Η ΑΠΙΘΑΝΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΗ
Σύμφωνα με έρευνα στην ψυχολογία το 2014, όσοι κάνουν ποδήλατο δείχνουν στοιχεία αλληλεγγύης, εξυπνάδας και γενναιοδωρίας και γενικά… δείχνουν πιο cool! Ένας ακόμα λόγος να κάνετε ποδηλατάκι (με ασφάλεια φυσικά), και να διαβάσετε το καινούργιο μας βιβλίο “Η απίθανη περιπέτεια του μικρού ποδηλάτη” από την Αλεξάνδρα Κολιγιώτη.


Περίληψη
Η βαθιά επιθυμία του μικρού ποδηλάτη να ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο με το ποδήλατό του,
πραγματοποιείται με την πρόσκληση που δέχεται να συμμετέχει σε αγώνα στην Ευρώπη. Ο αγώνας τού επιτρέπει να αποκαλύψει την ευαισθησία και την καλοσύνη του και να αναδείξει τις ανθρωπιστικές αξίες που έχει υιοθετήσει, που δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με κάποιο έπαθλο.
Το βιβλίο δίνει έμφαση στην σημασία της υποστήριξης των γονιών στην πραγματοποίηση των ονείρων των παιδιών τους αλλά και επισημαίνει τη σπουδαιότητα της παρουσίας των παππούδων στη ζωή των παιδιών.
Δράσεις
Στα πλαίσια της εκδήλωσης θα υπάρξουν δράσεις για τα παιδιά. Επίσης θα έχουν την δυνατότητα να δούνε από κοντά μικρά σε ηλικία μέλη του ποδηλατικού που προπονούνται και θα μας κάνουν την τιμή να έρθουν με τα ποδήλατα τους!
Μαζί μας θα είναι και ο σχεδιαστής Bill Diamond με τις υπέροχες τσάντες ποδηλάτου!

Και δύο λόγια για το υπέροχο αρχοντικό Μίσιου.
Το υπουργείο Πολιτισμού αγόρασε το αρχοντόσπιτο αυτό το 1989. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης και αναστήλωσης. Από το 2004 στο κτίριο αυτό, που είναι χαρακτηρισμένο ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το 1936 ήδη, φιλοξενείται η Υπηρεσία Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ηπείρου.
Η αρχοντιά του σπιτιού αυτού είναι παρούσα-και σήμερα- σε μεγάλο βαθμό. Ο οικιακός εξοπλισμός υπάρχει ακόμα. Τον είχε δωρίσει στο Δημόσιο η τελευταία ιδιοκτήτρια, απόγονος της οικογένειας των Μισιαίων. Όλα τα αντικείμενα του εξοπλισμού είχαν αποκτηθεί σε διάρκεια περίπου 150 ετών από τους εκάστοτε ιδιοκτήτες της οικίας. Στο ισόγειο, το υπουργείο Πολιτισμού έχει διαμορφώσει έναν μόνιμο εκθεσιακό χώρο στον οποίο «αποκαλύπτονται» σημαντικές πτυχές της αστικής ζωής και κοινωνίας των Ιωαννίνων κατά το β’ μισό του 19ου αιώνα και το α’ μισό του 20ου αιώνα.
Το αρχοντικό Μίσιου είναι ένα από τα λίγα αρχοντόσπιτα που έχουν φωτογραφηθεί και εσωτερικά από το 1930 ήδη. Όλο αυτό το φωτογραφικό υλικό απεικονίζει την πολυτέλεια ενός σπιτιού, που τα βράδια φιλοξενούσε τις κλειστές κοινωνικές εκδηλώσεις της εποχής, τις περίφημες «βεγγέρες». Ένα αρχοντόσπιτο όχι μόνο στην εξωτερική αλλά και στην εσωτερική του λειτουργία