Συγγραφέας του βιβλίου «Παρέα με τον άνεμο» – Εκδόσεις «Ελκυστής
Τρεις φίλοι τοποθετημένοι σε μια δεκαετία που όσοι τη ζήσαμε τη θυμόμαστε με νοσταλγία, είναι οι ήρωες του Βασίλη Λαχανιώτη. Τους παρακολουθούμε βήμα βήμα, καθώς περνούν το κατώφλι της ενηλικίωσης, που σε όλους επιφυλάσσει και κάτι. Μαζί τους θα γελάσουμε, θα δακρύσουμε, θα νιώσουμε μέρος της ζωής τους, εκείνα τα όμορφα χρόνια του ‘80, που η ζωή μας ήταν αφιλτράριστη και χωρίς επεξεργασία στα χρώματα του προφίλ μας. Τότε που οι φιλίες δεν ήταν διαδικτυακές αλλά ουσιαστικές. Κάπου εκεί ανάμεσα στους τρεις χαρακτήρες με την πολύπλοκη ζωή, ο αναγνώστης διακρίνει και τον ίδιο το συγγραφέα, αν και φρόντισε να μη γίνεται εύκολα αντιληπτό πως είναι μέρος των βιωμάτων που περιγράφει. Όπως λέει στο Vivlio-life «Πολλές από τις καταστάσεις που περιγράφω, είτε πρόκειται για χαρά, είτε για λύπη, είναι αληθινές, τις έχω βιώσει έντονα και έχουν εντυπωθεί στη μνήμη μου, ίσως όχι στον βαθμό της υπερβολής που κυριαρχεί στις σελίδες, αλλά παρ ’όλα αυτά είναι εκεί».
Δεκαετία του ΄80. Όσοι τη ζήσαμε έχουμε να τη θυμόμαστε με νοσταλγία. Πολλοί τη θεωρούν αθώα, άλλοι την αποκαλούν παρεξηγημένη και άλλοι πάλι, απλά δεκαετία της αλλαγής. Εσείς με ποιο κριτήριο την επιλέξατε;
Η επιλογή της εποχής στην οποία τοποθετούνται τα γεγονότα αλλά και το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας του βιβλίου μου, οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στις προσωπικές μου εμπειρίες και στις έντονες αναμνήσεις που είχα από τη δεκαετία εκείνη την οποία και έζησα ως νεαρός έφηβος. Καθώς η πλοκή της ιστορίας άρχισε να ξετυλίγεται σταδιακά στο μυαλό μου, ανακάλυψα πως μου ήταν πολύ πιο εύκολο να επιλέξω τους χαρακτήρες που θα πρωταγωνιστούσαν στις σελίδες του βιβλίου και να περιγράψω με περισσότερη σαφήνεια το στυλ τους και τις συμπεριφορές τους παραλληλίζοντας τους και δίνοντας τους κοινά στοιχεία μέσα από μια πληθώρα ανθρώπων που είχα γνωρίσει ως τότε στην ζωή μου, είτε αυτοί αποτελούνταν από συγγενείς, είτε από φίλους και γνωστούς.
Τρεις φίλοι είναι οι πρωταγωνιστές σας. Τους γνωρίζουμε στην παιδική τους ηλικία και παρακολουθούμε τη ζωή τους μέχρι την πρώιμη ενηλικίωσή τους. Η παιδική φιλία, το πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή όλων μας, ήταν και η έμπνευση γι αυτό το μυθιστόρημα;
Κατά κύριο λόγο, ναι. Η οδυνηρή συνειδητοποίηση, καθώς μεγαλώνουμε και πλησιάζουμε την ενηλικίωση, πως μαζί με την παιδική μας αθωότητα και αφέλεια, αφήνουμε πίσω μας και όλα εκείνα που κάποτε έμοιαζαν να αποτελούν εφόδια απαραίτητα, σημαντικά και αδιαπραγμάτευτα, με ώθησε να θέσω τα θεμέλια αυτού του μυθιστορήματός μου επάνω στους βασικούς πυλώνες της φιλίας. Η ανικανότητα των περισσοτέρων από εμάς να καταφέρουμε να σταματήσουμε στο πέρασμα του χρόνου τη φθορά των σχέσεών μας με ανθρώπους που κάποτε σήμαιναν πολλά για εμάς και έπαιζαν σημαντικό ρόλο στις ζωές μας, είτε φιλικά, είτε ερωτικά, με έκανε να γράψω αυτήν την ιστορία που θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφραστεί και ως μία πολύ σοβαρή προειδοποίηση.
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως οι ήρωές σας γνωρίζουν τη ζωή μακριά από κοινωνικά δίκτυα και ηλεκτρονικές επαφές. Ας θυμηθούμε εμείς και ας μάθουν οι νεότεροι πώς ήταν χωρίς η ζωή χωρίς like και messenger, μέσα από τα βιώματα των ηρώων σας.
Η βασική διαφορά θα έλεγα πως είναι η κοινωνικοποίηση εκείνης της εποχής, σε αντίθεση με την κοινωνική απομόνωση και αποξένωση της σημερινής. Οι ζωές των τριών φίλων στο βιβλίο περιγράφονται ωμά, αφιλτράριστα, χωρίς επεξεργασία στα χρώματα και στις αποχρώσεις στις ζωές τους, για να μιλήσω λίγο και στην γλώσσα του σήμερα. Οι συναντήσεις, οι συζητήσεις, οι συμπεριφορές…Ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να κρύψεις τα πραγματικά σου αισθήματα και τον εαυτό σου ολόκληρο από αυτόν που είχες απέναντί σου. Οι διάλογοι με τον τρόπο που γίνονται τώρα πια, με ανθρώπους κρυμμένους, που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που παρουσιάζουν, πίσω από οθόνες κινητών και υπολογιστών, ήταν εκείνη την εποχή κάτι τελείως άγνωστο. Η αμεσότητα και η αλληλεπίδραση των ανθρώπων πρόσωπο με πρόσωπο είχε σαν αποτέλεσμα οι προσωπικές σχέσεις να είναι πιο αληθινές και ανθρώπινες.
Από το παρόν μας ταξιδεύετε στο παρελθόν και μας κάνετε παρατηρητές της ζωής, της εποχής, της ανθρώπινη επαφής, του συναισθήματος. Δώστε μας ένα στοιχείο της πλοκής που θα μας ταξιδέψει «Παρέα με τον άνεμο».
Ένα βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει το ρυθμό με τον οποίο κυλάει η υπόθεση, μα δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό, είναι ο χρόνος. Ο Ανδρέας, έχοντας την πλήρη επίγνωση πως έχει ελάχιστο από αυτόν στη διάθεσή του και με πλήρη διαύγεια ως προς την σημαντικότητά του, εξιστορεί με τρόπο τραγικό και δραματικό τη σύντομη ως την ύστατη αυτή στιγμή πορεία της ζωής του και τη σχέση του με όλα εκείνα τα αγαπημένα πρόσωπα που υπήρξαν συνεπιβάτες στο πολυτάραχο ταξίδι του. Ο Ανδρέας φιλοσοφεί, αναλύει με τρόπο γλαφυρό πλευρές της ζωής που πολλοί από εμάς δεν έχουμε τολμήσει ποτέ προηγουμένως να σκεφτούμε με το συγκεκριμένο τρόπο. Ο Ανδρέας με τους σύντομους μονολόγους του προειδοποιεί, παροτρύνει και συμβουλεύει τον αναγνώστη, να ζήσει, έχοντας πάντα κατά νου τον αδίστακτο χρόνο που ποτέ δε σταματάει να τρέχει, παρασέρνοντας στο διάβα του και μακριά από εκείνον οτιδήποτε έχει πραγματικά αξία.
Παρόν και παρελθόν «δένουν» αρμονικά, λοιπόν, στο μυθιστόρημά σας. Το τότε ή το σήμερα επιφυλάσσει τη μεγαλύτερη συγκίνηση για τους αναγνώστες σας;
Πιστεύω πως οι αναγνώστες του βιβλίου θα νιώσουν την ίδια ακριβώς συγκίνηση τόσο για το νοσταλγικό παρελθόν του κεντρικού ήρωα όσο και για το τραγικό παρόν του. Εξάλλου η ροή του μυθιστορήματος είναι τέτοια που νομίζω πως για πολλούς η αλλαγή από το παρόν στο παρελθόν είναι ανεπαίσθητη, καθώς τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι τα ίδια, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές χρονικές περιόδους στις οποίες εξελίσσεται η ιστορία.
Αναρωτιέμαι αν έχετε κοινές αναμνήσεις με τους ήρωές σας. Είναι το βιβλίο σας βιωματικό;
Θα ομολογήσω πως πολλά από τα δικά μου βιώματα έχουν μοιραστεί σε ισόποσες δόσεις σε όλους σχεδόν τους χαρακτήρες του βιβλίου με τέτοιο τρόπο ώστε να μη γίνονται εύκολα αντιληπτά από τον αναγνώστη και ιδιαίτερα από τους ανθρώπους που με γνωρίζουν προσωπικά. Πολλές από τις καταστάσεις που περιγράφω, είτε πρόκειται για χαρά, είτε για λύπη, είναι αληθινές, τις έχω βιώσει έντονα και έχουν εντυπωθεί στη μνήμη μου, ίσως όχι στον βαθμό της υπερβολής που κυριαρχεί στις σελίδες, αλλά παρ’όλα αυτά είναι εκεί.
Έχει σημασία να μας μιλήσετε και για τα δικά σας συναισθήματα όσο κράτησε η συγγραφή αυτού του ευαίσθητου βιβλίου.
Επειδή, όπως προανέφερα, πολλές από τις καταστάσεις που περιγράφονται στο βιβλίο αποτελούν και δικά μου βιώματα, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως η συγγραφή του συγκεκριμένου μυθιστορήματος αποτέλεσε μια οδυνηρή επιστροφή στη λεωφόρο των αναμνήσεών μου. Και για να μην παρεξηγηθώ, οδυνηρές μπορεί να είναι πολλές φορές και οι όμορφες στιγμές με ανθρώπους που συμπορευτήκαμε, αλλά χαθήκαμε με το πέρασμα των καιρών. Όσο οδυνηρό είναι βέβαια το να θυμάσαι, άλλο τόσο γεμίζει με γλύκα η ψυχή σου, αντιλαμβανόμενος πόσο τυχερός υπήρξες που έζησες και ένιωσες έντονα συναισθήματα που πολλοί δεν είχαν την τύχη να νιώσουν ποτέ τους. Μαζί με τη λέξη “τέλος” στην τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος μου, ένιωσα να με κατακλύζει το αίσθημα της εξιλέωσης για όλα όσα κρατούσα από καιρό και με πόνο μέσα μου μα κατάφερα τελικά να εξωτερικεύσω μέσω της γραφής.
Με ποιον από τους τρεις φίλους πιστεύετε θα έρθουμε πιο κοντά και θα σκύψουμε από πάνω του; Εσάς ποιος σας έχει αγγίξει περισσότερο;
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως ο κάθε αναγνώστης θα αναγνωρίσει στοιχεία και σκέψεις δικές του σε κάθε έναν από τους χαρακτήρες του βιβλίου ξεχωριστά οπότε είναι πρακτικά αδύνατο να μην συμπάσχει ακόμα και άθελά του με τους περισσότερους, αν όχι με όλους. Γιατί ειλικρινά, ποιος από εμάς, δεν έχει έρθει κατά καιρούς στη ζωή του πρόσωπο με πρόσωπο, με τον έρωτα, το χωρισμό, την απώλεια, τον οξύ πόνο και την υπέρτατη χαρά…
Παιδική φιλία. Αξία ανεκτίμητη;
Ναι, οι παιδικές φιλίες είναι αυτές που, μαζί με το οικογενειακό περιβάλλον, διαμορφώνουν, συμπληρώνουν και επηρεάζουν άλλοτε με θετικό και άλλοτε με αρνητικό τρόπο το χαρακτήρα ενός ατόμου μέχρι την πρώιμη ενηλικίωσή του και στο σημείο εκείνο όπου μπορεί πια ο ίδιος να παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του σύμφωνα με τις ιδέες, τα συναισθήματα και όλα όσα έχει αποκομίσει προηγουμένως από τον κοινό κύκλο των μαθημάτων για τη ζωή μαζί με τους φίλους του.
Την βλέπουν άραγε έτσι οι τρεις πρωταγωνιστές σας;
Οι ζωές των τριών κεντρικών ηρώων του μυθιστορήματος είναι από πολύ νωρίς ακόμα τόσο πολύπλοκες, ο κάθε ένας από αυτούς έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του προσωπικά προβλήματα και οικογενειακά δράματα και έτσι η φιλία τους φαίνεται να μοιάζει με μια αφηρημένη έννοια την οποία, στην αρχή τουλάχιστον, δεν μπορούν να προσδιορίσουν επακριβώς αλλά ούτε και να προτεραιοποιήσουν στον βαθμό που της πρέπει. Αργότερα βέβαια και καθώς η ιστορία εξελίσσεται, οι τρεις φίλοι περνάνε το κατώφλι της ενηλικίωσης, οι πραγματικές δυσκολίες κάνουν την εμφάνισή τους και η στήριξη που δέχεται ο ένας από τον άλλον στις επώδυνες πολλές φορές στιγμές τους ενδυναμώνει το φιλικό, σχεδόν αδερφικό, αυτό δεσμό τους τον οποίο και αντιλαμβάνονται στο τέλος σε όλη του την έκταση και πληρότητα.
Λένε πως μια λάθος γυναίκα μπορεί να βλάψει μια δυνατή φιλία μεταξύ ανδρών. Πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξουν στη ζωή των τριών φίλων;
Για να τονίσω την σημασία του ρόλου που έπαιξαν οι γυναίκες στο στενό κύκλο των τριών φίλων αλλά και για να δείξω την πολυπλοκότητα και διαφορετικότητα στο χαρακτήρα της κάθε μίας από αυτές εμπνεύστηκα τις προσωπικότητες της Κλειώς και της Λίζας. Η μία από αυτές κατάφερε να ενώσει τους τρεις φίλους όσο ποτέ άλλοτε κατά την διάρκεια της κοινής τους πορείας, να εισχωρήσει στον στενό φιλικό τους κύκλο και να ενσωματωθεί μαζί τους κερδίζοντας επάξια την κοινή αποδοχή τους. Απεναντίας, η άλλη γυναίκα ήταν αυτή που κατάφερε με δολοπλοκίες και ψέματα να απομακρύνει τον ένα φίλο από τον άλλο σε σημείο τέτοιο που να κινδυνεύσει να καταστραφεί η δυνατή φιλία τους. Ποια από τις δύο γυναίκες κατάφερε τι, στις σελίδες του βιβλίου «Παρέα με τον άνεμο».
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Μιας αλλοτινής εποχής, πιο αγνής και αληθινής σε σχέση με το σήμερα, χωρίς μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά με περισσότερες ανθρώπινες επαφές και με πολύ πιο έντονα συναισθήματα, απέναντι σε οτιδήποτε πρωτόγνωρο μπορεί να συμβεί. Ο Ανδρέας, ο ένας από τους τρεις φίλους της ιστορίας, εξιστορεί τη σύντομη διαδρομή τους, από την παιδική ηλικία, μέχρι την εφηβεία και την ενηλικίωσή τους. Μέσα από εναλλασσόμενα φλας-μπακ, στο παρόν και στο παρελθόν ξεδιπλώνονται με λόγο, άλλοτε γλαφυρό και άλλοτε γλυκόπικρο, οι έρωτες, οι παρεξηγήσεις και οι τραγικές ζωές των τριών φίλων. Και ενώ μια ζωή φαίνεται να απειλείται ξαφνικά από ένα πρόωρο και άδοξο τέλος, ο Ανδρέας είναι αυτός που θαρραλέα αποφασίζει να τα βάλει με τον χρόνο, ζητώντας πίσω ό,τι, εκείνος, τους έχει κλέψει. Τις ζωές τους και τις αναμνήσεις τους.
Βιογραφικό
Ο Βασίλης Λαχανιώτης γεννήθηκε στην Δράμα το 1974. Από μικρό παιδί ακόμα, του άρεσε να παρατηρεί τα πρόσωπα και τις συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω του και να τους δίνει διάφορους ρόλους σε φανταστικές ιστορίες που έπλαθε με μαεστρία στο μυαλό του. Η ευκαιρία που του δόθηκε, από νεαρή ηλικία, να εργαστεί σε ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα βιβλιοπωλεία της Δράμας και τα 8 χρόνια της παραμονής του στην δουλειά αυτή, έκαναν αναπόφευκτη την γνωριμία του με τον μαγικό κόσμο του βιβλίου. Σύντομα, η σχέση του με το λογοτεχνικό είδος έγινε τόσο δυνατή, ώστε να τον ωθήσει να μεταφέρει τις δικές του συγγραφικές ανησυχίες, ιδέες και ιστορίες στο χαρτί. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Παρέα με τον άνεμο» την χρονιά του 1998 το οποίο είναι και η πρώτη του συγγραφική απόπειρα. Η ενασχόλησή του με την συγγραφή διαφόρων ειδών διηγήσεως συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό έως σήμερα. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ενεργά σε διαγωνισμούς διηγημάτων με αξιοσημείωτη επιτυχία ενώ διηγήματά του έχουν αναρτηθεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους και συμπεριληφθεί συλλογές διηγημάτων.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.