Σκέψεις για το μυθιστόρημα της Τζότζο Μόις «Το κορίτσι που άφησες πίσω» από την Ιουλία Ιωάννου
Δύο νέες γυναίκες, τις χωρίζει ένας αιώνας, τις ενώνει η αποφασιστικότητά τους να παλέψουν γι’ αυτό που αγαπούν περισσότερο, όποιο κι αν είναι το κόστος.
Μια ιστορία αγάπης είναι πάντα μια καλή «συνταγή» για να έχει ως θέμα ένα μυθιστόρημα. Όμως όταν αυτή η ιστορία περιγράφει άγνωστες πτυχές μιας άλλης εποχής, το πιο σκληρό κομμάτι στην ανθρωπότητα -έναν πόλεμο- και μάλιστα τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, εκατό χρόνια πριν… τότε έχει σίγουρα πολλά να πει, να μας μάθει πόση δύναμη κρύβει η πραγματική αγάπη, πόση δυστυχία μπορεί να αντέξει ένα ανθρώπινο ον, πόσα βασανιστήρια το ανθρώπινο κορμί!
Η ζωή της Σοφί ξεδιπλώνεται σιγά σιγά σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και έχεις την αίσθηση ότι είσαι δίπλα της, ότι ζεις μαζί της, ότι βλέπεις με τα δικά της μάτια τη δυστυχία και τη μιζέρια που τους ανάγκασαν οι κατακτητές να ζουν, όταν εισέβαλαν στη μικρή τους πόλη, πήραν τους άντρες τους να πολεμήσουν, και τους υποχρέωσαν να ζουν στα όρια της ανθρώπινης αντοχής, της πείνας, της ανέχειας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αγανακτείς μαθαίνοντας πόσο βάναυσα έχουν τιμωρηθεί οι άνθρωποι, τι έχουν υποφέρει και αντέξει μέσα στη διάρκεια των χρόνων που έχουν περάσει πολεμώντας για τα δικαιώματά τους, για τα ιδανικά τους, για την αξιοπρέπειά τους. Οι αναφορές σε λεπτομέρειες που αφορούν τη ζωή σε μια μικρή πόλη βόρεια της Γαλλίας μοιάζουν τόσο πολύ με όσα λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι έζησαν σε κάθε μέρος της γης οι άνθρωποι από τους κατακτητές, μοιάζουν με όσα και η δική μας χώρα και οι δικοί μας πρόγονοι έχουν υποστεί.
Η ζωή δεν έχει κανένα νόημα όταν χάνεις την πίστη σου, όταν παύεις να πολεμάς για ό,τι πολύ αγαπάς, όμως η Σοφί δεν το βάζει κάτω. Αναπολεί τις ωραίες στιγμές που έζησε με το σύζυγό της Εντουάρ, επιθυμεί όσο τίποτε άλλο στην κόσμο να τον ξαναδεί, είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα προκειμένου να φτάσει κοντά του.
Αυτό που τους συνδέει, είναι η ανάμνηση ενός πορτρέτου που της ζωγράφισε ο ίδιος και που η ίδια προσπαθεί να βρει κοινά σημεία με το κορίτσι που απεικονίζεται, με το πώς ήταν πριν τον χάσει, πριν μείνει μόνη της με τις αναμνήσεις της.
Ο Γερμανός κομαντάντ που φτάνει στην μικρή τους πόλη μαγεύεται από την ομορφιά του πίνακα, της το δείχνει με κάθε τρόπο κι εκείνη, καθώς δεν έχει άλλο μέσο να διεκδικήσει την μεγάλη της επιθυμία, φτάνει στο σημείο να κάνει ένα μεγάλο λάθος (;)
Τελικά, πώς τα φέρνει η ζωή, πώς γίνεται να κυλήσουν τα χρόνια, να αλλάξουν τόσα πολλά πράγματα γύρω από τον συγκεκριμένο πίνακα και να καταλήξει, εκατό χρόνια αργότερα στη Λιβ; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ξαφνικά τόσοι άνθρωποι να διεκδικούν από τη ζωή της κάτι που απέκτησε με νόμιμο τρόπο και που είναι το μόνο που έχει να θυμάται από τον πεθαμένο σύζυγό της, καθώς ήταν το δώρο που της έκανε;
Η γνωριμία της Λιβ με τον Πωλ ίσως δεν είναι και τόσο τυχαία τη δεδομένη στιγμή, ίσως κάποια αόρατη δύναμη να επέλεξε να φέρει κοντά αυτούς τους δύο ανθρώπους, για να φέρει στο φως την πραγματική αλήθεια γύρω από τη ζωή της Σοφί, γύρω από την τύχη που είχε το πορτρέτο της και την κατάληξη της μεγάλης αποφασιστικότητας που συνδέει τις δύο γυναίκες, ακόμη κι αν τις χωρίζει ένας ολόκληρος αιώνας.
Γιατί, όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όταν αγαπάς χωρίς όρια, ακόμη και η προδιαγεγραμμένη μοίρα… ίσως ξεγελαστεί και αλλάξει τελικά τα σχέδια που είχε για σένα…
Το κορίτσι που άφησες πίσω είναι μια δυνατή ιστορία αγάπης, δύναμης, διεκδίκησης όσων πραγματικά επιθυμούμε στη ζωή!
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Το 1916, ο Γάλλος ζωγράφος Εντουάρ Λεφέβρ αφήνει την πολυαγαπημένη του Σοφί για να πολεμήσει στο Μέτωπο. Προτού φύγει, όμως, ζωγραφίζει ένα μοναδικό πορτρέτο της, το οποίο η Σοφί φυλάει σαν κόρη οφθαλμού.
Όταν η μικρή της πόλη πέφτει στα χέρια των Γερμανών, το πορτρέτο θα συγκινήσει τον Γερμανό διοικητή Κατοχής και θα γίνει η αιτία η κοπέλα να ρισκάρει τα πάντα -οικογένεια, υπόληψη, ακόμα και την ίδια της τη ζωή- σε μια ύστατη ελπίδα να ξαναδεί τον αγαπημένο της μια τελευταία φορά.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το ίδιο αυτό πορτρέτο δωρίζεται στη Λιβ από τον σύζυγό της, λίγο πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του. Η ομορφιά του της θυμίζει τον λίγο καιρό που έζησαν μαζί. Όταν, όμως, θα αποκαλυφθεί η σκοτεινή ιστορία του πίνακα, η Λιβ θα κινδυνεύσει να χάσει τη μοναδική σπίθα αγάπης που ένιωσε από τη μέρα που έχασε τον άντρα της…
Δύο νέες γυναίκες• τις χωρίζει ένας αιώνας, τις ενώνει η αποφασιστικότητά τους να παλέψουν γι’ αυτό που αγαπούν περισσότερο, όποιο κι αν είναι το κόστος.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.