Συγγραφέας του βιβλίου «Ακροβατώντας στη σιωπή» – Εκδόσεις «Ωκεανός»

Στην αρχή ήταν ένας τρόπος λύτρωσης από τα τραυματικά βιώματα του 1974 κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η λύτρωση ήρθε και μαζί της έφερε τη μεγάλη επιθυμία να συνεχίζει να μιλάει για τα συγκλονιστικά γεγονότα του απελευθερωτικού αγώνα. Κάπως έτσι, ο Όμηρος Αβραμίδης μπήκε δυναμικά στο χώρο της συγγραφής, στον οποίο παραμένει πιστός εδώ και δεκαετίες. Βιβλία του μεταφράστηκαν, έγινε αφηγητής σ’ ένα από αυτά που κυκλοφόρησε ως ηχητικό σε όλες τις χώρες του κόσμου και οι ήρωές του άγγιξαν τις ψυχές μας. Σήμερα μιλάει στο Vivlio-life γι αυτή τη μεγάλη συγγραφική πορεία.

-Την υπογραφή σας φέρουν δεκατέσσερα μυθιστορήματα, μια συλλογή διηγημάτων ενώ το βιβλίο σας «Ο Δρόμος του Φεγγαριού» έγινε και ηχητικό (Audiobook), με αφηγητή εσάς και κυκλοφορεί σε όλες τις χώρες του κόσμου. Επίσης βιβλία σας έχουν μεταφραστεί στα Τούρκικα, τα Αλβανικά και τα Γαλλικά. Σε ποιον από τους πρωταγωνιστές αυτών των βιβλίων δώσατε τα περισσότερα δικά σας χαρακτηριστικά ή κάποιων κοντινών σας ανθρώπων;

Θα έλεγα ότι μάλλον σε ορισμένους από τους εξιδανικευμένους ήρωές μου δίνω όχι τα δικά μου χαρακτηριστικά, αλλά εκείνα που θα ήθελα να είχα και πράγματι σε αρκετές περιπτώσεις οι χαρακτήρες των βιβλίων μου είναι εμπνευσμένοι από ανθρώπους που συνάντησα, θαύμασα και εκτίμησα για την στάση τους απέναντι στη ζωή και τις δυσκολίες της.

-«Ακροβατώντας στη σιωπή» είναι το τελευταίο σας βιβλίο με πρωταγωνιστές τον Γκρέκο και τον Φουάτ. Ο ένας από τον Λίβανο και ο άλλος από την Ελλάδα. Πώς τους “έδεσε” η συγγραφική σας πένα;


O Γκρέκο κι ο Φουάτ, ήταν κι οι δυο μετανάστες στην Αυστραλία. Γνωρίστηκαν σ’ ένα ατύχημα που συνέβη στον Φουάτ, όταν ο Γκρέκο έτρεξε να τον βοηθήσει. Κι όταν ο Γκρέκο διαπίστωσε πως ο Λιβανέζος δεν είχε κανέναν δικό του άνθρωπο – αφού όλη η οικογένειά του είχε σκοτωθεί σ’ ένα βομβαρδισμό στο Λίβανο – του συμπαραστάθηκε. Έτσι συνδέθηκαν, κι όταν ο Λιβανέζος πέθανε άφησε στον Έλληνα φίλο του όλη του την περιουσία.

-Το βιβλίο σας «Με τα φτερά της ελπίδας» αγαπήθηκε από το αναγνωστικό κοινό και επανακυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «ΩΚΕΑΝΟΣ». Βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα;

Είναι μια αληθινή ιστορία, όπου πρωταγωνιστεί η Αντιγόνη, μια γυναίκα δυναμική που βοήθησε με τη δράση στον αγώνα της ΕΟΚΑ και έδεσε τη ζωή της και τα όνειρά της μ’ έναν ήρωα του αγώνα. Η αγωνία θα κορυφωθεί όταν αργότερα θα αναζητήσει τα αίτια του θανάτου του και θα πέσουν οι μάσκες…

-Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων σας ερωτευτήκαμε, πονέσαμε, αντιμετωπίσαμε τον θάνατο, τον πόλεμο, την πολιτική διαφθορά, ακόμη και το αστυνομικό μυστήριο…

Αυτό που λέτε, «μέσα από τις σελίδες σας… πονέσαμε, αντιμετωπίσαμε το θάνατο και την πολιτική διαφθορά…» με κολακεύει, γιατί αν έχουν έτσι τα πράγματα, σημαίνει πως κατάφερα να δώσω στα βιβλία μου κάποιες πραγματικότητες της ζωής και της ύπαρξης. Σας ευχαριστώ.

-Με ποιο κριτήριο επιλέγετε κάθε φορά το θέμα με το οποίο θα ασχοληθείτε;

Ξεκίνησα να γράφω επιθυμώντας να βάλω στο χαρτί τραυματικά μου βιώματα από τον απελευθερωτικό αγώνα της ιδιαίτερης πατρίδας μου και την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο. Αρχικά, η συγγραφή, ήταν ένας τρόπος λύτρωσης αυτών που έζησα. Στη συνέχεια μια επιθυμία να «μιλήσω» για τα γεγονότα.

-Πόσο επηρεαστήκατε πρώτα ως άνθρωπος και στη συνέχεια ως συγγραφέας από την τουρκική εισβολή στην πατρίδα σας;

Πράγματι έζησα στιγμές αγωνίας και τρόμου. Εκείνη την εποχή εργαζόμουν ως εκπαιδευτικός στην Κερύνεια και τυχαία, την ημέρα της εισβολής, βρισκόμουν με την οικογένειά μου στο πατρικό μου στη Λεμεσό. Στα δυο δωμάτια του πατρικού σπιτιού μου βρήκανε άσυλο τριάντα άτομα που δεν μπορούσαν πλέον να επιστρέψουν στις κατεχόμενες περιοχές. Επιβιώσαμε πιπιλίζοντας λίγες ρόγες σταφυλιού. Όταν σταμάτησε το πυρ, λόγω της υποτροφίας μου από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, μας επιτράπηκε να φύγουμε για το Παρίσι. Όλα μας τα πράγματα έμειναν και χάθηκαν στην Κερύνεια, με αποτέλεσμα να διασχίζουμε τις χιονισμένες Άλπεις με καλοκαιρινά ρούχα και σχεδόν καθόλου αποσκευές.

-«Ο δρόμος του φεγγαριού» έγινε αμέσως Best seller και μιλά για εκείνα τα γεγονότα. Είναι βιωματικό;

Θα έλεγα πως ναι. Οι φανταστικοί ήρωες της ερωτικής ιστορίας βιώνουν δρουν και αλληλεπιδρούν με τα πραγματικά ιστορικά συμβάντα. Όπως προανέφερα, έγινα συγγραφέας εξαιτίας της έντονης επιθυμίας μου να μοιραστώ εκείνες τις δραματικές στιγμές.

-Πώς νιώσατε όταν πολλά χρόνια μετά κληθήκατε να γίνετε ο ίδιος αφηγητής του βιβλίου σας, για την ηχητική του μορφή σε CD;

Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός. Τα ηχητικά βιβλία έχουν αγαπηθεί και κυκλοφορούν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό αλλά το 2011 στην Ελλάδα ήταν ακόμη άγνωστα. Επίσης δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να ανταποκριθώ, σωστά, στις ανάγκες της αφήγησης. Ο γιός μου ο Μιχάλης που έγραψε και τη μουσική για την επένδυση του Audiobook και οι συνεργάτες του ήθελαν να πειραματιστούν καλλιτεχνικά αλλά και να σχεδιάσουν το πρώτο ηχητικό βιβλίο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους κανόνες μιας διεθνούς πλατφόρμας που επιτρέπει την πρόσβαση στο σύνολο των πολιτών. Πείσθηκα και πραγματικά συγκινήθηκα όταν στις πρώτες δημόσιες παρουσιάσεις, σε Ελλάδα και Κύπρο, διαπίστωσα την επιτακτική ανάγκη να μπορούν όλοι οι πολίτες να έχουν ίση πρόσβαση στην γραφή, την ψυχαγωγία και την πληροφορία. Είναι θέμα δημοκρατίας. Επίσης ο σκηνοθέτης και στιχουργός Γιώργος Κορδέλλας έγραψε στίχους, πραγματικά γεννημένους από τα σπλάχνα των ηρώων μου και η Φωτεινή Δάρρα ερμήνευσε το ομώνυμο τραγούδι με τη Νατάσα Μποζίνη να τη «συνοδεύει» διαβάζοντας αποσπάσματα από το βιβλίο.

-Υπάρχει και άλλο μυθιστόρημά σας στο οποίο η Κύπρος έχει τον πρώτο λόγο;

Άλλα τρία. «Η κίτρινη σημαία», «Γιατί Αλλάχ;» και «Με τα φτερά της ελπίδας». Όλα βασίζονται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα που βιώνουν οι φανταστικοί μου ήρωες. Αφού εξωτερίκευσα αυτές τις τραυματικές μου εμπειρίες, καταπιάστηκα και με άλλα θέματα, όπως είναι ο έρωτας, η αγάπη, η καλοσύνη και η ανωτερότητα της ψυχής.

-Ποιο από τα πολιτικοινωνικά προβλήματα των τελευταίων χρόνων θα μπορούσαν να σας εμπνεύσουν για ένα μελλοντικό μυθιστόρημα;

Η σημερινή ανέχεια που τραυματίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στερεί από τους νέους τη χαρά να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν ένα στέρεο μέλλον στην εξαθλιωμένη πατρίδας μας. Η καθημερινή δύσκολη ζωή ανθρώπων που έμειναν άστεγοι, κοιμούνται στους δρόμους, αδυνατούν να υποστηρίξουν τις οικογένειες τους. Ιστορίες αληθινές από τη ζώσα πραγματικότητα που δε χρειάζονται μυθοπλαστικά «στολίδια».

-Σπουδάσατε γαλλική φιλολογία και βρεθήκατε με υποτροφία στη Σορβόνη. Ήρθατε σε επαφή με το έργο σπουδαίων Γάλλων συγγραφέων στην πρωτότυπη γλώσσα. Ποιον συγγραφέα ξεχωρίζετε;

Ναι, ασφαλώς. Έχω εντρυφήσει αρκετά στη γαλλική λογοτεχνία, κι είναι τόσοι πολλοί οι συγγραφείς που έχω διαβάσει και θαυμάσει που ίσως είναι δύσκολο να σταθώ σε έναν. Θα μπορούσα ίσως ν’ αναφέρω τον Ουγκώ, έναν συγγραφέα που με είχε συγκινήσει με τους Αθλίους του από τα παιδικά μου χρόνια. Εξίσου σημαντικούς θεωρώ τους Βολταίρο, Ρουσώ, Μοντεσκιέ, Καμύ, Σάρτρ, κι ένα σωρό άλλους.

-Εργαστήκατε ως μεταφραστής, ως επιμελητής ως υπεύθυνος σύνταξης και επιλογής βιβλίων σε εκδοτικούς οίκους και τα τελευταία χρόνια ασχολείστε αποκλειστικά με τη συγγραφή. Ποιος χώρος κρύβει μεγαλύτερες συγκινήσεις;

Σίγουρα ο συγγραφικός. Ως νέα συγγραφέας και εσείς ίσως έχετε νιώσει πόσο συναρπαστικό είναι να ολοκληρώνεται ένα γέννημα του νου και να γίνεται κοινό κτήμα με ανθρώπους που το επιλέγουν. Πολύ σημαντική όμως και κρίσιμη θεωρώ την εργασία του μεταφραστή. Είναι ο άνθρωπος που αναλαμβάνει την ευθύνη να μεταφέρει σπουδαία αλλόγλωσσα βιβλία στην γλώσσα της χώρας του. Από τη δική του ικανότητα κρίνεται το τι θα «εισπράξει» ο αναγνώστης από όσα πραγματικά έγραψε ο συγγραφέας.

-Ασχοληθήκατε επίσης και με την πρακτόρευση ξένων εκδοτικών οίκων στην Ελλάδα. Οι Έλληνες αναγνώστες αγαπούν το ξένο βιβλίο; Τι δείχνει η εμπειρία σας στον χώρο;

Και βέβαια το αγαπούν. Δεν είναι λίγοι οι σύγχρονοι ξένοι συγγραφείς, που διαβάστηκαν από πολλές χιλιάδες Έλληνες, όπως ο Jeffrey Archer, o Wilbur Smith, o Sidney Sheldon, η Judith Krantz, η Alliente, και τόσοι άλλοι.

Βιογραφικό

Ο Όμηρος Αβραμίδης γεννήθηκε στην Κύπρο. Σπούδασε ελληνική και γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως καθηγητής σε σχολεία της Κύπρου. Το 1974-1975 σπούδασε εφαρμοσμένη γλωσσολογία στη Σορβόνη με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως μεταφραστής και επιμελητής βιβλίων και ως υπεύθυνος σύνταξης σε διάφορους εκδοτικούς οίκους. Η σημερινή του επαγγελματική δραστηριότητα περιλαμβάνει εκτός από τη μετάφραση και τη συγγραφή, και πρακτόρευση ξένων εκδοτικών οίκων στην Ελλάδα. Από το 2002 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.

Έγραψε τα βιβλία: «Η κίτρινη σημαία» – «Ο δρόμος του φεγγαριού» – «Με τα μάτια της ψυχής» – «Ακριβή κληρονομιά» – «Άκου το τραγούδι της βροχής» – «Γιατί Αλλάχ» – «Σαν ανοιξιάτικη μπόρα» – «Οι δρόμοι της καρδιάς» – «Το τρίτο πρόσωπο» – «Η αγάπη είναι το μυστικό» – «Η δροσοσταλίδα της συγνώμης» (Ωκεανίδα). «Με τα φτερά της ελπίδας» (Εμπειρία Εκδοτική), «Γύρισε σελίδα» – «Διχασμένη αγάπη» (Διόπτρα), «Ακροβατώντας στη σιωπή) «Ωκεανός».

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave