Ένα από τα πιο γοητευτικά αισθηματικά αναγνώσματα του φετινού καλοκαιριού είναι σίγουρα το “Έτσι Ξαφνικά” της Ιουλία Ιωάννου

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Με αφορμή μια εσπευσμένη επιστροφή στην Ελλάδα η 45 χρονη Έλενα κάνει αναδρομή στην ως τότε διαδρομή της.

Στα χέρια του τυραννικού και απρόβλεπτου Άρη, η Έλενα-μόλις 16 ετών- θα γνωρίσει την κόλαση στη χειρότερη μορφή της κι ως το τέλος αυτός ο άνθρωπος θα απλώνει τη σκιά του στη ζωή της…
Στην κρισιμότερη καμπή στη ζωή της θα μπει απρόσμενα ο πράος Βασίλης, που θα της εξασφαλίσει την πολυπόθητη γαλήνη-λιμάνι απάνεμο στις μπόρες,που θα είναι πολυάριθμες.
Μαζί θα ξεπεράσουν απίστευτες αντιξοότητες και μια τραγική δοκιμάσία.
Πόσο όμως θα αντέξει αυτή η γεμάτη αυταπάρνηση,συντροφική αγάπη, όταν θα τη σαρώσει η θύελλα ενός παράνομου πάθους,που ορθώνει την πρόκληση του έρωτα πρώτη φορά για την βασανισμένη Έλενα;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το “Έτσι ξαφνικά Έγιναν Όλα” αποτελεί ένα πολύ όμορφο οδοιπορικό ζωής με επίκεντρο τον έρωτα, καθώς τον συνοδεύουν και αξίες όπως η μητρότητα, η φιλία κι η αλληλουποστήριξη…

Πρόκειται για μια όμορφη ιστορία που αντιπαραβάλλει τη συντροφικότητα και την αγάπη, σε αντιδιαστολή με τον αχαλίνωτο πόθο και την παρόρμηση!
Μια αναμέτρηση αμφίρροπη κι απρόβλεπτη, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του ανγνώστη…

Ένα από τα γοητευτικά στοιχεία του βιβλίου είναι οι εναλλαγές στη πλοκή του.
Η συγγραφέας ισορροπεί την ένταση με στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των ευκατάστατων ομογενών και της οικογενειακής ζωής ,που λειτουργούν σαν ιντερμέτζα μέχρι την ..επόμενη ανατροπή.

Σε αυτλο συμβάλλει η εικονοπλασία του βιβλίου.
Με το μυθιστόρημα της η Ιουλία Ιωάννου, μας ταξιδεύει στις μεταπολεμικές ελληνικές παροικίες της Αμερικής.
Χωρίς ηθογραφικές λεπτομέρειες διαγράφει ένα σαφές περίγραμμα του αγώνα των Ελλήνων μεταναστών για την καθιέρωση στην αμερικανική κοινωνία.
Αναδεικνύει μάλιστα τον κλάδο της εστίασης όπου διακρίθηκε το ελληνικό στοιχείο εμπορικά.

Μέσα από τη δύσβατη πορεία της κεντρικής ηρωίδας,πέρα από την Αμερική, θα δούμε μπροστά μας ονειρικές εικόνες και έθιμα της Κέρκυρας,που η Ιουλία Ιωάννου τα ζωντανεύει μπροστά μας με ζωηρά χρώματα και γλαφυρότατες περιγραφές, καθιστώντας μας κοινωνούς του ταξιδιού αυτού.

Παράλληλα, με πολλή αγάπη, η συγγραφέας μας μεταφέρει στην ανόθευτη ακόμη αγνή ελληνική επαρχία που ευωδιάζει φιλοξενία και αγνότητα.
Σε κείνο το σημείο εντείνεται το συγκινησιακό φορτίο της νοσταλγίας.
Αυτό έρχεται να το επιτείνει μια θρησκευτικότητα ατόφια κι ανεπιτήδευτη , από τα βάθη της γλυκιάς παράδοσης που κράτησε άλλωστε άσβεστη την εθνική συνείδηση των ομογενών και που κορυφώνεται σε μια από τις πιο δυνατές στιγμές του βιβλίου.

Υπάρχουν στιγμές βαθιάς οδύνης αλλά το μυθιστόρημα αυτό δεν ολισθαίνει στον μελοδρματισμό ,αντιθέτως παραμένει βαθιά ανθρώπινο και ρέει άνετη.
Σε αυτό συμβάλλει και η απλή γλώσσα με την στρωτή αφήγηση.

Οι χαρακτήρες στο “Έτσι ξαφνικά” σκιαγραφούνται αρκετά πειστικά χωρίς βαθιές αναγνώσεις.
Το εύρημα όμως είναι πως η ιστορία δεν εγκλωβίζεται αυστηρά στο πρωταγωνιστικό τρίγωνο , αλλά κάθε περιφερειακό πρόσωπο διατηρεί το βάρος και τα δικά του μυστικά, συμβάλλοντας σε μια πλοκή με απρόβλεπτες στιγμές .
Θεωρώ πως ίσως η αναφορά στο πρώτο μέρος, που περιλαμβάνει σκληρές στιγμές, είναι λίγο ανισοβαρής σε σχέση με το λεπτομερέστερο δεύτερο μέρος.
Το “πρώτο μέρος” έχει συγκλονιστική κατάληξη και θα ‘ήθελα ο πιο ακραίος χαρακτήρας του να έχει αναδειχθέι λίγο περιοσσότερο.
Σε κάθε περίπτωση, η συνέχεια επιφυλάσσει κι αυτή πολλές ανατροπές και αβίαστη συγκίνηση στον αναγνώστη.

Το εύστοχο σε αυτό το βιβλίο είναι πως δεν υπαγορεύει στον αναγνώστη στάσεις -αντιθέτως αφήνει τους ήρωες και την αλήθεια τους να εξελιχθούν και να “ωριμάσουν” μέσα από τις συνέπειες των επιλογών τους.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην εκβιάζεται η “λύση” της ιστορίας, αλλά να έρθει με φυσικότητα και να φέρει την αγαλλίαση και χρήσιμα διδάγματα ακόμη, για τον αναγνώστη που θα θελήσει λίγο να εμβαθύνει σε αυτήν την πολύ όμορφη ιστορία,γεμάτη αλήθεια,αγάπη κι Ελλάδα.

Ανακαλύψτε, λοιπόν αυτό το όμορφο μυθιστόρημα κι αφήστε να σας συντροφεύσει με τα όμορφα τοπία του.

http://stonasterismotouvivliou.blogspot.gr/2015/06/io.html