Η Ρένα Ζαιρη Ρώσση είναι συγγραφέας και κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων. Η γραφή για την καταξιωμένη στο χώρο της συγγραφέα, είναι η ανάσα της ζωής της.

Αποτυπώνει τις σκέψεις της και τα συναισθήματά της στο χαρτί και τις λέξεις. Το νέο της πόνημα “Θάλασσα φωτιά” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι μια Ωδή στα παιδιά. Η ίδια πρεσβεύει πως η αγάπη και μόνο η αγάπη θεραπεύει τις ψυχές μας…

 

Ποια εσωτερική ανάγκη συντρέχει ώστε να μετουσιώνεται τις σκέψεις σας σε δημόσιο λόγο και να τις μοιράζεστε με ένα ευρύτερο κοινό;

Βίωσα μια πληγωμένη παιδική ηλικία και για να καταφέρω να ισορροπήσω συναισθηματικά έκανα συνεχείς ασκήσεις φαντασίας. Δημιουργούσα έναν ολόκληρο κόσμο «δικό μου», έναν κόσμο που δε μου έλειπε η αγάπη και η ασφάλεια… Μέχρι που τα συναισθήματα άρχισαν να «ξεχειλίζουν» από μέσα μου, μέχρι που βρήκαν τελικά διέξοδο στο χαρτί και τις λέξεις. Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και εύχομαι να μη σταματήσω ποτέ, μέχρι την τελευταία μου ανάσα. Γιατί πραγματικά η γραφή είναι η ανάσα μου. Κι αυτή την ανάσα της ψυχής μου, τη μοιράζομαι με τους φίλους και τις φίλες αναγνώστριές μου, στην προσπάθειά μου να τους κάνω να καταλάβουν καλύτερα τον εαυτό τους και να τον αγαπήσουν…

Κυκλοφορεί το πόνημα σας «Θάλασσα φωτιά», από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ποιο ερέθισμα στάθηκε αφορμή για τη συγγραφή αυτού του πνευματικού σας παιδιού;

Σε ένα από τα νησιά του Αιγαίου, εντυπωσιάστηκα από ένα μεγάλο πολυτελέστατο γιοτ που άραξε στο λιμάνι κι έκανε τα βλέμματα όλων να στραφούν πάνω του. Δίπλα στο γιοτ, στην προκυμαία, έπαιζαν ξυπόλητα παιδάκια, παιδιά προσφύγων… Κι αυτό ήταν! Βούτηξα στο καινούργιο μυθιστόρημά μου, το «Θάλασσα Φωτιά».

«Θάλασσα φωτιά» ένας τίτλος σύμβολο. Δυο έννοιες αντιδιαμετρικά αντίθετες. Ποια η νοηματική τους υπόσταση;

Ο τίτλος αναφέρεται στον Ορέστη, τον γοητευτικό, σεμνό, απροσπέλαστο ήρωά μου, αλλά και στην ευαίσθητη και συνάμα δυναμική ηρωίδα μου, την Ηλιάνα, που πέρασαν μέσα από μια θάλασσα φωτιά, μέχρι να καταφέρουν να βρεθούν σε μια ήρεμη θάλασσα, που να αντικατοπτρίζει την ένωσή τους. Έθιξα το προσφυγικό θέμα, ταξίδεψα στην επικαιρότητα του σήμερα, πλημμύρισα το μυθιστόρημά μου με ανατροπές. Και φυσικά, παρέα με τους ήρωές μου, αλλά και τους φίλους αναγνώστες μου, πάλεψα να θυμηθώ τις πραγματικές αξίες της ζωής.
«Θάλασσα Φωτιά», συμβολίζει τη ζωή και την αγάπη. Γιατί η φωτιά γεννάει το φως. Το φως γεννάει την αγάπη. Η θάλασσα γεννάει τη ζωή…

«Ως τώρα πίστευε πως η ευτυχία είναι μια πεταλούδα». Με ποια χρώματα θα μπορούσατε να αποδώσετε την ευτυχία της ηρωίδας σας;

Η ευτυχία έχει ένα και μοναδικό χρώμα. Το χρώμα της αγάπης, που είναι το βαθύ κόκκινο.

Η μοίρα ή οι επιλογές τους καθορίζουν τους ήρωες σας;

Η ζωή των ηρώων μου δεν εξαρτάται από τη μοίρα τους, αλλά είναι αποτέλεσμα των συνεχών επιλογών τους. Τις ευκαιρίες πρέπει να τις ανακαλύψουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και να παλέψουν να γίνουν πραγματικότητα όλα όσα ονειρεύονται. Γιατί τελικά το μέλλον μας το δημιουργούμε μόνοι μας.

Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε με το βιβλίο σας, κεντημένο με την αλμύρα της αγάπης που βουλιάζει σε μια θάλασσα φωτιά, στο αναγνωστικό σας κοινό;

Με αυτό το μυθιστόρημα πάλεψα να σας ταξιδέψω στη θάλασσα μέσα μου, στο λατρεμένο Αιγαίο, να σας δροσίσω με τις σταγόνες του, να σας κάνω να νιώσετε τα κύματά του. Και μαζί με τους ήρωές μου πάλεψα να ανακαλύψω για άλλη μια φορά πως η αγάπη και μόνο η αγάπη θεραπεύει τις ψυχές μας…

Το πόνημά σας «Θάλασσα φωτιά», που μυρίζει Αιγαίο θέτετε το προσφυγικό πρόβλημα. Συγκλονιστικές ανατροπές, κλονισμένες ανθρώπινες σχέσεις «περιδιαβαίνουν» στο συγγραφικό σας έργο.
Ποιος ο στόχος σας;

Ωδή στα παιδιά είναι το «Θάλασσα φωτιά». Γιατί δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν είναι γεννημένοι για γονείς. Πολλά παιδιά δε γνωρίζουν την αγνή, μεγαλόψυχη αγάπη μιας μάνας. Δεν τους αγκαλιάζει η τρυφερότητα, η στοργή, η ασφάλεια. Και τότε; Τι γίνεται τότε; Τι βιώματα κουβαλάει ένα παιδί που έχει μεγαλώσει χωρίς μητέρα ή πατέρα, με απορριπτικούς ή αδιάφορους γονείς; Εγκαταλελειμμένα παιδιά, παιδιά θύματα του πολέμου, υιοθετημένα, παιδιά των ναρκομανών, των προσφύγων…
Το βιβλίο μου προσπαθεί να ανακαλύψει αν υπάρχει μέλλον γι’ αυτά τα αθώα, ευάλωτα πλάσματα. Αν βοηθούν οι αναμνήσεις τους, τα αρώματα της καρδιάς τους, ο ίδιος τους ο πόνος, που καταφέρνουν να τον μεταμορφώσουν σε αγκαλιά. Κι αν τελικά βρίσκουν τον δρόμο μόνα τους ή αντλούν όλα όσα έχουν ανάγκη από κάποια άλλα άτομα που στέκονται κοντά τους και συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.

Πιστεύετε ότι η συγγραφική διαδρομή σταματά κάποια στιγμή ή είναι ένα αδιάλειπτο ταξίδι που κρύβει εκπλήξεις και σε καλεί να τις συναντήσεις και να τις κατακτήσεις;

Ένα αδιάλειπτο ταξίδι πλημμυρισμένο εκπλήξεις είναι η συγγραφή. Κι όπως λέει ο αγαπημένος μου, Νίκος Καζαντζάκης:
«Δεν πρέπει να τελεύει το μεροκάματο ο συγγραφέας, δεν πρέπει να μαζεύει τα σύνεργά του, αν δεν είναι σίγουρος πως δεν έχει ακουμπήσει έστω κι ένα λιθαράκι, για να χτιστεί πάνω στην άβυσσο ένα νησί…»

Ποια η γνώμη σας για την κριτική του βιβλίου στη σημερινή εποχή; Πιστεύετε ότι θα πρέπει να υπάρχουν μόνο θετικές κριτικές;

Είναι ποτέ δυνατόν να πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχουν μόνο θετικές κριτικές; Οποιαδήποτε κριτική, θετική ή αρνητική, βοηθάει απίστευτα τον συγγραφέα να γίνει καλύτερος, να προσπαθήσει περισσότερο, αρκεί να είναι καλοπροαίρετη. Ανυπομονώ για τις κριτικές των φίλων αναγνωστών μου, γιατί ξέρω πως είναι γραμμένες με το μελάνι της καρδιάς τους. Η συναισθηματική ανταπόκρισή τους είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία της ζωής μου.

Ποια η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι σε αυτούς που διαθέτουν δόξα και δύναμη;

Δυστυχώς μερικοί άνθρωποι που δεν έχουν αγαπήσει και δε σέβονται τον εαυτό τους, θαμπώνονται μπροστά σε όσους διαθέτουν δόξα και δύναμη. Και υποκλίνονται και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να γίνουν αρεστοί και τους γεμίζουν ψεύτικες κολακείες, ξεχνώντας πως ο καθένας μας είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Η δόξα και η δύναμη δε χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο. Μονάχα η προσωπικότητά του, ο χαρακτήρας του, η στάση του απέναντι στους συνανθρώπους του.

Με ποια αγαπημένη σας ρήση θα θέλατε να ολοκληρώσουμε το ταξίδι μας στον ερωτεύσιμο χώρο της λογοτεχνικής πανδαισίας;

Μια και μόνη φράση με προσδιορίζει απόλυτα: «Η αγάπη είναι ο μόνος δρόμος της ζωής μας».

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος του Αμερικανικού Κολλεγίου Θηλέων, της Σχολής Νηπιαγωγών Αθηνών και διπλωματούχος του London Montessori Centre/Nussery Infant Teaching Diploma. Είναι μέλος του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Εργάζεται ως νηπιαγωγός, έχει γράψει πολλά παιδικά βιβλία και έχει μεταφράσει περισσότερα από 750 βιβλία παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Το 1985 τιμήθηκε με τον Έπαινο της Γ.Λ.Σ. για το βιβλίο της “Δέκα μικρές θαλασσινές σταγόνες”. Το 2002 προτάθηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για αναγραφή στον Τιμητικό Πίνακα της IBBY (International Board on Books for Young People), για τη μεταφραστική δουλειά. Έχει τιμηθεί και με το βραβείο της “Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας”, για το σύνολο του μεταφραστικού της έργου σε βιβλία για παιδιά και την προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία. Έχει εμφανιστεί σε πολλές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές με θέμα το παιδί και τα προβλήματά του.

 

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave