Συγγραφέας του βιβλίου «Γράμματα στους αγαπημένους» – Εκδόσεις Μολύβι
Μια απώλεια αγαπημένου προσώπου ήταν ο λόγος που η Αναστασία Αρουτζίδου ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της «Γράμμα στους αγαπημένους». Ήταν ένα γράμμα γεμάτο πόνο και θυμό και σ’ αυτή τη συνέντευξη μας μιλά γι αυτά τα βαριά συναισθήματα. Από τότε, ακολούθησαν πολλά γράμματα, που δεν έφτασαν ποτέ στον παραλήπτη τους, τα οποία κρατούσε φυλαγμένα σ’ ένα τετράδιο, μόνο για κείνη. Πότε βγήκαν από κει; Στην πρόσφατη δύσκολη περίοδο του εγκλεισμού μας αλλά όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας, δε χρησιμοποιήθηκαν στην έκδοση όλα. «Λόγω του ότι τα γράμματα αφορούσαν δικά μου προσωπικά βιώματα, προσπάθησα με την επιλογή μου να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται, στην πιθανότητα ταύτισης με τον αναγνώστη, καθώς η ιστορία χτίστηκε πάνω σε αυτά τα γράμματα».
- Ένα μυθιστόρημα καρδιάς. Έτσι έχει χαρακτηριστεί το βιβλίο σας «Γράμματα στους αγαπημένους». Θέλετε να μας ανοίξετε την καρδιά σας, λοιπόν, και να μας μιλήσετε για την απόφαση αυτής της έκδοσης;
Η απόφαση της συγγραφής, ήρθε μετά από την παρότρυνση της μικρής μου αδερφής. Εκείνη και ο σύζυγός μου ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που γνώριζαν την ύπαρξη των” γραμμάτων” μου, χωρίς όμως να γνωρίζουν το περιεχόμενό τους. Το 2020 λοιπόν, σε μια δύσκολη περίοδο για όλους μας λόγω covid, μετά από την πολυήμερη παραμονή μου στο νοσοκομείο, η αδερφή μου για πρώτη φορά μου ζήτησε να ακούσει ένα από τα γράμματά μου. Όταν τελείωσα την ανάγνωση το μόνο πράγμα που μου είπε, είναι πως θα της άρεσε πολύ αν το διάβαζε μέσα σε ένα βιβλίο. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι των γραμμάτων στους αγαπημένους. - Πόσα είναι τα γράμματα, ποιον έχουν αποστολέα και ποιους αγαπημένους παραλήπτες έχουν;
Τα γράμματα είναι σίγουρα πολλά. Εκείνα που θα έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε είναι έξι. Αποστολέας είναι η Αμαλία, η κεντρική ηρωίδα και “παραλήπτες” πρόσωπα αγαπημένα που έχει δίπλα της, ή που θα ήθελε να έχει. - Αν θα επιχειρούσαμε ένα ταξίδι στο παρελθόν σε ποια χρονολογία θα διαβάζαμε το πρώτο γράμμα και πότε το τελευταίο γράμμα της ηρωίδας σας της Αμαλίας;
Το πρώτο γράμμα της Αμαλίας χρονολογείται περίπου πριν από δεκαέξι χρόνια, στην αρχή της εφηβείας της. Όσον αφορά το τελευταίο είμαι σχεδόν σίγουρη πως δεν το έχει γράψει ακόμη. - Μιλήστε μας για την ηρωίδα σας και πείτε μας πόσο εύκολα μπορεί να διακρίνει ο αναγνώστης εσάς πίσω από τη ευαίσθητη ζωγράφο σας.
Η πιο όμορφη περιγραφή που έχω ακούσει για την Αμαλία, είναι πως πρόκειται για ένα δέντρο βαθιά ριζωμένο στη γη, όπου στα κλαδιά της αγκαλιάζει όλους όσους αγαπά. Είναι ευαίσθητη και καλλιτεχνική φύση, με όλα τα επιπλέον χαρακτηριστικά που συνεπάγονται. Μια σύγχρονη γυναίκα που τηρεί τις παραδόσεις, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό. Έχει την ικανότητα να κρατά τις ισορροπίες ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα, όχι μόνο για καταστάσεις που αφορούν τρίτους, αλλά και για τον εαυτό της. Είναι εξαιρετικά δοτικός άνθρωπος, βράχος για όποιον την έχει ανάγκη. Πιστεύει ακράδαντα πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται, και σε αυτό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Όσο για τα υπόλοιπα, προσπαθώ πολύ να της μοιάσω, αν κάποια στιγμή τα καταφέρω θα είμαι πολύ χαρούμενη. - Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, περιμένουμε να μας πείτε πού κρατούσατε φυλαγμένο αυτόν τον προσωπικό θησαυρό και πόση αξία είχε για σας πριν την έκδοση του βιβλίου.
Τα γράμματα ήταν φυλαγμένα μέσα σε ένα τετράδιο, το οποίο έγραφε από έξω “Γράμματα στους αγαπημένους”. Ανάμεσά τους όλες οι σημειώσεις της “Σονάτας του σεληνόφωτος” από τη γ΄ λυκείου. Η αξία τους ανεκτίμητη και τότε και τώρα, είναι σκέψεις και συναισθήματα μιας πολύ ευαίσθητης εποχής. Όσο για την σονάτα αξία ανεκτίμητη επίσης, μας σημάδεψε, γιατί εκτός των άλλων, δεν έπεσε τελικά στις πανελλήνιες. - Η έκδοση περιλαμβάνει όλα τα γράμματα ή κάποια για λόγους, που ίσως θέλετε να μας εξηγήσετε, τα αφήσατε απ’ έξω;
Όχι δεν περιλαμβάνονται όλα, δεν θα μπορούσαν άλλωστε. Λόγω του ότι τα γράμματα αφορούσαν δικά μου προσωπικά βιώματα, προσπάθησα με την επιλογή μου να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται, στην πιθανότητα ταύτισης με τον αναγνώστη, καθώς η ιστορία χτίστηκε πάνω σε αυτά τα γράμματα. - Και οι αγαπημένοι; Γνώριζαν πριν την έκδοση του βιβλίου, πως υπάρχει ένα γράμμα το οποίο έχει εκείνους παραλήπτες;
Όχι κανείς δε γνώριζε, κανείς δε θα μάθει. - Και τώρα, πια, που όλοι οι κοντινοί σας και άρα αγαπημένοι άνθρωποι έμαθαν πως έχουν … γράμμα, ποια ήταν η αντίδρασή τους και πόσο αναμενόμενη από εσάς;
Ο μόνος που άκουσε το γράμμα το οποίο τον αφορούσε, ήταν ο σύζυγος μου και αυτό κατά την διάρκεια της πρώτης παρουσίασης του βιβλίου. Η αντίδραση του; Νομίζω βούρκωσε, δεν το συνηθίζει (χαχα) - Ανάμεσά τους και πρόσωπα που δεν είναι πια στη ζωή σας, όπως η γιαγιά – Αναστασία. Μιλήστε μας γι αυτό το γράμμα και τα συναισθήματά σας τη στιγμή που το γράφατε.
Τη γιαγιά Αναστασία τη χάσαμε 17/12/95 και ήταν η πρώτη φορά που χάσαμε δικό μας άνθρωπο. Λίγες μέρες πριν τη γιορτή μας και θυμάμαι μια μέρα πριν τη χάσουμε μου έκαναν δώρο το πρώτο μου ημερολόγιο. Η επιθυμία και η απόφαση του παππού ήταν να μην παραστούν τα εγγόνια της στην κηδεία, ώστε να τη θυμόμαστε όπως ήταν. Σκληρή απόφαση αν με ρωτάτε. Το βράδυ λοιπόν, εγκαινίασα το ημερολόγιο μου με το γράμμα στη γιαγιά. Ένα γράμμα γεμάτο πόνο αλλά και θυμό. Ήταν το πρώτο μου και το μοναδικό που δε βρισκόταν ανάμεσα στα άλλα. - Ποιο είναι το γράμμα που κρατάει μέσα του την πιο δυνατή συγκίνηση;
Ξεκάθαρα της γιαγιάς, γραμμένο από ένα δωδεκάχρονο παιδί. - Ήταν αυτά τα γράμματα μια προσωπική διέξοδος για σας;
Φυσικά και ήταν διέξοδος για εμένα. Αν και είμαι πολύ εξωστρεφής, τα γράμματα είναι αλάνθαστο μέσο έκφρασης και απελευθέρωσης. - Σε μια εποχή που η αλληλογραφία αποτελεί παρελθόν, που η ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων αντικατέστησε ανεπιστρεπτί τα «Γράμματα στους αγαπημένους» μας, έρχεστε εσείς να μας γεμίσετε νοσταλγία. Ήταν, λοιπόν, η νοσταλγία ένας από τους λόγους της συγγραφής του βιβλίου σας;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Ίσως γιατί πιστεύω πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που αλληλογραφούν. Έτσι κι αλλιώς όμως τα γράμματα δε φτάνουν ποτέ στους παραλήπτες τους… - Συνεχίζετε ακόμη και σήμερα να γράφετε «Γράμματα στους αγαπημένους» σας;
Συνεχίζω;;;;
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τι μπορεί να κρύβει άραγε ένα γράμμα:
Λόγια που ίσως δεν μπορείς να πεις, συναισθήματα που δεν έχεις άλλο τρόπο να εκφράσεις. Πόνο, αγάπη, φόβο, προδοσία, έρωτα…
Η Αμαλία είναι μια ευαίσθητη ζωγράφος που θέλει να προχωρήσει και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Ο δρόμος όμως δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Μέσα από την ιστορία της , αλλά και των αγαπημένων της προσώπων , η Αμαλία μας καθιστά σαφές , πως δεν υπάρχει κακό που να μη γεννά κάτι καλό. Ιστορίες καθημερινές, ιστορίες δικιές μου, ιστορίες δικιές σου , ιστορίες ζωής αποτυπωμένες σε ένα κομμάτι χαρτί.
Βιογραφικό
Η Αναστασία Αρουτζίδου γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης όπου ζει έως και σήμερα με τον σύζυγο και τα δύο παιδιά της. Καλλιτεχνική φύση από παιδί καθώς ασχολήθηκε με τη μουσική μέχρι την εφηβεία της. Και κάπου εκεί άρχισε να γράφει «γράμματα» στους δικούς της αγαπημένους. Το 2020 ξεκίνησε το πρώτο της μυθιστόρημα, μέσα από το οποίο μας περιγράφει ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ανθρώπους σαν κι εκείνη. Την εργαζόμενη γυναίκα, τη σύζυγο, τη μάνα, την κολλητή, Το βιβλίο «Γράμματα στους αγαπημένους» ήταν ένα όνειρο , που με πίστη και αγάπη έγινε πραγματικότητα και με αυτό συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.