Σε ποιες χώρες υπήρξα; Σε ποιες πόλεις και σε πόσες ζωές; Τα σπίτια που άφησα το ίχνος μου, τους φίλους που χάθηκαν, τα σχέδια της ζωής μου που βγήκαν όλα πλάνες, τις γειτονιές του κόσμου, αναζητώ. Του κάθε κόσμου και της κάθε εποχής.
Ο Τενεσί Ουίλλιαμς κάπου στους Αμπελόκηπους, η Πιάφ σε ένα προάστιο της Μαδρίτης, ο Κάφκα στο Κάϊρο στην εποχή της πανδημίας; Κι ύστερα Νέα Ορλεάνη, Βουκουρέστι, Παρίσι. Μουσικές από την Ουμ Καλσούμ και την Τζαβέλα Βάργκας ως τον Τζόνι Κας και τον Γουίλσον, αρώματα από τις φυτείες του καφέ στον Μισισιπή και τις κοιλάδες των λουλουδιών στη Βολιβία, ή τους ορυζώνες κοντά στον κίτρινο ποταμό.
Εννέα ζωές ανώνυμων ανθρώπων φαινομενικά ασύνδετες, σε εννέα πόλεις του κόσμου κι ένας κύκλος με κέντρο την παντοδύναμη μνημοσύνη.

Έγραψαν για το βιβλίο:

Μεσοτοιχίες. Από την Ελλάδα στη Ρουμανία, από την Ιταλία στην Αίγυπτο, από την Ισπανία στη γαλλική ύπαιθρο, εννέα ιστορίες, εννέα τόποι, εννέα ζωές συνθέτουν ένα πολύπλευρο μωσαϊκό με φιλοσοφικές και υπαρξιακές προεκτάσεις, έχοντας ως επίκεντρο την πανδημία, που περιόρισε την ελευθερία μετακινήσεων και τη δυνατότητα επαφής στις περισσότερες χώρες του πλανήτη. Μέσα από σελίδες γεμάτες στοχασμό, αλλά και πάθος για τη ζωή, μέσα από την κοινή εμπειρία του εγκλεισμού, μας αποκαλύπτεται η ενιαία ουσία όλων των ανθρώπων, πέρα από τις όποιες πολιτικές, θρησκευτικές και προσωπικές πεποιθήσεις τους. Ταυτόχρονα μας αποκαλύπτεται ο αγώνας του ανθρώπου να μην υποκύψει στον φόβο, στην αποξένωση και στη μοναξιά. Ο αγώνας του ανθρώπου να παραμείνει άνθρωπος. Γιατί εξίσου επικίνδυνοι με την εξάπλωση της ασθένειας είναι οι δαίμονες και το σκότος που όλοι έχουμε μέσα μας και όλοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αν δεν θέλουμε να χάσουμε την αληθινή υπόστασή μας. Maurizio De Rosa (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Εννέα κομψοτεχνήματα συμπυκνωμένης λογοτεχνικότητας στεγάζει αυτός ο τόμος, καμάρι και αποτέλεσμα εργαστηριακής καταπόνησης ενός σεμνού ανθρώπου, ενός περιεκτικού λογοτέχνη, από τους λίγους που ξεχωρίζουν στον βασανισμένο μεταβατικό καιρό μας. Κωνσταντίνος Μπούρας, diastixo, 30/09/2021

Οι εκδόσεις Κέδρος δίνουν φωνή σε ένα νέο επιστήμονα, με σημαντικές λογοτεχνικές περγαμηνές σε πρωτότυπο επίπεδο παραγωγής αλλά και μεταφραστικό. Βραβεύσεις και πετυχημένες δημοσιεύσεις Ιταλών ποιητών και διηγηματογράφων κατέστησαν σαφή την αξία του Πειραιώτη ιατρού. Το μάτι του αιχμηρό, μαθημένο να διαβάζει τις πτυχές της εποχής, η γλώσσα του ικανή να περιγράψει με κατάλληλα εδάφια σελίδες από το μεγάλο έπος της λαϊκής ιστορίας. Εκείνης που συγκρατεί σήμερα το μεγάλο μερίδιο της μνήμης, μια ήπειρο δική της, χαλκευμένη σε γκραβούρες και καημούς. Ο Κωνσταντίνος Μούσσας ζητά να αγγίξει και άλλοτε υφαίνει το μαγικό θαυμαστό δίνοντας στην λογοτεχνία τις διαστάσεις μιας ολόκληρης μεταφυσικής. Ανάμεσα στα όνειρα και την αιωνιότητα ο συγγραφέας των Μεσοτοιχιών από τις εκδόσεις Κέδρος, επιλέγει αναντίρρητα τα πρώτα και συστηματικά καλλιεργεί αναπάντεχα μια θαυμάσια και εκπληκτική γεωγραφία τόπων και βιογραφιών και ταχύρυθμων ονείρων. Απόστολος Θηβαίος, literature, 18/08/2021

Μια μικρή αλλά σημαντική συλλογή για τη σιωπή που καραδοκεί να πλήξει τον σύγχρονο άνθρωπο και την ελευθερία του, για την αγάπη που έρχεται αντιμέτωπη με τον ολοκληρωτισμό, για τον κίνδυνο της «μετατροπής του ανθρώπου σε θηρίο», για την «αγριότητα της επιβίωσης» και για «το φως που δεν πρέπει να ηττηθεί», να εκλείψει, να σβήσει. Τέσυ Μπάιλα, culturenow, 18/08/2021

Θα τα καταφέρουμε άραγε να ξεφύγουμε; Δεν το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι πως στο πιο ζοφερό καλοκαίρι για τον τόπο μας αξίζει να διαβάσουμε τις Μεσοτοιχίες. Τρυφερά και ίσως λίγο θλιμμένα. Όπως ο ίδιος διαβάζει ένα από τα αγαπημένα του βιβλία χαϊδεύοντας προσεκτικά το εξώφυλλο και που δεν είναι άλλο από τη ‘Δίκη’ του Φραντς Κάφκα. Αλεξάνδρα Κορωναίου, φρέαρ, 10/08/2021

Μεσοτοιχίες: το αρχιτεκτονικό στοιχείο που οριοθετεί τον ζωτικό χώρο του καθενός και διασφαλίζει την πολυπόθητη ιδιωτικότητα του σύγχρονου ανθρώπου, στη συλλογή διηγημάτων του Κωνσταντίνου Μούσσα μετουσιώνεται σε ενωτικό σύμβολο της ακαταμάχητης, αιώνιας δίψας της ανθρωπότητας για επικοινωνία, συντροφικότητα, επαφή και έρωτα. artviews, 20/07/2021

Με την πρέπουσα λυρικότητα και την απαραίτητη δόση φιλοσοφικής εσάνς ο ποιητής/συγγραφέας θα προσπαθήσει να προσεγγίσει και να αναδείξει όλα όσα απασχολούν και υπάρχουν μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Όχι, δε γίνεται γραφικός, ούτε κάνει επίκληση στο συναίσθημα με πιεστικό τρόπο. Τα πρόσωπα των ιστοριών του δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απλά ως λογοτεχνικοί ήρωες, αλλά σαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Όμοιοι/ες με εμάς. Με τις όποιες σκέψεις, φόβους και συναισθήματα που μπορεί να έχουν γεννηθεί μέσα μας εξαιτίας της παρούσας, δύσκολης κατάστασης. Γιατί μπροστά στο ενδεχόμενο μίας ασθένειας, ή ακόμη κι ενός αναπάντεχου θανάτου, όλα μοιάζουν να διογκώνονται απειλώντας να μας “πνίξουν”… Ναι, αυτός ο “πόλεμος” φαντάζει άνισος, αλλά δεν είναι. Κυριακή Γανίτη, Dominica Amat, 17/07/2021

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave