Συγγραφέας του βιβλίου «Τα φτερωτά σανδάλια» – Εκδόσεις «Υδροπλάνο»
Ο Φοίβος είναι ένα κινητικά ανάπηρο παιδί. Στο πάρτι γενεθλίων του, δεν τον επισκέπτεται κανείς και οι αναγνώστες το πρώτο που θέλουμε να κάνουμε είναι να τον σφίξουμε στην αγκαλιά μας. Μέσα από την ιστορία του ήρωά του ο Στέφανος Αλεξιάδης, στοχεύει στην αποδοχή της διαφορετικότητας και το πετυχαίνει και με το κείμενό του αλλά και με τον τίτλο που επέλεξε, περνώντας σπουδαία μηνύματα κατανόησης και αλληλεγγύης. Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας, αν και το βιβλίο του εντάσσεται στην εφηβική λογοτεχνία το μεγαλύτερο κοινό του υπάγεται στους ενηλίκους. «Αυτό με χαροποιεί ακόμα περισσότερο. Είναι μεγάλη χαρά να μπορεί ένα βιβλίο να ξεκινάει από το παιδί, να συνεχίζει στα χέρια του γονέα και να καταλήγει στα χέρια του παππού και της γιαγιάς με την ίδια δυναμική».
Το βιβλίο σας είναι από εκείνα, που όταν κοιτάς το εξώφυλλο, ξέρεις ότι έχεις να κάνεις με μια υπόθεση από την οποία προκύπτουν πολλά μηνύματα. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, για το λόγο που γράφτηκε.
Τα «Φτερωτά σανδάλια» είναι ένα βιβλίο που ήθελα πάρα πολύ να γράψω και ευελπιστούσα να κατανοηθεί και να αγαπηθεί από τους αναγνώστες. Το θέμα του βιβλίου είναι η κινητική αναπηρία και σημαντικό ρόλο στη συγγραφή του έπαιξαν οι σπουδές μου στην Ειδική αγωγή. Ήθελα να υπάρχει ένα βιβλίο που να έχει ως πρωταγωνιστή έναν ήρωα πιο διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει να βρίσκουμε στα βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας. Γράφοντας το βιβλίο ήθελα να αναφερθώ σε θέματα, όπως η διαφορετικότητα, η αποδοχή, η κατανόηση και η αλληλεγγύη. Αφηγήθηκα, λοιπόν, την ιστορία του Φοίβου σε α’ πρόσωπο, ώστε να μπορέσουμε όλοι να μπούμε στη θέση του φορώντας τα «σανδάλια» του.
Ο τίτλος είναι φυσικά αλληγορικός. Πώς καταλήξατε σ’ αυτήν την πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή;
Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν σημεία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας που συμβάλλουν στην ύπαρξη του συγκεκριμένου τίτλου. Ήμουν ανάμεσα σε δυο τίτλους αλλά τελικά μάλλον δικαίως κατέληξα σε αυτόν. Τα «φτερωτά σανδάλια» είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας και αυτό είναι που κάνει το βιβλίο ξεχωριστό για τον κάθε αναγνώστη. Παρόμοια είναι και τα μηνύματα που λαμβάνω, οπότε χαίρομαι που ο σκοπός του τίτλου επετεύχθη!
«Όλοι περπατάμε. Άλλοι χρησιμοποιούν τα πόδια κι άλλοι τον νου αλλά ποιος είναι γρηγορότερος; Αυτός που είναι διαφορετικός ή αυτός που είναι όμοιος; Διαφορετικός από ποιον; Όμοιος με ποιον»; Ερωτήματα, στα οποία ο καθένας μας μπορεί να δώσει τη δική του απάντηση. Αναλύστε τη σκέψη σας καθώς τα καταθέτατε στο οπισθόφυλλο.
Ήθελα να γράψω ένα οπισθόφυλλο, το οποίο δε θα προδίδει εξ ολοκλήρου την υπόθεση, μιας και πρόκειται για ένα ολιγοσέλιδο βιβλίο που σε κάθε κεφάλαιο παρακολουθούμε και μια νέα εξέλιξη. Προσπάθησα, λοιπόν, να καταγράψω αυτές τις ερωτήσεις όσο τον δυνατόν πιο ρητορικά.
Ταξιδεύοντας με «Τα φτερωτά σανδάλια», σας ακολουθούμε σ’ αυτό το συγγραφικό ταξίδι. Που πρέπει να κάνουμε στάση; Δώστε μας δυο τρία στοιχεία της υπόθεσης.
Το βιβλίο ξεκινάει με το πάρτι γενεθλίων του Φοίβου, ενός κινητικά ανάπηρου παιδιού που κλείνει τα 10 του χρόνια. Δυστυχώς όμως δεν τον επισκέπτεται κανείς κι εκεί ξεκινάει η δράση.
Ποιους επιλέξατε για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πού τους έχετε τοποθετήσει χρονικά και σε ποιον τόπο;
Στην ουσία όλοι είναι πρωταγωνιστές, καθώς κάθε ήρωας έχει και έναν συγκεκριμένο ρόλο που επηρεάζει σημαντικά την πλοκή. Ο τόπος της δράσης είναι η Θεσσαλονίκη και ο χρόνος είναι εσκεμμένα απροσδιόριστος. Ήθελα να εξασφαλίσω τη διαχρονικότητά του.
Το βιβλίο αυτό στοχεύει στην αποδοχή της διαφορετικότητας διαβάζω. Πόσο όμως είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία γι αυτό;
Νομίζω πως έχουμε κάνει αλματώδη βήματα συγκριτικά με το παρελθόν. Η δική μου γενιά τουλάχιστον είναι μια γενιά που αντιλαμβάνεται τι θα πει διαφορετικότητα και σεβασμός αυτής. Πάντα θα υπάρχουν οι εξαιρέσεις και οι κολλημένοι σε απόψεις του 20ου αιώνα αλλά δεν πρέπει επουδενί να τους κατατάσσουμε στον μέσο όρο. Όσο αναλαμβάνουμε εμείς ενεργούς ρόλους στην εξέλιξη της κοινωνίας τόσο πιο μεγάλη θα είναι και η πρόοδος σε κάθε τομέα.
Πόσο θέλετε να προβληματίσετε τους αναγνώστες; Πιστεύετε πως εισπράττουν αυτό που θέλετε να τους δώσετε ως τροφή για σκέψη;
Διαβάζοντας την ανατροφοδότηση που μου δίνουν καθημερινά οι αναγνώστες, νομίζω πως ναι, το βιβλίο έχει προβληματίσει και αποδώσει κάθε του μήνυμα.
Ποια ηλικιακή ομάδα θέλετε να πλησιάσετε με «Τα φτερωτά σανδάλια»;
Κάθε ηλικιακή ομάδα. Μολονότι το βιβλίο εντάσσεται στην εφηβική λογοτεχνία, το μεγαλύτερο κοινό του υπάγεται στους ενηλίκους και αυτό με χαροποιεί ακόμα περισσότερο. Είναι μεγάλη χαρά να μπορεί ένα βιβλίο να ξεκινάει από το παιδί, να συνεχίζει στα χέρια του γονέα και να καταλήγει στα χέρια του παππού και της γιαγιάς με την ίδια δυναμική.
Οι σπουδές σας και το μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή και τα Προβλήματα Προφορικού και Γραπτού Λόγου, πόσο σας βοήθησαν να προσεγγίσετε το θέμα της διαφορετικότητας;
Η αλήθεια είναι πως με βοήθησε σχετικά με τον τρόπο προσέγγισης του θέματος. Ωστόσο οι περισσότερες γνώσεις μου αφορούν το γνωστικό κομμάτι των ανθρώπων με αναπηρίες.
Τελικά αν όλοι αφήσουμε ελεύθερη τη φαντασία μας και φορέσουμε «Τα φτερωτά σανδάλια» μπορούμε να ελπίζουμε σ’ έναν πιο όμορφο κόσμο;
Δε θα μπορούσατε να το θέσετε ομορφότερα. Πρέπει να αποζητούμε τα «φτερωτά σανδάλια» για να μπορέσουμε επιτέλους να κάνουμε τις αλλαγές που θα έπρεπε να έχουν γίνει από καιρό. Τα «φτερωτά σανδάλια» είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα και αυτό είναι που κάνει τον όρο τόσο μοναδικό. Ο καθένας δίνει τη δική του μετάφραση και είναι μια επιθυμία που την είχα γράφοντας το βιβλίο.
Στο βιογραφικό σας αναφέρετε πως διδάσκετε εθελοντικά την ελληνική γλώσσα σε μειονοτικές ομάδες της κοινωνίας. Μιλήστε μας γι αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα δραστηριότητα.
Στον ελεύθερο χρόνο μου διδάσκω ελληνικά σε μαθητές Ρομά, πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι μεγάλη τιμή να σε εμπιστεύονται άνθρωποι και να κρέμονται κυριολεκτικά από τα χείλη σου για να ρουφήξουν ακόμα και μια τυχαία λέξη που θα προφέρεις. Δυστυχώς τώρα με τις υπάρχουσες συνθήκες είναι δύσκολο να συμβεί αλλά εύχομαι μελλοντικά να καταφέρω να το ξεκινήσω ξανά.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Όλοι περπατάμε. Άλλοι χρησιμοποιούν τα πόδια κι άλλοι τον νου αλλά ποιος είναι γρηγορότερος; Αυτός που είναι διαφορετικός ή αυτός που είναι όμοιος; Διαφορετικός από ποιον; Όμοιος με ποιον;
Άραγε αν είσαι μοναδικός, μπορείς να επιβιώσεις; Και τι σημαίνει να είσαι μοναδικός; Σχετίζεται με το να είσαι αποδεκτός; Και ποιος είναι τόσο ισχυρός για να σε αποδέχεται ή να σε απορρίπτει;
Μια μάνα μπορεί να απορρίψει; Ίσως και να μπορεί.
Και τότε αρχίζουν όλα… με τα φτερωτά σανδάλια.
Βιογραφικό
Ο Στέφανος Αλεξιάδης γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1993 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και εν καιρώ ολοκληρώνει το Μεταπτυχιακό του στην Ειδική Αγωγή και τα Προβλήματα Προφορικού και Γραπτού Λόγου στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Παράλληλα, σπουδάζει Παιδαγωγικά στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος και έχει εκπαιδευτεί στο σύστημα γραφής και ανάγνωσης τυφλών, Braille.
Τα «Φτερωτά σανδάλια» είναι η πρώτη απόπειρα έκδοσης και στοχεύει στην αποδοχή της διαφορετικότητας.
Η πρώτη του επαφή με τη συγγραφή έγινε, όταν ακόμα ήταν μαθητής του Δημοτικού, όποτε και βραβεύτηκε στον Διαγωνισμό Παραμυθιού του περιοδικού Kid’s fun. Λίγα χρόνια αργότερα, διακρίθηκε στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Ένωσης Λογοτεχνών Β. Ελλάδας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και διδάσκει εθελοντικά την ελληνική γλώσσα σε μειονοτικές ομάδες της κοινωνίας.
Στην καθημερινότητά του μοιράζεται τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την αγάπη του για την ελληνική γλώσσα με φωτογραφίες και κείμενα μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram που μετρά σήμερα περισσότερους από 10.000 ακολούθους ανά την Ελλάδα και την Κύπρο.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.