«Οι νεκροί μας πρόγονοι δεν εκδικούνται, δεν έρχονται για να τιμωρήσουν ή να ταλαιπωρήσουν άσκοπα τους ανυποψίαστους απογόνους τους. Οι νεκροί επιστρέφουν γιατί θέλουν να μας διδάξουν, να μας πουν πως ό,τι ζούμε έχει υπάρξει ξανά και πάλι θα υπάρξει».
Μια πολύχρωμη τοιχογραφία εποχής στήνει η Σοφία Δημοπούλου στο βιβλίο της με όπλο της την απλή γραφή αλλά σμιλεμένη στα κατάλληλα σημεία με τις σωστές λέξεις και τα απαιτούμενα καλολογικά στοιχεία ώστε να αποδώσει σωστά και περίτεχνα την ατμόσφαιρα και το κλίμα της εποχής, την ηθογραφία της κοινωνίας, τις συνήθειες των ανθρώπων, την πολιτική ζωή, τον διαχωρισμό της κοινωνικής διαστρωμάτωσης ανάμεσα σε αριστοκράτες, λαϊκούς και φτωχούς της ελληνικής υπαίθρου.
Μέσα από δύο ιστορίες που εκτυλίσσονται παράλληλα κάνουμε ένα ταξίδι στο χωροχρόνο, στην Πάτρα και την πατρινή επαρχία με τα χωριά της στα ταραγμένα και δύσκολα χρόνια από το 1889 έως το 1918. Χρόνια που μοιάζουν πολύ με τα σημερινά, με την κατάσταση στη χώρα, που προοιωνίζονται την εποχή μας, χρόνια με συνεχείς αναταραχές στο πολιτικό σκηνικό της πόλης και της χώρας, όπου οι φτωχότεροι ταλανίζονται από τη βαριά φορολογία και την οικονομική δυσπραγία προσπαθώντας να δουλέψουν τη γη για να επιβιώσουν ενώ οι προύχοντες αριστοκράτες απολαμβάνουν μια ζωή πλουσιοπάροχη με προνόμια και πολλές φορές πατώντας πάνω στον ιδρώτα του φτωχού χωριανού.
Από τη μια πλευρά η πλούσια οικογένεια Καραμάνου με τον Στάθη, επιφανή έμπορο της πόλης να πλουτίζει παρέχοντας χρήματα, με το νόμιμο τόκο φυσικά, σαν διευκόλυνση προς τους οικονομικά ασθενέστερους. Απολαμβάνει προνόμια μιας εύπορης ζωής προσπαθώντας να μεγαλώσει τη θετή του κόρη με τη βοήθεια της Αφρούλας, μιας φτωχής παραμάνας, έπειτα από τον ξαφνικό θάνατο της γυναίκας του. Στο τέλος της ζωής του, κάνοντας την αυτοκριτική του, πεθαίνει πιο μόνος από ποτέ έχοντας συνειδητοποιήσει πόσο «φτωχός» ήταν στην ψυχή του.
Από την άλλη η Αμυγδάλω με την οικογένειά της σ’ ένα μικρό καμπίσιο χωριό προσπαθεί να επιβιώσει. Χήρα, προσπαθεί να σταθεί μάνα και πατέρας στα παιδιά της. Μόνος της στόχος η επιβίωση. Η μοίρα και οι συμφορές χτυπούν αλύπητα τη ζωή της και το σπιτικό της. Όμως αυτή στέκεται βράχος, δεν χάνει στιγμή το κουράγιο και την αξιοπρέπειά της και πορεύεται με όπλο της την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Αν και φτωχή είναι πλούσια σε συναισθήματα και διαθέτει περίσσια αγάπη για τα παιδιά της.
Αμυγδάλω, Αφρούλα, Αρετή, Γιώργης. Πώς συνδέονται οι ζωές τους και ποιος κρατά το κλειδί, τον συνδετικό κρίκο που θα ενώσει την πορεία τους;
H παραστατική γραφή με την απλή γλώσσα χωρίς περιττές φιοριτούρες και ο ρυθμός του βιβλίου που είναι ως επί το πλείστον γρήγορος θα σας βοηθήσει να ξεμπερδέψετε το κουβάρι της μυθοπλασίας. Θα βυθιστείτε στις εικόνες της περιγραφόμενης εποχής και κάποιες επαναλήψεις δεν θα σας κουράσουν αλλά θα σας βοηθήσουν να ενταχθείτε ευκολότερα στο κλίμα και στην ατμόσφαιρα εκείνων των χρόνων. Συναισθήματα πολλά θα κατακλύσουν τη σκέψη σας και το είναι σας με την αυτοθυσία της μάνας Αμυγδάλως και πολλές σκέψεις θα εισχωρήσουν στο μυαλό σας καθώς θα αντιλαμβάνεστε τα μηνύματα που θέλει η Δημοπούλου να περάσει στον αναγνώστη.
Οι δύο ιστορίες ενώνονται στο σήμερα όπου έρχονται να φωτίσουν τη ζωή των απογόνων των προσώπων εκείνων και να τους δείξουν το δρόμο προς την προσωπική ευτυχία και ολοκλήρωση. Εξάλλου, όπως η ίδια η συγγραφέας αναφέρει, «Ένας κύκλος ατέλειωτος η ζωή, κάθε γενιά και μια ακόμα επανάληψή του».
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Σε σωστή ώρα νυχτώνει
Πάτρα, 1889. Δύο οικογένειες, δύο γυναίκες αντιμέτωπες με τη Μοίρα τους και την Ιστορία.
Η οικογένεια του σταφιδέμπορου Καραμάνου υποδέχεται με χαρά το νέο, υιοθετημένο μέλος της. Η όμορφη Χρυσάνθη Καραμάνου και η παραμάνα φροντίζουν το μωρό με λατρεία. Όμως γρήγορα οι καιροί δυσκολεύουν. Οι καλές εποχές τελειώνουν· το εμπόριο της σταφίδας παρακμάζει· τα πριμαρόλια μένουν δεμένα στο λιμάνι· οι κυβερνήσεις, η μια μετά την άλλη, πέφτουν· οι ταραχές δεν έχουν τέλος· ο θάνατος της Χρυσάνθης βυθίζει την οικογένεια στο πένθος…
Σ’ ένα χωριό λίγο έξω από την Πάτρα, η Μυγδαλιά και η οικογένειά της πασχίζουν να επιβιώσουν, καθώς η σταφίδα στην οποία στηρίζονται μένει στα αζήτητα. Θα δανειστούν από έναν τοκογλύφο, μα δεν θα μπορέσουν να ξεπληρώσουν το δάνειο, κι η ζωή τους θα αλλάξει ριζικά. Ενώ η αδελφή της Μυγδαλιάς, αποκομμένη από την οικογένεια εξαιτίας ενός νεανικού παραστρατήματος, θα παντρευτεί έναν άνθρωπο σκοτεινό κι αμφιλεγόμενο, και θα μπει σε έναν άλλο κόσμο — έναν κόσμο με τον οποίο η Μυγδαλιά έχει ήδη συγκρουστεί.
Το πέρασμα του χρόνου φέρνει στην επιφάνεια μυστικά καθώς οι δύο οικογένειες άλλοτε συγκλίνουν κι άλλοτε αποκλίνουν στον ανελέητο χορό της μοίρας. Την τελική έκβαση της ιστορίας τους θα αποφασίσει η ζωή, έτσι όπως μόνο εκείνη ξέρει να αποφασίζει για τις ιστορίες των ανθρώπων — και πάντα στη σωστή ώρα, ούτε λεπτό νωρίτερα.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.