«Ο κύριος Χ» – Εκδόσεις «Πηγή»

Όταν ο συγγραφέας του βιβλίου που επιλέγεις να κάνεις συνέντευξη τυχαίνει να είναι ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής, τότε αναπόφευκτα η κουβέντα μαζί του αποκτά άλλο ενδιαφέρον. Και το λέω αυτό γιατί συνομιλώντας με τον Χρήστο Κακουλίδη συνέβη κάτι παράδοξο. Βρέθηκα να κάνω ψυχοθεραπεία μέσα από τα βιώματα του κυρίου Χ, που εντέλει δεν είναι και τόσο άγνωστος, γιατί αντιλήφθηκα πως πίσω από τα ερωτήματα ζωής που θέτει στον εαυτό του, ενδεχομένως να κρύβομαι εγώ ίσως και κάποιοι αναγνώστες που θα αναγνωρίσουν στον κύριο Χ τον εαυτό τους. Απ’ όλα τα πολύ σημαντικά που κατέθεσε στη συνομιλία μας, κρατώ το μήνυμα του: «Η ήττα και η παραίτηση, δεν είναι επιλογή. Η αναζήτηση της εσωτερικής μας αρμονίας, είναι κάτι από το οποίο οφείλουμε να μην παραιτούμαστε ποτέ».

-Ο ευφυής τίτλος του βιβλίου σας μας κάνει να θέλουμε να γνωρίσουμε τον πρωταγωνιστή σας. Μπορείτε να σκιαγραφήσετε αυτήν την προσωπικότητα με την οποία, ίσως, θα ταυτιστούν πολλοί αναγνώστες σας;

Δεν γνωρίζω αν θα ταυτιστούν οι αναγνώστες και σε ποιο βαθμό θα συμβεί αυτό, πάντως σίγουρα ο αρχικός και μεγαλεπήβολος στόχος, είναι να προβληματιστούν. Να θέσουν νέα ερωτήματα στον εαυτό τους, καθώς τα ερωτήματα συχνά και κατά τη γνώμη μου, είναι απείρως σημαντικότερα από τις όποιες απαντήσεις. Τα ερωτήματα είναι το καύσιμο της εξέλιξης. Οι απαντήσεις παρέχουν μια στασιμότητα. «Το ξέρω», «το απαντώ» και τελείωσε. Το ερώτημα όμως δημιουργεί νέους δρόμους στο μυαλό. Το ερώτημα δημιουργεί εξέλιξη. Και η εξέλιξη είναι πάντα το ζητούμενο για την ανεύρεση νοήματος και ισορροπίας. Έτσι και ο κύριος Χ. Όλη του η πορεία προέκυψε μέσα από ερωτήματα που έθετε διαρκώς. Και τα ερωτήματα τον οδήγησαν σε επιλογές και ανατροπές. Και τελικά το χαρούμενο τέλος του βιβλίου, δεν προέκυψε σαν μια ανάγκη να υπάρξει απλά ένα εύπεπτο για τον αναγνώστη, τέλος. Το χαρούμενο τέλος του βιβλίου, ήταν το αποτέλεσμα φαινομενικά δύσκολων ανατροπών και επιλογών κατά την πορεία. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία, κατά την ταπεινή μου άποψη. Το Τώρα, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το συνολικό αποτέλεσμα όλων των επιλογών μας του παρελθόντος. Και σαν τέτοιο, είναι χρήσιμο να το αντιμετωπίζουμε, μιας και με αυτόν τον τρόπο, δηλώνουμε προς τον εαυτό μας μα και προς τη ζωή την ίδια, πως η μοίρα δεν είναι κάτι παθητικό που συμβαίνει ανεξάρτητα από την θέλησή μας, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε και να την καθορίζουμε με τις επιλογές μας. Αρκεί να έχουμε το απαιτούμενο θάρρος, ακόμη και τις στιγμές που μας κυριαρχεί ο φόβος. Και έτσι έκανε ο κύριος Χ τελικά.

-Ήταν εσωτερική ανάγκη να γράψετε για τον άγνωστο αυτό κύριο ή εμπνευστήκατε την ιστορία του από περιστατικά που αντιμετωπίσατε ως Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής;

Εσωτερική ανάγκη. Ανεπιφύλακτα. Θα έλεγα, πιο συγκεκριμένα, εσωτερική ανάγκη ανακατέματος ενός κόσμου που συχνά λειτουργεί στα όρια μιας ανοησίας δίχως τέλος. «Μάθε να σκέφτεσαι» πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά μας. Όχι «μάθε να κυριαρχείς», «μάθε να γίνεσαι πλούσιος», «μάθε να υποτάσσεσαι»….ατελείωτη η λίστα των λέξεων που θα έβρισκα να χρησιμοποιήσω αυτή τη στιγμή. Εσωτερική ανάγκη, θα έλεγα λοιπόν, να πω κάτι διαφορετικό που θα δημιουργήσει νέα δυναμική στον τρόπο σκέψης.

-Πίσω από αυτόν τον άγνωστο πιστεύετε ότι κρυβόμαστε όλοι εμείς οι αναγνώστες του βιβλίου, ακόμη και εσείς;

Πίσω από αυτόν τον άγνωστο κρύβονται όλα τα αδιέξοδα τα οποία αντιμετωπίζουμε κατά καιρούς σε μια ζωή, η οποία είναι και εύκολη και δύσκολη, και όμορφη και άσχημη ενίοτε. Η ζωή είναι απ’ όλα, και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτούμε αυτό, τόσο μεγαλύτερη αρμονία κι ηρεμία θα αποκτήσουμε μέσα μας. Δεν είναι τόσο εύκολος στόχος, όσο μοιάζει σε μια πρώτη ανάγνωση. Πίσω από αυτό τον άγνωστο λοιπόν, κρύβονται όλοι μας οι φόβοι, οι ανασφάλειες, ο φόβος για το άγνωστο γενικότερα. Κρύβεται με άλλα λόγια, η ίδια η ανθρώπινη φύση μας, με όλες της τις ατέλειες, που τόσο μας τρομάζουν.

-Σ’ ένα σημείωμά σας γράφετε πως δεν είναι εύκολο να καθορίσει κανείς τη φύση του βιβλίου. Είναι ένα βιβλίο ψυχολογίας; Είναι ιστορία αγάπης ή μια ιστορία χαρούμενη; Ή μήπως είναι μια θλιμμένη ιστορία; Αναρωτιέστε; Αφήνετε σ’ εμάς να του δώσουμε ταυτότητα;

Όπως ανέφερα στη συνέχεια του σημειώματος, όλα τα παραπάνω συναντώνται και συνυπάρχουν. Και αυτό είναι η ζωή. Όλα συναντώνται αργά ή γρήγορα και όλα συνυπάρχουν. Και τελικά, το μήνυμα, είναι πως η ήττα και η παραίτηση, δεν είναι επιλογή. Η αναζήτηση της εσωτερικής μας αρμονίας, είναι κάτι από το οποίο οφείλουμε να μην παραιτούμαστε ποτέ. Ότι κι αν συμβαίνει γύρω μας και μέσα μας.

-Γράφετε επίσης πως αποτελεί ένα μίγμα πραγμάτων, με στόχο να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να δημιουργήσει μια αμφιβολία στο μυαλό. Είχατε λοιπόν κάποιο στόχο γράφοντάς το;

Μάθε να έχεις κριτική σκέψη. Να μην υπακούς σε συλλογικά κελεύσματα. Να μην αποζητάς τις εύπεπτες απαντήσεις και την ανούσια ζωή. Μάθε να διεκδικείς τη μοίρα σου, ακόμη και τις στιγμές που τρέμεις από φόβο. Μάθε να αντιδράς στο τίποτε και να διεκδικείς την ύπαρξή σου. Πολλοί οι στόχοι, κατά τη διάρκεια δημιουργίας του βιβλίου. Θα μπορούσα να μιλώ με τις ώρες. Μα ακόμη και σε λίγες γραμμές, αυτός που καταλαβαίνει, κατάλαβε ήδη.

-Είναι δύσκολο, τελικά, να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του;

Δεν είναι δύσκολο. Είναι αδύνατον. Μια ζωή μόνο δε φτάνει. Μα προσπαθούμε όσο γίνεται περισσότερο. Όσο πιο πολύ προχωρήσουμε, τόσο λιγότερο ηττημένοι θα είμαστε. Και όπως ανέφερα, η αίσθηση της ήττας, δεν πρέπει να είναι επιλογή.

-Ο πρωταγωνιστής σας κατάφερε να αμφισβητήσει τα πάντα ακόμη και τους φόβους του. Από την εμπειρία σας ως ψυχίατρος σε τι ποσοστό, πιστεύετε, οι άνθρωποι με φοβίες και ανασφάλειες καταφέρνουν να αλλάξουν τη μοίρα τους;

Δεν μπορώ να μιλήσω με ποσοστά. Μπορώ όμως να πω το εξής. Οι ιστορίες των ανθρώπων, διαφέρουν κατά πολύ και κατά πολύ μοιάζουν μεταξύ τους. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ένα είναι το κοινό σημείο κατά τη γνώμη μου. Η στιγμή που κάποιος αποφασίζει να απευθυνθεί στην επαγγελματική μου ιδιότητα και να έρθει στο ιατρείο, είναι η στιγμή που μέσα του νοιώθει περισσότερο ανελεύθερος από ποτέ. Αυτό θα μπορούσα να το πω με βεβαιότητα. Άλλοι μπορούν να ξεφύγουν από αυτό και άλλοι όχι. Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να αναλάβουμε την ευθύνη των επιλογών μας. Να αποδεχτούμε πως το όποιο παρόν, είναι απλά το σύνολο των επιλογών μας του παρελθόντος. Έτσι αλλάζουν τα πάντα και η ζωή γίνεται κάτι που εξελίσσεται δυναμικά και όχι κάτι που συμβαίνει παθητικά ερήμην μας, Και τότε, ίσως να αρχίσουμε να νοιώθουμε λίγο λιγότερο ανελεύθεροι. Τότε, ίσως αρχίζουμε να αναπνέουμε και πάλι.

-Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας με το τέλος του βιβλίου;

Το χαρούμενο τέλος, δεν είναι κάτι που θα συμβεί τυχαία. Δεν είναι κάτι που απλά θα πέσει από τον ουρανό. Κάνε κάτι γι αυτό. Αν νοιώθεις ότι η ζωή πάει λάθος, το πιο πιθανό είναι να έχεις δίκιο. Κάνε κάτι γι αυτό…

-Ετοιμάζετε κάποιο νέο συγγραφικό έργο. Και αν ναι πείτε μας αν θα έχει και πάλι επιστημονική προσέγγιση.

Προς το παρόν υπάρχουν διάφορα ημιτελή συγγραφικά πειράματα στον υπολογιστή μου. Όπως ήταν και το συγκεκριμένο, για καιρό έτσι. Ώσπου κάποια στιγμή, η ανάγκη να εκφραστώ υπερίσχυσε της ανάγκης να παραμένω στη σιωπή. Μια τέτοια στιγμή περιμένω, χωρίς να ξέρω πότε θα συμβεί. Στο μεταξύ, ας προσπαθήσουμε να ζούμε όπως μας αξίζει. Όπως έγραψε και ο Μπρεχτ «αυτό που έχετε αρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας αρνούνται»….


Βιογραφικό

Ο Χρήστος Κακουλίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Πορεύτηκε στο ταξίδι της ζωής και στο δρόμο, μεταξύ άλλων, συνάντησε την Ψυχιατρική. Ζει και εργάζεται ως ψυχίατρος στην Κατερίνη, όπου έχει και το ιατρείο του, ενώ ταυτόχρονα κάνει ψυχοθεραπείες online, παρέχοντας την ψυχοθεραπευτική διαδικασία σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Παράλληλα, ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων καθώς και με την ποίηση. Το συγγραφικό κομμάτι είναι η ατομική του ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave