Τελικά υπάρχει μια αόρατη δύναμη που καθορίζει την πορεία μας; Μπορούμε να αφεθούμε στην τύχη για να μας καθορίζει την ζωή;
Στα ιστορικά μυθιστορήματα οι λαοί οδηγούν την μοίρα τους και τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη τους, στο πεπρωμένο τους. Ή αφυπνίζονται ή μένουν πειθήνια όργανα των μεγάλων της γης.

Στα μυθιστορήματα όμως όπως της Ιουλίας Ιωάννου, «Ασημένια Μάτια» των εκδόσεων Πνοή, ένα κοινωνικό-ερωτικό μυθιστόρημα, η μοίρα ή το γραφτό στους ανθρώπους έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η μοίρα παίζει τα δικά της παιχνίδια και οι άνθρωποι είναι τα πιόνια της.

Η συγγραφέας χρησιμοποιώντας τον α’ ενικό έγραψε ένα μυθιστόρημα άμεσο, ζωντανό βάζοντας τον αναγνώστη να «ρουφά» το βιβλίο της χωρίς να παίρνει ανάσα. Σε κάθε κεφάλαιο έβαλε τον ήρωα ή την ηρωίδα της να απολογείται περνώντας από δύσβατα μονοπάτια της οικογενειακής ταραγμένης ζωής.

Οι ήρωες ταξίδεψαν σε πολλά μέρη για να μπορέσει η ιστορία να βρει τα πατήματα της. Αιτωλοακαρνανία, Πρέβεζα, Αθήνα, Χαλκίδα, Θεσσαλονίκη αλλά και Κωνσταντινούπολη που μου θύμισε όμορφα μέρη καθώς έχω περπατήσει κι εγώ στους δρόμους της τελευταίας και μου ξύπνησε μνήμες.

Χρησιμοποίησε ως εργαλεία γραφής δοξασίες και θρύλους, παλιούς μύθους με νεράιδες, σημάδια στο κορμί μα και την ψυχή των ηρώων ως κλειδιά για την ροή της ιστορίας. Μας ξεναγεί σε μοναστήρια που δεν γνωρίζει ο αναγνώστης πού βρίσκονται αλλά οι περιγραφές των τόπων μας καταλαγιάζουν την ψυχή από την φόρτιση που πλημμυρίζει διάχυτη στις σελίδες του.

Είχε τον σκοπό της και σωστά έπραξε για να δημιουργήσει ένα πέπλο μυστηρίου στους αναγνώστες. Τολμώ να πω ότι είναι από αυτά τα μυθιστορήματα που δεν ήθελα να τελειώσει. Με καθήλωσε! Μετά από την γνωριμία μου με την προσωπική ιστορία του κάθε ήρωα ήρθε το μυστήριο, η συγκίνηση, το πάθος, η φαντασία, ο έρωτας, η εκδίκηση, η ζήλεια, η απογοήτευση. Από την ηρεμία ερχόταν η καταιγίδα και πάλι από την αρχή. Οι συνεχόμενες ανατροπές που ταράζουν και συναρπάζουν.

Προς το τέλος που είναι απρόσμενο, η καρδιά του αναγνώστη σφίγγεται, αναλογίζεται αν μπορούν να συμβαίνουν όλα αυτά στην ζωή. Εκεί που η Νίκη, η ηρωίδα μένει μόνη στον κόσμο βρέθηκε μέσα σε μια ζεστή αγκαλιά. Ο δυναμισμός της Νίκης μου άρεσε, η αγάπη και η αλληλεγγύη της Στέλλας με συγκίνησε, η αποφασιστικότητα της Ανθής με δυνάμωσε, ο Ντεμίρ με γοήτευσε ενώ ο Δημήτρης με απογοήτευσε ως χαρακτήρας. Γιατί; Δεν ήθελε να πάρει τις ευθύνες του για την πορεία που ακολούθησε και τις μετατόπισε σε άλλους ήρωες. Βρίσκουμε πολλούς τέτοιους χαρακτήρες στην ζωή μας και δυστυχώς πολλές φορές όλο τον λαό. Η αδυναμία του αλλά και το μίσος που εκδήλωσε έγινε πολύ «μικρός» στα μάτια μου. Τον πατέρα Γρηγόριο τον συμπόνεσα γιατί πήρε πάνω του όλο το ψυχικό βάρος των ηρώων.

Όμως, όση δράση και μυστήριο να υπάρχει στο μυθιστόρημα, αν δεν έχει ένα μήνυμα που να βάζει τον αναγνώστη να προβληματιστεί μόλις κλείσει την τελευταία σελίδα του βιβλίου, δεν έχει ουσία. Το μήνυμα αυτού του βιβλίου όπως το εισέπραξα είναι ότι «κάνοντας το καλό θα έρθει το καλό να σου ανταποδώσει ή αν κάνεις το κακό με το ίδιο νόμισμα θα σε ανταμείψει. Εμείς θα επιλέξουμε αν τελικά εισπράξουμε καλοσύνη, αγάπη και βοήθεια από τον συνάνθρωπο μας, ή αν θα ζήσουμε μέσα στον φόβο γιατί αυτό δώσαμε. μέσα από τις συμπεριφορές μας».

Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα, δεν θέλω να σας συστήσω πιο βαθιά τους ήρωες για να ζήσετε κι εσείς τα δυνατά συναισθήματα του. Σίγουρα θα σας γοητεύσει και σίγουρα σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Καλοτάξιδο να είναι Ιουλία Ιωάννου και η ομπρέλα των εκδόσεων Πνοή να σε έχουν στο συγγραφικό δυναμικό τους για πολλά χρόνια….

http://www.bookia.gr/index.php?action=Suggestions&book=221888

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave