Συγγραφέας του βιβλίου «Σκοτεινό απαστράπτον αστέρι» – Εκδόσεις Υδροπλάνο
Πόσο ενδιαφέρον είναι, αλήθεια, να συνομιλείς με ανθρώπους που έχουν ισορροπήσει ιδανικά ανάμεσα σε εργασία και όνειρο! Η Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα το κατάφερε. «Κάποιοι ίσως το θεωρούν τρελό το να έχεις ως προτεραιότητα το όνειρο σου και όχι μία ξεκούραστη εργασία, μα εγώ δεν σκέφτομαι έτσι. Δουλεύω για να βιοπορίζομαι φυσικά, γράφω για να ζω και νομίζω αυτή είναι η καλύτερη απάντηση. Όλα θέλουν μέτρο στη ζωή, ισορροπία, οπότε προτιμώ να ζω απλά και να γράφω όσο πιο ευφάνταστα μπορώ και νομίζω πως αυτή η απλότητα δίνει μεγαλύτερη φαντασία». Αυτή η ισορροπία και η φαντασία «γέννησαν» το «Σκοτεινό απαστράπτον αστέρι» το οποίο γράφτηκε στο «ομορφότερο νησί σε όλη τη γη» το νησί της. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας, η Κέρκυρα είναι το σπίτι και η πηγή έμπνευσής της και στο μυθιστόρημά της την παρουσιάζει όπως τη βλέπει μέσα από τα δικά της μάτια.
- Από τη μια σκοτεινό και από την άλλη απαστράπτον το αστέρι σας. Δυο λέξεις με αντίθετες έννοιες. Τι κρύβουν, πίσω τους;
Κανείς ήρωας ακόμη και πλασμένος με λέξεις δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο μία έννοια, έτσι δεν θα ήταν ποτέ αληθινός σαν χαρακτήρας. Προσπαθώ μέσα από τις έννοιες σκοτεινό και απαστράπτον να αντικατοπτρίσω το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι, που εξωτερικεύεται από τους ήρωες μου. Οι αντιθέσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στο μυθιστόρημά μου, διότι δικαιολογούν όλες τις καταστάσεις, όλες τις κινήσεις, τα λάθη, τα σωστά των ηρώων μου. Είναι σαν να λανσάρω υπόγεια τη δύναμη της δυαδικότητας όπως το γιν και γιανγκ που σαν αλληλένδετοι πυλώνες συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Έτσι το σκοτεινό και το απαστράπτον στην ουσία ολοκληρώνει τον εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών σε όλα τα στάδια της ιστορίας. - Άγγελος Λασκαράτος. Διακεκριμένος αστροφυσικός είναι ο ήρωάς σας και η αλήθεια είναι πως μας γοητεύει εξαρχής. Σε ποιο κομμάτι του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του επιμείνατε συγγραφικά;
Ήταν το πιο δύσκολο στοίχημα για εμένα να φέρω στην επιφάνεια έναν αλλιώτικο χαρακτήρα από αυτούς που έχω συνηθίσει να πλάθω. Ο Άγγελος δικαίως κατέχει αυτόν τον τίτλο, διότι η πολύπλευρη ευφυέστατη προσωπικότητα του και γοητεύει και προβληματίζει σε κάποια σημεία. Επέμεινα ιδιαίτερα στην παράξενη μορφή του χαρακτήρα του, δηλαδή ότι πάλευε με τα συναισθήματα του ως ένας άνθρωπος μοναδικός, επιστήμονας που μόνο την επιστήμη και τα αστέρια είχε σαν πρωταρχικό και μοναδικό στόχο στη ζωή του. Το να λύνεις το κουβάρι ενός κλειστού τύπου χαρακτήρα, ίσως και εγωκεντρικού και να τον πλάθεις σε σημείο που τον φτάνεις να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του και παλεύει για αυτά, κάνοντας πίσω την πολύπτυχη δύσκολη ιδιοσυγκρασία του, για εμένα ήταν πρόκληση και βέβαια κάτι που ευχαριστήθηκα αρκετά, αφού στο τέλος όλοι έλεγαν ότι είναι μοναδικός. - Βικτόρια Καστρινού. Είναι «η άγνωστη κοπέλα που εισβάλει στον δρόμο του…» γράφετε. Το ρήμα «εισβάλει» έχει μια δυναμική που παραπέμπει σε μάχη. Δώστε μας μια γεύση από την πλοκή ώστε να κατανοήσουμε την επιλογή της.
H Βικτόρια Καστρινού είναι ένας ομολογουμένως θα έλεγα ισάξιος «αντίπαλος» για τον Άγγελο. Μία δυναμική συγγραφέα που ότι και να βάλει στο μυαλό της με περίσσιο πείσμα θα το πετύχει. Όταν καταλήγει να επιλέξει μία ιδέα για το καινούργιο της βιβλίο, θεωρεί πρόκληση το να μάθει σημαντικά στοιχεία από έναν ίσως και απρόθυμο άνθρωπο όπως είναι ο συμπρωταγωνιστή της. Στην κυριολεξία εισβάλλει στη ζωή του με το έτσι θέλω για να αποκομίσει αυτές τις σημαντικές πληροφορίες, μη γνωρίζοντας βέβαια πως όλα είναι μονόδρομος και εφόσον θα μπει δεν πρόκειται εύκολα να βγει. Όταν έπλαθα τον χαρακτήρα της, δεν είχα στο μυαλό μου καθόλου το ενδεχόμενο να την κάνω ίσα και όμοια με τον Άγγελο. Το ότι μοιράζονται κάποια χαρακτηριστικά όπως ειρωνεία, πείσμα, αδιάλλακτη στάση κλπ, αυτό είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν ο ένας από τον άλλον, διότι εκείνη βαδίζει με το συναίσθημα κυρίως, ενώ εκείνος με τον ρεαλισμό. Φανταστείτε λοιπόν πως αυτοί οι αντίθετοι πόλοι συμβαδίζουν μέσα στις σελίδες και ίσως αυτό το τρικ είναι που κάνει κάθε πρόταση στο μυθιστόρημα, διασκεδαστική. - Η μυθοπλασία θέλει να είναι συγγραφέας. Καθώς γράφατε νιώσατε πως είστε εσείς η Βικτόρια Καστρινού που ψάχνει θέμα για το νέο της βιβλίο;
Όχι, δεν πήρα ποτέ τη θέση της στον ρόλο της. Γενικά δεν εντυπώνομαι με τους χαρακτήρες, τους αντιμετωπίζω σαν ξεχωριστές οντότητες που ίσως και να υπάρχουν σε κάποια γωνιά αυτού του κόσμου. Συνήθως λαμβάνω τον χαρακτήρα του καθοδηγητή, του καταγραφέα δηλαδή, παρακολουθώντας και καταγράφοντας τις ζωές τους και πλάθοντας μικρά και έξυπνα μονοπάτια που θα τους καταλήξουν σε ένα κοινό δρόμο. - «Θα άντεχες να παίξεις σε ένα παιχνίδι χωρίς τη θέλησή σου;» Είναι η ερώτηση που θέτετε και καλείται να απαντήσει ο αναγνώστης. Ας προσθέσουμε άλλη μία: Και αν δεν το γνωρίζεις πως είσαι μέρος του παιχνιδιού; Άραγε η ηρωίδα σας το ξέρει;
Την γενική ερώτηση την έθεσα στους αναγνώστες μου, κοινώς για να τους παραπέμψω στο γεγονός πως αυτό το μυθιστόρημα έχει ένταση, πάθος, πλοκή και προδοσία, θέλοντας να τους οδηγήσω στα σωστά συναισθήματα αγοράζοντας το από καθαρή επίγνωση του τι θα διαβάσουν. Πιστεύω πως η Βικτόρια γνωρίζοντας εξαρχής το θέμα του βιβλίου που παθιάστηκε να γράψει, ότι εκείνη τη στιγμή, ενστικτωδώς κατάλαβε πως είχε φτάσει στο πικ της ζωής της που θα ζούσε το κάτι διαφορετικό, που όλα θα άλλαζαν. Δηλαδή ότι μέσα της ένιωθε πως αυτό δεν θα ήτα κάτι απλό και πως ήταν η στιγμή να ζήσει τη δική της ιστορία. Γενικά, οι άνθρωποι όταν φτάνουν σε ένα σημείο αναφοράς στη ζωή τους, έχουν τη επίγνωση ότι έπεται κάτι δυνατό, κάτι αληθινό που θα τους αλλάξει. Οπότε πιστεύω πως και η Βικτόρια το ένιωσε και το πέρασα στο βιβλίο αυτό, κάτι που φάνηκε από την επιμονή της. - Και η αναγνωστική ένταση παίρνει άλλες διαστάσεις στο οπισθόφυλλο: «Το παιχνίδι υπεροχής, με νίκη το τρόπαιο της επιβίωσης και ήττα τον θάνατο». Αναρωτιέμαι αν στη σχέση των ηρώων σας θα βρεθεί έστω και για μία σπιθαμή
Οι ήρωες μου ποτέ δεν με απογοητεύουν ακόμη και στα πιο δύσκολα συγγράμματα μου. Μέχρι τα μισά του μυθιστορήματος μου, υπερνικάει η ιδέα της επιβίωσης από τους, καθώς εμπλέκονται σε ένα σκοτεινό δυστοπικό παιχνίδι. Από τη μέση και ύστερα όλα αλλάζουν και οι πρωταγωνιστές μου προσπαθούν όχι απλώς να επιβιώσουν, αλλά να σώσουν και την αγάπη που έχει δημιουργηθεί στο πρώτο μισό. Ένα ερωτικό παιχνίδι δεν είναι ποτέ απλό, όταν όλα τα συναισθήματα είναι αληθινά. Μάλιστα μας βοηθάει να κατανοήσουμε πως ένα ερωτικό-ρομαντικό παιχνίδι, είναι ικανό να φέρει τα πάνω κάτω, βλέποντας τους ήρωες να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να σώσουν ο ένας τον άλλον. - Το «Σκοτεινό απαστράπτον αστέρι» είναι το τρίτο σας βιβλίο. Συναντάμε στις σελίδες του κάτι από την «Αουρέλια» – «Το λίκνο της αμβροσίας» ή την «Η έκλειψη του σκότους»;
To Σκοτεινό απαστράπτον αστέρι, είναι το τρίτο μου παιδί, όντας περήφανη που έχει έως τώρα αγκαλιαστεί από εκατοντάδες αναγνώστες. Δεν θεωρώ ότι έχει στοιχεία από τα δύο προηγούμενα μυθιστορήματα μου, ίσως οι ήρωες να αντανακλούν στην ίδια συχνότητα συναισθημάτων και σε παρόμοια ανθρώπινη υπόσταση με κοινό στόχο τα αληθινά και ιδανικά. Σε κάθε περίπτωση, όλοι οι ήρωες των βιβλίων μου είναι μοναδικοί και ξεχωριστοί και ίσως αυτή η ασύνδετη συνθήκη να τους ενώνει στο μυαλό μου σαν οικογένεια, δηλαδή να μη συνδέονται στις σελίδες αλλά στα συναισθήματα που σαν κοινός παρονομαστής αντανακλώ στα εκάστοτε βιβλία μου. - Μπήκατε στον γοητευτικό κόσμο της μυθοπλασίας σε πολύ μικρή ηλικία. Ονειρεύεστε να παραμείνετε σ’ αυτόν με ανάλογη θεματολογία; Ποιο άλλο είδος λογοτεχνίας μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον σας;
Η αλήθεια είναι πως η μυθοπλασία είναι πιστεύω ένα από τα δυσκολότερα σκαλοπάτια της γενικής λογοτεχνίας και είμαι φυσικά γοητευμένη ιδιαίτερα από αυτήν, διότι σου δίνει το κατάλληλο έμβασμα χωρίς φραγμούς να αποτυπώσεις σε λέξεις ότι έχεις στο μυαλό σου. Βέβαια, με κεντρίζουν και άλλα λογοτεχνικά λιθαράκια, καθώς ασχολούμαι και με την ποίηση όσο μπορώ. Πιστεύω πως σαν επαναστατικό πνεύμα έχω ιδέες στο να παρουσιάσω και άλλες εκδοχές της λογοτεχνίας. Όλα στην ώρα τους λοιπόν με τον καιρό και με μεράκι, αυτό το είναι το μυστικό του κάθε συγγραφέα. - Γεννηθήκατε, ζείτε και δημιουργείτε στο όμορφο νησί της Κέρκυρας που έχει εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς είτε κατάγονται από εκεί, είτε η έμπνευση τους οδήγησε εκεί. Πώς λειτουργεί σ’ εσάς η σχέση με τον τόπο καταγωγής σας;
Η Κέρκυρα για εμένα είναι το ομορφότερο νησί σε όλη τη γη. Ξέρω πολύ καλά πως αν δεν βίωνα την απομόνωση στα εδάφη της δεν θα μπορούσα να γράψω όπως θέλω. Είναι το σπίτι μου και η πηγή έμπνευσης μου, εξού και το Σκοτεινό απαστράπτον αστέρι που διαδραματίζεται εκεί, θέλοντας να παρουσιάσω μέσα από τις σελίδες μου το πως την βλέπω εγώ από τα δικά μου μάτια. Είναι μεγάλη ευλογία να κάθεσαι στα βουνά της και να γράφεις μέσα στην ησυχία, ή άλλοτε να επισκέπτεσαι την κορυφή του Παλαιού Φρουρίου και να εμπνέεσαι από την ομορφιά της παλιάς πόλης που ξεδιπλώνεται από κάτω, ή απλά να χαζεύεις την όμορφη γέφυρα Κάιζερ και ξαφνικά όλες οι λέξεις να σχηματίζουν ουρά στο μυαλό σου και να γράφονται σχεδόν μόνες του. Η Κέρκυρα είναι το δικό μου καταφύγιο. - Οι σπουδές σας γύρω από τη διοίκηση, την οικονομία και την επιχειρηματικότητα έχουν αυστηρά πλαίσια. Είναι ένας χώρος που μπορεί να διεγείρει τη φαντασία και να σας εμπνεύσει συγγραφικά;
Δεν μπορείς να δουλεύεις με δύο αντίθετα πλαίσια και να θεωρείς πως θα ενεργήσει θετικά εξίσου και στα δύο ή το ένα να βοηθήσει το άλλο. Η αλήθεια είναι πως δεν αντέχω να βρίσκομαι 8 ώρες σε γραφείο και μετά άλλες 5 καθημερινά για να γράφω. Έτσι έχω επιλέξει τον τελευταίο καιρό να δουλεύω σε μία απλή εργασία, δίνοντας το κατάλληλο βάρος σε αυτό που αγαπώ, τη συγγραφή. Κάποιοι ίσως το θεωρούν τρελό το να έχεις ως προτεραιότητα το όνειρο σου και όχι μία ξεκούραστη εργασία, μα εγώ δεν σκέφτομαι έτσι. Δουλεύω για να βιοπορίζομαι φυσικά, γράφω για να ζω και νομίζω αυτή είναι η καλύτερη απάντηση. Όλα θέλουν μέτρο στη ζωή, ισορροπία, οπότε προτιμώ να ζω απλά και να γράφω όσο πιο ευφάνταστα μπορώ και νομίζω πως αυτή η απλότητα δίνει μεγαλύτερη φαντασία.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Θα άντεχες να παίξεις σε ένα παιχνίδι χωρίς τη θέλησή σου; Θα ρίσκαρες να χάσεις τα πάντα για να ζήσεις; Ο Άγγελος Λασκαράτος, διακεκριμένος αστροφυσικός, προσπαθώντας να προστατέψει από βέβαιο θάνατο μια άγνωστη κοπέλα που εισβάλει στον δρόμο του, τη συγγραφέα Βικτόρια Καστρινού, αναγκάζεται να την αφήσει να γίνει κομμάτι της ζωής του. Έτσι καταλήγει να λάβει μέρος μαζί της σε ένα παιχνίδι υπεροχής, με νίκη το τρόπαιο της επιβίωσης και ήττα τον θάνατο, αφού εν αγνοία της, ψάχνοντας θέμα για το νέο της βιβλίο, έγινε πρωταγωνίστρια σε αυτό. Ο κανόνας είναι ένας και μοναδικός. Να μετατραπούν σε θανάσιμους εχθρούς με μοναδικό σκοπό να συνδέσουν όλα τα κομμάτια ενός παζλ που συνδέει τα μέλη μιας οικογένειας αρχαιολόγων σε μια ιστορία ποτισμένη με αίμα και προδοσία. Και μέσα σε όλα ο έρωτας που χαράζει το δικό του μονοπάτι και οδηγεί στη δημιουργία ενός δεσμού τόσο ισχυρού, ικανού να μετατρέψει τα πάντα σε φως, σκοτάδι, φωτιά αλλά και στάχτη. Τι θα συμβεί όταν πέσει η αυλαία; Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει χώρος μόνο για ένα νικητή…
Βιογραφικό
Η Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Από πολύ μικρή θέλησε να βαδίσει σε αυτόν τον δρόμο της συγγραφής και της ποίησης, καλλιεργώντας τις συγγραφικές της δεξιότητες με ποικίλα κείμενα και ποιήματα. Έχει δουλέψει σε πολλά αξιόλογα διαδικτυακά περιοδικά ως υπεύθυνη αρχισυνταξίας καθώς και ως ποιήτρια. Με δύο δημοσιευμένες σε διαδικτυακό εκδοτικό οίκο ποιητικές συλλογές “ρωγμές στο σκοτάδι” και “σκοτεινός έρωτας” εισαγάγει την δική της ποιητική πένα. Τα ποιήματα της φιλοξενούνται σε πολλές σελίδες και blogs. Το 2018 και 2020 κυκλοφόρησαν από τον εκδοτικό οίκο «Εντύποις» τα μυθιστορήματά της «Αουρέλια, το λίκνο της Αμβροσίας» και Αουρέλια, η έκλειψη του σκότους», αντίστοιχα.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.