Ο Αλέξανδρος Βλαχιώτης γράφει από μικρός ποιήματα, ο ίδιος τα χαρακτήριζε ερωτικά ποιήματα, καθώς κατέθετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά του σε ένα λευκό χαρτί, και διαπίστωνε ότι αυτό τον γέμιζε, του έδινε ενέργεια.
Δηλώνει ότι αντλεί την έμπνευσή του από την ίδια τη ζωή και τον έρωτα!
Η καθημερινότητα όμως και οι υποχρεώσεις που προέκυπταν όσο μεγάλωνε, τον ανάγκασαν να συμβιβαστεί με την εποχή που ζούσε, να αφήσει στην άκρη ό,τι αγαπούσε.
Σήμερα, πιο συνειδητοποιημένος πια, συνεχίζει την ποιητική του πορεία, καθώς μετά την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1997 με τίτλο Magnum από τις εκδόσεις Χώρος Ποίησης Σικυώνιος, ακολούθησε η δεύτερη το 2014 με τίτλο Η φαντασία ελεύθερη πετά (Free Edition) και η τρίτη το 2015 με τίτλο Στου αιώνα μου το θαύμα (Free Edition).
Συμμετέχει επίσης σε μία ποιητική ανθολογία με τίτλο Ταξίδια πολύτιμα του νου, στις εκδόσεις Όστρια.
Γράφει όμως και μικρές ιστορίες, καθώς και σενάρια, ενώ ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία και την παραγωγή βίντεο.
Μέσα από τα γραπτά του θεωρεί ότι μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες με τους αναγνώστες του, για τη ζωή και τον έρωτα. Προσπαθεί να ανακαλύψει τους ανεξερεύνητους κόσμους που κρύβονται πίσω από κλειστές πόρτες που όλοι μας αναζητούμε…
– Μέσα σε μια τόσο περιορισμένη έκταση όσο είναι αυτή ενός ποιήματος, κρύβεται πολλές φορές μια ολόκληρη ιστορία, μηνύματα που με μια μόνο λέξη, με μια μικρή πρόταση, αγγίζουν την ψυχή μας! Άλλωστε όλοι οι μεγάλοι μας ποιητές αυτό τον τρόπο είχαν να μεταλαμπαδεύσουν τις ανησυχίες και τις γνώσεις τους στις επόμενες γενιές. Πόσο δύσκολο είναι να «διηγηθείτε» μέσα σε μερικές γραμμές όλα όσα σαν χείμαρρος ορμούν από μέσα σας;
Τις περισσότερες φορές, μου είναι σχετικά εύκολη η καταγραφή του αρχικού ερεθίσματος, το δύσκολο είναι να μετατρέψω την “διαπίστωση” σε ποίημα.
– Τα ερωτικά ποιήματα που έχουμε όλοι μας διαβάσει και μας εκφράζουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, μιλούν κυρίως για απελπισμένες ψυχές, για ανεκπλήρωτα όνειρα. Είναι ο έρωτας πηγή έμπνευσης για τους ποιητές, ποιο είναι αυτό το στοιχείο που αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές του καθενός που διαβάζει ένα ερωτικό ποίημα;
Πιστεύω ότι είναι η ταύτιση με το συναίσθημα του ποιήματος. Σε ποιήματα που μας αγγίζουν πολύ, είναι πιθανό να έχει συμβεί και σε εμάς το ίδιο γεγονός ή ένα παρόμοιο. Παραδείγματος χάριν, όταν ένα ποίημα ή κείμενο γενικότερα εκφράζει τα συναισθήματα του εκάστοτε γράφοντος για ένα συγκεκριμένο γεγονός (π.χ. απώλεια, απόρριψη), ανασύρεται μέσα μας η μνήμη μίας δικής μας παρόμοιας κατάστασης που έχουμε βιώσει.
Φυσικά, αν εμείς ταυτιστούμε πλήρως ή καθόλου με ένα ποίημα, έχει να κάνει και με την ικανότητα στη γραφή, του εκάστοτε ποιητή.
– Η προσωπική πορεία του καθενός παίζει το σημαντικότερο ρόλο στο να διαμορφώσει το χαρακτήρα του, να καταθέσει τις γνώσεις, τις εμπειρίες, τις απόψεις του. Η δική σας πορεία τι σας έχει διδάξει έως τώρα;
Αυτό που έχω μάθει μέχρι σήμερα είναι ότι δεν θεωρείται τίποτα δεδομένο, σίγουρο και παντοτινό. Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη, προς το καλύτερο ή το χειρότερο.
Έχω μάθει να διεκδικώ τη ζωή μου, ακόμη και στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα.
Προπαντώς να μην κρύβω (κυρίως από εμένα) όσα μου αρέσουν και να μην τα υποβιβάζω.
– Τα ποιήματά σας μιλούν για αγάπη, για ελπίδα, για πρέπει και δεν πρέπει… Νιώθετε πιο δυνατός σήμερα να μιλήσετε ελεύθερα, να εκφράσετε όλα όσα στην εφηβεία σας όταν εκδώσατε την πρώτη σας ποιητική συλλογή δεν τολμούσατε, ίσως δεν γνωρίζατε τον τρόπο να το κάνετε;
Θα σύγκρινα το τότε με το τώρα, μόνο σε επίπεδο εμπειριών. Οπότε, αυτή τη στιγμή μου είναι πιο εύκολο να εκφραστώ, διότι έχω πιο ολοκληρωμένη άποψη σε κάποια θέματα, από ότι όταν ήμουν έφηβος.
– Στη σημερινή σκληρή και δύσκολη κοινωνία που ζούμε, είμαστε αναγκασμένοι να διοχετεύουμε την ενεργητικότητά μας για να επιβιώσουμε, χωρίς όμως να καταφέρνουμε να ζήσουμε όσα επιθυμούμε. Δεν μπορεί κάποιος να επιβιώσει γράφοντας ποιήματα, βιβλία, είναι ελάχιστοι εκείνοι που μπορούν. Εσείς πώς συνδυάζεται λοιπόν την ανάγκη της επιβίωσης με αυτή της επιθυμίας να ζήσετε όσα επιθυμείτε;
Όταν δεν υπάρχει σταθερή εργασία είναι αρκετά δύσκολο να αναπτυχθεί κάποιος σε όσα πραγματικά επιθυμεί.
Προσωπικά έχω καταργήσει από το λεξιλόγιο μου τον όρο επιβίωση, επειδή θεωρώ ότι η συγκεκριμένη λέξη και ό,τι την ακολουθεί μας υποβιβάζει ως ανθρώπους.
Παρά τις όποιες δυσκολίες προτιμώ να διοχετεύω την ενέργεια μου και την ενεργητικότητά μου σε όσα θέλω πραγματικά να ζήσω και ίσως κάποια ημέρα τα όνειρα γίνουν πραγματικότητα.
Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι κάθε επιτυχία και πολλή έμπνευση!
Απολαύστε δύο από τα ποιήματα του Αλέξανδρου Βλαχιώτη
Δεύτερη ζωή
Θα ‘λεγε κάποιος, πως έχουμε δυο ζωές.
Γι’ αυτό στην πρώτη, δίνουμε τόση βάση στα πρέπει.
Επειδή πρέπει, είμαι δυστυχισμένος.
Εκπληρώνω όμως κάτι, κι έτσι νιώθω ευτυχισμένος.
Θα παντρευόμουν και θα ‘κανα παιδιά.
Θα μισούσα τη δουλειά μου, αλλά έτσι πρέπει.
Εκπληρώνω όμως κάτι, νιώθω ξανά ευτυχισμένος.
Σαν ηλικιωμένος, που κάθεται στη βεράντα μισότυφλος και μόνος,
ψάχνει την ευτυχία στο τέλος της ζωής του.
Αφού έτσι πρέπει, νιώθει ευτυχισμένος.
Σώπα, κάπου γεννιέται ένα παιδί.
Μη μας ακούσει τώρα, έχει μπροστά του χρόνια.
Ευτυχισμένος στη δυστυχία του να είναι.
Σώπα, πέθανε ο παππούς, άδειασε η βεράντα.
Έχει μπροστά του χρόνια.
Θα ζήσει τη δεύτερη ζωή του, όπως ακριβώς τη θέλει.
Όπως ακριβώς του αρέσει.
Σώπα, κάπου κάποιος παντρεύεται και κάνει απογόνους.
Έτσι του είπαν πως είναι το σωστό.
Μη μιλάς… μη σκέφτεσαι…
Έτσι είναι το σωστό και έτσι πρέπει.
Εκπληρώνεις όμως κάτι, την ευτυχία νιώσε.
Έχεις μπροστά σου μια δεύτερη ζωή.
Να τη ζήσεις όπως θέλεις, να κάνεις ότι σου αρέσει…
Ευχή…
Έχτισα στον άνεμο φωλιά,
όνειρα να μου φέρει πολλά,
να μου διδάξει την αγάπη.
Έχτισα κι ένα σπίτι στη βροχή,
να μου γιατρέψει κάθε πληγή.
Οι απαντήσεις αργούσαν να έρθουν,
κι εγώ το μόνο που είχα μάθει…
σαν παιδί συνεχώς στα βήματά μου να σκοντάφτω,
κι όποτε σηκωνόμουν, ήμουν μέσα μου μεγάλος.
Έκρυψα στη θάλασσα μια ευχή,
με την υπόσχεση πως όταν είμαι έτοιμος, να γίνει προσευχή.
Έθαψα βαθιά στο χώμα, το σπόρο της ελπίδας.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.