Συγγραφέας του βιβλίου «Το ξεχορτάριασμα» – Εκδόσεις Εντευκτηρίου

Ιστορίες που έζησε, στιγμιότυπα πεπρωμένα στον χρόνο, συναισθήματα που ένιωσε, πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή της και άφησαν το καθένα το δικό του αποτύπωμα. Αυτό είναι «Το ξεχορτάριασμα» της Νόρας Πυλόρωφ. Κάποιες από τις ιστορίες της έχουν δημοσιευτεί παλιότερα στο περιοδικό Εντευκτήριο και αυτούσιες τις χρησιμοποίησε και στο νέο της βιβλίο. «Γράφοντας τες τις κράτησα στη μνήμη μου. Εκδίδοντάς τες τις μοιράζομαι με τους αναγνώστες μου». Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας το βιβλίο αυτό είναι το προσωπικό της ξεχορτάριασμα. «Μόνο που όταν τις έγραφα σε βάθος χρόνου ούτε το ήξερα ούτε το είχα συνειδητοποιήσει ότι με κάθε ιστορία εξόρκιζα δαίμονες, έδιωχνα φαντάσματα, ξεχορτάριαζα από ζιζάνια και άλλα βλαπτικά».

  • Οι ιστορίες του βιβλίου γράφτηκαν σε μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς σκοπό και χωρίς πρόγραμμα αλλά από ανάγκη, όπως λέτε. Πότε απέκτησαν σκοπό και μπήκαν σε πρόγραμμα στο μυαλό σας;
    Πολύ πρόσφατα. Σκέφτηκα ότι ήταν κρίμα να αραχνιάσουν στο συρτάρι. Σκέφτηκα και πόσο σημαντικές υπήρξαν για μένα τη δεδομένη στιγμή που γράφτηκαν. Και πόσο ευεργετική αποδείχτηκε μακροπρόθεσμα η καταγραφή τους.
  • «Πήγαινε από κει που ξεκίνησες, πήγαινε με το κεφάλι χαμηλά, εσύ ξέρεις από βότανα, βρες αυτό που θα σε κάνει καλά. Ξεχορτάριασε το μέσα σου», γράφετε στο οπισθόφυλλο. Είναι, άραγε, η συλλογή αυτών των διηγημάτων το δικό σας προσωπικό ξεχορτάριασμα;
    Έτσι είναι. Μόνο που όταν τις έγραφα σε βάθος χρόνου ούτε το ήξερα ούτε το είχα συνειδητοποιήσει ότι με κάθε ιστορία εξόρκιζα δαίμονες, έδιωχνα φαντάσματα, ξεχορτάριαζα από ζιζάνια και άλλα βλαπτικά.
  • Κάποιες από τις ιστορίες σας είναι αληθινές και κάποιες τις ντύσατε με μυθοπλασία. Ποια είναι, όμως, εκείνη η ιστορία που κρύβει μέσα της τα πιο δυνατά σας συναισθήματα;
    Δεν μπορώ να πω. «Παιδιά» μου είναι οι ιστορίες με κληρονομημένα ελαττώματα και προτερήματα. Και εμπεριέχουν και το δικό μου γονίδιο. Αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποια.
  • «Είναι φωτογραφίες, είναι στιγμιότυπα πεπρωμένα στον χρόνο». Πόσο ζωντανά κρατάτε μέσα σας τις φωτογραφίες και τις εμπειρίες που επιλέξατε να μοιραστείτε, ώστε να μην ξεθωριάσουν από τον αδυσώπητο χρόνο;
    Γράφοντας τες τις κράτησα στη μνήμη μου. Εκδίδοντάς τες τις μοιράζομαι με τους αναγνώστες μου.
  • Κάποιες από τις καταστάσεις που περιγράφετε στις ιστορίες σας έτυχε, όπως λέτε, να σας ρίξουν κάτω. Τώρα που τις βλέπετε από απόσταση και μέσα από το ρόλο της αφηγήτριας, τις βρίσκετε το ίδιο σημαντικές ώστε να σας επηρεάσουν αρνητικά;
    Είναι πολύ δύσκολη ερώτηση. Τροφοδοτεί το βίωμα τη μνήμη ή το αντίθετο; Σίγουρα καταγράφοντας κάτι το ξαναβιώνεις και αυτό μακροπρόθεσμα ενεργεί κατευναστικά. Νομίζω. Είναι εγώ με εμένα. Ένα είδος aller retour.
  • «Γυναικουβέντες… άνευ ουσίας και σημασίας» είναι ο τίτλος ενός απολαυστικού διηγήματος μ’ ένα ιδιαίτερο άρωμα γυναίκας. Πόσο κοντά ήρθατε με τη Σάντρα, την Καίτη και την Ελευθερία συνομιλώντας μαζί τους μέρες και νύχτες συγγραφής;
    Ήθελα να αγγίξω ένα καθαρά γυναικείο θέμα και να παρουσιάσω τρείς γυναίκες, τρεις όψεις του ιδίου προβληματισμού, και το πώς τους επιτρέπει το βιογραφικό τους να προσεγγίσουν τη θηλυκότητά τους. Ή να μην την προσεγγίσουν.
  • Οι τρεις φίλες ονομάζουν την παρέα τους «το ντιβάνι», γιατί συχνά πυκνά παίζουν το παιχνίδι της ανάλυσης: αυτοαναλύονται και αλληλοαναλύονται συγχρόνως. Ποιο είναι το βασικό θέμα συζήτησης της γυναικοπαρέας σας;
    Ο έρωτας, οι ανθρώπινές σχέσεις, οι οικογενειακές ολιγωρίες. Ενδεχομένως να μιλάνε και για άλλα πράγματα όπως για τα παιδιά τους (!) αλλά εγώ επικεντρώνομαι στο θέμα της γυναικείας σεξουαλικότητας. Θέμα παρεξηγημένο και θέμα ταμπού.
  • Ένα πρόσωπο που αγαπήσαμε σ’ αυτό το βιβλίο είναι ο θείος Φωτίκας. Μια γλυκιά φυσιογνωμία που δείχνει να σας γεμίζει με γλυκά συναισθήματα. Μιλήστε μας γι αυτόν τον χαρακτήρα.
    Είναι Πόντιος ο θείος Φωτίκας, Καυκάσιος για την ακρίβεια, πονεμένος, χτυπημένος από τη μοίρα, ένας λύκος μοναχικός, γεμάτος αξιοπρέπεια, σκύβει στη χαζούλα τη μικρή γιατί είναι η μόνη που τον πλησιάζει και του ζητάει τη βοήθειά του. Του θυμίζει ενδεχομένως το δικό του κορίτσι. Προσπαθεί να της εξηγήσει τον ουρανό και τη γη και τον Θεό και με τον δικό του τρόπο και για τους ανθρώπους που χάθηκαν.
  • Ο κορωνοϊός και ό, τι συνοδεύει αυτό το δυσάρεστο κεφάλαιο των τελευταίων χρόνων δείχνει να έχει εμπνεύσει και εσάς. Άλλωστε η αποφυγή της χειραψίας ως παραίνεση γέννησε το κεφάλαιο «Ο “τέως” κι εγώ» έτσι δεν είναι;
    Έτσι είναι. Θα είχα πολλά να γράψω για την εποχή αυτή που μας τσαλάκωσε και μας έμαθε να ζούμε αλλιώς αλλά είναι ακόμα πολύ φρέσκα τα πράγματα και υπήρξαν απώλειες και σε συγγενείς και σε φίλους. Το Κακό είναι ακόμα εδώ άλλο αν κάνουμε ότι δεν είναι. Ότι ξεμπερδέψαμε.
  • Κάποιες από τις ιστορίες σας, έχουν δημοσιευτεί παλιότερα στο περιοδικό Εντευκτήριο. Νιώσατε την ανάγκη να τις δείτε μ’ ένα άλλο μάτι και να κάνετε παρεμβάσεις ή τις προσθέσατε αυτούσιες στη νέο σας βιβλίο;
    Αυτούσιες, δεν άλλαξα ούτε λέξη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τι φαρμάκι πότισες, κορίτσι μου, το μέσα σου κι έφτασες εδώ που έφτασες; Τι σε πιλάτεψε και το ‘κανες αυτό στον εαυτό σου Μυαλό απροσκύνητο είσαι, κοίταξες να φτιάξεις εσύ τη μοίρα σου! Αφού δεν είχες κανέναν να προστρέξεις. Πήγαινε από κει που ξεκίνησες, πήγαινε με το κεφάλι χαμηλά, εσύ ξέρεις από βότανα, βρες αυτό που θα σε κάνει καλά. Ξεχορτάριασε το μέσα σου. Εκεί είναι, εκεί! Αυτό που ψάχνεις. Μίλα με τον Θεό! Κι αυτός εκεί. Φύγε τώρα! Λεφτά δεν θέλω!

Βιογραφικό
Η Νόρα Πυλόρωφ γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε τη Γερμανική Σχολή και σπούδασε στη Γερμανία στο Ινστιτούτο Διερμηνέων-Μεταφραστών του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Γερμανικά, Αγγλικά, Ιταλικά και Οικονομία.
Εργάστηκε ως καθηγήτρια Γερμανικής Γλώσσας στο Ινστιτούτο Goethe, κυρίως σε τάξεις Ανώτατης Βαθμίδας. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη διδασκαλία της μετάφρασης και της Γερμανικής Λογοτεχνίας. Μετέφρασε από τα γερμανικά μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές και διηγήματα. Υπήρξε βασική μεταφράστρια του λογοτεχνικού περιοδικού Ausblicke (1970-1979) και συνεργάζεται με το περιοδικό Εντευκτήριο. Το 2004 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων της Καθρέφτες θαμποί: Τέσσερις ιστορίες και μια αληθινή, και ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Το Διαμαντένιο Άλφα, Η ανάσα στο σβέρκο, Συνένοχοι, Έρωτας μάγος και Το ξεχορτάριασμα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave