και θέλουν να μάθουν για αυτά μέσα από τις λέξεις και τα συναισθήματά μου. «Η Μεγάλη Επιστροφή» είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο πολυθεματικό που θεωρώ πως είναι οδηγός φιλοζωίας αλλά και αυτόνομο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Περιλαμβάνει μέχρι και θεατρική παράσταση με μουσική! Η προσπάθειά μου να αλλάξει η σχέση μας με τα ζώα αλλά και οι πεποιθήσεις μας για αυτά είναι ένας αγώνας που πια μετρά παραπάνω από είκοσι χρόνια στα ελληνικά σχολεία και δεν θα σταματήσει ποτέ μέχρι τη μέρα που θα δω όλα μα όλα τα ζώα ελεύθερα και ευτυχισμένα. Όμως ναι θα έλεγα πως βρήκε αρκετούς αποδέκτες!


Και αυτή η έκδοση εντυπωσιάζει τόσο για την εικονογράφησή της, όσο και για την καλλιτεχνική της επιμέλεια. Μιλήστε μας για τους συνεργάτες σας σ’ αυτή την προσπάθεια.
Η Λιάνα Δενεζάκη, αυτή η σπουδαία εικονογράφος που έχει αναλάβει όλα τα βιβλία μου δεν σταματά να δημιουργεί θαύματα αλλά και να αποτυπώνει ακριβώς όλα εκείνα που έχω στο μυαλό μου. Τη θαυμάζω απεριόριστα και είμαι τόσο τυχερή που τη συνάντησα στη ζωή μου μα και χαρούμενη για κάθε αποτέλεσμα. Σε αυτό το βιβλίο θεωρώ όμως πως κάναμε θαύματα και δημιουργήσαμε σελίδες γεμάτες χαρά και χρώματα. Σε μια εποχή τόσο σκοτεινή. Αν όμως δεν είχαμε τη βοήθεια της αγαπημένης μου Έλενας Κοβανίδου που ανέλαβε την καλλιτεχνική επιμέλεια των φωτογραφιών του Πόθου σίγουρα δεν θα υπήρχε αυτό το αποτέλεσμα. Για μένα όλο το βιβλίο είναι ένα έργο τέχνης που σιγά σιγά βρίσκει τη θέση του στις καρδιές των αναγνωστών. Για την επιμέλεια των κειμένων μου εργάστηκε η Αντωνέτα Κώτση που την ευχαριστώ για τον σεβασμό στις λέξεις μου, καθώς είναι αλήθεια πως οι επιμελητές των βιβλίων μου συντονίζονται άριστα κάθε φορά στον ιδιαίτερο τρόπο γραφής μου, αλλά και στη Μαρία Φουσταλιεράκη που ήταν η πρώτη που διάβασε το παραμύθι μου και μου έδωσε τις πολύτιμες συμβουλές της. Και αυτό το βιβλίο εκδόθηκε στη Welldone, καθώς ο εκδότης του Βασίλης Γουλιέλμος δεν σταματά να στηρίζει τα μεγάλα μου όνειρα χρόνια τώρα. Στο βιβλίο αυτό θα βρει κανείς έργα της Ματίνας Λαμπροπούλου αλλά και φωτογραφίες της Κατερίνας Στριάκα. Ευγνώμων για όλους που «γύρισαν» μαζί μας στο Παλάτι!


Ένα από τα μηνύματα του βιβλίου – πέρα απ’ όλα τα άλλα που γνωρίζουμε αλλά οι περισσότεροι προσπερνούμε – είναι πως οι άνθρωποι πρέπει να μάθουμε ότι τα ζώα είναι εδώ με μας και όχι για μας, πως εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε οι κυρίαρχοι του πλανήτη. Πώς θα εξηγούσατε αυτή τη σκέψη σ’ ένα παιδί αναγνώστη του βιβλίου σας;

Προσπαθώ να αναδυθεί αυτό μέσα από τις λέξεις μου στα βιβλία μου. Τα παιδιά και οι ενήλικες ανακαλύπτουν έναν κόσμο θαυμάτων και γίνονται μέρος αυτού. Βλέπουν τη ζωή μέσα από τα μάτια παρατημένων ζώων, μέσα από τα μάτια παρεξηγημένων ζώων των παραμυθιών, μέσα από τα μάτια όλων των ζώων και νιώθουν όπως εκείνα. Ως εκπαιδευτικός πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη της ενσυναίσθησης. Το να μπαίνεις στη θέση του άλλου είναι θεωρώ η πιο σημαντική και αποδοτική πρακτική, ώστε να πείσεις κάποιον για το αυτονόητο. Πως τα ζώα είναι ίσα με μας. Πως τα ζώα είναι με μας και όχι για μας και πως οι άνθρωποι δεν είναι κυρίαρχοι στον πλανήτη. Δεν είμαστε μόνοι μας άλλωστε εδώ! Θεωρώ πως μέσω της ανάγνωσης των βιβλίων μου αυτό είναι κάτι που είναι τόσο διάχυτο και κατανοητό στην ατμόσφαιρα που από μόνο του ένα παιδί μπορεί να το αντιληφθεί.


Εκτός από φιλοζωικά μηνύματα μέσα από την ιστορία του Πόθου δίνετε έμφαση στο περιβάλλον και στο κακό που έχουμε προκαλέσει με τις συνήθειές μας. Μιλήστε μας γι’ αυτό το κεφάλαιο.
Το κακό που έχουμε κάνει στο περιβάλλον είναι πραγματικά ανεπανόρθωτο και είναι απίστευτα συγκινητική όμως η κινητοποίηση πολλών ανθρώπων να το αλλάξουν. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχουν το 2021 με τόση πληροφορία να διαχέεται παντού άνθρωποι που πετάνε τα σκουπίδια τους από το παράθυρο του αυτοκινήτου ή κάνουν ανελέητη χρήση πλαστικού το οποίο παρατάνε στις παραλίες συχνά για να γίνει η κόλαση των ζώων της θάλασσας. Όλα τα βιβλία μου και κυρίως η Μεγάλη Επιστροφή και η Ζωο…γραφική Φαντασίας θίγουν ζητήματα περιβαλλοντικής ηθικής και καλούν τους αναγνώστες να σκεφτούν σχετικά με αυτά. Το Νέο Σχολείο είναι βασισμένο στην περιβαλλοντική ηθική, ενώ το Δάσος των Ευχών είναι ένας παράδεισος όπου το περιβάλλον δεν νοσεί. Είμαι πολύ περήφανη για το τραγούδι «Νέο Περιβάλλον» που έγραψε η αγαπημένη μου Ερωφίλη και τραγούδησαν οι PasserPartout στα Χανιά καθώς βασίστηκε σε όλο το περιβαλλοντικό μου όραμα. Το περιβάλλον είναι το σπίτι των ζώων. Είναι το σπίτι όλων μας. Οφείλουμε να το σεβαστούμε και να σκεφτόμαστε πια κάθε μας κίνηση και τον αντίκτυπό της. Το αποτύπωμα που αφήνουμε πίσω μας. Το νέο μου βιβλίο πάντως τελειώνει με πάρα πολλές συμβουλές που οδηγούν στον σεβασμό στον πλανήτη και καλεί τους αναγνώστες να επιλέξουν από ποια αλλαγή θα ξεκινήσουν να κάνουν! Όταν καταφέρουν να τις κάνουν όλες, τότε είναι σίγουρο πως θα μιλάμε για μια νέα ζωή, για μια ζωή ευτυχίας και ισορροπίας για όλους.


Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων των βιβλίων σας στηρίζουν τις Ζω.Ε.Σ. Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα για τις Ζωοφιλικές ενημερώσεις Σχολείων;
Οι Ζω.Ε.Σ. είναι μια ΑΜΚΕ που ιδρύθηκε το 2015 επίσημα, μιας που η δράση μου μέσα στα σχολεία μέσω των φιλοζωικών ενημερώσεων ξεκίνησε από το 2000. Εκπονούν φιλοζωικά προγράμματα εγκεκριμένα από το ΥΠΑΙΘ τόσο για σχολεία γενικής όσο και ειδικής αγωγής, αλλά και διοργανώνουν βιωματικά εργαστήρια που αφορούν τη σχέση μας με τα ζώα και το περιβάλλον. Το 2011, όταν βρήκα μαχαιρωμένη και πυροβολημένη τη Διώνη σε ένα πολύ κεντρικό σημείο της πόλης που ζω, δίπλα σε μια παρέα εκπαιδευτικών που έπιναν ανενόχλητοι τον καφέ τους πλάι σε ένα πλάσμα που κυριολεκτικά αργοπέθαινε μέσα σε μια λίμνη αίματος, ήχησε μέσα μου το τελευταίο καμπανάκι κινητοποίησης πως αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει. Και εγώ ήδη βάδιζα για χρόνια μόνη. Η συνάντησή μου με τη Διώνη και η αναγκαιότητα να αναστήσω ένα τόσο φοβισμένο πλάσμα που ένιωθα να έχει την ανάγκη μου, με έβγαλαν από ένα σκοτεινό ψυχολογικό αδιέξοδο που είχα μπει λόγω πένθους για τη μαμά μου και δεν ξέρω ποια θα ήταν τα αποτελέσματά του, αν δεν την είχα βρει. Η Διώνη μου έσωσε τη ζωή και εγώ έσωσα τη δική της. Οι Ζω.Ε.Σ. σήμερα αριθμούν περισσότερους από 100 εθελοντές και έχουν επισκεφθεί περισσότερα από 550 σχολεία, έχουν εκπαιδεύσει περισσότερους από 350.000 ανθρώπους και αποτελούν μια πνοή ολοκληρωτικής αλλαγής στο ελληνικό φιλοζωικό εκπαιδευτικό κατεστημένο και όχι μόνο. Πολεμούμε ειρηνικά κάθε μορφή βίας και εμφυτεύουμε αισθήματα αγάπης, διδάσκοντας τη μεγαλύτερη αρετή, την ενσυναίσθηση! Και δεν σταματούμε να εκπαιδεύουμε ανθρώπινες ψυχές μέχρι να σιγήσουν όλες οι ακηδεμόνευτες κραυγές που ως εφιάλτες χρόνια τώρα με ξυπνούν τις νύχτες. Δεν βαδίζω στα τυφλά, ώστε να οδηγώ και τους εθελοντές μου σε αδιέξοδα. Έχω όραμα με δυνατές προοπτικές και τρομερές προδιαγραφές και αστείρευτη πίστη σε αυτό. Ξέρω πού πάω αλλά και το πώς θα φτάσω εκεί. Κατανοώ επίσης απόλυτα ότι χρειάζομαι πολύ χρόνο. Παρόλα αυτά δεν το βάζω κάτω. Από το 2000 παλεύω πολύ συχνά εντελώς μόνη μέσα στα ελληνικά σχολεία. Μαζί με τους τρεις σκύλους μου αλλά και με όλους εκείνους που διέσωσα περάσαμε δια πυρός και σιδήρου, είδαμε τον θάνατο κατάματα και τον νικήσαμε. Τους έπεισα να με εμπιστευθούν και να μου δώσουν την ευκαιρία να τους αποδείξω πώς πρέπει να είναι η ζωή τους μέσα στην απόλυτη ευζωία. Αφού κατάφερα αυτό, μπορώ να καταφέρω τα πάντα!


Ο Πόθος είναι άριστα εκπαιδευμένος αλλά και εγκεκριμένος από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για την είσοδό του σε όλα τα σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής. Μιλήστε μας γι’ αυτή την εμπειρία.
Ο Πόθος μου είναι η χαρά της ζωής κυριολεκτικά! Ένας θησαυρός που πετάχτηκε κουτάβι στα σκουπίδια. Η κάθε μέρα μας στην οικογένειά μας μαζί του είναι μέρα γιορτής! Είναι ένα πλάσμα τόσο χαρισματικό που αυτή η ανεμελιά του όλους μας χαλαρώνει. Όταν είδα για πρώτη φορά τη «δουλειά» του στα σχολεία κυρίως ειδικής αγωγής ήταν τότε που είπα μέσα μου ένα «στοπ», γιατί πραγματικά ένιωθα πως δεν ήμουν ακόμη ικανή να τον συνοδεύω σε αυτά τα σχολεία! Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω σπουδές ειδικής αγωγής και άνοιξε μέσα μου ένας νέος μαγικός κόσμος. Δεν έχω μετανιώσει στιγμή για τις ατελείωτες ώρες διαβάσματος, γιατί τώρα πια νιώθω έτοιμη να συναντήσω μαζί του κάθε μα κάθε δύσκολη συνθήκη. Αυτό το πλάσμα έχει φοβερά μαγικές ιδιότητες οι οποίες είναι ολοφάνερες από κάθε σχολείο που έχει περάσει. Αυτή η εμπειρία είναι μια εμπειρία ζωής η οποία ήδη μου έχει δώσει τόσα μα τόσα πολλά. Όμως έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας να βαδίσουμε χέρι χέρι και πολλές δυνατές συγκινήσεις να βιώσουμε. Ο Πόθος. Η Διώνη και ο Άξελ μου είναι οι τρεις ήρωες της ζωής μου. Τους χρωστώ αλήθεια τόσα πολλά!


Από την έκδοση του προηγούμενου διπλού βιβλίου σας μέχρι τη «Ζωο…γραφική» συνέβησαν πολλά δυσάρεστα περιστατικά που όλοι προσπαθούμε να διαγράψουμε από τη μνήμη μας. Τελικά τι δεν πάει καλά μ’ εμάς τους ανθρώπους;
Ζούμε σε μια περίεργη εποχή, πολύ σκοτεινή και πολύ νεκρή συναισθηματικά. Τα ζώα πάντα ήταν έρμαια δυστυχώς της διάθεσης των ανθρώπων. Εγκλήματα πάντα υπήρχαν εναντίον τους, τα οποία η δύναμη του διαδικτύου πλέον αναδεικνύει. Το πιο τραγικό για μένα όλων είναι αυτή η «έπαρση» και η «ανεμελιά» πολλών δολοφόνων ζώων που δεν διστάζουν να σηκώσουν το μαχαίρι και το όπλο μπροστά σε άλλους. Που δεν διστάζουν να δηλώνουν με αληθινά προφίλ απειλές για φόλα. Αυτό που φταίει για μένα είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης και δεν θα σταματώ να το φωνάζω. Είναι αλήθεια πολύ δύσκολο να μπεις στη θέση του άλλου και πόσο μάλλον στη θέση ενός ζώου, όταν ζεις σε μια κοινωνία που είναι στημένη με τέτοιο τρόπο ώστε τα ζώα να θεωρούνται μια πειθήνια κατώτερη των ανθρώπων τάξη. Αυτή η διάχυτη αίσθηση κυριαρχίας του ανθρώπου θεωρώ πως ξεκάθαρα ευθύνεται για αυτή την ανθρώπινη κατρακύλα που οδηγεί σε μια ζωή κόλαση για τα ζώα.


Συνέβη, όμως, και κάτι καλό: Η ποινικοποίηση της κακοποίησης ζώων. Έχετε κάποια μικρή έστω ελπίδα ότι εμείς οι Έλληνες θα σταματήσουμε να κακοποιούμε ζώα;
Θα το θεωρήσω καλό μόνο όταν δω με τα ίδια μου τα μάτια όντως να ισχύουν αυτοί οι νόμοι. Θεωρώ πως στην Ελλάδα γενικότερα υπάρχει μια τακτική τα εγκλήματα ενάντια στα ζώα να μένουν ατιμώρητα ή να τιμωρούνται με ποινές χάδι. Υπάρχουν εξαιρέσεις φυσικά αλλά πολύ λίγες. Είμαι ένας άνθρωπος αισιόδοξος γενικότερα που βλέπω όσο μεγαλώνω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Δούλεψα πολύ για αυτό καθώς δεν ήμουν έτσι πιο παλιά. Για να σταματήσουν οι Έλληνες να κακοποιούν ζώα και δεν μιλάω μόνο για τις δολοφονίες αλλά ακόμη και για τη δύστυχη ζωή που ζουν πολλά ζώα σε οικογένειες πρέπει να κατανοήσουν πως τα ζώα πονάνε, υποφέρουν, νιώθουν όπως εμείς. Δεν περνάνε στην Ελλάδα άσχημα μόνο τα αδέσποτα, είναι σίγουρο αυτό. Οι εποχές απαιτούν ένα σαφές ηθικό όραμα που να έχει αρωγούς την κατανόηση, την ενημέρωση, την ορθολογική κρίση αλλά και τη συναισθηματική κινητοποίηση. Αρκεί αυτά που προτείνουμε να μπορούν να γίνουν και να έχουμε επιχειρήματα. Ο απλός οίκτος προς τα ζώα είναι σίγουρα άνευ αξίας. Εκείνο που οφείλουμε είναι να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε μια ενπαθητική σχέση μαζί τους, τονώνοντας συνεχώς την αρετή της ενσυναίσθησης, τη λογική μα και το συναίσθημα, ώστε να αντιληφθούμε τα δεινά που υφίστανται, να τα αγαπήσουμε και να αναλάβουμε κυρίως δράση υπέρ τους, κόντρα σε μια απάνθρωπη, ανήθικη και απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντί τους μέχρι σήμερα. Προσπαθώντας να ελέγξουμε κάθε συγκινησιακή φόρτιση, δίχως να κατακρίνουμε όλους εκείνους που δεν έχουν αποφασίσει ακόμη να μας ακολουθήσουν, χρέος μας είναι να καταδείξουμε με λογικά επιχειρήματα το ανήθικο της εκμετάλλευσής όλων των ζώων μα και των βιαιοπραγιών εναντίον τους και να συναποφασίσουμε πως όλοι μαζί μπορούμε και ήρθε η ώρα να αλλάξουμε ολοκληρωτικά τον κόσμο. Μόνο και μόνο τότε θα σταματήσουν θεωρώ οι άνθρωποι να κακοποιούν τα ζώα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Οι ήρωες ξυπνούν και ζωντανεύουν την πιο όμορφη και αληθινή ιστορία! Ο Πόθος, ένας πρώην αδέσποτος σκύλος που βρέθηκε κουτάβι μέσα σε μια σακούλα σκουπιδιών, διασώθηκε και εκπαιδεύθηκε, ώστε να επισκέπτεται σχολεία σε όλη την Ελλάδα, ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ αυτή τη φορά ως Συγγραφέας, Εικονογράφος, Χορευτής, Τενόρος, Ηθοποιός, Τραγουδιστής. Δημιουργικός, Πολύχρωμος, Πολυτάλαντος, Πρωταγωνιστής, ο Ένας και Μοναδικός και σας καλεί στο πιο παράξενο γεμάτο χρώματα και λέξεις ταξίδι… Αεικίνητος, ευτυχισμένος και χαμογελαστός, με αγαπημένη του συνήθεια να τριγυρίζει ανενόχλητος στο Δάσος των Ευχών και στο Παλάτι των Ονείρων και να αφηγείται ιστορίες από την πολυτάραχη ζωή του μα το σημαντικότερο να κοιτάζεται στον καθρέφτη, να βλέπει την πιο όμορφη και αγαπημένη εκδοχή του εαυτού του και να γίνεται όλα όσα ονειρεύεται. Όλες οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες για εκείνον, εκτός από μία. Εδώ και μήνες του έχει απαγορευτεί η είσοδος στο δωμάτιο της «Ζωο…γραφικής Φαντασίας». 265 μέρες και νύχτες, 6.360 ώρες, 381.600 λεπτά, 22.986.000 δευτερόλεπτα απαγορευμένης εισόδου στο πιο παράξενο δωμάτιο του Παλατιού, αρκούν για να τον κινητοποιήσουν να βάλει στόχο της ζωής του να βρει έναν τρόπο να εισβάλλει και να ανακαλύψει τι κρύβεται επιτέλους εκεί μέσα…

Βιογραφικό

H Κατερίνα Παπαποστόλου, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Απόφοιτη του Παιδαγωγικού τμήματος του ΑΠΘ, εργάζεται εδώ και 20 χρόνια ως Δασκάλα σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία. Έχει μεταπτυχιακό στη «Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων», εξειδίκευση στη Σχολική Ψυχολογία και στην Ειδική Αγωγή, ενώ αυτή τη στιγμή κάνει σπουδές Διαχείρισης σχολικής τάξης και Ψυχολογίας. Είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια σκύλων από την «KynagonDogTrainersAcademy» και πλήρες μέλος του ISAP &του ICAN, αλλά και πιστοποιημένη Ζωοθεραπεύτρια από το IFZ. Συμμετέχει με εισηγήσεις της σε πολλά συνέδρια και ημερίδες, αλλά και διοργανώνει φιλοζωικά workshops για παιδιά βιωματικής προσέγγισης με τους σκύλους της που είναι όλοι πιστοποιημένοι και εγκεκριμένοι από το ΥΠΑΙΘ για όλα τα σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής της χώρας, ενώ η Διώνη, ο ένας από τους σκύλους της είναι πιστοποιημένος σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης για παιδιά που παρουσιάζουν επιθετικές συμπεριφορές και διαταραχή ελειμματικής προσοχής αλλά και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Μια από τις «Διακεκριμένες εκπαιδευτικούς» για το 2020, αποτελεί μία από τις δημιουργούς εκπαιδευτικού υλικού για την πλατφόρμα 21+ του ΙΕΠ, ενώ πριν λίγα χρόνια και μετά από μια ασταμάτητη 15ετή πορεία εκπόνησης εκπαιδευτικών προγραμμάτων και διάδοσης φιλοζωικών αισθημάτων μέσα στα σχολεία αλλά και σημαντικής ακτιβιστικής δράσης στους δρόμους και στα καταφύγια, μετά τη διάσωση και της Διώνης, του σκύλου που βρήκε μαχαιρωμένο και πυροβολημένο, ίδρυσε την ΑΜΚΕ Ζω.Ε.Σ που αριθμεί σήμερα 28 ομάδες πανελλαδικά και 100 εθελοντές που μεταδίδουν το όραμά της, ενώ έχει βραβευτεί τρεις φορές για το εθελοντικό της έργο. Στόχος της ΑΜΚΕ να ενημερώνει φιλοζωικά και περιβαλλοντικά μαθητές σε όλη την Ελλάδα μέσω εγκεκριμένων από το ΥΠΑΙΘ εκπαιδευτικών προγραμμάτων αλλά και μέσω προγραμμάτων θεραπευτικής επαφής με σκύλους διαμεσολαβητές, έχοντας εκπαιδεύσει μέχρι σήμερα πανελλαδικά περισσότερους από 350.000 μαθητές σε περισσότερα από 550 σχολεία. Αρθρογραφεί σε πολλά ηλεκτρονικά site, έντυπα περιοδικά και εφημερίδες, διατηρεί μόνιμες στήλες στο περιοδικό «Κατοικίδια εν Δράσει» του οποίου υπήρξε και αρχισυντάκτρια για χρόνια, ενώ είναι επιστημονική συνεργάτης του www.newschool.gr και του www.projectparenting.gr. Η «Ζωο…γραφική Φαντασίας στο Βασίλειο του Πόθου, είναι το τέταρτό της βιβλίο, ενώ συμμετέχει με κείμενά της σε συλλογικά έργα και έχει αναλάβει επιμέλειες βιβλίων αγαπημένων φίλων της. Ζει σήμερα στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας έχοντας κοντά της τους τρεις σκύλους της, όλους κακοποιημένους βάναυσα από ανθρώπινα χέρια, αλλά και ταξιδεύει ασταμάτητα μαζί τους σε όλη τη χώρα για τη διάδοση του οράματός της, ενώ δεν σταματά να στηρίζει αδέσποτα ζώα που τα φροντίζει καθημερινά η ίδια στον δρόμο είτε πανελλαδικά μέσω των εσόδων από τα βιβλία της τα οποία στηρίζουν φιλοζωικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς.