Συγγραφέας του βιβλίου «Προδομένες αγάπες» – Εκδόσεις «Πηγή»

Όσο και να θέλει κάποιος να βρει την άκρη του νήματος στο βιβλίο της Νικολίας Πανίδου, δε θα το καταφέρει αν δε φθάσει στην τελευταία σελίδα του. Και μέχρι να συμβεί αυτό η αγωνία, πραγματικά, θα χτυπήσει «κόκκινο». Η συγγραφέας, χαρακτηρίζει τις «Προδομένες αγάπες» κοινωνική νουβέλα ανατροπών και ας μην υπάρχει ανάλογη κατηγορία, όπως διευκρινίζει στο Vivlio-life. Και για να πάρουμε μια γεύση τι εννοεί, μας ενημερώνει πως αν και η Άννα και η Ηλέκτρα όλα δείχνουν πως είναι οι κεντρικές της ηρωίδες, εμφανίζεται ένας γοητευτικός άντρας που αμέσως επιβάλλει με τον χαρακτήρα του τον πρωταγωνιστικό του ρόλο…

Άννα και Ηλέκτρα, δυο αγαπημένες φίλες. Η μυθοπλασία έδωσε σ’ εκείνες τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Θέλετε να μας συστήσετε αυτές τις δυο γυναίκες;


Πώς θα μπορούσα να μιλήσω για αυτές τις δύο ηρωίδες ξεχωριστά. Έχουν τόσα κοινά. Σπούδασαν και κυνήγησαν τα όνειρά τους. Τα κατάφεραν και ας πόνεσαν στο τέλος. Πίστεψαν στον έρωτα και στους ανθρώπους που τις έδιναν αγάπη. Από τους ίδιους ανθρώπους γκρεμίστηκαν. Σε ένα πράγμα όμως δεν έπαψαν στιγμή να πιστεύουν. Στη φιλία τους. Ήξεραν πως είχαν η μία την άλλη.

Αν και όλα δείχνουν πως η νουβέλα σας έχει αποκλειστικά άρωμα γυναίκας, μπαίνει ένας άντρας, ο οποίος θα παίξει κυρίαρχο ρόλο στην ιστορία. Ποιος είναι αυτός ο γοητευτικός κύριος και πόσο θα επηρεάσει τις ζωές των δυο γυναικών;


Για μένα, αυτή η νουβέλα είναι τόσο ξεχωριστή λόγο της ταχύτητας της πλοκής της, όσο και για αυτόν τον ήρωα. Για μένα, οι Προδομένες Αγάπες έχουν άντρα σαν κύριο χαρακτήρα και όχι ηρωίδα. Απλά μέσα από αυτόν βλέπουμε δύο χαρακτήρες, τον πραγματικό του εαυτό και τον εαυτό που θα ήθελε να είναι. Αν το καλοσκεφτείς, πολλοί άνθρωποι γύρω μας έχουν το ίδιο πρόβλημα.

«Συνοδεύει την Ηλέκτρα σπίτι, κάτι την τρομάζει σε όλη του την εικόνα, όμως δεν μπορεί να το εντοπίσει…». Μπορείτε να μας δώσετε – στο βαθμό που να μην αποκαλύψουμε συγγραφικά μυστικά – κάτι παραπάνω για τον γοητευτικό Αντρέα;


Ο Αντρέας, τα περισσότερα χαρακτηριστικά του τα κρύβει μέσα στο ίδιο το όνομά του. Είναι άντρας και υπερασπίζεται αυτόν τον τίτλο σε κάθε σελίδα του βιβλίου. Είναι από τους χαρακτήρες που δεν συμπαθούν όλοι αλλά κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει. Θα μπορούσα να φλυαρήσω πολύ αιτιολογώντας τις αντιδράσεις του, όμως έτσι θα αποκαλύψω όλα όσα θέλω οι αναγνώστες να ψηλαφίσουν.

Κι έτσι… ξαφνικά εμφανίζεται ο άγνωστος σερβιτόρος, που θα μας προβληματίσει αρκετά. Και όχι μόνο. Γνωριζόμαστε με την κυνική και τυχοδιώκτρια Έλσα που στη συνέχεια θα τη συναντήσουμε και ως Ελίζα, η οποία στο τέλος θα κορυφώσει το μυστήριο. Δεν είναι άγνωστοι σε μας αυτοί οι χαρακτήρες. Πιστεύετε πως άνθρωποι της… διπλανής πόρτας γίνονται πιο εύκολα αγαπητοί και αποδεκτοί από τους αναγνώστες;


Δεν ξέρω αν αυτοί οι άνθρωποι γίνονται πιο αποδεκτοί ή αγαπητοί. Όμως, κάνουν κάθε ιστορία να μοιάσει πιο οικεία. Άλλωστε, αυτά που γράφω έχουν επιρροές από ό,τι βλέπω γύρω μου. Είναι αλληλένδετος ο κόσμος μου, με τον κόσμο που πλάθω στα βιβλία μου.

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες αρχίζουμε να μπερδευόμαστε, να προβληματιζόμαστε αλλά κυρίως να μας δημιουργούνται ερωτήματα, που όσο και να θέλουμε δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Πόσο θα «παίξετε» με την περιέργεια και την αγωνία μας; Πότε θα πούμε «επιτέλους» βρήκα τη λύση στο μυστήριο;


Θα παρατείνω την αγωνία σας μέχρι την τελευταία σελίδα. Και για να είμαι ακόμη πιο ακριβής, εκεί που ο αναγνώστης νομίζει πως τελείωσε το βιβλίο και έχει φτάσει σε κάποια συμπεράσματα, το μόνο που έχει να κάνει είναι να γυρίσει μία ακόμη σελίδα και να του αποκαλυφθεί το τελικό μυστικό. Το στοιχείο που θα ενώσει το παζλ του.

Είναι βιβλίο μυστηρίου οι «Προδομένες αγάπες»; Και αν δεν το χαρακτηρίζετε έτσι ποια ταυτότητα θα του βάζατε;


Όταν πρωτοσκέφτηκα σε ποια κατηγορία να κατατάξω τις Προδομένες Αγάπες, μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλήξω κάπου. Για μένα είναι μία κοινωνική νουβέλα ανατροπών. Κι ας μην υπάρχει ανάλογη κατηγορία!!!

Οι δυο φίλες σπούδαζαν στο Παρίσι αρωματοποιία και ήταν – για μένα τουλάχιστον – μια ευχάριστη έκπληξη, που δεν επιλέξατε κάποιες άλλες σπουδές όπως ιατρική – αρχιτεκτονική ή φιλοσοφία που συχνά διαβάζουμε σε λογοτεχνικά κείμενα. Πώς καταλήξατε σ’ αυτήν την ευωδιαστή επιλογή;


Για μένα η όσφρηση είναι η πιο σημαντική αίσθηση. Νομίζω πως μέσω αυτής μπορείς να ανακαλέσεις τις πιο βαθιές σου αναμνήσεις. Ήταν μονόδρομος λοιπόν το τι θα σπούδαζαν οι ηρωίδες μου. Κάτι που θα είχε τις αισθήσεις τους τεντωμένες. Και ίσως η αρωματοποιία να είναι και κάτι που μαγεύει εμένα, οπότε έδωσα την ευκαιρία στις ηρωίδες μου να το πραγματοποιήσουν.

Το μπλέξιμο στις ζωές τους ξεκινά όταν πρώτη επιστρέφει στην Ελλάδα η Άννα και στη συνέχεια η Ηλέκτρα. Ποιο είναι το γεγονός που θα μας οδηγήσει στη σκέψη ότι κάτι δεν πάει καλά στη ζωή τους;


Κανένα. Μέχρι και λίγο πριν το τέλος, θα πιστεύουμε πως οι ζωές τους έχουν την πιο στρωτή πορεία. Πως τα δύσκολα τα άφησαν πίσω τους, και μπορούν πλέον να ελπίζουν. Ίσως αυτό βέβαια από μόνο του να είναι ύποπτο.

Παρακολουθώντας τις παράλληλες ζωές τους βλέπουμε πως οι αποκαλύψεις που έρχονται από το παρελθόν αλλά και οι τυχαίες (;) συναντήσεις τους με ανθρώπους που θα εμπιστευτούν θα δημιουργήσουν ένα επικίνδυνο παρόν. Καθώς γράφατε ποια συναισθήματα θέλατε να προκαλέσετε στον αναγνώστη σας;


Ήθελα ο αναγνώστης να νιώσει πως περπατάει μαζί τους. Ήθελα να νιώσει τους κόπους τους, να δει με τα μάτια τους. Να ελπίζει και να αφεθεί στα χέρια άλλων. Να νιώσει τη λύτρωση του να μπορείς να αφεθείς και στην πορεία να ζήσει τις επιπτώσεις αυτού. Να κάνει πτώση από το ζενίθ στο ναδίρ με μία μόνο ανάσα.

Από τη συνομιλία μας προέκυψε πως ο αρχικός τίτλος της νουβέλας σας ήταν «Δέσμιοι». Πώς οδηγηθήκατε σ’ αυτήν την πρώτη επιλογή και πώς επικράτησαν, τελικά, οι «Προδομένες αγάπες»;


Το «Δέσμιοι» ήταν μία σκέψη μου όσο ξετυλιγόταν μέσα στα δάχτυλά μου η ιστορία. Ήταν ένας τίτλος που θα έδειχνε πόσο δεμένοι είμαστε με τις επιλογές που κάνουν οι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει στη ζωή μας. Στην πορεία όμως, και καθώς το έργο μου έπαιρνε την τελική του μορφή, οι συζητήσεις με τον εκδοτικό μου οίκο για το εξώφυλλο και τον τίτλο μας οδήγησαν στις Προδομένες Αγάπες. Ένας τίτλος που δεν έχει να πραγματευτεί μόνο με τις αγάπες που μας πρόδωσαν ή προδώσαμε, αλλά και με το πόσο προδίδουμε τον ίδιο μας τον εαυτό για την οποιαδήποτε αγάπη.

Διάβασα σε μια ηλεκτρονική σας ανάρτηση: «Είναι πολλές οι φορές που νομίζω πως εγώ δίνω φωνή στους ήρωές μου αλλά και άλλες τόσες που εκείνοι χρησιμοποιούν τη δική μου». Άραγε τι θέλουν να μας πουν οι πρωταγωνιστές της νουβέλας σας χρησιμοποιώντας τη φωνή σας;


Δύσκολη ερώτηση. Θέλουν ίσως να πουν να μην σταματάμε. Να μην τρομάζουμε. Να διεκδικούμε. Το τέλος δεν είναι ποτέ αυτό που φανταζόμαστε.

Έχετε πει πως διαβάζετε ασταμάτητα από την παιδική σας ηλικία. Ποια βιβλία είναι η πρώτη σας επιλογή;


Διαβάζω γιατί είναι κάτι που με ηρεμεί. Σε αυτό είχε συμβάλει πολύ η δανειστική βιβλιοθήκη κοντά στο πατρικό μου σπίτι όταν ήμουν παιδί. Μπορώ να διαβάσω τα πάντα ανάλογα με την διάθεσή μου. Ίσως δεν προτιμώ εύκολα τα διηγήματα γιατί θέλω αυτό που διαβάζω να έχει μία συνέχεια. Τα τελευταία χρόνια, προσπαθώ να διαβάζω όσο περισσότερους νέους έλληνες συγγραφείς μπορώ, γιατί θεωρώ πως είναι εξαιρετικοί και ο καθένας τους έχει να μας δώσει κάτι. Μέσα σε αυτά που διαβάζω, υπάρχουν βέβαια και κάποιοι καταξιωμένοι συγγραφείς, που ξέρω πως κάθε βιβλίο τους είναι μία βαθιά βουτιά στην ιστορία του τόπου μας με αριστοτεχνικό τρόπο.

Έχει τύχει να αφήσετε στην άκρη ένα βιβλίο γιατί σας κούρασε ή σας έκανε να βαρεθείτε;


Δυστυχώς ναι. Προσπαθώ να μην το κάνω αυτό, όμως υπάρχουν κάποια βιβλία που δεν κατάφερα να τελειώσω γιατί δεν μπορούσα να ακολουθήσω τη ροή του συγγραφέα.

Έχετε εκδώσει μια ποιητική συλλογή και θα ήθελα να μας πείτε σε ποιο από τα δυο συγγραφικά είδη νιώσατε μεγαλύτερη ελευθερία στη σκέψη.


Χωρίς δεύτερη σκέψη, με την ποίηση. Μέσα από την ποίηση νιώθεις παντοδύναμος. Πως οι λέξεις μπορούν να πάρουν το σχήμα που θέλεις και να συνθέσουν μία εικόνα που μπορείς να δεις μονάχα εσύ. Ή ακόμη να φτιάξουν νότες σε ένα δικό σου πεντάγραμμο. Και μετά, αυτή η εικόνα να πάρει άλλη μορφή , άλλον ήχο ανάλογα με την ματιά του αναγνώστη.

Θα μπορούσε ένας στίχος από ποίημά να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα μυθιστόρημα ή μια νέα νουβέλα;


Φυσικά. Όχι αυτός καθ’ αυτός ο στίχος, όσο η αίσθηση που σου δημιουργεί. Η εικόνα που φτιάχνεις καθώς το διαβάζεις.

Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;


Το δεύτερο βιβλίο μου είναι τελειωμένο και σύντομα θα εκδοθεί. Σε αυτό το μυθιστόρημα λοιπόν, μπορείς να δεις πως παίρνουν μορφή κάποιοι στίχοι μουσικής μέσα στις ζωές των ηρώων μου. Και ήδη άρχισα την έρευνα για το τρίτο μου μυθιστόρημα. Ένα έργο που ελπίζω να αγγίξει το κοινό γιατί τα θέματα που θίγει εκτός από επίκαιρα είναι και επίπονα.

Βιογραφικό
Η Νικολία Πανίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Λογιστική στις Σέρρες και τώρα κατοικεί και εργάζεται στη γενέτειρά της. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού. Γράφει από πολύ µικρή, γιατί για εκείνη αποτελεί τον καλύτερο τρόπο έκφρασης των σκέψεων και των συναισθηµάτων της. Έχει εκδώσει µία ποιητική συλλογή, ενώ οι «Προδομένες Αγάπες» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Αγαπάει πολύ τη θάλασσα και τα ταξίδια. Τον ελεύθερό της χρόνο τον περνάει µε τους φίλους και την οικογένειά της, που είναι πηγή έµπνευσης και χαράς για εκείνη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Άννα και Ηλέκτρα. Δύο φίλες. Δύο επιτυχημένες επιχειρηματίες, που έχουν μοιραστεί πολλά. Κοινή πορεία, κοινά όνειρα. Ο έρωτας έχει στιγματίσει τη ζωή και των δύο κοριτσιών. Γιατί αυτό είναι που κάνει ο έρωτας. Μας στιγματίζει, µας ξεγελάει, µας τρελαίνει, σε σηµείο που δεν µπορούµε να αντιληφθούµε τι πραγματικά συμβαίνει γύρω µας. Σε µια πραγματικότητα ανελέητη, που δεν χαρίζεται σε κανέναν. Έτσι σημάδεψε και την Άννα. Μέσα στον λαβύρινθο της κούρασης και της μοναξιάς της, µια μοναξιά που σου τρυπάει την ψυχή σαν τον πιο παγωμένο χειµώνα, εκεί, σε µια στιγµή, σε ένα παραπάτημα ήρθε εκείνος και την κράτησε. Την απογείωσε και τη ναυάγησε. Μέσα στον πιο ξέφρενο ρυθµό, που µόνο πεζά πράγµατα ξέρουν να σε βάζουν. Και εκεί που νοµίζεις ότι ισορροπείς σε ένα αδιόρατο σχοινί, έρχεται ένα απαλό φύσηµα και σου καταστρέφει ό,τι σημαντικότερο έχεις. Ακόµη και την ίδια σου τη ζωή.