της Ιουλίας Ιωάννου

Ανοίγεις την τηλεόραση και πέφτεις πάνω σε ανείπωτο πόνο, σε οικογενειακές τραγωδίες, σε ναυάγια και πτώσεις αεροπλάνων! Στο διαδίκτυο λες, έχεις τουλάχιστον μια εναλλακτική, να ανοίξεις μόνο σελίδες που εσύ θα επιλέξεις τι θα διαβάσεις. Μα κι εκεί, δεν αλλάζει δραματικά το τοπίο. Παντού σκληρές εικόνες, αίμα, επιθέσεις, φόνοι, θάνατος.
Ο θάνατος κυριαρχεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Μεγάλα γράμματα σε προδιαθέτουν ότι θα βρεις αναλυτικά στοιχεία για το φονικό που ξεκλήρισε μια οικογένεια, για τον πόνο και το σπαραγμό όσων αναζητούν δικούς τους ανθρώπους. Με πηχυαίους τίτλους αναζητούν νέα θύματα, να διαφθείρουν ακόμα μια ψυχή, να συντρίψουν την καλή σου διάθεση.
Και σαν να μην έφτανε όλος αυτός ο αποτρόπαιος και ανηλεής βομβαρδισμός από θάνατο, με όποιο τρόπο και με κάθε είδους μέσο, δεν μπορεί, το μάτι σου θέλεις δε θέλεις, θα πέσει και πάνω στα χαμογελαστά πρόσωπα των αυριανών «σωτήρων» – πολιτικών. Ναι, μην το ξεχνάμε, έχουμε και εκλογές!
Εδώ κι αν γίνεται ο μεγάλος σκοτωμός, ο θάνατός σου η ζωή μου! Σιγά μην ενδιαφέρει τον κάθε πολιτικό, αν εσύ πεινάς, αν ψάχνεις στα σκουπίδια να βρεις κάτι να ξεγελάσεις την πείνα σου, αν έχεις να πληρώσεις τη δόση σου (όχι τη δόση για να ταξιδέψεις σε άλλους, ονειρικούς κόσμους) αλλά τη δόση στην τράπεζα!
Πρόσωπα γνωστά, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, τραγουδιστές, άνθρωποι ξεπεσμένοι που αναζητούν διέξοδο στο μόνο κερδοφόρο επάγγελμα, την πολιτική! Όσοι πάτησαν επί πτωμάτων, όσοι δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να γίνουν «επώνυμοι», άντρες που κουρέλιασαν -ίσως- τον εγωισμό τους, απλά γιατί ήθελαν να φτάσουν ψηλά, γυναίκες που δεν δείλιασαν -ίσως- να χαλάσουν «χατίρια» αρκεί να είχαν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.
Ψεύτικες, πλαστικές κούκλες, όλες ίδιες, εξωτερικά ίδιες, εσωτερικά άδειες!
Και όλοι αυτοί αλλά και άλλοι πολλοί, που κάποτε κόπτονταν ότι δεν θα συνεργάζονταν ΠΟΤΕ με τον τάδε ή το δείνα, να τους βλέπεις μετά στο ίδιο στρατόπεδο με θερμούς εναγκαλισμούς και να σου ’ρχεται αναγούλα.
Και όλοι αυτοί να αναζητούν διακαώς τη δική σου ψήφο, για να αλλάξουν τον τόπο, να αλλάξουν τη ζωή σου! Να σταματήσουν τη φτώχεια και τη δυστυχία, να σταματήσουν τους σεισμούς και τα ναυάγια… (… και θάλασσα θα σας φέρουμε!)…
Και φυσικά, κανέναν δεν ενδιαφέρει το προσωπικό δράμα του καθενός, ότι μια μέρα σαν και σήμερα κάποιος άνθρωπος δικός σου έφυγε, πέταξε μαζί με τους αγγέλους για ένα άλλο κόσμο (όπου δεν υπάρχει το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός…) όπως μας δίδαξε η θρησκεία μας…
Δεν αντέχεις να βλέπεις άλλο αυτό τον ξεπεσμό, αναζητάς κάτι διαφορετικό, κάτι να σου δώσει τη δύναμη να αντέξεις, να προχωρήσεις, να ελπίσεις…
Μπήκε ο νέος χρόνος, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι κάτι ρε αδελφέ θα αλλάξει προς το καλύτερο… Όμως, τι να ’ναι αυτό που θα μπορούσε να αλλάξει σε προσωπικό επίπεδο τη ζωή του καθενός;
Πού πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε τι είναι αυτό που θα μας φέρει γαλήνη και ισορροπία;;
Μήπως βαθιά μέσα μας πρώτα και μετά γύρω μας, για το ποιοι είναι αυτοί που αποτελούν τον κύκλο στον οποίο αποφασίζουμε να μας περικλείει;

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave