Posts From admin

Η Αναστασία Δημητροπούλου γράφει για το βιβλίο “Η Παναγιά της φωτιάς” του Σπύρου Πετρουλάκη – εκδ. Μίνωας

Πίστη είναι αυτό που η καρδιά μπορεί να αφουγκραστεί όταν τα αυτιά σου βουίζουν. Πίστη, αυτό που βλέπει η ψυχή όταν τα μάτια σου σε προδίδουν. Και ανταμοιβή είναι το σμίξιμο των αισθήσεων με αυτό που πιστεύεις. Υπάρχουν ανθρώπινες μοίρες στις οποίες ο Θεός μοιάζει απροσπέλαστος κι αινιγματικός σαν αρχαίο καβαλιστικό σύμβολο και ζωές ταλανισμένες, ίσα που τις αγγίζει το χέρι Του, όπως το οξυγόνο τις απάτητες αετοράχες. Υπάρχουν εκείνοι

Κριτική της Βιργινίας Αυγερινού για το βιβλίο “Ο σάκος του φόνου” του TONY PARSONS – εκδ. Μεταίχμιο

«ΕΝΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΛΥΜΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ… Είκοσι χρόνια πριν, επτά πλούσιοι και προνομιούχοι μαθητές γίνονται φίλοι στη διάρκεια της φοίτησής τους στο ακριβό ιδιωτικό σχολείο Πότερς Φιλντ. Τώρα δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλο με εξαιρετικά βίαιο τρόπο. ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ. Ο επιθεωρητής Μαξ Γουλφ, ο οποίος πρόσφατα μετατέθηκε στην Υπηρεσία Ανθρωποκτονιών στα κεντρικά της αστυνομίας του Λονδίνου, σύντομα καλείται να ακολουθήσει τα ματωμένα χνάρια από τις πολυσύχναστες λεωφόρους ως

Κριτική για το βιβλίο “Ξέρω πού είσαι” της Claire Kendal από την Δέσποινα Δημητριάδου

«Τα παραμύθια έθεσαν τα πρότυπα και τις μεθόδους προτού οποιοσδήποτε διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος του εικοστού αιώνα αρπάξει το πρώτο του θύμα» Στο Ξέρω πού είσαι της Claire Kendal το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, ο αναγνώστης ζει μαζί με την κεντρική ηρωίδα, την ξέφρενη πορεία μιας σεξουαλικής παρενόχλησης η οποία ξεκινάει ως ένα αθώο αλλά επίμονο ενδιαφέρον και μετατρέπεται σταδιακά σε έναν ασφυκτικό εφιάλτη ικανό να στοιχειώσει το

H Αναστασία Δημητροπούλου γράφει για το «Λέγε με Καΐρα» του Δημήτρη Στεφανάκη – εκδ. Ψυχογιός

Για κάποιους το να γράφεις, σημαίνει να λησμονείς. Να τραβάς την κουρτίνα στα ανήλιαγα παράθυρα που στερούνται της ζωής τη μοναδική θέα, να προσπερνάς τα ασθενικά όνειρα που ποτέ τους δεν είχαν χορηγό τη θέληση της καρδιάς για να πραγματοποιηθούν, να γίνεσαι παράσιτο στα δημιουργήματα της φαντασίας σου, να αναπνέεις και να επαναπροσδιορίζεσαι μέσα απο αυτά. Φανταστείτε ένα τέτοιο άτομο. Αυτό που περιστασιακά ανακτά τη χαμένη του ικμάδα στης μυθοπλασίας

Κριτική της Έλιας Κουρή για το βιβλίο “Με το άρωμα του Νείλου”, Ειρένα Ιωαννίδου-Αδαμίδου, εκδόσεις Διόπτρα

Την ιστορία μιας οικογένειας –μια οικογενειακή σάγκα– που διαδραματίζεται από τις αρχές του 20ού αιώνα ως τις αρχές του 1960 με φόντο την Αίγυπτο, το Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και την Κύπρο επιλέγει να μας παρουσιάσει η Ιωαννίδου στο συγκεκριμένο πόνημά της. Η ιστορία ξεκινά σε ένα χωριό της Κύπρου όπου τα δύο αδέρφια μιας τετραμελούς οικογένειας αποφασίζουν ύστερα από ώριμη σκέψη να μεταναστεύσουν στο Κάιρο των αρχών του 20ού αιώνα

Κριτική της Βιργινίας Αυγερινού για το βιβλίο “Η ζωή απέναντι” της Σοφίας Δημοπούλου εκδ. Μεταίχμιο

«Στη δύσκολη και σκοτεινή περίοδο της χούντας, σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, μεγαλώνει η Δάφνη, μοναχοκόρη ενός συντηρητικού δάσκαλου. Όταν στο υπόγειο διαμέρισμα του σπιτιού της έρχεται μια άλλη οικογένεια, όλα αλλάζουν, όλα όσα θεωρούσε σταθερά στη ζωή της μεταβάλλονται: οι οικογενειακές σχέσεις, οι ιδέες, τα συναισθήματα, τα πρότυπα, το παρόν και το μέλλον. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα καχυποψίας και φόβου, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας αγωνίζονται, ερωτεύονται, ενηλικιώνονται, ωριμάζουν,

Η άποψη των αναγνωστών μας! Η Ευθυμία Σκαπέτη σχολιάζει το νέο βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου, Απώλειες, εκδ. Λιβάνη

Αναδημοσίευση από το http://superiorbooks.gr/apolies-2/ Τι είναι οι Απώλειες; Ετυμολογικά μιλώντας είναι το χάσιμο, η ζημιά. Αλλά είναι και ο τίτλος του δεύτερου μυθιστορήματος της Ιουλίας Ιωάννου, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο από τις εκδόσεις Λιβάνη, μόλις 11 μήνες μετά από το Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα. Μετά την εξαιρετική αρχή, η συνέχεια δεν ήταν απλά εξίσου καλή, ήταν πολύ καλύτερη. Αυτή τη φορά το μυθιστόρημα δεν εξιστορεί τη ζωή ενός προσώπου και τον

Κριτική της Αναστασίας Δημητροπούλου για το βιβλίο «Δύο φιλιά για την Αμέλια» της Ρένας Ρώσση-Ζαΐρη – εκδ. Ψυχογιός

Λένε πως ορισμένες γυναίκες δεν είναι παρά το χαμόγελο του Κυρίου, κι άλλες απλώς οι πιο αδιάφοροι μορφασμοί Του. Λένε πως κανείς δεν είναι τόσο άδειος μέσα του όσο ο ξέχειλος από τον ίδιο του τον εαυτό. Λένε πως η ομορφιά εξαπατά τη σάρκα για να της δώσει την άδεια να φτάσει ως τα τρίσβαθα της ψυχής, κι η ασχήμια θυμίζει παιδί που δεν εμπιστεύεται τους παφλασμούς, και προτιμά να

Συνέντευξη της Ιουλίας Ιωάννου στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Αναδημοσίευση από το: http://www.maxitisartas.gr/single_page.php?catid=&id=2209 Τα πάντα γύρω μου μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση Η Ιουλία Ιωάννου γεννήθηκε στο Ελαιόφυτο Αγρινίου, σπούδασε Οπτικός στην Αθήνα και εργάστηκε για εννέα χρόνια σε κατάστημα οπτικών ειδών στην πόλη της. Μετά από διάφορες επαγγελματικές αναζητήσεις, κατέληξε να ασχοληθεί με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις για αρκετά χρόνια. Τα τελευταία τρία χρόνια διαχειρίζεται την προσωπική της ιστοσελίδα vivlio-life, όπου παρουσιάζει τις νέες κυκλοφορίες βιβλίων, κριτικές και

Κριτική της Έλιας Κουρή για το βιβλίο “Όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια”, Ζωγραφιά Τσαβέα, εκδόσεις Έξη

Η Ζωγραφιά Τσαβέα επιστρέφει με ένα ιστορικό μυθιστόρημα με κοινωνικές προεκτάσεις που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη αράδα. Η ένταση του ρυθμού του μυθιστορήματος κλιμακώνεται από ένα σημείο και μετά και η αδρεναλίνη του αναγνώστη ανεβαίνει επικίνδυνα. Επιλέγει να στήσει τον καμβά του μυθιστορήματος στην Ανατολική Θράκη του 1908 και στα ταραχώδη και ομιχλώδη χρόνια που έζησαν οι κάτοικοι της περιοχής αγωνιζόμενοι για την ανεξαρτησία τους.