Το πρώτο βιβλίο της Ζωγραφιάς Τσαβέα με τίτλο Λουλούδι της ψυχής μου εντυπωσιάζει καθώς είναι βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό χωρίς να γίνεται μελοδραματικό. Αν και το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο κινείται είναι χιλιοειπωμένο από πολλοίς συγγραφείς στη Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία, και δεν είναι άλλο από την Καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό των Ελλήνων, ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται όλο αυτό είναι τόσο ξεχωριστός και πρωτότυπος που αυτομάτως το βιβλίο διαφοροποιείται.
Δεν διαβάζουμε άλλο ένα κοινότοπο βιβλίο με θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή και τους Έλληνες πρόσφυγες της Σμύρνης. Διαβάζουμε ένα βιβλίο που, με αφορμή αυτά τα τραγικά για τον Ελληνισμό γεγονότα, μιλάει για την δύναμη της αγάπης και της φιλίας, για το πόσο αρμονικά ζούσαν Έλληνες και Τούρκοι προ των αποτρόπαιων γεγονότων, για την πίστη και την ελπίδα πως δύο δεκαοκτάχρονα κορίτσια που μεγάλωσαν σαν αδελφές και χωρίστηκαν αναίτια, βίαια και ξαφνικά, θα μπορέσουν να ανταμώσουν ξανά.
Το βιβλίο έχει γρήγορο ρυθμό, έχει απλή γραφή και η Τσαβέα δεν χρησιμοποιεί αφηγηματικές τεχνικές σύνθετες για να εντυπωσιάσει. Ένα αξίωμα στη Θεωρία της Λογοτεχνίας με απλά λόγια λέει πως, ό,τι πιο απλά ειπωμένο, τόσο πιο μεγαλειώδες και λογοτεχνικό είναι. Χωρίς υπερβολές λοιπόν η Τσαβέα περιγράφει τα ιστορικά γεγονότα, τη λεηλασία της ελληνικής κοινότητας στη Σμύρνη, τη σφαγή και τον βιασμό των Ελλήνων. Και έπειτα τον αγώνα όσων κατάφεραν να γλιτώσουν να μεταφερθούν στη Μητέρα Πατρίδα, την Ελλάδα και να ξαναστήσουν την ζωή τους από την αρχή.
Αλλά και τον αγώνα της μίας κοπέλας της Κλειώς να βρει την «ομογάλακτη» αδερφή της, τη Λυγερή. Εμπόδια πολλά παρουσιάζονται, αφενός, καθώς η Λυγερή που ήταν μάρτυρας των φρικτών γεγονότων χάνει τη μνήμη της, αφετέρου γιατί η ζωή της Κλειώς στην Ελλάδα δεν είναι εύκολη μέχρι να ορθοποδήσει. Μυτιλήνη-Θεσσαλονίκη-Λάρισα-Αθήνα μερικοί σταθμοί του οδοιπορικού της και της ζωής της. Την χαρακτηρίζουν όμως το τσαγανό, το πείσμα και η δύναμη ψυχής που έχει, ώστε να τα βγάλει πέρα ολομόναχη μέχρι τη στιγμή που στη ζωή της έρχεται ο στυλοβάτης της καρδιάς της που της συμπαραστέκεται και τη βοηθά σε όλα.
Σε παράλληλη αφήγηση, μια και τα κεφάλαια εναλλάσσονται στα καίρια σημεία, βλέπουμε και την πορεία της Λυγερής να στήσει μια εντελώς καινούρια ζωή χωρίς μνήμες. Άσχημο να μην ξέρεις ποιος είσαι, να μην έχεις μνήμες από την παλαιότερη ζωή σου… Παλεύει όμως και προσπαθεί. Έχει πολλούς συμπαραστάτες.
Το πώς θα εξελιχθεί η ιστορία θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε εσείς ξετυλίγοντας το κουβάρι της μυθοπλασίας. Θα σας προτρέψω να αφήσετε τον εαυτό σας να ταξιδέψει και να βιώσει όλα τα συναισθήματα που θα σας κατακλύσουν και να αποκωδικοποιήσετε όλα τα μηνύματα που θα πάρετε διαβάζοντας.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.