Ο πάτερ Λίβυος αναφέρει στο βιβλίο αυτό κάποια θέματα ψυχοθεραπείας, ηθικής, χριστιανικής πνευματικότητας και αυτογνωσίας.
Γιατί αρνούμαστε να ζήσουμε;
Είμαστε ζωντανοί ή απλώς επιβιώνουμε;
Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν στα τριάντα κι απλώς τους θάβουν στα ογδόντα τους…
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται τον θάνατο. Τόσο γιατί είμαστε θνητοί και φθαρτοί όσο και διότι έχουμε πλαστεί για την αιωνιότητα. Φοβούνται τον θάνατο περισσότερο εκείνοι που φοβούνται τη ζωή. Ο φόβος του θανάτου είναι φόβος της ζωής. Μονάχα στο ανατριχιαστικό άγγιγμα του θανάτου ερωτεύεσαι ξανά τη ζωή.
Το να είμαστε ζωντανοί είναι ο μεγαλύτερος φόβος μας. Δεν είναι ο θάνατος ο μεγαλύτερος φόβος μας, αλλά το να ρισκάρουμε να ζήσουμε: να πάρουμε το ρίσκο να είμαστε ζωντανοί και να εκφράζουμε την αληθινή μας φύση…


Είμαστε πλασμένοι για το φως και όχι για το σκοτάδι.
Δεν είναι το σκοτάδι που μας τρομάζει αλλά το φως που έχουμε μέσα μας.
Τη ζωή δεν την ορίζεις αλλά τη ζεις…
Οι άνθρωποι σιχαινόμαστε τις αλλαγές, γιατί ζητάνε ευθύνη και ρίσκο. Το εγώ ζητάει βεβαιότητες και η ζωή δεν έχει καμία.
Ο νους λέει δεκάδες ψέματα καθημερινά. Το σώμα ούτε ένα. Εάν είχαμε μάθει να ακούμε το σώμα μας θα είχαμε άλλη ποιότητα ζωής. Το σώμα μέσα από τις ασθένειες διηγείται τις ιστορίες της ψυχής μας.
Δεν είμαστε ανίκανοι, φοβισμένοι είμαστε. Δεν είμαστε μικροί, το μεγαλείο μας φοβόμαστε.
Ο πόνος και ο φόβος θέλει παρέα και μοίρασμα.
Μονάχα όταν χάνεις βρίσκεις.
Η πόρτα της χαράς ανοίγει από μέσα.
Το φάρμακο της γκρίνιας και μιζέριας είναι η ευγνωμοσύνη κι ευχαριστία.
Θάψε ό,τι νεκρό ζει μέσα σου…
Η ομορφιά είναι παντού.
Έχεις καρδιά; Τότε μπορείς να σωθείς.
Κάθε άγιος έχει παρελθόν και κάθε αμαρτωλός ένα μέλλον. Δεν είμαστε τέλειοι αλλά θαυμαστοί.
Για την ηθικοί μιλάνε οι πλέον ανήθικοι.
Όλοι έχουμε χαρίσματα και δυνατότητες, μένει να τις ανακαλύψουμε.
Η επιτυχία έρχεται μόνο σε εκείνους που δε φοβήθηκαν την αποτυχία.
Στη ζωή κερδίζουμε αυτό που διεκδικούμε.
Η αποτυχία δεν είναι ατύχημα αλλά μάθηση.


Ο άνθρωπος για να ολοκληρωθεί χρειάζεται να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Όταν δίνεις και λαμβάνεις, ολοκληρώνεσαι.
Οι σχέσεις δεν είναι μαθηματική εξίσωση να λύσουμε αλλά μια ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε με έναν άλλο άνθρωπο.
Το μυαλό δεν έχει απαντήσεις και η καρδιά δεν έχει ερωτήσεις.
Συγχώρεση σημαίνει κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να είναι ο άλλος καλά.
Όποιος υψώνει τον εαυτό του θα πέσει.
Δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
Το γέλιο είναι άυλη φιλανθρωπία.
Ο άνθρωπος είναι πολλά πράγματα μαζί. Πότε πέφτει σε αμαρτίες και ανόητες αστοχίες, και πότε φανερώνει αρετές και υπερβάσεις.
Έμαθα να εμβαθύνω στα πράγματα, να συμφιλιώνομαι και να συγχωρώ.
Πόρτα που δεν ανοίγει μην τη σπάσεις να μπεις.
Σημασία δεν έχει η ποσότητα αλλά η ποιότητα των στιγμών που ζούμε με έναν άνθρωπο. Κι αυτό δεν θέλει χρόνο αλλά τρόπο.
Πρέπει να μάθεις στα λίγα για να εκτιμήσεις τα πολλά. Οι κερδισμένοι δεν είναι πάντα ευτυχισμένοι.
Να είστε ευαίσθητοι, να είστε ποιητές.
Να απαντάς στον θάνατο με ζωή. Στο σκοτάδι να ανάβεις φως. Στη μιζέρια να δίνεις ελπίδα. Στον πόνο να προσφέρεις ένα χέρι να πιαστεί ο άλλος, στην απελπισία να γίνεσαι όλος μια αγκαλιά.
Να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις το δώρο της ύπαρξης. Η καλύτερη απάντηση στον θάνατο είναι να ζεις.
Να μην φοβάσαι ότι τελειώνει η ζωή αλλά που εσύ δεν άρχισες ακόμη να ζεις.
Διαβάστε το.


Ο πρωτοπρεσβύτερος ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ή ΠΑΤΗΡ ΛΙΒΥΟΣ γεννήθηκε το 1975 στο Ηράκλειο Κρήτης. Φοίτησε στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης, στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου παρακολούθησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Certificate in Coaching – AC Accredited» κι έλαβε πτυχίο πιστοποιημένου life coach.
Ως συγγραφέας και ομιλητής ασχολείται με θέματα πνευματικής αυτογνωσίας και θεραπείας που έχουν βάση τους την ορθόδοξη χριστιανική πνευματικότητα, καθώς και τις σύγχρονες σχολές ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, προσωπικής εξέλιξης και Life Coaching. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία, ενώ έχει συμμετάσχει με κείμενα του σε αρκετούς συλλογικούς τόμους. Έργα και ομιλίες του έχουν μεταφραστεί στα ρωσικά, τα ρουμανικά, τα βουλγαρικά, τα γεωργιανά και τα ουγγρικά.
Σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος Μονοφατσίου, και είναι εφημέριος στην Ενορία Αγίας Ειρήνης Πύργου της Ι.Μ. Γορτύνης και Αρκαδίας. Είναι έγγαμος και έχει τρία παιδιά.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave