Το πρώτο βιβλίο της Fiona Barton που κυκλοφόρησε στη χώρα μας τον Οκτώβρη του 2017 από τις εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ, με τίτλο «Η ΧΗΡΑ», δικαίως χαρακτηρίστηκε βιβλίο της χρονιάς και έγινε best seller σε πολλές χώρες του κόσμου, αφού πρόκειται για ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, με ένα θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο. Μάιος του 2018 και οι εκδόσεις Κλειδάριθμος, φέρνουν στο ελληνικό αναγνωστικό ακόμα ένα βιβλίο της, με τίτλο «Το παιδί» που θεωρούμε ότι θα έχει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.

Η ιστορία ξεκινά στις 20 Μαρτίου 2012 από ένα άρθρο μιας εφημερίδας ( απόλυτα αντιπροσωπευτικό το εξώφυλλο) που αφορά στην εύρεση ενός βρεφικού σκελετού, σε ένα υπό κατεδάφιση οικόπεδο. Τίτλος του άρθρου: «Βρέθηκε πτώμα βρέφους».
Μεταξύ των αναγνωστών της εφημερίδας και του συγκεκριμένου άρθρου και τρεις γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους, εκείνη τη στιγμή. Είναι οι τρεις κεντρικές ηρωίδες του έργου. Η ανάγνωση αυτού του άρθρου δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα στην κάθε μια.
Η πρώτη είναι η γνωστή μας πια, από το πρώτο βιβλίο «Η χήρα», η δημοσιογράφος Κέιτ Ουότερς. Η Κέιτ, διαβάζοντας το άρθρο και ακούγοντας το δημοσιογραφικό της ένστικτο, θεωρεί ότι είναι μια ενδιαφέρουσα υπόθεση που σίγουρα θα γίνει πρωτοσέλιδο. Και τα ερωτήματα γεννιούνται στο μυαλό της. «Ποιο ήταν αυτό το μωρό»; «πώς πέθανε»; «ποιος θα έθαβε ένα μωρό»;
Άντζελα Έρβινγκ, η δεύτερη ηρωίδα μας που διαβάζει το άρθρο, ξυπνώντας της εφιαλτικές μνήμες και ανοίγοντας πληγές. Το μωρό της είχε πέσει θύμα απαγωγής από το μαιευτήριο πριν από χρόνια. Ποτέ δεν έμαθε κάτι για την τύχη του παιδιού της. Όμως κάθε φορά που η αστυνομία έβρισκε πτώμα βρέφους, η Άντζελα έτρεχε να μάθει μήπως και ήταν το δικό της. Άραγε αυτή τη φορά;
Έμα Σίμοντς, η 42χρονη τρίτη γυναίκα, που γι αυτήν το άρθρο νοιώθει να της κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κρύψει άλλο την αλήθεια. Όμως τη γνωρίζει ολόκληρη ή μόνο ένα μέρος της, μιας και το κλειδί της ιστορίας βρίσκεται κάπου αλλού;
Θα καταφέρει η Κέιτ να ανακαλύψει την πραγματική αλήθεια; Σε ποιον ανήκε το μωρό;
Αστυνομικό θρίλερ με κοινωνικές προεκτάσεις. Η Fiona Barton, με μικρά και κατανοητά κεφάλαια και με 4 αφηγηματικές φωνές (μαζί με τις 3 κεντρικές ηρωίδες και η Τζούντ, μητέρα της Έμας). Μόνο η Έμα με πρωτοπρόσωπη αφήγηση μας παρουσιάζει μια κλιμακούμενης έντασης πλοκή, φέρνοντας σταδιακά ανατροπές και αλήθειες στην επιφάνεια. Φαίνεται ότι η δημοσιογραφική της ιδιότητα, έχει παίξει ρόλο στο όλο κτίσιμο και δομή του έργου, όσο και στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Θεωρούμε ότι έχει εμβαθύνει πολύ. Κάθε ήρωας μέσα από το προσωπικό του οικογενειακό δράμα, μέσα από τις δικές του αλήθειες, μας δείχνει χαρακτηριστικά την απώλεια, τον φόβο, την ενοχή, την απελπισία, την προδοσία, την ευθύνη, τα ψέματα, μα και την απόλυτη μητρική αγάπη –αλήθεια, τι κάνει κάποιον γονιό; – το μυστήριο και την δικαιοσύνη.
Και τώρα έγιναν δικά μας τα ερωτήματα… «Ποιο ήταν αυτό το μωρό»; «πως πέθανε»; «ποιος θα έθαβε ένα μωρό»;


(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Σε ένα άρθρο μιας απογευματινής εφημερίδας γίνεται αναφορά σε μια τραγωδία που εκτυλίχθηκε πριν από σαράντα χρόνια. Οι περισσότεροι αναγνώστες ούτε που της δίνουν σημασία, αλλά τρεις γυναίκες, παντελώς άγνωστες μεταξύ τους, νιώθουν σαν να ανοίγει η γη κάτω από τα πόδια τους.
Για την πρώτη από αυτές, το άρθρο αποτελεί βασανιστική υπενθύμιση του πιο δραματικού περιστατικού που έχει ζήσει στη ζωή της. Η δεύτερη συνειδητοποιεί το επικίνδυνο ενδεχόμενο να αποκαλυφθεί το σκοτεινό μυστικό της. Και για την τρίτη γυναίκα, μια δημοσιογράφο, αυτό είναι το πρώτο στοιχείο που θα την ωθήσει στο κυνήγι της αλήθειας.
Και τότε η ιστορία του παιδιού έρχεται στο φως, μαζί με τα θαμμένα, ξεχασμένα οστά του…»