Εκδόσεις Εστία 2022 σελ.308-Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς


Καθώς στο πλαίσιο των Επιστημών που υπηρέτησε ο Θεοδόσης Τάσιος ήταν χρήστης έμμονος της Γλώσσας, νόμιζε πως του έπεφτε λόγος για τα γλωσσικά πράγματα και παρενέβαινε. Προφορικώς, παλαιότερα, γραπτώς δε από το 1970 κι ύστερα. Ένα σημαντικό μέρος απ΄ αυτές τις δημόσιες παρεμβάσεις (διαλέξεις και δημοσιεύσεις), είναι το υλικό που τροφοδότησε αυτό το βιβλίο. Αναποφεύκτως, μερικά απ΄ αυτά τα κείμενα διατηρούν τον χαρακτήρα της επικαιρότητας που σχετιζόταν με τις περιστάσεις της εποχής κατά την οποία πρωτοδημοσιεύθηκαν.


Το ερώτημα είναι αν έχουν δικαίωμα οι «ασθενείς» να γράφουν βιβλία περί Ιατρικής. Ο λογοτέχνης, ο ρήτορας κι ο επιστήμονας χρησιμοποιούν, καλλιεργούν και αναπτύσσουν τη Γλώσσα με τις δικές τους δυνάμεις, χωρίς να έχουν κατ΄ ανάγκην φιλοξενηθεί στα Σπουδαστήρια των Γλωσσολόγων. Από πουθενά δεν προκύπτει η άποψη να μη μιλάν για τη Γλώσσα οι Χρήστες της Γλώσσας.
Όλα τα αξιολογικά ( κι όχι ειδικώς γνωσιακά) ζητήματα που συνοδεύουν τη σύνταξη μιας Ρυθμιστικής Γραμματικής, είναι απ΄ τη φύση τους ανοικτά στον δημόσιο λόγο
Τα «Γλωσσικά Πάρεργα» του Θ.Τάσιου δεν συνιστούν σύγγραμμα γλωσσικό, το οποίο να πραγματεύεται ένα συγκεκριμένο γλωσσικό θέμα.


Το μόνο ενδιαφέρον που ίσως παρουσιάζει είναι ότι δείχνει πώς ο ανθρώπινος βίος «συν-πλέκεται» κατά καιρούς με γλωσσικά φαινόμενα. Και τότε βγαίνουν στην επιφάνεια αφενός μεν προτιμήσεις (ή και διαστροφές;) γλωσσικές (που μπορεί να είναι και ευρύτερα ηθολογικές), αφετέρου δε προστριβές ενδοκοινωνικές σχετικές με τη Γλώσσας. Οπότε οι περι αυτών διηγήσεις εμπλέκονται εν μέρει και με την Ιστορία του γλωσσικού ζητήματος στη χώρα μας. Ενώ οι προσωπικές γλωσσικές προτιμήσεις, ενδέχεται να φέρουν στην επιφάνεια και μερικά ενδιαφέροντα συνειδησιακά γεγονότα.
Υπάρχουν και κάμποσα ανεκδοτολογικά συμβάντα -διδακτικά ως προς την πρόθεση, αλλ΄ ενδεχομένως και διασκεδαστικά (έως εξοργιστικά).
Το βιβλίο αποτελείται από έξι Μέρη : Χρήσεις -Κοινωνιογλωσσικά-Ιστοριογλωσσικά-Ορολογία-Κανονιστικά Κείμενα και Γλωσσοσυρμοί.
Σκέφθηκε ο συγγραφέας να συμμερισθεί μαζί μας τις δικές του γλωσσικές αντιλήψεις, όπως τις διδάχθηκε απ΄ τους ειδικούς, αλλά κι όπως τις απόχτησε από πείρα πολύχρονη. Επομένως, το βιβλίο αυτό έχει κυριότατα πρακτικούς σκοπούς.

Διαβάστε το.
Ο Καθηγητής Θεοδόσης Τάσιος γεννήθηκε στην Καστοριά. Πήρε το δίπλωμα του Πολιτικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1953) και συνέχισε τις σπουδές του στο Centre d’Etudes Superieures ITBTB, στο Παρίσι, για ένα χρόνο. Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ε.Μ.Π. το 1958. Εξελέγη Επιμελητής του Ε.Μ.Π. (1958) και στη συνέχεια Έκτακτος Μόνιμος Καθηγητής (1964) και Τακτικός Καθηγητής (1969). Ίδρυσε το Εργαστήριο Οπλισμένου Σκυροδέματος του Ε.Μ.Π. και το διεύθυνε μέχρι την αποχώρησή του (1997). Δίδαξε ακόμα στα Πανεπιστήμια της Βαγδάτης (1979), της Σαγκάης (1982), της Νανκίν (1985), της Παβίας (1986) και στο College International des Sciences de Construction Paris (1979-1989).
Εξέχουσα μορφή στην επιστημονική και επαγγελματική ζωή της χώρας, υπήρξε δάσκαλος χιλιάδων μηχανικών, δημοσίευσε εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες στις περιοχές της Εδαφομηχανικής, της Τεχνολογίας του Σκυροδέματος και της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, ενώ ασχολήθηκε με μια ευρύτατη περιοχή επιστημονικών, τεχνολογικών και εκπαιδευτικών θεμάτων (ευρωπαϊκοί και εθνικοί κανονισμοί, αντισεισμική προστασία, προστασία μνημείων, δημόσια έργα) αλλά και με θέματα Φιλοσοφίας, Παιδείας, Γλώσσας, Ορολογίας, καθώς και με κοινωνικά θέματα ως συντάκτης Επιφυλλίδων στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο Τύπο.
Είναι ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος πολλών ελληνικών Επιστημονικών Ενώσεων, μέλος αμερικανικών και ευρωπαϊκών Ενώσεων, ενώ διετέλεσε Πρόεδρος της RILEM (1977-78), της CEB (1983-87), του «Model Code 90» (1987-91), Σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών και Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Απέσπασε πολλές τιμητικές διακρίσεις. Είναι Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νανκίν (1985), Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Λιέγης (1986), Fellow του American Concrete Institute (1986), Επίτιμος Πρόεδρος της CEB (1988), Επίτιμο Μέλος της RILEM (1989), της CIAS (1998), του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (1999), της CICOP (2001), Επίτιμος Διδάκτωρ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου (2001), Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνο (2004), Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (2004) και Επίτιμο Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ορολογίας (2008). Τιμήθηκε, επίσης, με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων (1986).
Είναι Πρόεδρος της Εταιρείας για τη Διερεύνηση της Αρχαιοελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας (ΕΔΑΒυΤ).

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave