Συγγραφέας του βιβλίου «Η ερωμένη του πατέρα» – Εκδόσεις Ψυχογιός
Τρεις πρωταγωνιστές: Νέστορας – Ελισάβετ – Λίλα. Δυο διαφορετικές μουσικές: κλασσική και punk. Ένας πόλεμος: Τον ζήσαμε κι εμείς, επειδή τα σύννεφά του ταξίδεψαν από τη Σερβία και μαύρισαν και τον δικό μας ουρανό. Όλα αυτά τα δεδομένα συνθέτουν ένα μυθιστόρημα στο οποίο κυριαρχεί το ερωτικό τρίγωνο που ύφανε με τέτοιο τρόπο η Σοφία Βόικου, ώστε όχι μόνο να αγαπήσουμε τους ήρωές της και να κατανοήσουμε τα συναισθήματά τους αλλά και να βρεθούμε αντιμέτωποι με διάφορα ερωτήματα που προκύπτουν κατά την ανάγνωση. Έχουμε, άραγε, το δικαίωμα να σκαλίζουμε το παρελθόν των γονιών μας όπως έκανε η Άρια; Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας και δεν μπορούμε να μη συμφωνήσουμε μαζί της «Ναι έχουμε το δικαίωμα να σκαλίζουμε το παρελθόν των γονιών μας. Όχι όμως για να τους κατακρίνουμε αλλά για να αντιληφθούμε πως είναι ανθρώπινοι και όχι θεοί, να τους αποδομήσουμε, να τους κατανοήσουμε, να τους συγχωρέσουμε εάν χρειάζεται κι έτσι να μπορέσουμε κι εμείς από το στάδιο του παιδιού να προχωρήσουμε στο στάδιο του ενήλικα».
- Ας ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας από το ερώτημα της τελευταίας πρότασης του οπισθόφυλλου αν η αγάπη μοιράζεται στα τρία. Μάλλον «Η ερωμένη του πατέρα» θα επιχειρήσει να μας πείσει πως μοιράζεται…
Μεγάλο φιλοσοφικό ερώτημα που όπως όλα τα μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα απάντηση δεν έχει… Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα κτητικό, δεν μοιράζεται. Η αγάπη όμως είναι διαφορετική… μπορεί να μοιραστεί στα τρία… ή μήπως όχι; Εξαρτάται ποιο πρόσωπο από τα τρία είναι ο καθένας… - «Δυο γυναίκες δυο μουσικές, δυο χώρες, ένας άντρας». Είναι τα πρώτα στοιχεία που μας δίνετε αλλά είναι αρκετά για να καταλάβουμε πολλά. Τι λέτε, να γνωρίσουμε πρώτα τις δυο μουσικές πριν μας μιλήσετε για τους κεντρικούς σας ήρωες;
Πρόκειται για δύο διαφορετικούς μουσικούς κόσμους που το πιο πιθανό είναι να μην συναντηθούν ποτέ. Από τη μία πλευρά είναι ο κόσμος της κλασικής μουσικής, ο κόσμος της Ελισάβετ, μια μουσική που απαιτεί χρόνο, κόπο και γνώση για να την προσεγγίσεις. Είναι μία μουσική που σκοπό έχει να εξημερώσει τα πάθη και να ηρεμήσει την ανθρώπινη ψυχή. Στον αντίποδα, είναι ο κόσμος της punk μουσικής, μιας μουσικής που από πολλούς δεν θεωρείται μουσική αλλά ένας εκνευριστικός θόρυβος, ο κόσμος της Λίλα. Η punk είναι μια άγρια μουσική, βίαιη, επιθετική. Δεν έχει σκοπό να ηρεμήσει. Θέλει να κραυγάσει την αδικία, να «φτύσει» όλη την οργή που κρύβουμε μέσα μας. - Νέστορας Μπενέτος, πολεμικός ανταποκριτής στο φλεγόμενο Βελιγράδι του 1999. «Ήταν πλασμένος για την είδηση…». Μιλήστε μας για τον άντρα, τον επαγγελματία, τον εραστή.
Ο Νέστορας Μπενέτος αν και είναι ερωτευμένος με δύο γυναίκες, νομίζω τελικά πως η μεγάλη του ερωμένη παραμένει η δουλειά του, το πολεμικό ρεπορτάζ. Είναι στο μόνο που δεν κάνει ποτέ εκπτώσεις, που είναι έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του ζωή για την είδηση. Είναι ο δημοσιογράφος που κάθε μεγάλο ειδησεογραφικό κανάλι θα ήθελε να έχει στην ομάδα του. Άριστος επαγγελματίας, με ηθικές αρχές, μάχεται για το δίκιο. Τώρα ως σύζυγος ή ως εραστής, ακολουθεί τουλάχιστον στην αρχή, το κλασικό «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Στην προσωπική του ζωή δεν είναι έτοιμος για ρηξικέλευθες λύσεις… ίσως να φταίει και το παιδικό τραύμα που κουβαλά στην πλάτη του. - Ελισάβετ και Λίλα. Είναι οι «δυο γυναίκες». Σύζυγός του η πρώτη, η γυναίκα που του έκλεψε την καρδιά και το μυαλό η δεύτερη. Δώσατε στα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας σας κάποια κοινά στοιχεία στον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους;
Ξεκινάμε με το προφανές. Και οι δυο γυναίκες είναι μουσικοί, λατρεύουν την τέχνη τους. Και οι δύο γυναίκες επίσης, είναι δυναμικές και σαγηνευτικές. Ακόμα και αν η Ελισάβετ φαίνεται αδύναμη, στην πραγματικότητα δεν είναι. Με έναν ιδιότυπο τρόπο, παίρνει πάντα αυτό που θέλει. Το διεκδικεί μ’ έναν δικό της τρόπο. Οπότε, τα κοινά τους χαρακτηριστικά, θα έλεγα πως είναι δύναμη και σαγήνη. - «Ποια στο διάολο είσαι;» αναρωτιέται η κόρη του Άρια. Όχι μόνο έχει βάλει σκοπό της ζωής της να μάθει ποια είναι η γυναίκα που έγραφε στον πατέρα της αλλά διαβάζει τα γράμματά της και τα αποστηθίζει. Τι πυροδοτεί αυτή την εμμονή;
Αααα, με τίποτα δεν θα την χαρακτήριζα εμμονή. Περιέργεια, θα έλεγα. Κι ένας ανυπόκριτος θαυμασμός για έναν μεγάλο έρωτα που υπήρχε μέσα στο σπίτι, στην οικογένειά της και η ίδια δεν είχε αντιληφθεί τίποτα. Όχι η Άρια δεν είναι εμμονική, είναι απλώς περίεργη. Θέλει να κατανοήσει τους δικούς της για να μπορέσει να συγχωρέσει και να προχωρήσει και η ίδια στη ζωή της. Γιατί νιώθει πως ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού της οφείλεται σε αυτόν τον άγνωστο έρωτα. - Υπήρξαμε παιδιά και κάποιοι έχουμε παιδιά. Η Άρια θα μας απαντήσει κατά την ανάγνωση στο ερώτημα αν έχουμε το δικαίωμα να σκαλίζουμε το παρελθόν των γονιών μας;
Προσωπικά έχω το ίδιο «πιστεύω» με την Άρια. Ναι έχουμε το δικαίωμα να σκαλίζουμε το παρελθόν των γονιών μας. Όχι όμως για να τους κατακρίνουμε αλλά για να αντιληφθούμε πως είναι ανθρώπινοι και όχι θεοί, να τους αποδομήσουμε, να τους κατανοήσουμε, να τους συγχωρέσουμε εάν χρειάζεται κι έτσι να μπορέσουμε κι εμείς από το στάδιο του παιδιού να προχωρήσουμε στο στάδιο του ενήλικα. - «Σε κάθε βιβλίο μου υπάρχει κάποιος ήρωας που λατρεύω να αντιπαθώ. Εδώ δεν υπήρξε», γράφετε στο σημείωμά σας. Το ίδιο συνέβη και μ’ εμάς, πιστέψτε με. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που θα έχουν αντίθετη άποψη. Τι θα τους έλεγαν η Λίλα και η Ελισάβετ για να τους μεταπείσουν;
Η Λίλα δεν θα ασχολιόταν καθόλου μαζί τους. Το πολύ – πολύ να τους έλεγε πως ο καθένας διαμορφώνει τη ζωή του όπως θέλει και δεν θα χαλάλιζε την ενέργειά της για να μεταπείσει κανέναν. Η Ελισάβετ θα ήταν πιο αμήχανη, θα βρισκόταν σε πιο αμυντική θέση αλλά πιστεύω πως στο τέλος το μόνο που θα έλεγε «Μην κρίνεις για να μην κριθείς». Και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο παλιός εχθρός μπορεί να γίνει ο μελλοντικός σύμμαχος. - Υπάρχει και ο Ντράγκο, ο χαρακτήρας που μας έγινε εξαρχής συμπαθής. Διάβασα πως συνειδητά ή ασυνείδητα περιγράψατε στο πρόσωπό του τον παππού σας τον Χαρίδημο. Σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος…
Ο παππούς μου ήταν ένας αγωνιστής που ποτέ δεν γύρεψε να εξαργυρώσει τους αγώνες του κι απίστευτο ελεύθερο πνεύμα για την εποχή του. Σε όλο το συγγενικό κύκλο, η ζωή του παραμένει σημείο αναφοράς. Αν και έχει χρόνια που έχει φύγει από τη ζωή, παραμένει πρότυπο για τις γενιές που ακολούθησαν και τον μνημονεύουμε πολύ συχνά. - Εμπνευστήκατε την ιστορία σας από την ερωτική αλληλογραφία του Αλμπέρ Καμύ και της Μαρία Κασαρέ. «Τους ευχαριστώ και τους δυο. Οι επιστολές τους κάνουν τη Γη να φαίνεται τεράστια, το σύμπαν πιο φωτεινό, την ατμόσφαιρα πιο ελαφριά μόνο και μόνο επειδή υπήρξαν», είχε γράψει η κόρη του συγγραφέα. Να υποθέσουμε πως αυτή η πρόταση γέννησε τον Νέστορα την Ελισάβετ και την Λίλα;
Αυτή η πρόταση μάλλον ήταν η κατακλείδα. Η ιδέα του βιβλίου γεννήθηκε από μία συνέντευξη της Κατρίν Καμύ της κόρης του Αλμπέρ Καμύ σε μια εκπομπή στη γαλλική τηλεόραση. Ο τρόπος που μιλούσε τόσο για τις γονείς της όσο και για την ερωμένη του πατέρα της με συντάραξε. Είδα τη συνέντευξη πολλές φορές. Πρώτα μου γεννήθηκε το ερώτημα πώς μια κόρη μπορεί να πλησιάσει την ερωμένη του πατέρα της και μετά ασχολήθηκα με το ερωτικό τρίγωνο. - Ήταν 24 Μαρτίου του 1999, όταν δόθηκε η διαταγή έναρξης των νατοϊκών βομβαρδισμών. Το πρώτο σας βιβλίο αργούσε αρκετά να εκδοθεί και μάλλον είναι η εποχή που είχατε όνειρο να γίνετε δημοσιογράφος, όπως μας αποκαλύπτετε. Πού και πώς σας βρήκε, όμως, η είδηση του πολέμου;
Το όνειρο να γίνω δημοσιογράφος είχε ήδη τελειώσει γύρω στα 1995 όταν κάποιες συνεργασίες, μου έδειξαν πως δεν ταίριαζα σ’ αυτό τον χώρο ή πως αυτός ο χώρος δεν ταίριαζε σ’ εμένα, δεν έχει πλέον και τόσο σημασία. Δεν θυμάμαι ακριβώς πού με βρήκε η είδηση του πολέμου. Αυτό που θυμάμαι είναι πως εκείνη την εποχή, το γραφείο μου βρισκόταν στην οδό Μακεδονίας, στη Θεσσαλονίκη, στον ημιώροφο όπου το κουδούνι ήταν ασύρματο. Όταν βομβάρδιζαν οι Αμερικάνοι, το ασύρματο κουδούνι σταματούσε να λειτουργεί, το μπλόκαραν τα διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα. Ξέραμε ανά πάσα στιγμή, πότε έπεφταν οι βόμβες στη διπλανή χώρα. - Πριν από περίπου ένα χρόνο οι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης αποχαιρετήσαμε τον φίλο φωτορεπόρτερ Νίκο Γιακουμίδη του Associated Press. Είχε πάρει μέρος σε πολλές πολεμικές αποστολές και σας διαβεβαιώνω πως έζησε στο κόκκινο, κάθε στιγμή από τα γεγονότα που έχετε καταγράψει. Θέλετε να αφιερώσουμε στη μνήμη του τους στίχους που τραγουδούσε η Λίλα στη συναυλία του Δήμου Βελιγραδίου; «Οι βόμβες σας είναι η γιορτή μας! Οι σειρήνες σας είναι η μουσική μας! Εμείς είμαστε ο στόχος σας! Shoot!»
Εννοείται. Δεν τον γνώριζα τον Νίκο Γιακουμίδη προσωπικά αλλά έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτή την ιδιότυπη «φάρα» των πολεμικών ανταποκριτών. Χάρη σε αυτούς, η πολιτική προπαγάνδα σταματάει να υπάρχει. Χάρη σε αυτούς μπορούμε να έχουμε κι εμείς μια χαραμάδα αλήθειας.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Δυο γυναίκες, δυο μουσικές, δυο χώρες, ένας άντρας. Την άνοιξη του 1999, την ώρα που το Βελιγράδι φλέγεται από τις βόμβες των Αμερικανών και των συμμάχων τους, ο πολεμικός ανταποκριτής Νέστορας Μπενέτος γνωρίζει την εκρηκτική Λίλα. Τη Λίλα, που έχει ζωγραφίσει έναν στόχο στο στήθος της και ξεσηκώνει με τους ήχους της μουσικής της τα πλήθη. Πίσω στη Θεσσαλονίκη, τον περιμένουν οι δυο κόρες του και η γυναίκα του, η διάσημη τσελίστρια Ελισάβετ Λευκαδία. Ο δρόμος όμως φαντάζει δίχως επιστροφή.
Χρόνια αργότερα, την ημέρα της κηδείας της Ελισάβετ, η Άρια ανακαλύπτει τα γεμάτα πάθος γράμματα της ερωμένης του πατέρα της. Θέλει πάση θυσία να γνωρίσει τη γυναίκα που οδήγησε τη μητέρα της στην ψυχική κατάρρευση. Πώς μπορεί όμως ν’αντισταθεί στη σαγήνη της ερωμένης χωρίς να προδώσει τη μνήμη της μητέρας;
Ένα μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα, τη μητρική αγκαλιά, την ανθρώπινη υπέρβαση και το ερώτημα εάν η αγάπη μοιράζεται στα τρία.
Βιογραφικό
Η Σοφία Βόικου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή του Λούβρου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην Επικοινωνία και τον Πολιτισμό των Χωρών της Μεσογείου στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Γαλλίας. Από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας, διευθύνοντας το δικό της δημιουργικό γραφείο. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν συνολικά δέκα μυθιστορήματά της.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.