«Η Πηνελόπη Κουρτζή εμφανίστηκε στην σκηνή της Ελληνικής λογοτεχνίας, για πρώτη φορά, τον Οκτώβριο του 2016, όταν οι εκδόσεις Ψυχογιός, κυκλοφόρησαν το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Κουμκουάτ, εκεί όπου ρίζωσε η αγάπη» αν και όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό της, έχει γράψει θεατρικά έργα και ποίηση…». Με αυτά τα λόγια ξεκινήσαμε την παρουσίαση του πρώτου βιβλίου της Πηνελόπης Κουρτζή και σήμερα ο Φιλαναγνώστης επανέρχεται και θα προσπαθήσει να σας ξεναγήσει στο ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ της.
Η παρουσίαση του έργου, όπως επέλεξε η συγγραφέας και ο εκδότης της για το οπισθόφυλλο του βιβλίου, απόλυτα αντιπροσωπευτική και αρκεί για να γνωρίσει ο αναγνώστης την θεματογραφία του μυθιστορήματος.
“Στα τέλη του 19ου αιώνα, δύο αδελφικές φίλες, η Αμάντα και η Κλημεντίνη, περνούν μαζί τα καλοκαίρια τους στην Κέρκυρα, όπου μοιράζονται τα μυστικά και τα όνειρά τους. Κάποια στιγμή, οι δρόμοι τους θα χωρίσουν. Η μία, θυμωμένη από τον έρωτα, προσπαθεί να ξεχάσει. Η άλλη, πληγωμένη από τον έρωτα, μετατρέπει τον πόνο της σε δημιουργικότητα, προκειμένου να καταφέρει να ανοίξει το δικό της ξενοδοχείο στην Κηφισιά.
Έπειτα από χρόνια, οι δύο γυναίκες θα συναντηθούν στο Πριγκιπότο για να ζήσουν πάλι μια κοινή ζωή, γεμάτη από τα μυστικά του παρελθόντος αλλά κι αυτά που έρχονται να τις ενώσουν ξανά. Μα όταν ο θυμός του έρωτα ζωντανέψει εκ νέου, τότε θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και για τις δύο. Επειδή αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν μέχρι το τέλος είναι ποια από τις δύο θα πέσει θύμα στα βέλη του…

Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται από το 1878 μέχρι το 1898 στην Κέρκυρα και κατόπιν στην Κηφισιά της Μπελ επόκ. Μια γυναίκα που προσπαθεί να επιβιώσει σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Και ο έρωτας ο παράνομος, που δεν έχει λόγο άνθησης, αλλά έχει λόγο ύπαρξης.”


Ένα αληθινά ξεχωριστό κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα με αστυνομικά στοιχεία που διαδραματίζεται στην Κέρκυρα του 1898 και στην Κηφισιά από το 1909 έως το 1914 στην γοητευτική εποχή της Μπελ Επόκ, μιας εποχής κατά την οποία διακεκριμένες προσωπικότητες επέλεγαν την περιοχή για παραθερισμό. Μιας εποχής που ανέδειξε κάποιες δυναμικές γυναίκες, όπως η Κλημεντίνη, οι οποίες με ένταση και θέρμη προσπάθησαν και πέτυχαν την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και όχι μόνο.
Κλημεντίνη και Αμάντα οι κεντρικές ηρωίδες εκτός από το Πριγκηπότο. Δύο αδελφικές φίλες. Τόσο κοντά και όμως τόσο διαφορετικές. Με οικονομική ευμάρεια και οι δυο οικογένειες των κοριτσιών. Η Κλημεντίνη έχει επιχειρηματικά όνειρα, στόχους μεγαλεπήβολους και πιστεύει πως μπορεί τα πετύχει και να σταθεί στην κοινωνία, όπως ονειρεύτηκε. Ύστερα από την απώλεια του νεανικού της έρωτα, το ΠριγκηπΟτο της, είναι τα πάντα γι’ αυτήν και θα δουλέψει σκληρά για να γίνει μια επιτυχημένη επιχείρηση.
Από την άλλη η Αμάντα. Ένα δροσερό και αυθόρμητο κορίτσι που ονειρεύεται τον έρωτα, την οικογένεια, τα παιδιά. Αν και τα δυο κορίτσια μεγάλωσαν σχεδόν μαζί, τα όνειρα και οι προσδοκίες τους ήταν διαφορετικά. Τόσο διαφορετικά όσο διαφορετική θα είναι και η πορεία της ζωής τους. Αλλά είναι γεγονός ότι τις ενώνουν πολλά. Η αληθινή φιλία τους, η άδολη αγάπη τους, οι κοινές αναμνήσεις τους από την Κέρκυρα, η κατανόηση που δείχνει η μία απέναντι στην άλλη, στα «θέλω» και στην στάση ζωής τους. Και είναι λιγότερα όσα τις χωρίζουν.
Με την περιγραφική ικανότητα της συγγραφέως, το βιβλίο είναι αρκετά ατμοσφαιρικό και νοσταλγικό. Ρομαντικό όσο και ρεαλιστικό. Μα με την εξέλιξη της ιστορίας όμως θα αντιληφθεί ότι είναι εξίσου και ανατρεπτικό. Γιατί μπορεί να ξεκινά όπως αναφέραμε ως ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, να συνεχίζει ως ένα αισθηματικό, έρχεται όμως μια στιγμή που το αστυνομικό στοιχείο εισβάλλει στο έργο και ανατρέπει τα πάντα. Και αυτό είναι άξιο να αναφερθεί. Η συγγραφέας καταφέρνει να αναπτύξει το αστυνομικό μέρος του έργου, ώστε ο αναγνώστης να καθηλωθεί και και να βιώνει την αναγνωστική διαδικασία σαν να είναι ενταγμένος μέσα στις σελίδες του βιβλίου ακολουθώντας τον χωροφύλακα Όμηρο Καραμάλλη και προσμένοντας την εξιχνίαση του μυστηρίου και την απάντηση στα ερωτήματα του: τι έγινε «εκείνη την νύχτα» στο Πριγκιπότο, στην εξέλιξη του έργου.
Ωστόσο, σίγουρα θα σταθείτε κι εσείς στο γεγονός ότι πρόκειται για μια καλοδουλεμένη ιστορία αγάπης όπου ο έρωτας παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο με την ευρεία έννοια του· Ο έρωτας, το ανεξέλεγκτο πάθος, η απόλυτη αφοσίωση στο πρόσωπο που λατρεύει κάποιος, οι εξωσυζυγικές σχέσεις, αλλά και ο θυμός του έρωτα όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο βιβλίο .
«Να τον φοβάσαι τον θυμό του έρωτα.
Άλλους θυμούς όχι.
Μα στον θυμό του έρωτα να εύχεσαι να μην βρεθείς μπροστά.»
Ευρηματικό μυθιστόρημα. Η ονομασία του «ΠριγηπΟτο». Γίνεται φανερό από την αρχή του έργου, από τις πρώτες κιόλας σελίδες, με ποιο τρόπο πήρε το όνομά του το ξενοδοχείο της Κλημεντίνης. Στο τέλος όμως θα αποδειχθεί ότι κάθε ένας από εμάς έχει το δικό του μοναδικό Πριγκιπότο, τον προσωπικό του παράδεισο. Ευρηματικός και ο τρόπος που η συγγραφέας επαναλαμβάνει κάποια αποσπάσματα με μια όμορφη τεχνική ένωσης των χρονικών αρμών του έργου, όταν φτάσει η σωστή αφηγηματική ώρα. Ευρηματικός και ο τρόπος που ανάμεσα στους πελάτες του ξενοδοχείου είναι και οι πρωταγωνιστές των προηγούμενων μυθιστορημάτων της και όχι μόνο αφού κάνει την εμφάνισή του και ο ήρωας από το νέο βιβλίο της Χοσέ Θηρεσίας Αλφόνσο ντε Πρατ Αγουρδαμένδο.
Χαρακτήρες «ζωντανοί» που παρέλαβαν τα κλειδιά των δωματίων τους στο Πριγκιπότο. Τους ξανασυναντάμε όσοι ακολουθούμε τα συγγραφικά βήματα της κ. Κουρτζή να γίνονται εκ νέου ήρωες, οι οποίοι προσφέρουν στην πλοκή αυτού του έργου. Ευρηματικός ακόμα και ο τρόπος που η συγγραφέας εντάσσει ιστορικά πρόσωπα όπως ο Περικλής Γιαννόπουλος και ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή στο Πριγκιποτο της. Και κλείνουμε με την επινοητική αναφορά των ξενοδοχείων ανά τον κόσμο, τα οποία η Κλημεντίνη επισκέφθηκε προκειμένου να αποκτήσει τις επαγγελματικές γνώσεις που θεωρούσε σπουδαίες για το εγχείρημα της.
Η κλιμακούμενης έντασης πλοκή του έργου, οι κινηματογραφικές περιγραφές της εποχής, οι χώροι του Πριγκιπότου και η θέα του, τα ταξίδια της Κλημεντίνης, τα ρούχα εποχής των κυριών, όλα δοσμένα απόλυτα παραστατικά. Η ψυχοσύνθεση των ηρώων, πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών, η γρήγορη ροή του, και η αφηγηματική τριτοπρόσωπη γραφή του μαζί με τους ζωντανούς διαλόγους κάνουν το μυθιστόρημα άξιο ανάγνωσης.
«…Τα μάτια της πλημμύρισαν δάκρυα. Όχι τα ορμητικά, σαν αυτά που έτρεξαν χτες πολλές φορές· τα άλλα, αυτά που έρχονται όταν πια έχει περάσει η μπόρα, τα πιο επώδυνα, αυτά που δεν έχουν ήχο και δεν τα ντύνει ο λυγμός. Τα δάκρυα που κυλούν ενώ η έκφραση του προσώπου δεν αλλάζει, αυτά για τα οποία δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο πέρα από το να αισθάνεσαι να οργώνουν τα μάγουλα, να κατεβαίνουν στο στόμα. Αυτά που δεν τα σκουπίζεις, που τα αποδέχεσαι και ο ίδιος με συμπόνια και τα αφήνεις να καταλήξουν στα χείλη σου για να εξαφανιστούν. Τα πιο δύσκολα δάκρυα. Αυτά του παράπονου και της μοναξιάς…».
Είμαστε σίγουροι πως μετά την δική σας επίσκεψη στο «Πριγκιπότο», θα έχετε θεωρήσει πολύ λίγα τα γραφόμενα μας. Επισκεφθείτε το και καλή αναγνωστική διαμονή .

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave