Συγγραφέας του βιβλίου «Ο παλιός χαρταετός» – Εκδόσεις «Ηλιαχτίδα»

Το δύσκολο και στρεσογόνο συναίσθημα της απώλειας αγαπημένου προσώπου, πραγματεύεται στο παιδικό της βιβλίο η Μάουρα Ρομπέσκου, για το οποίο επέλεξε ένα εξώφυλλο χαρούμενο, επειδή εκείνο που επιθυμεί να μείνει στην καρδιά του παιδιού που θα διαβάσει την τρυφερή ιστορία της ηρωίδας της, είναι ένα όμορφο συναίσθημα. Όπως εκείνο που αφήνει το πέταγμα του χαρταετού. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Αυτό που θα ήθελα να κρατήσουν όχι μόνο οι μικροί αναγνώστες, αλλά και οι μεγάλοι, είναι η αξία της ανάμνησης. Όμως να μην ξεχνάμε και το δεύτερο θέμα του βιβλίου που αναφέρεται στην προσπάθεια του ίδιου του χαρταετού για να πετάξει. Να μην εγκαταλείπουμε λοιπόν εύκολα και να προσπαθούμε για τα όνειρά μας, όσο αδύνατα και αν φαίνονται».

Η ιστορία που κρύβεται πίσω από τον πολύχρωμο χαρταετό σας έχει αλληγορική σημασία. Μιλήστε μας για την έμπνευσή σας.
Η ιστορία μου έχει καθαρά αλληγορική σημασία. Μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις γνωρίζουμε το αίσθημα της απώλειας και το όφελος της προσπάθειας. Η ψευδαίσθηση της εύκολης αντικατάστασης, που ξεκινά από την ύλη, επεκτείνεται στις διαπροσωπικές σχέσεις. Με ευκολία μπορούμε να πετάξουμε ένα ελαφρώς ταλαιπωρημένο αντικείμενο και να αγοράσουμε ένα καινούριο, παρά να μπούμε στην διαδικασία να το επιδιορθώσουμε. Το ίδιο συμβαίνει και στις μεταξύ μας σχέσεις.


Στο επίθετο «παλιός» που βάλατε δίπλα στον χαρταετό, προφανώς τοποθετήσατε μια γλυκιά ιστορία που έρχεται από το παρελθόν. Τι θέλετε να πείτε στα παιδιά μ’ αυτή τη λέξη.
Η ιστορία μου δεν έρχεται τόσο από το παρελθόν. Αφορά τα εγγόνια μου, κυρίως τα πρώτα δύο, μιας και τα υπόλοιπα έχουν δέκα και πάνω χρόνια διαφορά. Έχοντας φυλάξει ρούχα και παιχνίδια που τώρα έχουν παραλάβει τα μικρότερα, αισθάνομαι πολλές φορές πως αυτή η ηλικιακή και χρονική απόσταση μειώνεται. Έτσι μπορώ να δω την μορφή των μεγάλων όπως όταν ήταν μικρά να μπερδεύεται με τα μικρότερα. Όμως και εκείνα χαίρονται που έχουν αντικείμενα που ανήκαν στα μεγαλύτερα ξαδέλφια τους. Ορμώμενη λοιπόν από αυτό, έβαλα το επίθετο «παλιός». Μπορεί κάτι να είναι παλιό αλλά σίγουρα είναι χρήσιμο!


Η ιστορία σας έχει ως κεντρικό θέμα την απώλεια. Μιλήστε μας για τη μικρή σας ηρωίδα και την απώλειά της.
Η απώλεια, παρότι στο βιβλίο μου αφορά τον πατέρα, θα μπορούσε να αφορά και κάποια άλλα μέλη της οικογένειας που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην ψυχή του κάθε παιδιού. Η ηρωίδα μου είναι ένα παιδί σε μια ηλικία που αν και δεν μπορεί να αντιληφθεί απόλυτα την έννοια της απώλειας, βρίσκεται σε εκείνο το ευαίσθητο σημείο που αρχίζει να την αισθάνεται. Ίσως και να μην έχει ανάμνηση του πατέρα της και η μόνη της εικόνα να είναι μέσα από φωτογραφίες.


Πώς θα διαχειριστεί την απώλεια και ποιοι είναι οι άνθρωποι που θα τη βοηθήσουν;
Μέσα από την δύναμη του πιο πολύτιμου κρίκου της κοινωνίας, την οικογένεια. Η Ελληνική οικογένεια είναι ακόμη δεμένη. Τα μέλη της προσπαθούν να βοηθούν το ένα το άλλο. Συνήθως προσπαθούν να προστατεύσουν το παιδί από το αίσθημα της απώλειας, μέχρι που εκείνο βρίσκει πάντα τον τρόπο να εισβάλει στην καρδιά του. Οι γονείς και οι παππούδες και οι γιαγιάδες έπαιζαν και συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανατροφή του παιδιού και στην επούλωση του τραύματος της απώλειας. Έτσι και σε αυτήν την ιστορία, οι παππούδες και η μητέρα στέκονται αρωγοί στην προσπάθεια της μικρής μας ηρωίδας.


Σίγουρα η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μια στρεσογόνος κατάσταση. Πιστεύετε πως ένα βιβλίο βοηθάει τα παιδιά να αντιμετωπίσουν το πένθος και να αφήσουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους;
Ναι, γιατί μέσα από την ιστορία τα παιδιά παραδειγματίζονται, ταυτίζονται περισσότερο με τον ήρωα και αυτό τα βοηθά να έχουν καλύτερη συναισθηματική έκφραση.


Αργά ή γρήγορα κάθε άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια. Ήταν κάποια προσωπική σας δύσκολη στιγμή που σας οδήγησε στη συγγραφή του παιδικού σας βιβλίου;
Όχι, δεν ήταν προσωπική μου απώλεια αυτό που με οδήγησε να γράψω τον «Παλιό Χαρταετό». Ήταν ένα συμβάν στο ευρύτερο φιλικό μου περιβάλλον, που με άγγιξε και με στιγμάτισε.


Το βιβλίο σας απευθύνεται σε παιδιά. Από ποια ηλικία και μετά, όμως, τα παιδιά μπορούν να διαχειριστούν την έννοια της απώλειας; Τι μαθαίνουμε από την πρωταγωνίστριά σας;
Αυτό, ίσως θα μπορούσε να το απαντήσει ένας παιδοψυχολόγος. Η δική μου αίσθηση είναι πως, όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά και να τα βοηθάμε να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο γεγονός βήμα-βήμα, ανάλογα με την ηλικία του. Το συγκεκριμένο βιβλίο απευθύνεται σε μια μεγάλη γκάμα ηλικιών. Θα μπορούσε να διαβαστεί ακόμη και σε μικρότερα παιδιά, όπου θα αντιληφθούν το παραμυθένιο μέρος της ιστορίας, μέχρι και αρκετά μεγαλύτερα, όπου θα μπορέσουν να διαβάσουν και πίσω από τις λέξεις. Ακόμη είναι ένα βιβλίο-παραμύθι, που απευθύνεται και σε ενήλικες.


Ποιες λέξεις επιστρατεύσατε για την απώλεια ώστε να γίνει κατανοητή από τους μικρούς σας αναγνώστες;
Τις λέξεις που χρησιμοποιούμε για τέτοια γεγονότα. Σε ένα παιδί δεν θα χρησιμοποιήσουμε την λέξη “θάνατος”. Λέμε “έφυγε”, πήγε “ψηλά στον ουρανό”. Απέφυγα το “κοντά στον Θεούλη” που είναι μια ακόμη έκφραση αν και το βιβλίο έχει βαθιά θρησκευτική έκφραση. Ο ίδιος ο χαρταετός όμως είναι σύμβολο ψυχικής ανάτασης και κάθαρσης της ψυχής. Πολλές φορές, αν όχι πάντα, η βοήθεια για την διαχείριση τέτοιων καταστάσεων έρχεται πάντα από ψηλά και είναι πάντα θεϊκή. Εξάλλου και η διαδικασία αποβολής ενός συναισθήματος έχει την πορεία με τον χαρταετό. Από την καρδιά, πηγαίνει στο νου όπου εκλογικεύεται και μετά φεύγει ψηλά. Μπορεί να μην τα καταφέρουμε με την πρώτη, όπως και η μικρή μας δεν τα κατάφερε να κάνει τον χαρταετό να πετάξει κατευθείαν. Θα χρειαστούμε βοήθεια για να αφήσουμε το συναίσθημα να πετάξει μακριά από εμάς. Αλλιώς θα μείνει καταχωνιασμένο στα υπόγεια της ψυχής μας και θα μας βασανίζει για πάντα. Εδώ, λοιπόν, θα χρειαστούμε συμμάχους και ποιοι καλύτεροι από τους δικούς μας ανθρώπους;


Η εικονογράφηση σε παραμύθια και παιδικά βιβλία είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην έκδοση. Πώς αποδόθηκε με εικόνες το θέμα της απώλειας και πόσο βοήθησε ο πολύχρωμος χαρταετός σας στο τελικό αποτέλεσμα;
Η ίδια η εικονογράφηση δεν επικεντρώθηκε στο θέμα της απώλειας, αλλά στην χαρά του παιχνιδιού και της ελπίδας, για να μπορέσει να ισορροπήσει το θλιβερό και βαρύ θέμα της ιστορίας. Έτσι στο τέλος μένει ένα όμορφο συναίσθημα στην καρδιά του παιδιού.


Η δύναμη του παραμυθιού είναι μεγάλη. Πάντα κάτι έχουν να διδάξουν. Τι θέλετε να κρατήσουν οι μικροί αναγνώστες από το δικό σας παραμύθι;
Αυτό που θα ήθελα να κρατήσουν όχι μόνο οι μικροί αναγνώστες, αλλά και οι μεγάλοι, είναι η αξία της ανάμνησης. Όμως να μην ξεχνάμε και το δεύτερο θέμα του βιβλίου που αναφέρεται στην προσπάθεια του ίδιου του χαρταετού για να πετάξει. Να μην εγκαταλείπουμε λοιπόν εύκολα και να προσπαθούμε για τα όνειρά μας, όσο αδύνατα και αν φαίνονται.


Η εικόνα του χαρταετού μόνο χαμόγελα προκαλεί. Στους ενήλικες φέρνει γλυκές αναμνήσεις και στα παιδιά ενθουσιασμό και ανυπομονησία να κρατήσουν το σκοινί του. Περιγράψτε μας τον πρώτο δικό σας χαρταετό…
Εδώ ίσως να βρίσκεται η δική μου θλιβερή ιστορία. Είχα δύσκολα παιδικά χρόνια, με χωρισμένους γονείς και διεκδικήσεις, που μου στερούσαν την συχνή επαφή με την μητέρα μου. Ο πρώτος μου χαρταετός ήταν εκείνος του πρώτου μου γιου.

Λίγα λόγια για το παραμύθι
Ένας παλιός χαρταετός ξεχασμένος στην άκρη μιας αποθήκης…….
Και ένα κοριτσάκι που αναζητά τον πατέρα της.
Μπλέκουν σε μια συγκινητική περιπέτεια!!!!

Βιογραφικό
Η Μάουρα Ρομπέσκου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έφτιαχνε ιστορίες στο μυαλό της από παιδί, όπως και διάβαζε πολύ. Πέρασαν πολλά χρόνια για να αποφασίσει να τις καταγράψει και από τότε δεν σταμάτησε ποτέ. Γράφει όπως αναπνέει. Το παρόν παραμύθι είναι το πρώτο που εκδίδει. Τελειώνοντας το οικονομικό λύκειο, παντρεύτηκε. Μόλις εικοσιτριών ετών ήταν ήδη μητέρα τεσσάρων παιδιών.
Έχει παρακολουθήσει στο «Harmony and Creativity» μαθήματα δημιουργικής γραφής με τον Δημήτρη Μπογιατζή και Γραφή παραμυθιού με την Άννα Αθανασιάδου, από όπου έχει πάρει και τα αντίστοιχα διπλώματα.
-Λογοτεχνία του Φανταστικού στο «Tales of the wyrd».
-Δημιουργική γραφή με τον Φώτη Δούσο.
-Χαρτογράφηση φανταστικών κόσμων με τον Χρήστο Κούτσιανο.
Οι πρώτοι αναγνώστες και κριτές είναι τα πέντε εγγόνια της.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave