Συγγραφέας του βιβλίου «Lisbeth. Ο Θεός έχει ορκιστεί». Εκδόσεις «Φερενίκη»

Εφόσον ο καλός συνάδελφος και φίλος Περικλής Στέλλας δεν είχε σκοπό να μου αποκαλύψει το πραγματικό όνομα του αθλητή που κρύβεται πίσω από τον Αλέσιο Αμπιέτο Γκρέκο, σκέφτηκα πως θα τον αναζητήσω κάνοντας έρευνα ανάμεσα στους αθλητές της ομάδας μπάσκετ «Φιορεντίνα». Μέχρι που μου αποκάλυψε πως δεν υπάρχει τέτοια ομάδα! Εκεί κατάλαβα πως δεν πρόκειται να ικανοποιήσω την περιέργειά μου για τον αθλητή, που όταν γνώρισε την Λισμπέθ έχασε για πρώτη φορά στη ζωή του κάθε έννοια ελέγχου. Αρκέστηκα, λοιπόν, στο να διαβάσω αυτήν την συγκλονιστική αληθινή ιστορία στην οποία τα τερτίπια της μοίρας έχουν τον πρώτο λόγο. Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας, πρόκειται για μια ιστορία που έζησε από κοντά, με απίθανες και απίστευτες ανατροπές στην ζωή των πρωταγωνιστών του.

  • Ας αρχίσουμε αυτήν τη συνέντευξη από τον τίτλο του βιβλίου σας. Πείτε μας ποια είναι η Λισμπέθ και εξηγείστε μας τι σημαίνει ο υπότιτλος «Ο Θεός έχει ορκιστεί».

Είναι η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος. Υπαρκτό πρόσωπο.Τι σημαίνει ο τίτλος τώρα. Τα εβραϊκά ονόματα, έχει το καθένα την σημασία του. Στα εβραϊκά λοιπόν το όνομα Lisbeth, Ελισάβετ δηλαδή, σημαίνει ο Θεός έχει ορκιστεί. Γι αυτό επέλεξα αυτό τον τίτλο.

  • Αλέσιο Αμπιέτο Γκρέκο! Όσοι δεν ασχολούνται με τον αθλητισμό ίσως και να πιστέψουν πως είναι υπαρκτό πρόσωπο (όπως και εγώ). Οι υπόλοιποι θα καταλάβουν πως είναι το όνομα που επιλέξατε για τον πρωταγωνιστή σας. Εφόσον πρόκειται για αληθινή ιστορία – όπως έχετε πει – τότε κρύβεται κάποιος αθλητής πίσω από αυτήν την ιστορία, του οποίου το όνομα μάλλον δεν είστε διατεθειμένος να μας αποκαλύψετε …

Εννοείται ότι αφορά κάποιον αθλητή. Το μυθιστόρημα όμως πλέκεται με την μυθοπλασία. Είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία που την έζησα πριν από πολλά χρόνια σαν δημοσιογράφος. Τότε έλεγα στον εαυτό μου ότι, ρε φίλε, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα. Ούτε σε κινηματογραφική ταινία. Σας μιλάω για ένα απίστευτο τερτίπι της μοίρας. Και τότε είπα πως κάποια στιγμή αυτό πρέπει να το γράψω. Αλλά δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα το έκανα μυθιστόρημα.

  • Το Γκρέκο ως επίθετο από τη μια και το ελληνικό όνομα της μητέρας του από την άλλη, με κάνουν να σκεφθώ πως μιλάμε για κάποιον Έλληνα αθλητή…

Μην με ρωτάτε, δεν θα σας πω. Δεν θα σας πω εάν ήταν Έλληνας ή… ξένος.

  • Εκτός από εσάς ποιος άλλος γνωρίζει την αληθινή ταυτότητα του πρωταγωνιστή σας;

Ούτε στα δάχτυλα του ενός χεριού μετριούνται αυτοί που το γνωρίζουν.

  • Και βέβαια θα έχει ενδιαφέρον να μας πείτε αν ο ίδιος γνωρίζει την έκδοση του βιβλίου και αν ήδη το κρατάει στα χέρια του.

Μα, σας είπα ότι είναι μυθιστόρημα και πλέκεται με τη μυθοπλασία. Η ιστορία αυτή πραγματεύεται στην αγαπημένη μου Φλωρεντία και ο Αλέσιο Αμπιέτο Γκρέκο είναι ο σταρ της ομάδας μπάσκετ της πόλης. Για όσους γνωρίζουν, ομάδα μπάσκετ Φιορεντίνα δεν υπάρχει. Όπως και Αλέσιο Αμπιέτο Γκρέκο δεν υπάρχει. Είναι μυθικό πρόσωπο, όπως και η Λισμπέθ…

  • Λένε πως στις συνεντεύξεις συγγραφέων δεν πρέπει να αποκαλύπτονται στοιχεία της πλοκής του βιβλίου που έχει γράψει. Στην περίπτωση της Λισμπέθ, λέω να κάνουμε μια εξαίρεση. Βάλτε μας, έστω για λίγο, στον κόσμο των πρωταγωνιστών σας. Όλα ξεκινούν σε μια πτήση…

Επιβάτες και οι δυο στην ιδια πτήση και ο Αλέσιο με την πρώτη ματιά, για μία στιγμή μόνο που την είδε να μπαίνει στο αεροπλάνο την ερωτεύεται παράφορα. Μετά χάνεται και εκείνος ψάχνει να την βρει κινώντας γη και ουρανό. Από εκεί και μετά αρχίζουν οι απίθανες και απίστευτες ανατροπές στην ζωή τους. Μόνο ένας σκηνοθέτης θα μπορούσε να γράψει το σενάριο της ζωής τους.

  • Ο τέλειος παίκτης, λοιπόν, που δεν έχει χάσει καλάθι, γίνεται αιχμάλωτος μιας γυναίκας, η οποία τον έκανε για πρώτη φορά στη ζωή του να χάσει κάθε έννοια ελέγχου. Ποια χαρακτηριστικά έχετε δώσει σ’ αυτή τη μοιραία γυναίκα;

Αυτή την γυναίκα εγώ την γνώρισα, την είδα. Και στην πτήση εκείνη ήμουν επιβάτης. Κάτι μεταξύ Μόνικα Μπελούτσι και Σοφίας Λόρεν. Όπως την περιγράφω στο βιβλίο. Προσωπικά έχω γυρίσει όλο τον κόσμο, έχω δει ταινίες, έχω δει τηλεόραση, τόσο όμορφη γυναίκα δεν είδα ποτέ μου.

  • «Κάθε πάθος έχει το πεπρωμένο του», καταλήγει το οπισθόφυλλο το βιβλίου. Τι θέλετε να εισπράξει ο αναγνώστης από αυτές τις δέκα λέξεις ώστε να επιλέξει την ιστορία σας; Πιστεύετε στο πεπρωμένο;

Εγώ όχι. Δεν είναι εκ Θεού. Απλά η εξέλιξη και το τέλος της ιστορίας είναι τόσο συγκλονιστικό που ανατρέπει τα γνωστά δεδομένα των μυθιστορημάτων, που όλα και πάντα έχουν happyend. Αυτό δεν έχει. Και δεν έχει διότι είπαμε πως βασίζεται σε αληθινή ιστορία, η οποία επαναλαμβάνω πλέκεται με την μυθοπλασία.

  • Στην παρουσίαση του βιβλίου είπατε πως έχετε επηρεαστεί από τον Ζεράρ ντε Βιλιέ, επειδή επισκεπτόταν πάντα τα μέρη για τα οποία έγραφε. Ως αθλητικογράφος είμαι σίγουρη πως έχετε επισκεφθεί και τη Φλωρεντία και το Τελ Αβίβ. Υπάρχει λόγος που επιλέξατε αυτές τις δυο πόλεις;

Ναι, με έχει επηρεάσει ο Ζεράρ Ντε Βιλλιέ. Στα εφηβικά μου χρόνια έπεσαν στα χέρια μου από τον πατέρα μου που ήταν βιβλιοφάγος, τα μυθιστορήματα του Ντε Βιλλιέ, τα γνωστά SAS, με την αυτού Γαληνότητα Πρίγκιπα Μάλκο Λίνγκε, που ήταν μυστικός πράκτορας. Ο Ντε Βιλλιέ πριν γράψει το κάθε μυθιστόρημα,ταξίδευε στην πόλη ή στις πόλεις, όπου πραγματευόταν το μυθιστόρημα. Το ίδιο έκανα και εγώ. Επέλεξα την Φλωρεντία, διότι μαζί με την Ρώμη είναι οι αγαπημένες μου πόλεις. Ταξίδεψα εκεί και περπάτησα στους δρόμους, ήπια καφέ, δείπνησα και όλα αυτά τα καταστήματα τα αναφέρω στο μυθιστόρημα. Σε αυτά εξελίσσεται η ιστορία. Περπάτησα το κάθε δρομάκι, φωτογράφισα τα μέρη, βιντεοσκόπησα καταστήματα και μνημεία. Ακόμη και το πρακτορείο ταξιδιών το οποίο αναφέρεται στο μυθιστόρημα.

  • Θεωρούσε, μάλιστα, ο γάλλος συγγραφέας τα βιβλία της σειράς SAS, δημοσιογραφία σε μορφή μυθιστορήματος. Εσάς πόσο σας επηρέασε στη συγγραφή η ιδιότητα του δημοσιογράφου;

Ακριβώς όπως το λέτε. Έτσι το νιώθω και εγω. Δημοσιογραφία σε μορφή μυθιστορήματος. Absolutely.

  • Για όλους εμάς τους συναδέλφους σας, που γνωρίζουμε την πολυετή πορεία σας στο αθλητικό ρεπορτάζ, η επιλογή ενός άσου του μπάσκετ ως πρωταγωνιστή δεν αποτελεί έκπληξη. Έκπληξη ίσως είναι η μυθοπλασία γύρω από τον ήρωά σας. Πώς είναι, αλήθεια ένας αθλητικογράφος αντί για αθλητικά σκορ να γράφει για τα λάγνα μάτια μιας φλογερής γυναίκας και να περιγράφει μια ερωτική σκηνή;

Διαβάστε το. Θα δείτε και θα μου πείτε.

  • Τι είναι πιο συναρπαστικό άραγε: να περιγράφετε μια φάση που οδηγεί σε σφύριγμα για πέναλτι σ’ έναν αγώνα του παγκόσμιου πρωταθλήματος που κόβει την ανάσα ή να περιγράφετε την κινηματογραφική πλοκή της ερωτικής σχέσης του “parfait – τέλειου” Αλέσιο με τη φλογερή Λισμπέθ;

Απίθανη ερώτηση Μαρία Τσακίρη. Γι αυτό σε θεωρώ κορυφαία δημοσιογράφο και δεν είναι κομπλιμέντο. Οι περιγραφές ήταν κάτι που με συνάρπαζε πάντα. Όπως το αναφέρεις. Αυτό ήταν ένα άλλο πρωτόγνωρο συναίσθημα για μένα όταν έγραφα. Αλλά και στο μυθιστόρημα, ο αναγνώστης θα κρατήσει την ανάσα του. Διότι περιγράφω στιγμές δράσης του Αλέσιο, σε ώρες αγώνων και σε κρίσιμες στιγμές.

  • Αν σας ζητούσα να ντύσετε μουσικά το μυθιστόρημα, τι είδους μουσική θα βάζατε;

Το τραγούδι «You mean everything to me», του Νιλ Σεντάκα. Άλλωστε αυτό το τραγούδι τραγουδούσε ο Αλέσιο συνέχεια σκεφτόμενος την Lisbeth και το τραγούδησαν στην παρουσίαση του βιβλίου που εγινε στην Ρέμβη, δυο υπέροχοι τραγουδιστές, η Κατερίνα Γαρυφαλλάκη και ο Ανδρέας Χαρίτος.

  • Βλέποντας φωτογραφίες από την παρουσίασή σας δεν κατάφερα να μετρήσω τους ανθρώπους που σας τίμησαν. Ήταν ίσως η πιο πολυπληθής παρουσίαση που έχω δει.

Ομολογώ πως δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση και τέτοια κομπλιμέντα. Αρκεί να σου πω ότι στην παρουσίαση, παραβρέθηκαν 292 άτομα. Ρεκόρ.

  • Πώς αισθανθήκατε όταν είδατε όλους αυτούς τους φίλους και συναδέλφους να κρατούν στα χέρια τους τη «Lisbeth»;

Το πιο γλυκό μου δάκρυ, Μαρία.

  • Και τώρα που το πρώτο σας μυθιστόρημα είναι στα βιβλιοπωλεία, έχετε σκεφθεί ή γράφετε κάποιο άλλο;

Προηγείται μία βιογραφία που την σχεδιάζω με τον πρωταγωνιστή άνθρωπο του αθλητισμού εδω και χρόνια και συγχρόνως το δεύτερο μυθιστόρημα, το οποίο βασίζεται και αυτό σε αληθινή ιστορία. Δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό, αλλά είναι τόσο συγκλονιστική η ιστορία, που όταν μου την αφηγήθηκε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, τον κοιτούσα με ανοικτό το στόμα για δέκα λεπτά. Όταν μου έδειχνε τα ντοκουμέντα και τις φωτογραφίες, τον ρώτησα εάν είναι σεναριογράφος. Η απάντηση του ήταν: «Ξέρεις ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, την ιστορία του οποίου σου αφηγήθηκα; Εγώ…»


Βιογραφικό

Ο Περικλής Στέλλας άρχισε να παλεύει με την δημοσιογραφία το 1979. Ξεκινώντας μαθητής λυκείου ακόμη, από το επαρχιακό ρεπορτάζ στην εφημερίδα ‘’Ελληνικός Βορράς’’ και το αθλητικό ρεπορτάζ στα ‘’Σπορ του Βορρά’’.
Έχει εργαστεί στις εφημερίδες ‘’Θεσσαλονίκη’’, “Αθλητική Ηχώ’’, “Μπάλα’’, Ελεύθερος Τύπος’’, ‘’Φως των Σπορ’’,’’Cosmos των Σπορ’’, στα περιοδικά ‘’Γκολ’’,’’Active’’ και ‘’Down Town’’ και από το 2002 έως και το 2016 ήταν διευθυντής του γραφείου Θεσσαλονίκης της εφημερίδας ‘’Goal’’.
Γνώρισε για πρώτη φορά τα ερτζιανά, μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού Μακεδονίας της ΕΡΤ το 1986 και στην μαγεία του ραδιοφώνου παρέμεινε (ΕΡΑ ΣΠΟΡ, ΣΠΟΡ 103 FM, FM 100, SPOR FM και REAL FM.
Ξεκίνησε τηλεόραση το 1986 και στο αθλητικό τμήμα της ΕΤ1,αρχικά και μετέπειτα της ΕΡΤ 3,όπου παρέμεινε μέχρι το 1993, όταν και μεταπήδησε στο MEGA CHANNEL, όπου εργάστηκε μέχρι και την άνοιξη του 2013. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο με εκατοντάδες ρεπορτάζ και περιγραφές αγώνων.
Έχει γράψει δύο βιβλία που σημείωσαν τεράστια επιτυχία, “Νίκος Γκάλης, ένας θρύλος όπως τον έζησα από τον Γ. Ραμπότα’’ και ‘’Θαμμένες στιγμές’’. Έχει σημαντική συνδικαλιστική δράση, καθώς διετέλεσε επί οκτώ χρόνια μέλος της διοίκησης του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών (ΠΣΑΤ) και τέσσερα χρόνια μέλος της διοίκησης της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης’’.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η μορφή της γυναίκας που είχε δει στην προηγούμενη πτήση, είχε καρφωθεί στην σκέψη του, στο είναι του, στην ψυχή του. Όπου κι αν έστρεφε το βλέμμα του έβλεπε την μορφή της. Το χαμόγελο της που τον μαγνήτισε από τη πρώτη στιγμή που την αντίκρισε. Η γεμάτη φλόγα, αλλά συνάμα τόσο λάγνα ματιά της τον αναστάτωναν κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Ήταν η πρώτη φορά στην ζωή του που είχε διαλυθεί στην κυριολεξία. Είχε χάσει την αυτοκυριαρχία του. Ποιος; Εκείνος που αποτελούσε τον αθλητή-κομπιούτερ,τον αθλητή που δεν δίσταζε να ρισκάρει ακόμη και στο τελευταίο δευτερόλεπτο και να μην αποτυγχάνει ποτέ. Εκείνος που ευγνωμονούσε τον Θεό για το σπάνιο χάρισμα που του είχε δώσει. Να έχει την ικανότητα να παίρνει την ιδανική απόφαση σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Ο κορυφαίος και μοναδικός Γάλλος σχολιαστής Ζαν Κλοντ Εσιέν πριν από ένα μόλις χρόνο, στον τελικό του φαιναλ φορ που είχε γίνει στην Οστάνδη, το πρώτο του φαιναλ φορ είχε πει:” Ακόμη και στο παιχνίδι του play station να τον βάλεις βάση των πιθανοτήτων έστω και μία φορά θα αστοχήσει. Στην ανθρώπινη πραγματικότητα δεν αστοχεί ποτέ. Δεν κάνει λάθος επιλογή ποτέ. Ούτε για μια στιγμή. Εάν ο Τζόρνταν θα μείνει αιώνια air, ο Γκρέκο θα μείνει ως ο ”parfait” (τέλειος).
Εδώ και 48 ώρες όμως ο τέλειος παίκτης, ο Αλέσιο Αμπιέτο Γκρέκο, o γιος της Ιωάννας Καλαιτζάκη και του Pietro Abietto, είχε γίνει αιχμάλωτος της γυναίκας που τον έκανε για πρώτη φορά στην ζωή του να έχει χάσει κάθε έννοια ελέγχου…
…Ο Θεός είχε ορκιστεί…
Κάθε πάθος έχει το πεπρωμένο του…

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave