Αργά ένα βράδυ στο τέλος του Μάρτη μια νεαρή ύπαρξη μπαίνει στο δάσος κουβαλώντας ένα δίκαννο. Ακουμπάει τη διπλή κάννη στο μέτωπο ενός ανθρώπου και πατάει τη σκανδάλη…
Εδώ έχουμε την ιστορία για το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο.
Μπανκ-μπανκ-μπανκ-μπανκ-μπανκ.


Μπιέρνσταντ (Η πόλη της αρκούδας). Ο Μάρτης είναι στην αρχή του και τίποτα δεν έχει συμβεί ακόμα. Είναι Παρασκευή και όλοι είναι σε κατάσταση αναμονής, γιατί αύριο παίζει στον ημιτελικό η εφηβική ομάδα χόκεϊ επί πάγου στα πλαίσια της κορυφαίας διοργάνωσης της χώρας μεταξύ εφηβικών ομάδων. Πόσο σημαντικό μπορεί να είναι; Δεν θα ήταν σημαντικό αν αυτό δεν συνέβαινε στην Μπιέρνσταντ.
Η Μπιέρνσταντ είναι μια πόλη απομακρυσμένη. Είναι μια πόλη μέσα στα δάση. Έχει μόνο σκοτάδι, κρύο και ανεργία. Ακόμη και στον χάρτη φαίνεται αφύσικος τόπος. Η πόλη γνωρίζει ήττες και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που κέρδισε κάτι. Οι θέσεις εργασίας λιγοστεύουν, και γι΄ αυτό λιγοστεύουν και οι άνθρωποι, και το δάσος τρώει ένα με δύο εγκαταλειμμένα σπίτια κάθε σεζόν. Αν μια πόλη βυθιστεί στο δάσος, και δεν υπάρχει κανείς για να το δει αυτό, τότε ποιος θα νοιαστεί για τη μοίρα της;


Όλη η αγάπη που μπορεί να πάρει και να δώσει αυτή η πόλη βρίσκεται στον πάγο και στην μπάρα (το πλευρικό τοίχωμα στο γήπεδο χόκεϊ) του γηπέδου, στις κόκκινες και στις μπλε γραμμές του, στα μπαστούνια και στα ο πακ (δίσκος από καουτσούκ) και σε κάθε ικμάδα δύναμης και θέλησης των νέων, που ορμούν σε κάθε γωνιά του γηπέδου κυνηγώντας το πακ. Κάθε χρόνο οι κερκίδες γεμίζουν κόσμο, παρ΄ όλο που οι επιδόσεις της ομάδας κατρακυλούν με τον ρυθμό που κατρακυλούν τα οικονομικά της πόλης. Και ίσως για αυτό γεμίζουν τις κερκίδες, ελπίζουν ότι όταν η ομάδα θα πάρει τα πάνω της θα πάρουν τα πάνω της και όλα τα υπόλοιπα. Αν η ομάδα ανεβεί στην πρώτη κατηγορία, θα τραβήξει τους μεγαλύτερους σπόνσορες, θα ωθήσει τον δήμο να κατασκευάσει ένα καινούργιο παγοδρόμιο, θα ιδρυθεί ένα λύκειο χόκεϊ, ένα συνεδριακό κέντρο, ακόμη και ένα εμπορικό κέντρο. Έτσι θα δημιουργηθούν καινούργιες εταιρείες και περισσότερες θέσεις εργασίας. Τα όνειρα όλων στηρίζονται σε μια χούφτα εφήβους.


Κι αυτός είναι ο λόγος που μέρη σαν αυτά πρέπει πάντα να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους νέους. Οι νέοι δημιούργησαν την εφηβική ομάδα χόκεϊ, όπως οι άνθρωποι των προηγούμενων γενεών δημιούργησαν την πόλη τους: με σκληρή δουλειά, αποδεχόμενοι αγόγγυστα τα χτυπήματα της ζωής, σιωπηλοί και δείχνοντας ποιοι είναι στους αλαζόνες των μεγαλουπόλεων. Τέτοιοι νέοι είναι: ο Άματ, ο Κέβιν Έρνταλ, ο Μπένγκτ, ο Μπόμπο, ο Λιτ, κ.α. Ο Κέβιν είναι ο σταρ αλλά ο Μπένγιαμιν Όβιτς είναι η καρδιά της ομάδας. Αυτοί οι νέοι κουβαλάνε στους ώμους τους τα όνειρα του κόσμου μιας πόλης.
Η αθλητική τους φανέλα είναι πράσινη σκούρα με ασημί νούμερα και μια καφετή αρκούδα στο στήθος. Είναι τα χρώματα της Μπιέρνσταντ: δάσος, πάγος, έδαφος.


Προπονητής της εφηβικής ομάδας είναι ο Νταβίντ. Αθλητικός έφορος του συλλόγου χόκεϊ είναι ο Πέτερ Άντερσον.
Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα σημαντικά πράγματα να δει κανείς σ΄ αυτή την πόλη. Όμως όσοι έχουν περάσει από δω ξέρουν ότι είναι μια πόλη του χόκεϊ. Η ομάδα είναι η Μπιέρνσταντ Χόκεϊ.
Το χόκεϊ εμπεριέχει τα καλύτερα συστατικά ενός σπορ: ταχύτητα, δύναμη, τεχνική αρτιότητα, μάχη σώμα με σώμα, εκατό τοις εκατό μυαλό και εκατό τοις εκατό καρδιά. Είναι ένα σπορ σκληρό, τίμιο, καθαρό, αληθινό. Δεν υπάρχει καλύτερο παιχνίδι. Ούτε μεγαλύτερη ορμή και ζωντάνια. Είναι αδιανόητο πόσες ώρες προπονούνται τα παλικάρια. Είναι υπέροχο, αλλά και σκληρό σπορ. Είναι ένα ακαταμάχητο παραισθησιογόνο. Όλη η ζωή ενός παίκτη μέχρι τα είκοσι ή τα είκοσι πέντε του είναι εξάσκηση και προπόνηση και ξανά εξάσκηση και προπόνηση. Η ρήση «η ομάδα είναι μεγαλύτερη από το Εγώ» είναι ένα κλισέ για τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν από αθλητισμό.


Η Μπιέρνσταντ είναι η πιο σιωπηλή πόλη του κόσμου.
Τα πραγματικά εθνικά σπορ της Μπιέρνσταντ είναι: ντροπή και σιωπή.
Η Μπιέρνσταντ είναι μια πόλη που οι κάτοικοι της πιστεύουν στις δύσκολες ερωτήσεις και στις απλές απαντήσεις…
Στην Μπιέρνσταντ οι άνθρωποι δεν λένε συχνά ευχαριστώ. Ούτε συγγνώμη.
Οι άνθρωποι στην Μπιέρσταντ είναι σκληροί σαν το δάσος, επίμονοι σαν τον πάγο.
Στην Μπιέρνσταντ υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να πεθάνεις. Ο πιο ιδιαίτερος είναι να πεθάνεις μέσα σου…
Είμαστε από τη Μπιέρνσταντ! Χόρευε, τραγούδα, αθάνατη αρκούδα!
Μπανκ-μπανκ-μπανκ-μπανκ-μπανκ.
Όμως ένας βιασμός, της κόρης του Πέτερ Άντερσον, της δεκαπεντάχρονης Μάγια, από τον παίκτη Κέβιν Έρνταλ, ανατρέπει τα πάντα. Για τον δράστη ο βιασμός κρατάει μερικά λεπτά. Για το θύμα κρατάει για πάντα. Αν η Μάγια αποκαλύψει τον βιασμό της, θα κάνει κακό σε όλους τους ανθρώπους που αγαπάει και στην πόλη της. Ο πατέρας του Κέβιν έχει μια εταιρία και σίγουρα θα κηλιδωθεί το όνομά του, μπορεί να καταστραφεί η ζωή όλης της οικογένειάς του. Επειδή ο Κέβιν είναι το ίνδαλμα της ομάδας χόκεϊ, όλοι θα κατηγορήσουν την Μάγια για πουτανίτσα…
Οι οικογένειες, ο αθλητικός σύλλογος του χόκεϊ και όλοι οι κάτοικοι καλούνται να πάρουν θέση…
Μπορούν οι κάτοικοι να προστατέψουν τα παιδιά τους;
Τα ψυχικά τραύματα των γονιών επουλώνονται;
Όλοι οι κάτοικοι της Μπιέρσταντ βλέπουν αλλά παριστάνουν ότι δεν βλέπουν;
Γιατί όλοι σωπαίνουν;
Τι επιπτώσεις έχει στην ομάδα χόκεϊ ο βιασμός;
Τι είναι μια κοινότητα ανθρώπων; Είναι το σύνολο των επιλογών τους;
Φταίει το χόκεϊ για το κακό που συνέβη;
Ποιοι κάνουν πολέμους, ποιοι σκοτώνουν και βιάζουν;
Μπορεί να βρεθεί λύση για τον βιασμό εντός των τειχών;
Μπορεί να διδάξει το βλέμμα;
Όλα έγινα από τον φθόνο του Πέτερ;
Ποιος θα βγει νικητής από αυτή την ιστορία;
Το Όχι μιας κοπέλας είναι Όχι;
Θα βοηθήσει και θα υποστηρίξει κάποιος την Μάγια;
Θα βγει η αλήθεια στο φως;
Θα απονεμηθεί δικαιοσύνη;
Θα δικαιωθεί η Μάγια;
Σε αυτά τα μέρη σαν την Μπιέρσταντ αναγνωρίζεις την αρκούδα μόλις τη βλέπεις.
Οι κερασιές έχουν πάντα άρωμα κερασιάς.
Ακόμη και στις πόλεις του χόκεϊ…
Μπανκ-μπανκ-μπανκ-μπανκ-μπανκ…


Το πρώτο μέρος της τριλογίας του Φρέντρικ Μπάκμαν «ΜΠΙΕΡΝΣΤΑΝΤ» είναι ένα μυθιστόρημα για τα συναισθήματα και τα πάθη που προκαλεί ένα ομαδικό άθλημα και την αρρενωπότητα. Για τον αγώνα που κάνει μια έφηβη να σταθεί στα πόδια της ύστερα από ένα τραυματικό για εκείνη γεγονός. Μια διεισδυτική ματιά στο πόσο αλληλένδετη είναι η ζωή όλων σε μια κοινότητα και πόσο δυσβάσταχτο είναι να επωμιζόμαστε τα όνειρα των άλλων.

Αναμφίβολα πρόκειται για Αριστούργημα.

Ο Φρέντρικ Μπάκμαν (γεν. 1981) είναι ο πιο δημοφιλής σύγχρονος Σουηδός συγγραφέας. Tα μυθιστορήματά του, πνευματώδη και συγκινητικά ταυτόχρονα, αποτυπώνουν ιδιαίτερες ιστορίες απλών ανθρώπων και μεταδίδουν μηνύματα ανθρωπιάς και αισιοδοξίας.
Έγινε γνωστός παγκοσμίως χάρη στο μυθιστόρημά του Ένας άντρας που τον λένε Ούβε (Κέδρος, 2021), το οποίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και μεταφέρθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο. Το μυθιστόρημά του Η γιαγιά μου σας χαιρετά και ζητάει συγγνώμη έγινε best-seller όπου εκδόθηκε και παρέμεινε για πολλούς μήνες στις κορυφαίες θέσεις της λίστας των New York Times. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος και αποτέλεσε την εκδοτική έκπληξη του 2017.
Το 2018 από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφόρησε το επίσης best-seller του συγγραφέα, που έχει μεταφραστεί σε 40 γλώσσες, Η Μπριτ-Μαρί ήταν εδώ. Ακολούθησαν οι νουβέλες του Συμφωνία ζωής (2019) και Κάθε πρωί ο δρόμος για το σπίτι γίνεται όλο και πιο μακρύς (2020). Το μυθιστόρημά του Άνθρωποι με άγχος (Κέδρος, 2020) έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και γνωρίζει τεράστια επιτυχία παγκοσμίως. H ομώνυμη τηλεοπτική σειρά προβάλλεται από το NETFLIX. Το 2022 κυκλοφόρησε το Όσα θα ήθελα να ξέρει ο γιος μου για τον κόσμο. Η έκδοση στα ελληνικά της τριλογίας ΜΠΙΕΡΝΣΤΑΝΤ (Μπιέρνσταντ, Μπιέρνσταντ εναντίον όλων, Νικητές) αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2024.
Tα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 46 γλώσσες και έχουν πουλήσει συνολικά περισσότερα από 19 εκατομμύρια αντίτυπα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave