Συγγραφέας του βιβλίου «Αφιερωμένο στον γιο μου» – Εκδόσεις «Γράφημα»
Σε μια γραφική πόλη, στην οποία όλα δείχνουν να κυλούν με αργούς ρυθμούς μας μεταφέρει το μυθιστόρημα του Θεσσαλονικιού συγγραφέα John Emmans. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Vivlio-life εξηγεί τους λόγους που επέλεξε να υπογράφει τα βιβλία του με ξένο όνομα και μας βάζει στη ζωή του συγγραφέα Μάρτιν Κάμερον και του γιού του Κένεθ. Ο πατέρας ήθελε να του πει πολλά όσο ζούσε. Ο γιος δεν του έδωσε την ευκαιρία, γιατί προτίμησε να φύγει μακριά. Και τότε εκείνος προσπάθησε να του μιλήσει με το μοναδικό τρόπο που του είχε απομείνει, το γραπτό λόγο, τη συγγραφή. Τίτλος του βιβλίου που του άφησε «Αφιερωμένο στον γιό μου». «Τι ανόητος τίτλος; Σκέφτηκε όταν το κράτησε στα χέρια του. Δεν μπορούσε να καταλάβει την αιτία της άρνησης, την επίθεση των αντικρουόμενων συναισθημάτων. Δεν το περίμενε, δεν ένιωθε έτοιμος για κάτι τέτοιο. Ήταν συγκινημένος και ταυτόχρονα θυμωμένος, μπερδεμένος…». Το βιβλίο αυτό θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του…
Πίσω από αυτήν την υπογραφή John Emmans υπάρχει ένας Έλληνας συγγραφέας. Ποιος είναι ο λόγος που χρησιμοποιείτε ψευδώνυμο;
Καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Εκτιμώ τη δουλειά σας και χαίρομαι που βρίσκομαι κάτω από τη φιλόξενη στέγη του Vivlio-life.
Πριν από πολλά χρόνια, στην αδάμαστη εφηβεία, η αγάπη μου για τον κινηματογράφο με ώθησε να ζητήσω από τους γονείς μου μια βιντεοκάμερα για να πειραματιστώ με την έμπνευσή μου. Εκείνοι πραγματοποίησαν την επιθυμία μου και κάπως έτσι γεννήθηκε ο John Emmans, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ονοματεπώνυμό μου στ’ Αγγλικά. Ξεκίνησα να σκηνοθετώ ταινίες (βασισμένες σε δικά μου σενάρια) με ηθοποιούς τους φίλους μου και μετέπειτα να συνθέτω τη μουσική υπόκρουση για να τις ντύνω με μελωδίες.
Μια αγαπημένη φίλη, για να με πειράξει, μου έδωσε αυτό το ψευδώνυμο, τονίζοντάς μου πως έπρεπε να αλλάξω το όνομα μου για την ημέρα που θα κέρδιζα το χρυσό αγαλματίδιο στο Χόλυγουντ. Αυτό ήταν, από εκείνη την ημέρα όλοι με πείραζαν χρησιμοποιώντας το Emmans και έτσι το αποδέχτηκα με αγάπη γιατί έκρυβε κάτι γλυκό και τρυφερό από εκείνη την υπέροχη εποχή που σήμερα νοσταλγώ. Μπήκα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αυτό το ψευδώνυμο, υπέγραψα διάφορα κείμενα/άρθρα στο διαδίκτυο και μου ήταν αδύνατον να το αποχωριστώ όταν αποφάσισα να εισβάλω στο χώρο της λογοτεχνίας.
Για να γίνουμε μέρος της ιστορίας σας θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το Μέινχοουμ. Να μας ξεναγήσετε σ’ έναν ξένο τόπο τον οποίο χαρακτηρίζετε γραφικό.
Το Μέινχοουμ είναι μια γραφική, επαρχιακή πόλη, 300 χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά της μεγαλούπολης, με 46.000 κατοίκους και ένα ξακουστό ποτάμι που προσελκύει αρκετούς τουρίστες κάθε χρόνο, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Γύρω της εκτείνονται ατελείωτα εκτάρια γης σπαρμένα με σιτάρι. Όλα κυλάνε ήρεμα και με αργούς ρυθμούς σε αυτή την πόλη ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται…
Ο τίτλος του μυθιστορήματος ευαίσθητος. Είναι ο τίτλος του βιβλίου που ξεκίνησε να γράφει ο Μάρτιν Κάμερον την ημέρα που ο γιος του Κένεθ εγκαταλείπει το σπίτι του. Μιλήστε μας για τον ήρωά σας.
Ο Μάρτιν Κάμερον είναι ο αγαπημένος μου ήρωας αυτού του βιβλίου επειδή διαθέτει όλα εκείνα τα ακριβοθώρητα ανθρώπινα στοιχεία που συνθέτουν μια σπουδαία προσωπικότητα. Ένας μειλίχιος άνθρωπος, ένας υπέροχος πατέρας και ένας σπουδαίος συγγραφέας. Ο ρόλος του στο «Αφιερωμένο στον γιο μου» είναι μικρός, όμως η παρουσία του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, μεγάλη και ουσιώδης.
Ας γνωρίσουμε λοιπόν και τον Κένεθ, που στην αρχή του βιβλίου παρακολουθούμε να «βουλιάζει στη μοναξιά»…
Από την άλλη, φαινομενικά, ο γιος είναι ένας επιτυχημένος δικηγόρος, παντρεμένος με μια όμορφη γυναίκα και ζει τη ζωή του στη μεγαλούπολη, μακριά από τον άνθρωπο που μισεί, τον πατέρα του. Στην πραγματικότητα είναι σκοτεινός, απόμακρος, ευαίσθητος, πληγωμένος, προσπαθώντας να ξεφύγει από τις αναμνήσεις, την έλλειψη του πατέρα και τσακίζεται όταν συνειδητοποιεί ηττημένος πως όσο κι αν το αρνείται, είναι ίδιος με εκείνον που πολεμά…
Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας – πατέρας καταθέτει σκέψεις και συναισθήματα που δεν είχαν ειπωθεί ποτέ στον γιό του. Θα μπορούσατε να μας βάλετε στην ψυχολογία του πατέρα;
Η δύσκολη εφηβεία του Κένεθ, γεμάτη ξεσπάσματα και άκυρες επαναστάσεις, αναστάτωσε τη ζωή της οικογένειας Κάμερον. Όσο κι αν προσπαθούσε να τον πλησιάσει ο πατέρας του τόσο φούντωνε η ένταση ανάμεσά τους. Όταν τελικά ο γιος έφυγε για να σπουδάσει, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του, ο Μάρτιν προσπάθησε να του μιλήσει με το μοναδικό τρόπο που του είχε απομείνει, το γραπτό λόγο, τη συγγραφή.
Ποιος είναι ο λόγος που μεταξύ τους δημιουργήθηκε μια αγεφύρωτη απόσταση, όπως γράφετε;
Καίτοι κατευθύνω τον αναγνώστη σε αυτή την απάντηση, το ομιχλώδες τοπίο που δημιουργείται στη διαδρομή αφήνει τη φαντασία του καθένα να καλπάσει προς τα εκεί που νιώθει καλύτερα για να ικανοποιήσει την περιέργειά του.
Μετά από είκοσι χρόνια και ενώ ο πατέρας έχει πεθάνει ο Κένεθ επιστρέφει. Η μητέρα του Νταιάν, του παραδίδει το βιβλίο. Ποια ήταν η σχέση του με τη γυναίκα αυτή και ποιος είναι ο ρόλος που της δώσατε μέσα από τη μυθοπλασία;
Η σχέση με τη μητέρα του είναι πολύ καλή, εκείνη πάντα προσπαθούσε να τον οδηγήσει στο φως, να τον βοηθήσει να νιώσει την κόκκινη λέξη, που φοβόταν τόσο πολύ να αντιμετωπίσει, σβήνοντας από πάνω του το σκοτάδι και το μίσος. Αγκαλιάζει τη μάνα του, την φιλάει και της ζητάει συγγνώμη που άργησε να την επισκεφτεί, που δεν ήταν παρών στην κηδεία του πατέρα του. Ένα «γιατί» είναι χαραγμένο στις ψυχές και των δυο, ένα ερωτηματικό μόριο με διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.
Ποια συναισθήματα τον κατακλύζουν γνωρίζοντας πως αυτό το βιβλίο ήταν επιθυμία του πατέρα του να φθάσει στα χέρια του;
Φόβος… του είναι πολύ δύσκολο να το ανοίξει και να χαθεί στις σελίδες του. Άραγε τι του έγραφε;
Υπερηφάνεια… ποτέ δεν διάβασε κανένα βιβλίο του πατέρα του, όμως άκουγε πάντα από άλλους τα καλύτερα λόγια και τώρα εκείνος του είχε αφιερώσει ένα ολόκληρο βιβλίο. Δεν υπήρχε αμφιβολία, θα ήταν υπέροχο.
Ανακούφιση… επιτέλους, τώρα υπήρχαν απαντήσεις και το μόνο που είχε να κάνει ήταν να τις αντιμετωπίσει. Θα τα κατάφερνε;
Φυσικά, το πρώτο που διαβάζει είναι ο τίτλος: «Αφιερωμένο στον γιό μου». Περιγράψτε μας αυτή τη στιγμή.
Τι ανόητος τίτλος; Σκέφτηκε όταν το κράτησε στα χέρια του. Δεν μπορούσε να καταλάβει την αιτία της άρνησης, την επίθεση των αντικρουόμενων συναισθημάτων. Δεν το περίμενε, δεν ένιωθε έτοιμος για κάτι τέτοιο. Ήταν συγκινημένος και ταυτόχρονα θυμωμένος, μπερδεμένος…
Το βιβλίο του πατέρα του είχε τους δικούς του ήρωες που τώρα παίζουν ένα συναισθηματικό παιχνίδι με τον Κένεθ. Καλείται να λύσει τους γρίφους που του άφησε κληρονομιά. Δώστε μας μια εικόνα από τα «μορμολύκεια πλάσματα του παρελθόντος» που «δεν είναι ακόμη έτοιμος να αντιμετωπίσει».
Οι ήρωες των βιβλίων του συγγραφέα ζωντανεύουν, είναι φανταστικοί και ταυτόχρονα, με ένα μαγικό τρόπο, αληθινοί, οδηγώντας τον Κένεθ προς τη λύτρωση μέσα από ένα περίεργο παιχνίδι, αμάλγαμα ανθρωπιάς, αγάπης, υπομονής και κατανόησης.
Μπορεί στο Μέινχοουμ να συναντήσει τον παιδικό του φίλο, την πρώτη του αγάπη, μια καλόκαρδη γυναίκα, έναν αδιάκριτο άντρα, κομμάτια του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, στην πραγματικότητα όμως, εκείνος που κινεί τα νήματα και κατευθύνει όλους τους ήρωες μέσα από τις ολοζώντανες σελίδες των βιβλίων του είναι ο Μάρτιν Κάμερον.
«Θα καταφέρει να βρει το κουράγιο να διαβάσει το βιβλίο και να συγχωρήσει τον πατέρα του;», αναρωτιέστε. Το αν θα τα καταφέρει θα το δούμε στην ανάγνωση. Δώστε μας όμως επιγραμματικά τον λόγο που ζητά συγχώρεση ο Μάρτιν Κάμερον.
Αναρωτιέμαι κι εγώ, υπάρχει άραγε ο τέλειος γονιός;
Την απάντηση μου την δίνει ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Μάρτιν Κάμερον, ο οποίος δεν πίεσε ποτέ τον γιο του, δεν του έθεσε όρια και κανόνες με τη συμβατική έννοια, αλλά τον άφησε να πετάξει με την ορμή της ανωριμότητας και να τον διδάξει με τις πράξεις του κι όχι με τα λόγια…
Ο Μάρτιν είναι ένας σπουδαίος πατέρας, όχι επειδή δεν έκανε λάθη -ποιος γονιός δεν κάνει άλλωστε;- αλλά επειδή δεν έβαλε τον εγωισμό του πάνω από το παιδί του αναλαμβάνοντας την ευθύνη της αγεφύρωτης σχέσης με τον Κένεθ ενώ γνωρίζει πως δεν ευθύνεται εκείνος για τα χαμένα χρόνια που πέρασαν ο ένας μακριά από τον άλλο.
Ο Μάρτιν ζητά συγγνώμη επειδή δεν μπορεί να το κάνει ο γιος του. Η ταπείνωση μοσχοβολά παιδεία, ήθος, ανθρωπιά και στο τέλος πάντα κερδίζει τον ανόητο και αχόρταγο εγωισμό…
Ο χώρος της συγγραφής απ’ ότι φαίνεται σας έχει κερδίσει. Σκέφτεστε να κρατήσετε το John Emmans και στα επόμενα βιβλία σας;
Ναι, λέω να το κρατήσω γιατί όπως σας εξήγησα ο λόγος χρήσης του είναι καθαρά συναισθηματικός.
Εύχομαι σε εσάς και τους αναγνώστες σας υγεία και καλό κουράγιο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που βιώνει η ανθρωπότητα. Να είστε όλοι καλά και να… διαβάζετε βιβλία, είναι η πιο υγιεινή και θρεπτική τροφή του πνεύματος.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο Μάρτιν Κάμερον είναι ένας επιτυχημένος συγγραφέας αλλά δεν καταφέρνει να γεφυρώσει την απόσταση με τον γιο του Κένεθ, ο οποίος βουλιάζει κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο στο έρεβος της μοναξιάς.
Τη μέρα που ο Κένεθ εγκαταλείπει το γραφικό Μέινχοουμ, ο Μάρτιν ξεκινά τη συγγραφή του βιβλίου «Αφιερωμένο στον γιο μου» στο οποίο καταθέτει σκέψεις και συναισθήματα που δεν είχαν ειπωθεί. Μετά την ολοκλήρωση του κύκνειου άσματός του ο διάσημος συγγραφέας κλείνει μια για πάντα τα μάτια του αφήνοντας πίσω του έναν ανεξερεύνητο θησαυρό. Είκοσι χρόνια αργότερα ο Κένεθ επιστρέφει στη γενέτειρά του για να συμπαρασταθεί στη μητέρα του Νταϊάν, η οποία του παραδίδει το βιβλίο ξυπνώντας όλα εκείνα τα μορμολύκεια πλάσματα του παρελθόντος που ο ίδιος, όμως, δεν είναι ακόμη έτοιμος να αντιμετωπίσει.
Απογοητευμένος από τη ζωή του ψάχνει τον εαυτό του και γίνεται συνεργός σε ένα περίεργο συναισθηματικό παιχνίδι προσπαθώντας να λύσει γρίφους μέσα από τους ήρωες των βιβλίων του πατέρα του, οι οποίοι τον κατευθύνουν στο φως.
Θα καταφέρει να βρει το κουράγιο να διαβάσει το βιβλίο και να συγχωρήσει τον πατέρα του; Θα αναζωπυρώσει το πάθος για τη γυναίκα που κάποτε αγάπησε και πριν από πολλά χρόνια έσφιγγε στην αγκαλιά του;
Βιογραφικό
Ο John Emmans γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα σε νεαρή ηλικία, όταν οι γονείς του τού έκαναν δώρο μια παιδική γραφομηχανή. Θέλοντας να δώσει μελωδία και ήχο στις ιστορίες του, ξεκίνησε να παίζει πιάνο και σύντομα κατάφερε να συνθέτει ορχηστρική μουσική για να ντύνει τα γραπτά του. Το 2012 ξεκίνησε να αρθρογραφεί για διάφορους ιστότοπους και στο προσωπικό του blog, το οποίο διατηρούσε έως το 2017. Η αγάπη του για τον άνθρωπο, τη φύση και τη ζωή τον ώθησε να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία και την ψυχολογία. Η φράση του αγαπημένου του φιλοσόφου, Σωκράτη, «ἕν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα» αποτελεί το κέντρο και το απαύγασμα της κοσμοθεωρίας του.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.