Ναι, αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, ένα είναι σίγουρο, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι! Δεν είναι τυχαίο το γαλάζιο του ουρανού μας, το γαλάζιο της θάλασσας. Από όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου εκείνο που γαληνεύει το βλέμμα μου είναι το γαλάζιο. Λατρεύω τον καθαρό ουρανό, όταν δεν τον σκιάζει κανένα ίχνος από γκρίζα σύννεφα. Το απέραντο γαλάζιο του πελάγους που
Εκ πρώτης όψεως πρόκειται για μια παρωδία αστυνομικού μυθιστορήματος. Για ένα έξυπνο και ανάλαφρο μυθιστόρημα, που βλέπουμε τη ζωή του δημιουργού-συγγραφέα από τη μία και από την άλλη το βιβλίο που ο ήρωάς του γράφει μετά από ένα τυχαίο γεγονός. Σαν σαμπουάν ένα πράμα, δύο σε ένα, όπως αναφέρει! Η αφορμή ήταν ένα email που έλαβε και αυτό ήταν που τον έκανε να σκεφτεί τους χαρακτήρες που θα ενσάρκωναν όλα
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο Συνέντευξη στην Ιουλία Ιωάννου «Κι έτσι κυκλοφορούμε ως εραστές σε ένα θεσπέσιο γαϊτανάκι συναισθηματικά αναπήρων πασχίζοντας να ακουμπήσουμε ο ένας στον άλλο τα κόμπλεξ μας και να λάβουμε ανόθευτη αγάπη. Ο έρωτας είναι ανθρωποφάγος και αναζητούμε με αγωνία ο ένας τον άλλο για να επιδοθούμε σε άνευ όρων και ορίων κανιβαλισμούς». Η ιστορία του Γιάννη, της Νταίζης, του Σίμου, της Άννας, του Τάκη και
Το να καταφέρει ένα μυθιστόρημα τριάντα σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία να συζητιέται ακόμη και να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις, είναι μεγάλο πράγμα! Ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο, ένα Οιδιπόδειο σύμπλεγμα με την αδελφή στο ρόλο της μάνας, που αναζητάει στους δίδυμους δεκάχρονους αδελφούς της την μυσταγωγία της πρώτης ερωτικής εξερεύνησης μέσα από μια τελετή που θυμίζει μύηση σε κάποια αίρεση. Συγκλονιστικές σκηνές αποτυπώνονται στο νου με την
Μου ζήτησαν να γράψω ένα κείμενο μικρό για τη γενέτειρα, αν είναι έμπνευση και τι κρατάω μέσα μου να ξεχωρίζει, τι είναι ιδιαίτερο σ’ αυτήν, τι μου ‘χει μείνει. Αλλά τί να χωρέσει ένα κείμενο; Δεν είναι έμπνευση ο παιδικός μας τόπος, είναι βίωμα ανεξίτηλο που πάντα αναβλύζει και βάφει απρόσμενα τις καθαρές σελίδες μας να τις κρατάει ζωντανές, να τις αρδεύει νόημα. Γενέθλιος τόπος της επιθυμίας, της κρίσης, της
Μια μικροσκοπική νουβέλα που -και λόγω μεγέθους και λόγω θέματος- δεν σε αφήνει να την αφήσεις από τα χέρια σου! Το θέμα που πραγματεύεται μπορεί κάποιοι να το βρουν εκκεντρικό, κάποιοι άλλοι σοκαριστικό, ότι δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα… και όμως, είναι ένα βαθύτατα ανθρώπινο και ρεαλιστικό θέμα, χωρίς χρονικό περιορισμό. Θα μπορούσε να συμβεί και στη χώρα μας, αν δεν ήμασταν τόσο πουριτανοί σε θέματα διαφορετικότητας, πάσης φύσεως. Ο
Της Ιουλίας Ιωάννου Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι αδυναμίες που ο καθένας κουβαλάει, οι εσωτερικές αναζητήσεις και οι εξωτερικές παρεμβάσεις μπλέκονται δημιουργικά σε ένα μυθιστόρημα που δίνει την αίσθηση πως θέλει να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με το πώς αισθάνονται και τι βιώνουν οι χαρακτήρες του, όμως με τη χιουμοριστική του διάθεση καταφέρνει να σε κάνει να τους αισθανθείς τόσο κοντά σου. Οικείες φυσιογνωμίες, πρόσωπα που συναντάς στην καθημερινότητά σου, που
Στην παρουσίαση του πρώτου βιβλίου του συγγραφέα «Ποδηλάτης στην Εθνική Οδό» και στα εγκωμιαστικά σχόλια που ακούστηκαν από τον φιλόλογο κ. Βάσση, ειπώθηκε το εξής: «το χάρηκα πολύ το βιβλίο σου, πρώτον γιατί γράφεις, που από μόνο του έχει τη σημασία του, δεύτερον γιατί έχεις… να πεις, δεν γράφεις δηλαδή για να γράφεις και τρίτον, γιατί γράφεις με πολύ υποσχετικό τρόπο, υπάρχουν «στιγμές» στη γραφή σου που προδίδουν βάθος… με
Ξύπνησε αλαφιασμένος από έναν ύπνο βαθύ, ταξιδιάρικο, γεμάτο όνειρα τόσο ζωντανά, τόσο αληθινά που ένιωθε μέρος του χρόνου, ζούσε αγαπημένες στιγμές που είχε θάψει βαθιά στο νου. Η επιλογή του χώρου που διαδραματίστηκαν όσα βίωσε δεν μπορεί να ήταν τυχαία. Ήταν το πρώτο σπίτι που έμειναν μαζί. Ήταν εκεί που έζησαν τις λίγες, μα ικανές να τις κουβαλά μια ολόκληρη ζωή, στιγμές που τον κυνηγούν ακόμη και όταν κλείνει τα
της Ιουλίας Ιωάννου Υπάρχουν στιγμές που καθορίζουν αποφάσεις που μια ολόκληρη ζωή προσπαθούμε και παλεύουμε να αποφύγουμε, να απωθήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού, που αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι μόνο έτσι θα έπρεπε να είχε γίνει. Και μπορεί να χρειαστεί να φτάσει η πιο κρίσιμη στιγμή, η πιο όμορφη ηλικία, η ωριμότητα των σαράντα εννέα χρόνων για να κάνεις αυτό που πάντα ήθελες μα αρνιόσουν να δεις κατάματα. Όπως και