Το κοινωνικό μυθιστόρημα «Απώλειες» της Ιουλίας Ιωάννου, που κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ είναι το 2ο βιβλίο της. Ένα χρόνο πριν από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε το «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα», που διαβάστηκε ευχάριστα και αγαπήθηκε από πολλούς . Η Αγρινιώτισσα συγγραφέας τα τελευταία χρόνια διαχειρίζεται την προσωπική της ιστοσελίδα vivlio-life.gr, όπου παρουσιάζει τις νέες κυκλοφορίες βιβλίων, κριτικές και σκέψεις για το βιβλίο , εκδηλώσεις γύρω από το χώρο του βιβλίου και συνεντεύξεις Ελλήνων συγγραφέων.

Οι 415 περίπου σελίδες του μυθιστορήματος «Απώλειες» διαβάζονται εύκολα και κρατούν τον αναγνώστη σε μεγάλη αγωνία, καθώς τα γεγονότα ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη και ο καθένας ξεχωρίζει ένα κομμάτι του εαυτού του. Γιατί ποιος δεν ερωτεύτηκε, δεν αγάπησε, δε χάρηκε ή δεν έκλαψε για τις απώλειες των αγαπημένων του; Η ζωή μας παρουσιάζει εναλλαγές, που άλλοτε μπορούμε να τις ρυθμίσουμε κι άλλες φορές όχι. Κι όπως η ίδια η συγγραφέας αναφέρει στο σημείωμά της στο τέλος του βιβλίου « είναι τόσα κομμάτια δικά μου μέσα σε αυτές τις σελίδες, που θα ήταν ένα μεγάλο ψέμα αν έλεγα πως απλά τις φαντάστηκα». Το βιβλίο αφιερώνεται «στη μνήμη όσων χάραξαν την πορεία τους στη ζωή της , ο καθένας με το δικό του τρόπο και στην Κατερίνα». Από το βιβλίο του Μ. Λουντέμη «οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος» παρατίθεται στη συνέχεια ένα απόσπασμα για τον κάθε συγγραφέα, που καταλήγει πως «όποιος συγγραφέας δεν εξομολογείται ψεύδεται».

Στα 41 κεφάλαια του περιεχομένου ο αναγνώστης γνωρίζει τα πρόσωπα του έργου, που το καθένα έχει σημαντικό ρόλο, τα αγαπά, τα συμπαθεί ή τα μισεί, τα συμπονά, τα λυπάται, χαίρεται και αγανακτεί, ανάλογα με τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Γιατί στις «απώλειες» δεν έχουμε μόνο θανάτους. Ως θέματα κυριαρχούν: ο έρωτας, η βία στις γυναίκες, η εκμετάλλευση και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, η παιδική εγκατάλειψη, η ορφάνια, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις, η φιλία, η ανθρωπιά και η ιδιοτέλεια, η ύβρη και η τιμωρία, η δύναμη της πίστης και της μοίρας, ο ρόλος της οικογένειας, το απροσδόκητο και τα πολλά λάθη που είναι πολλές φορές καθοριστικά για το μέλλον μας. Η Λευκάδα, η Λέρος, η Αθήνα, η Κρήτη, μια επαρχιακή πόλη με τα γύρω χωριά είναι οι περιοχές που τα πρόσωπα ζουν και κινούνται και που η συγγραφέας καταφέρνει να γνωρίσει ο αναγνώστης με τις λεπτομερείς και ζωντανές περιγραφές της.

Ας δούμε τα κυριότερα πρόσωπα , που σκιαγραφούνται μέσα από μονολόγους, διαλόγους ή αφηγήσεις ανάλογα με την εξέλιξη: η Μαρία και η Ειρήνη είναι κόρες δυο απλών ανθρώπων. Η Μαρία παντρεύεται τον Ηλία και μεγαλώνουν δύο παιδιά, που τα στέλνουν στην Αθήνα για σπουδές. Η Ειρήνη μένει έγκυος από τον αγροτικό γιατρό το Χρήστο, που φεύγει ξαφνικά από το χωριό , δίχως να ξέρει την εγκυμοσύνη κι ενώ οι γονείς του του έχουν άλλη γυναίκα, η Ειρήνη παντρεύεται το Λάμπη, γεννάει τη Χριστίνα (κόρη του Χρήστου) κι αργότερα το Χρύσανθο, ενώ η γυναίκα του Χρήστου Θέκλα γεννάει τη Σοφία και λίγο μετά τους εγκαταλείπει. Στην εφηβεία Σοφία και Χριστίνα είναι φίλες. Η Σοφία τα φτιάχνει με τον καθηγητή της Απόστολο και ζει μια τραυματική εμπειρία μαζί του, ενώ η Χριστίνα είναι μαζί με το Φίλιππο ,που την παντρεύεται και κάνουν μια κόρη την Ελπίδα. Ο πρόωρος θάνατος του Λάμπη και του Χρύσανθου, φέρνει κοντά το Χρήστο και την Ειρήνη και αποκαλύπτεται ότι Σοφία και Χριστίνα είναι αδερφές. Η Άβα, αδερφή του Λάμπη , παίρνει την εκδίκησή της και τιμωρείται, η Σοφία γνωρίζει τον Όμηρο που έχει κι αυτός τη δική του ιστορία και παρελθόν, στη ζωή τους μπαίνουν και η Ευανθία με τη Ζωή (κόρη του Απόστολου), ενώ ο Απόστολος τιμωρείται για τις επιλογές του, ιδίως μετά την κυκλοφορία ενός μυθιστορήματος από τη Μαρία, με το οποίο αποκαλύπτονται κρυμμένες αλήθειες. Κι ενώ όλα πάνε καλά μετά τη γέννηση της μικρής Ελπίδας, ο πρόωρος θάνατος της Χριστίνας φέρνει τα πάνω κάτω . Η Ευανθία με τη μικρή Ζωή έχουν μετακομίσει από τη Λέρο στην Αθήνα, οι γονείς της Ειρήνης και της Μαρίας έχουν πεθάνει και ο Χρήστος με την Ειρήνη είναι πλέον μαζί, πικραμένοι όμως πολύ για τον απροσδόκητο θάνατο της κόρης τους Χριστίνας.

Οι «απώλειες», ένα μυθιστόρημα γραμμένο με ρέοντα νεοελληνικό λόγο, διαβάζεται με κομμένη την ανάσα για τις τύχες των πρωταγωνιστών. Θέλω να πιστεύω πως σύντομα θα διαβάσουμε ένα νέο βιβλίο της κυρίας Ιωάννου, αφού τα δύο πρώτα της βιβλία κάνουν ένα μεγάλο και θριαμβευτικό ταξίδι. Καλή συνέχεια λοιπόν…

apol

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave