Συγγραφέας του βιβλίου «Ο λύκος μένει σπίτι» – Εκδόσεις Ψυχογιός
Πέντε παιδιά με ιδιαίτερες οικογενειακές ιστορίες, που βρέθηκαν στο ορφανοτροφείο για διαφορετικούς λόγους και επιθυμούν να δραπετεύσουν, πρωταγωνιστούν στο βιβλίο της Έλενας Μπολονάση. Μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή, επειδή η ίδια η ζωή μας έχει μάθει πως γράφει τα πιο τρομακτικά σενάρια. Μια ιστορία που αποκτά, όμως, άλλη διάσταση επειδή η συγγραφέας είναι εγκληματολόγος. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως το μυθιστόρημά της, γεννήθηκε κατά την προετοιμασία σεμιναρίου για τους ανήλικους δράστες και τα ανήλικα θύματα. Όπως λέει στο Vivlio-life «Η ενασχόληση με πραγματικές υποθέσεις είναι καθοριστική. Μέσα από τη διδασκαλία της εγκληματολογίας, την ανάλυση του προφίλ του εγκληματία, της προσωπικότητας του θύματος και των συνθηκών που οδηγούν στο έγκλημα, δημιουργούνται ρεαλιστικοί και πολυδιάστατοι ήρωες και συγκλονιστικές ιστορίες».
- Όταν η κλειστή πόρτα αφορά ορφανοτροφείο και παιδικές ψυχές που πληγώνονται πίσω της, τρέμουμε στη σκέψη και μόνο ότι «Ο λύκος μένει σπίτι». Ποιός ή ποιοί κρύβονται πίσω από τη λέξη “λύκος”, στο μυθιστόρημά σας;
Ο «λύκος» είναι κάθε φόβος, κίνδυνος, στέρηση και κάθε μορφή βίας (σωματική, λεκτική, ψυχολογική) που μπορεί να βιώσει και να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει ένα παιδί. Δυστυχώς, «ο λύκος» βρίσκεται εκεί όπου το κάθε παιδί θα έπρεπε να αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά, στο δικό του σπίτι, στο οικείο του περιβάλλον. - Ποια είναι τα πέντε πρόσωπα στα οποία δώσατε τους κεντρικούς ρόλους σ’ αυτή τη συναρπαστική ιστορία και από ποιες πόρτες οικογενειακές βγήκαν για να βρεθούν πίσω από τις πόρτες του ορφανοτροφείου – κολαστήριο όπως το αποκαλείτε;
Οι πέντε πρωταγωνιστές είναι πέντε παιδιά: ο Στέλιος, ο Βασίλης, η Άννυ, ο Σταύρος και η Ειρήνη. Το καθένα από αυτά βρέθηκε στο ορφανοτροφείο κολαστήριο για διαφορετικούς λόγους. Όμως, και τα πέντε επιθυμούν να δραπετεύσουν. Αγωνιούν να ανοίξει εκείνη η βαριά σιδερένια πόρτα προς την ελευθερία τους.
Οι ιστορίες τους είναι όλες ιδιαίτερες, διαφορετικές. Ο αναγνώστης ανοίγει μία μία τις πόρτες του οικογενειακού περιβάλλοντος από το οποίο προέρχονται, για να έρθει αντιμέτωπος με σημαντικές αποκαλύψεις για τους λόγους που τα παιδιά οδηγήθηκαν στο ορφανοτροφείο, αλλά και τον καθοριστικό τρόπο που οι εμπειρίες τους επηρέασαν την εξέλιξή τους. - Όταν ανοίξει τελικά η πόρτα θα είναι έτοιμα αυτά τα παιδιά (και κάθε παιδί) να δραπετεύσουν από ένα σκληρό περιβάλλον για να βγουν στη ζωή, που μπορεί να κρύβει παγίδες και να αποδειχτεί ακόμη πιο σκληρή;
Αυτό είναι ένα από τα ερωτήματα που απαντάται ακολουθώντας την πορεία των ηρώων του μυθιστορήματος. Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά που προέρχονται από κακοποιητικά περιβάλλοντα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εξελιχθούν και τα ίδια σε κακοποιητικές – εγκληματικές προσωπικότητες ή να θυματοποιηθούν, υιοθετώντας παθητικούς ρόλους σε σχέσεις εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου. Αν και ο φαύλος κύκλος της βίας τείνει να επαναλαμβάνεται, δεν έχουν όλες οι ιστορίες τραγικό τέλος. Ένα ισχυρό δίκτυο υποστήριξης μπορεί να γίνει το δίχτυ ασφαλείας για αυτά τα παιδιά. Σίγουρα, σημαντικό ρόλο παίζει και ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. - Παιδική εγκληματικότητα. Δυστυχώς τα στατιστικά στοιχεία που κατά καιρούς δημοσιεύονται είναι απελπιστικά και μάλλον δε φταίει ούτε το διαδίκτυο, ούτε η κακιά ώρα. Τι φταίει τελικά;
Για την προσέγγιση της εγκληματικότητας ανηλίκων υπάρχουν βιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνιολογικές προσεγγίσεις. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν συνδυασμό παραγόντων που επιδρούν καθοριστικά με την παρουσία ή – πολύ περισσότερο – με την απουσία τους. Κακοποίηση στην οικογένεια, απώλεια γονέων, συναισθηματική αποστέρηση, απόρριψη, σχολικός εκφοβισμός κ.ά. οδηγούν στην ανάπτυξη μηχανισμών άμυνας από την πλευρά των παιδιών. Συχνά, ένας από αυτούς είναι η εκδήλωση επιθετικότητας. Η επιθετική – παρορμητική συμπεριφορά στους ανηλίκους μπορεί να οδηγήσει σε παρεκκλίνουσες συμπεριφορές, που στη συνέχεια είναι ευκολότερο να κλιμακωθούν σε άσκηση ακραίας βίας. Το σημαντικό είναι οι πρώτες ενδείξεις να γίνουν αντιληπτές από τους παράγοντες κοινωνικοποίησης των ανηλίκων, ώστε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα στη γέννησή του. - Είστε δικηγόρος – εγκληματολόγος και άρα η οπτική με την οποία προσεγγίσατε το θέμα έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Πόσο σας βοήθησε αυτή σας η ιδιότητα στη συγγραφή των δύσκολων σημείων αυτού του βιβλίου;
«Ο λύκος μένει σπίτι» γεννήθηκε ως ιδέα όταν προετοίμαζα ένα σεμινάριο για τους ανήλικους δράστες και τα ανήλικα θύματα. Η ενασχόληση με πραγματικές υποθέσεις είναι καθοριστική. Μέσα από τη διδασκαλία της εγκληματολογίας, την ανάλυση του προφίλ του εγκληματία, της προσωπικότητας του θύματος και των συνθηκών που οδηγούν στο έγκλημα, δημιουργούνται ρεαλιστικοί και πολυδιάστατοι ήρωες και συγκλονιστικές ιστορίες. Η γνώση πως όλα όσα καταγράφω θα μπορούσαν να είναι αληθινά, είναι το πιο σκληρό και δύσκολο κομμάτι της συγγραφής. - Μ’ αυτή την ιδιότητα αναλύστε μας και την πρόταση: «Η παιδική ηλικία σε κυνηγάει μέχρι να σε πιάσει».
Ο τρόπος που ένας άνθρωπος μεγαλώνει και οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας καθορίζουν την ενήλικη ζωή. Τα τραύματα, όλα όσα αναγκάζεται να απωθήσει στο ασυνείδητο και οι συνθήκες που αντιμετωπίζει διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τις αντιδράσεις του, αλλά και τη σχέση που αναπτύσσει με τον ίδιο του τον εαυτό. - Προκύπτουν κάποια ερωτήματα από αυτή την πρόταση: Τι γίνεται όταν καταφέρει να σε πιάσει η παιδική ηλικία; Γιατί όταν σε πιάσει οπωσδήποτε κάτι άσχημο θα συμβεί στη ζωή σου; Και, υπάρχει περίπτωση να της ξεφύγει κάποιος;
Το μήνυμα του βιβλίου είναι αισιόδοξο. Μπορεί κάποιος να ξεφύγει από την παιδική του ηλικία, να σπάσει τον φαύλο κύκλο της βίας και να έχει μια πολύ καλή εξέλιξη. - Παιδική κακοποίηση. Τι να πει κανείς γι αυτή την πληγή που αιμορραγεί ασταμάτητα… Πώς την αντιμετωπίζετε ως εγκληματολόγος και πόσο αισιόδοξη είστε ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και δε θα υπάρχει ούτε ένα παιδί κακοποιημένο στη χώρα μας, στην πόλη μας, στη γειτονιά μας, στο … σπίτι μας;
Είναι ανάγκη να αναγνωριστεί η βαρύτητα και η σημασία που έχει για ένα παιδί να αναπτύσσεται σε περιβάλλον ασφαλές, σταθερό και υποστηρικτικό. Τίποτα δεν επιτυγχάνεται σε μία νύχτα. Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση στο θέμα αυτό έχουν μεγάλη σημασία. Κανείς δεν πρέπει να κωφεύει σε περιστατικά βίας και κακοποίησης που συμβαίνουν δίπλα μας. - Ποια είναι τα τρία «πρέπει» που επιβάλλεται να τηρούμε ευλαβικά σε μία οικογένεια, για μια ανέμελη, ασφαλή και υποστηρικτική παιδική ηλικία;
Η παιδική ηλικία είναι η πιο ευάλωτη περίοδος της ζωής του ανθρώπου και η ανάγκη να περιβάλλεται από αγάπη, κατανόηση και φροντίδα είναι πολύ σημαντική. Οι γονείς πρέπει να βρίσκονται δίπλα στα παιδιά, να αφουγκράζονται τις ανάγκες τους και να δημιουργούν ένα κλίμα εμπιστοσύνης, όπου το παιδί θα νιώθει ασφάλεια να συζητήσει για το οτιδήποτε. Επίσης, σημαντική είναι και η ποιότητα της σχέσης των γονέων μεταξύ τους. - Η αλήθεια είναι πως μία πόρτα που παραμένει κλειστή, έχει σχέση με τη βία και την κακοποίηση και άρα αποτελεί συνέχεια της μεγάλης πληγής της κοινωνίας μας, για την οποία μιλήσαμε. Μια πληγή που φάνηκε πόσο μολυσμένη είναι, όταν ξεκίνησαν να ανοίγουν τα στόματα. Γιατί δεν καταφέραμε, όμως, ποτέ να την ανοίξουμε;
Υπάρχει ένα φαινόμενο που ονομάζεται «φαινόμενο απάθειας του παρατηρητή» ή «φαινόμενο διάχυσης ευθύνης» ή «φαινόμενο Τζενοβέζε». Η αδράνεια όταν είμαστε μάρτυρες περιστατικών βίας, οφείλεται στην αίσθηση πως η ευθύνη δεν είναι ατομική. Οι πόρτες θα ανοίξουν, όταν γίνει βίωμα ο τρόπος ζωής που περιγράφει ο Καζαντζάκης στη φράση: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω». Ακόμα και η τέχνη οφείλει να κινείται προς την κατεύθυνση της ευαισθητοποίησης και γι’ αυτό αισθάνομαι ευγνωμοσύνη κι ευχαριστώ τις Εκδόσεις Ψυχογιός, που μου έδωσαν την ευκαιρία μέσα από ένα crime μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα με δράση κι ανατροπές, να αφηγηθώ τις ιστορίες των παιδιών του ορφανοτροφείου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα;
Πέντε ήρωες που το συρματόπλεγμα γύρω από τους τοίχους του ορφανοτροφείου σφράγισε ερμητικά τα όνειρά τους. Ένας όρκος, να μη γίνουν τροφή στους λύκους, δένει τις ζωές τους και γίνεται η δύναμη να επιβιώσουν.
Ο Στέλιος πιέζει ακόμη το σημάδι κάτω από το μάτι, κάθε φορά που κλειδώνει τη γυναίκα του στο σπίτι. Ο Βασίλης γίνεται η σκιά της Σοφίας, από τη μέρα που της παρέδωσε εκείνο το δέμα. Η Άννυ χάνεται στην οδό Φυλής πάνω στη μεγάλου κυβισμού μηχανή της. Ο Σταύρος αντιμετωπίζει τον εφιάλτη των παιδικών του χρόνων. Και η Ειρήνη κρατά στα χέρια της το κλειδί για να τα χτίσει όλα από την αρχή.
Τα εγκλήματα πίσω από τις κλειστές πόρτες χαράζουν τον δρόμο της ενηλικίωσής τους και καθορίζουν την πορεία τους. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν; Κι όταν η πόρτα ανοίξει, θα είναι έτοιμοι να δραπετεύσουν;
Βιογραφικό
Η Έλενα Μπολονάση είναι δικηγόρος – εγκληματολόγος, πτυχιούχος του Τμήματος Νομικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εγκληματολογική Ψυχολογία (Università di Novedrate) και επιμόρφωση στη Δικαστική-Ψυχιατροδικαστική Ψυχολογία (ΕΚΠΑ). Αποφοίτησε, επίσης, από το Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Είναι καθηγήτρια στο αγγλόφωνο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Forensic Psychology του Πανεπιστημίου του Derby (Mediterranean College). Διδάσκει «Εγκληματολογία», «Ανακριτική», «Ποινικό Δίκαιο», «Έγκλημα και Διαταραχές Προσωπικότητας», «Πνευματική Ιδιοκτησία και Συγγενικά Δικαιώματα» και «Δίκαιο Ανηλίκων» στην Tabula Rasa. Έχει ασχοληθεί με τηλεοπτικό, αστυνομικό ρεπορτάζ και αρθρογραφία πολιτιστικού περιεχομένου σε συνεργασία με γνωστές ιστοσελίδες. Έχει τιμηθεί από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδας με 1ο και 3ο Βραβείο για τα σενάριά της και από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το αστυνομικό μυθιστόρημα Ο λόφος του Ερνιόν.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.