Συγγραφέας του βιβλίου «Ποτέ δεν ξέρεις» – Εκδόσεις Αρμός

Στο 2004, τη χρονιά που άφησε σε όλους μας το αποτύπωμά της, μας μεταφέρει με το μυθιστόρημά της η Κωνσταντίνα Γιαχαλή και δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή της χρονικής στιγμής που τοποθέτησε τους επινοημένους ήρωές της. Όπως λέει στο Vivlio-life η γνωστή σεναριογράφος «Ήθελα να θυμηθούμε πως ήταν τότε που υπήρχαν δουλειές και λεφτά και δεν είχαμε οικογενειακές υποχρεώσεις. Είχαμε τον χρόνο να πηγαίνουμε για ποτό μετά την δουλειά, να ξενυχτάμε και να μιλάμε ατέλειωτες ώρες με τις φίλες μας και να μη μας απασχολεί το μέλλον…» Ένα μυθιστόρημα γραμμένο με σωστές δόσεις χιούμορ, το οποίο συνεχώς μας αποδεικνύει πως γνωρίζει πολύ καλά να διαχειρίζεται η συγγραφέας. «Το χιούμορ είναι ένας πανίσχυρος μηχανισμός άμυνας. Πρώτα τον χρησιμοποίησα ως τέτοιον και μετά κατάλαβα ότι το έκανα και γιατί το έκανα. Από τότε τον χρησιμοποιώ επιλεκτικά κι όχι ασυνείδητα, όπως έκανα παλιότερα».

  • Κατερίνα. Η ηρωίδα σας έχει «πλούσιο βιογραφικό σε αποτυχημένες έως καταστροφικές σχέσεις…». Υποθέτω πως πολλές αναγνώστριες έχουν το ίδιο βιογραφικό. Δώστε μας ένα στοιχείο του χαρακτήρα της που κάνει το βιογραφικό της τόσο ενδιαφέρον.
    Η Κατερίνα από το νηπιαγωγείο μέχρι τα τριάντα της είχε μόνο «αποτυχημένες έως καταστροφικές σχέσεις». Οι άντρες ή θα την έτρεχαν ή θα την έφτυναν. Κάποια στιγμή το πήρε απόφαση πως δεν έχει τύχη με το θέμα κι αποφάσισε να μείνει μόνη της. Απόφαση που της βγήκε σε καλό. Ένα στοιχείο του χαρακτήρα της που φταίει για το πλούσιο βιογραφικό της είναι η τρομερή ανεκτικότητά της και ο ενοχικός της χαρακτήρας. Θεωρούσε πάντα πως έφταιγε αυτή για ότι στραβό της έκανε ο άλλος κι έτσι απλά ανεχόταν κι έκανε υπομονή, εγγυημένη συνταγή για αποτυχημένες σχέσεις.
  • Και από το πουθενά ή μάλλον από το ασανσέρ εμφανίζεται ο έρωτας στο πρόσωπο του νέου της γείτονα. «Τι ήταν ετούτο, καλέ;» ρώτησε η φίλη της η Βάσω. Την ίδια ερώτηση σας κάνει και το Vivlio-life…
    Ο Μάρκος είναι κάτι μεταξύ Πωλ Νιούμαν και Νίκου Κούρκουλου. Ένας εντυπωσιακά όμορφος άντρας. Είναι κάποιοι άντρες που το πρώτο που παρατηρείς πάνω τους είναι πόσο γοητευτικά αρρενωποί είναι. Ο Μάρκος είναι ένας απ’ αυτούς.
  • Ας αφήσουμε τον χαρτοφύλακά και τις επαγγελματικές δραστηριότητές του «τούτο» για την ανάγνωση και ας πιάσουμε εκείνο που τον κάνει να… φέρνει στον Πωλ Νιούμαν!
    Ο Πωλ Νιούμαν ήταν ένας απ’ τους ωραιότερους άντρες του κινηματογράφου, δεν ήταν μόνο η ομορφιά του, αλλά το όλο attitude που τον έκανε γοητευτικό. Χιούμορ, χαμόγελο κι αυτοπεποίθηση. Ήταν στοιχεία που ήθελα να έχει ο Μάρκος.
  • «… γιατί αν δεν μπορείς να γελάσεις με τον φόβο, δεν μπορείς και να τον νικήσεις». Ίσως πολλοί διαβάζοντας αυτή την πρόταση στο τέλος του οπισθόφυλλου αποφασίσουν να το κάνουν. Αιτία του φόβου, ωστόσο, είναι για τους πολλούς η άγνοια. Το πιστεύετε;
    Η άγνοια είναι πολλές φορές η αιτία του φόβου, άλλες φορές είναι και η προηγούμενη κακή εμπειρία ή η φαντασία, οι υποθέσεις κι οι προβολές.
  • Τοποθετήσατε χρονικά την ιστορία σας στο 2004. Σημαντική στιγμή για σας, όπως έχετε πει, αλλά και για όλους μας. Ήταν το γεγονός πως ήταν οι τελευταίες στιγμές ευφορίας και οικονομικής (πλασματικής) ευρωστίας που συνέβαλε σ’ αυτή την επιλογή;
    Ναι, η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Ήθελα να γράψω για τις τελευταίες ανέμελες κι ανέφελες μέρες, μετά το 2004 τα πράγματα άλλαξαν. Ήθελα να θυμηθούμε πως ήταν τότε που υπήρχαν δουλειές και λεφτά και δεν είχαμε οικογενειακές υποχρεώσεις. Είχαμε τον χρόνο να πηγαίνουμε για ποτό μετά την δουλειά, να ξενυχτάμε και να μιλάμε ατέλειωτες ώρες με τις φίλες μας και να μη μας απασχολεί το μέλλον.

-Είπατε ακόμη πως η σχέση της Κατερίνας «ορίζεται από τους δυο αγώνες, τον ημιτελικό και τον τελικό, του Euro». Δώστε μας κάτι τις από την πλοκή της ιστορίας σας.
Δεν θέλω να κάνω spoiler, ας πούμε μόνο πως η καλή έκβαση της ιστορίας χρειαζόταν τον ημιτελικό και τον τελικό του Euro. Κυρίως μεταφορικά. Κανείς δεν περίμενε πως θα κερδίζαμε. Κι η Κατερίνα ποτέ δεν περίμενε πως θα κέρδιζε κάποια στιγμή στην αγάπη.

  • «Ελπίζω να σας αρέσει και να γελάσετε» γράφετε στην αφιέρωση του βιβλίου που έφθασε στα χέρια μου. Αφού σας διαβεβαιώσω πως γέλασα και ακόμη χαμογελώ όταν θυμάμαι την αφήγησή σας, θα ήθελα να μου πείτε αν σκεφτήκατε ποτέ να μας κάνετε να κλάψουμε;
    Ναι, το έχω σκεφτεί, αλλά το αφήνω. Η ζωή πολλές φορές θα μας κάνει να κλάψουμε, οπότε η μυθοπλασία ας μας κάνει να γελάμε.
  • Μπορεί το μυθιστόρημα «Ποτέ δεν ξέρεις» να μην έγινε σήριαλ – αν και προοριζόταν για τις οθόνες μας – ωστόσο σενάριά σας τα λατρέψαμε. Μην αρχίζεις τη μουρμούρα – Επτά θανάσιμες πεθερές – Λίτσα.com – Ζακέτα να πάρεις – Για πάντα παιδιά. Αν σας ψάξουμε σε όλα αυτά τα υπέροχα σενάρια θα σας βρούμε κάπου ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ή τους δευτεραγωνιστές;
    Νομίζω πως όλοι όσοι γράφουμε αφήνουμε κομμάτια μας στους χαρακτήρες μας. Κατακλέβω τον εαυτό μου, φίλους και γνωστούς κι έχω καταλάβει πως όταν ένα κομμάτι κάποιου χαρακτήρα έχει βασιστεί σε πραγματικό πρόσωπο ο χαρακτήρας αποκτάει άλλη ζωντάνια. Κι είναι κι ένας ωραίος τρόπος για να θυμάσαι πράγματα, κουβέντες και καταστάσεις που αλλιώς θα ξέχναγες. «Το να γράφεις, σημαίνει να θυμάσαι» έλεγε ο Ουγκώ.
  • Κοινό τους στοιχείο το χιούμορ. Η αίσθηση του χιούμορ μπαλώνει τις λακκούβες στο δρόμο της ζωής, έχει πει ένας αμερικανός σκιτσογράφος. Αν συμφωνείτε μαζί του ποια θέση του έχετε δώσει στην προσωπική σας ζωή;
    Το χιούμορ είναι ένας πανίσχυρος μηχανισμός άμυνας. Πρώτα τον χρησιμοποίησα ως τέτοιον και μετά κατάλαβα ότι το έκανα και γιατί το έκανα. Από τότε τον χρησιμοποιώ επιλεκτικά κι όχι ασυνείδητα, όπως έκανα παλιότερα. Το χιούμορ είναι ιδανικό για να σπάσει τον πάγο, να σε βγάλει από μια δύσκολη θέση, να κάνεις κάποιον να νιώσει άνετα ή να τον βάλεις στη θέση του χωρίς να τον προσβάλλεις. Επίσης είναι ιδανικό για να αντιμετωπίσεις την κούραση, τα παράπονα και τους τσακωμούς των παιδιών, είναι απίστευτο πόσο εύκολα μπορείς να κάνεις τα παιδιά να γελάσουν και να ξεχάσουν τι τα ενοχλεί. Το χιούμορ σε βοηθάει να τα βγάζεις πέρα. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλοι θα τα βγάλουμε πέρα, απλώς γελώντας περνάς καλύτερα.
  • «Κι όμως είμαι ακόμη εδώ». Μας συγκινεί και μας κρατά κοντά του, επειδή υμνεί τη ζωή και μας παρακινεί να ζήσουμε την κάθε στιγμή, όπως και η πρωταγωνίστριά του. Σκεφτήκατε να μεταφέρετε αυτή τη ζεστή ρομαντική κωμωδία που παρακολουθούμε στην ΕΡΤ, σε βιβλίο;
    Δεν θα μπορούσα να την μεταφέρω σε βιβλίο γιατί πρόκειται για ξένη σειρά, κολομβιανή συγκεκριμένα. Κρατήσαμε μόνο την κεντρική ιδέα κι αλλάξαμε σχεδόν τα πάντα απ’ την πρωτότυπη σειρά. Είναι μια δουλειά που αγαπάω πάρα πολύ, κυρίως γιατί συνεργάστηκα με υπέροχους ανθρώπους που ανυπομονώ να ξανασυναντήσω σε επόμενες δουλειές.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Το μακρινό 2004, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Euro και το Shake it στην Eurovision, η Κατερίνα με πλούσιο βιογραφικό σε αποτυχημένες έως καταστροφικές σχέσεις έχει κατεβάσει τα ρολά στην αγάπη, αποφασισμένη να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη. Ο έρωτας όμως δεν ρωτάει και την βρίσκει ακριβώς εκεί που έχει κρυφτεί: σπίτι της, στον νέο της γείτονα που θα λειτουργήσει σαν καταλύτης όχι μόνο για την ίδια αλλά και για την παρέα της. Μια παρέα που είχε την τύχη να ζήσει σε μια εποχή που δεν ρωτάγαμε με αγωνία «έχεις δουλειά;», αλλά «έχεις γκόμενο;», που η ζωή έμοιαζε με ατέλειωτο πάρτι, υπήρχαν δουλειές, λεφτά, ευκαιρίες και κανείς δεν φανταζόταν τι μας περιμένει.
Από μια πολυκατοικία στα Ιλίσια μέχρι το λιμάνι της Ύδρας και τους πανηγυρισμούς για την νίκη της Ελλάδας στο Euro, η Κατερίνα και θα ερωτευτεί και θα φοβηθεί και θα κάνει πίσω κι οι φίλοι της θα τρέχουν να την βοηθήσουν να μην τα κάνει μαντάρα. Που θα τα κάνει, αλλά εμείς στο μεταξύ θα έχουμε γελάσει, γιατί αν δεν μπορείς να γελάσεις με τον φόβο, δεν μπορείς και να τον νικήσεις.
Και το 2004 ήταν χρονιά νίκης κόντρα σε κάθε προσδοκία.

Βιογραφικό
Η Κωνσταντίνα Γιαχαλή γεννήθηκε στην Πάτρα το 1972. Σπούδασε στη Θεολογική σχολή Αθηνών, στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Τμήμα Κινηματογράφου της σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Εργάζεται ως σεναριογράφος στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο: (Κι όμως είμαι ακόμα εδώ, Ζακέτα να πάρεις, Μην αρχίζεις την Μουρμούρα, Για πάντα παιδιά, Λίτσα.com, Εφτά Θανάσιμες Πεθερές, Ζητείται ψεύτης κ.α.). Έχει γράψει θεατρικά έργα και τιμήθηκε με έπαινο στα Κρατικά Βραβεία συγγραφής θεατρικού έργου 2018 για τον μονόλογο «Γκρέτα». Το πρώτο της διήγημα «μικροκλεψιά» περιλήφθηκε στην συλλογή «μικρό» που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Παράκεντρο (2019).

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave